De zoute zee, gevuld met mijn tranen,
tranen van vreugde en verdriet,
Ik zal me altijd een weg weten te banen,
Al liggen er hoge bergen in het verschiet,
op mijn manier zal ik altijd de top bereiken,
de zon achter die donkere wolken weer zien,
misschien zul je me hulp moeten aanreiken,
en zal ik weigeren een keer of tien,
uiteindelijk zal ik weer daar komen,
daar waar ik wil zijn,
in mijn land vol mooie dromen,
met hartjes lief en rein.
Natasja
Op een dag in februari vertelde mijn collega ineens dat hij naar Duran Duran ging. Mijn interesse was gelijk gewekt, waar, wanneer hoe? 20 februari, heb ik de kaartjes voor A night at the park besteld, 3 kaartjes, voor mijn lief, mijn oudste zoon, en mijzelf. Ik wilde graag dat mijn oudste zoon meeging, ik wilde hem laten voelen, laten beleven, hoe geweldig zo’n festival is, en hoe muziek je in je hart raakt. Ik geloof dat het aardig gelukt is.
Ik was gisteren behoorlijk zenuwachtig, wat als mijn zoon toch niet werd toegelaten, hij was tenslotte geen 18 jaar, daar had ik nog niet eens bij stilgestaan, totdat mijn collega mij er op attendeerde. Maar deze angst was volledig ongegrond.
Alles zat mee, de muziek, de locatie, en vooral het heerlijke weer. We begonnen met een beginnende Haagse band Splendid, het was nog rustig in het park, op zich vond ik dat wel zielig voor deze groep die het overigens heel goed deed, heerlijke muziek, en de zang was ook lekker. Daarna een halfuurtje pauze, tijd voor wat eten en drinken. Daarna kwam Abba Gold, het begin van Abba Gold was niet echt goed, de muziek overstemde de zang, maar naarmate de tijd vorderde klonk het allemaal beter, of was ik toen al langzaam aan het doof worden?
Na Abba Gold begon het op het veld al een stuk drukker te worden, tijd om weer wat te drinken, ik had namelijk niet veel honger, maar wel enorme dorst. Ik genoot van elk moment, met mijn lief en mijn zoon, hoe fijn is het niet om dit met elkaar te mogen meemaken? Terwijl mijn zoon en ik wat drinken haalde, vroeg ik aan hem of hij het leuk vond, hij knikte van ja, maar zei hij, ik ga niet zo raar staan dansen als jij dat doet hoor mam! Ik moest lachen, en zei, dat moet je lekker zelf weten, maar ik doe het lekker wel, want ik hou er van. Als je eens wist hoe gelukkig ik ben dat ik dit allemaal weer kan doen, dit had ik vorig jaar niet kunnen bedenken, toen ik meer aan mijn bed gekluisterd lag, dan wat anders, door een Hernia, die volgens het ziekenhuis niet makkelijk te opereren was. Daarom geniet ik nu zo dubbel van alles weer.
Na Abba kwam K’s-Choice, die werkelijk het dak, of wel de hemel er af zong, wat een geweldig optreden. Ik was zeer ontroerd toen ze het nummer blauw, van de Scene speelden, met een foto van de onlangs overleden The Lau op het scherm, tranen over mijn wangen. En natuurlijk ging ik uit mijn dak bij het horen van Iam not an Addict, werkelijk geweldig. Na K’s-Choice kwam de Dijk, op zich wel aardig, maar ik vind lang niet alles goed van hun, Binnen zonder kloppen en dansen op de vulkaan zijn dan wel mijn toppers, en ik ben nergens goed voor vind ik ook goed, maar die speelden ze niet.
Ik vroeg hem even te wachten tot UB-40 was afgelopen. Ik zag hem onrustig op en neer bewegen, maar ja ik wist op dat moment geen oplossing, en mijn plek afstaan, als na UB 40 nog als afsluiter mijn favoriete tienerband, en mijn grote tiener liefde gaan optreden, dat heb ik zelfs niet voor mijn kind over, als het niet hoeft. Hij heeft het volgehouden tot UB40 en is daarna naar de wc gegaan met zijn vader. Ze zijn nooit meer op de plek komen te staan waar ik stond, dichtbij het podium, dichtbij Simon, maar enkele meters achter mij.
Nou had mijn lief mijn telefoon mee, dus kon ik Simon niet van dichtbij fotograferen, omg Simon, Ik voelde me weer 14 jaar, ik kon hem zo goed zien, ik gilde keihard Simon, maakte een hartje met mijn handen, zong keihard alle liedjes mee, en lachtte samen met mijn concert vriendinnen ( je maakt zo snel vrienden daar) toen Simon zich met zijn rug naar ons toe in zijn broek zat te graaien, wellicht had ie iets goed te leggen.
Alle bekende nummers kwamen voorbij, ze begonnen met a view to a kill, ordinary world, white lines, wild boys, ze passeerden allemaal de revue, The Reflex zat niet in het repotaire maar dat mocht de pret niet drukken. Ik heb de dag en avond van mijn leven gehad. Ik geniet nu nog na, met de dvd van UB40 op de voorgrond, (achtergrond kan ik het niet echt noemen) wat een cadeau na een aantal mindere fysieke jaren, dat ik daar weer kon staan. Ik zeg vier het leven, het kan zo over zijn…. Tot het volgende festijn.
Het schooljaar is alweer bijna teneinde, mijn god wat is dat jaar weer snel gegaan. Ik zie me nog begin van het schooljaar bij de directie zitten, vanwege wanbeleid op de school. En vorige week zat ik er weer, want gaan we nog verder. Ach ik heb in de tussentijd al heel veel scholen van binnen gezien, en ik ben tot de conclusie gekomen, er is overal wat.
Over een week of 7-8 gaat voor mijn oudste een nieuwe fase in, dan is hij van de oudste van de school, in een keer weer de jongste, het zal spannend zijn voor hem, en ik kan alleen maar hopen, dat hij sterk en zelfverzekerd genoeg is om er voor te gaan. Maar als je diep in mijn hart kijkt, weet ik dat hij dat ook is.
Het begin
Vandaag is mijn lief ziek. Hij lag vanmorgen toen ik naar beneden kwam op de bank. Ik moet zeggen dat ik ook wat later uit mijn bed kwam, het is tenslotte zaterdag, en dan wil ik gewoon wat langer in mijn bed liggen. Wat slapen, wat soezen, wat denken. Ik hou van denken s ochtends, ik denk van alles, en s ochtends zie ik eerder oplossingen dan s nachts, want dan zie ik meestal problemen. Nadat ik de kinderen eten had gegeven, (ze zijn nogal verwend door mij, ze hoeven het alleen maar op te eten, en zelfs dat is hun nog teveel) zat ik aan een kopje thee en een tosti. Mijn lief wilde een glaasje water. En zelfs dat was m al teveel.
Dilemma
Ik wilde naar de markt gaan, en ik vroeg aan mijn kinderen wie er met me mee wilde. Misschien had ik dat beter niet kunnen vragen. Mijn jongste wilde niet, mijn oudste wilde wel mee. Geen probleem zul je denken. Echter nadat ik mij gedoucht en aangekleed had, had mijn jongste besloten om toch mee te gaan, en mijn oudste had besloten dat hij alleen met mij wilde gaan. Dilemma, dus ik vroeg mijn oudste waarom hij niet wilde dat zijn broer meeging. Omdat als hij bij de speelgoedwinkel geweest is, en een speelgoedje heeft gehad, hij gelijk weer naar huis wilde, en daar had mijn oudste niet zo heel veel zin in. Maar zei ik, ik kan niet kiezen, ik vind het zielig, ik hou van jullie allebei evenveel. Ik deed nog even stoer naar mijn jongste zoon en zei: sorry maar je wilde eerst niet mee, en nu wel, nu ga ik alleen met je broer. Maar mijn hart bloedde. Toen ik beneden mijn schoenen aantrok en mijn jas, zei ik, ga je toch mee? tegen mijn jongste, en ja hoor, hij pakte zijn schoenen, en jas en daar gingen we met zijn drieën in de auto richting de markt. Mijn oudste waarschuwde mijn jongste nog, dat hij niet moest zeuren, en mijn jongste kaatste terug, dat hij ook vaak genoeg zeurde, het begin van de rit was dus gezellig. Gelukkig viel alles op zijn plek toen we de stad in waren. Eerst naar de Media Markt waar we twee dvd’s haalde, daarna naar de sportwinkel voor gympen, en daarna hadden we de afspraak, dat zij naar de speelgoedwinkel gingen en ik de markt op.
De markt
Bij de groenteboer kocht ik ingrediënten voor de groentesoep. Nog wat fruit en munt voor de thee. Daarna naar de kaasboer, voor heerlijke jonge graskaas, en oude kaas, twee uiterste. Met een volle tas, liep ik alvast naar de auto, en onderweg proefde ik nog een stukje nieuwe haring op de markt, maar helaas, niemand heeft zulke lekkere haring als mijn visboertje. Terwijl ik met de zware tas zeulde, linkerhand, rechterhand, werd ik op mijn mobiel gebeld. Mijn oudste zoon, waar ik was. Bijna bij de auto, antwoordde ik. Komen jullie er aan? Terwijl ik de tassen in de auto legde, en alvast ging zitten, werd ik weer gebeld, ze stonden op de plek waar de auto normaal altijd stond, en die stond er nu niet. Maar ik heb de auto niet verplaatst zei ik, sterker nog, ik zit gewoon in de auto. Ik stapte uit de auto, en zwaaide, ja ze hadden mij gezien.
Ouders
We besloten nog even langs mijn ouders te gaan, ik had nog een boek voor mijn vader gekocht alvast voor vaderdag, en die wilde ik graag geven, ik wist namelijk niet of daar morgen gelegenheid toe was. Na dit flits bezoekje, mijn vader was blij met het boek, en Floris had nog even een boterham gegeten daar, reed ik naar huis, om soep te gaan maken, mijn eigen verse groentesoep.
Het Recept
Nodig:
Soepvlees (runderlappen of hacheevlees
Rundergehakt
1 wortel
250 gr sperciboontjes
2 uien
courgette
prei
broccoli
selderij
venkel
oregano
himalaya zout
peper
knoflook
(ik wilde het zonder bouillonblokjes doen, maar vind het toch smakelijker met)
5 vleesbouillonblokjes
vermicelli
Je zet een pan water zo’n 3-4 liter met het gesneden soepvlees op het vuur. Als het kookt haal je de schuimlaag weg, (wees er wel op tijd bij, bij mij was het weer overgekookt) zet de pan nu op een laag pitje, en laat het een uur rustig opstaan. Ondertussen snij je de wortel, sperzieboontjes, uien, courgette en prei klein, en die bak je 5 min. Je voegt er oregano, himalaya zout, peper en knoflook toe. Je laat het pan op je gasstel staan zonder vuur. daarna rol je het gehakt tot kleine soepballetjes, en deze voeg je na een uur toe aan de soep. Na een half uur voeg je de gebakken groentes toe, en daarna voeg je de broccoli, venkel, selderie en evt vermicelli toen. Je proeft of het op smaak is, en dan kun je er nog altijd een rood pepertje bij doen. ik ging dus uiteindelijk voor de bouillonblokjes. Maar heeft iemand anders een suggestie om het zonder bouillonblokjes te doen, hoor ik het graag. Na een uur of 3 is de soep klaar om te worden gegeten. Eet smakelijk!
En jij ? Hoe maak jij soep?
Ik sprong op, ik breng je wel even, zei ik. We stapten samen in de auto. We reden de straat uit, en ik dacht, dit is je kans. ‘Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om je naar huis te brengen, zei ik. ‘Ik heb nog helemaal geen zin om naar huis te gaan, zei ze, en mijn hart maakte een sprongetje. Ik reed naar het strand, en stopte bij een parkeerplaats. Muziek klonk zachtjes uit de speaker. ‘Ik was vroeger heel erg verliefd op jou, zei ik. ‘Ik was vroeger heel erg verliefd op jou, zei ze. Ik kon het haast niet te geloven, al die jaren, en nu zei ze het zomaar ineens, 4 jaar later. Ik zag haar wangen gloeien van de zon, haar ogen glimmen, ik begon haar te zoenen, zij zoende terug. Ik heb in mijn leven nog nooit zo lekker gezoend als toen, alles klopte.
Daarna bracht ik haar naar huis, ze gaf me een zoen bij het afscheid. Ik keek haar na toen ze haar huis inliep. Ik liep op wolken, zou het zou het dan eindelijk… Ik schrok, ik was mijn vriendin helemaal vergeten. Hoe moest dit nu verder.
Gelukkig moest ik een paar dagen later voor mijn werk naar Duitsland, even helemaal weg. Ik probeerde haar te vergeten, maar telkens spookte ze weer door mijn hoofd. Ik telde de dagen af, totdat ik haar weer zag. Ik vertelde mijn vriendin, dat ik niet naar haar ging, maar dat ik moe was en naar huis wilde, in werkelijkheid kon ik niet wachten om haar weer te zien. Ik hoopte dat ik haar weer zag bij onze wederzijdse vrienden. En ik had geluk. Daar zag ik haar weer, nog mooier nog leuker. Ze deed aardig maar afstandelijk, zoals altijd. We liepen nog samen even op, en ik vertelde haar dat ik de hele tijd aan haar gedacht had. Ze keek me aan, en zei:, je hebt een lieve vriendin, daar wil ik niet tussen zitten.
Wat had ik moeten zeggen, ik wil jou, jij bent het altijd geweest, en dan weer door haar afgewezen worden? Ik hoopte dat ze voor mij zou kiezen, maar tegen beter weten in. Ik bracht haar weer naar huis. Ik kreeg een kus op mijn wang, ze liep naar huis, mij vertwijfelend achterlatend. Ik heb het maar zo gelaten. Ik bleef bij mijn vriendin, ik zag haar soms op een feestje, ik moet het haar nageven, ze heeft nooit hierover wat tegen mijn vriendin gezegd.
Ik keek hem aan en vroeg zie je haar nog weleens? ‘De laatste keer dat ik haar zag is alweer 12 jaar geleden, we hadden een reünie van school, ze kwam op me af. Hee, zei ze, hoe gaat het? volgens mij keek ik nogal oenig, want ze vervolgde, je weet toch wel wie ik ben? Ja natuurlijk zei ik. Ze vertelde dat ze getrouwd was en 1 dochtertje had. Ik kon geen woord uitbrengen. En zo liep ze weer mijn leven uit, en zoals het er naar uitziet, voorgoed.
Ik zag dat het tijd was, en zei tegen hem, bedankt voor je mooie verhaal. Wil je nog een afspraak? Nee zei hij, ik wilde er gewoon eens over praten, nu ik dat gedaan heb, kan ik hopelijk weer verder. Bedankt voor het luisteren, en weg was hij.
Morgaine van Morgaine’s Passion heeft mij getagd om de ‘your favourite tag’ te doen. Dit zijn 11 vragen die gaan over, ja ja je raad het al, jouw (nee, mijn in dit geval) favorieten. Het is de bedoeling dat ik deze 11 vragen beantwoord en dat ik vervolgens 11 mensen tag om de vragen ook te maken.
Here we go!
Plaats een foto van je favoriete televisie programma. Vertel daarnaast waar het over gaat en waarom je het zo leuk vind?
Eerlijk gezegd heb ik niet echt meer een favoriet televisie programma. Ik kijk wel bijna elke avond Goede Tijden Slechte Tijden. Gewoon voor de ontspanning. We kijken momenteel veel televisie series op DVD’S en als ik dan een favoriete televisieserie van vroeger mag noemen? Ally Mc Beal
Plaats een foto van je favoriete persoon uit je favoriete serie?
Dat is dan Ally Mc Beal zelf. Net zo neurotisch als mijn persoontje. Uit gtst? uhm uhm uhm die heb ik dus niet.
Plaats een foto van jouw favoriete boek?
Bloemen op zolder van Virginia Andrews, wauw toen ik dat las, werd ik gewoon meegenomen/meegezogen in het verhaal. Ik heb de hele serie gelezen, geweldig.
Plaats een foto van jouw favoriete radiozender?
Oh dat is duidelijk Veronica, is er een andere Zender?
Plaats een foto van jouw favoriete televisie zender?
OMG die heb ik dus ook niet.
Plaats een foto van jouw favoriete persoon van jouw favoriete zender. Vertel daarbij wanneer hij/ zij te zien is.
huh???
Plaats een foto van jouw favoriete schoolvak. Vertel daarbij kort waar het vak over gaat.
Drama, heerlijk toneelspelen. Ik hou van drama, maar niet in het echte leven.
Plaats een foto van jouw favoriete zanger/ zangeres. Plaats daarnaast een nummer met een goede hit die je leuk vind.
Madonna, is voor mij belangrijk geweest in mijn jeugd. Ik was vroeger verlegen, en liet vaak over mij heen lopen. Madonna, was brutaal, en had lef, dat wilde ik ook zijn, en dat deed ik dan ook een beetje in Natasja’s Style, bescheiden, na, zo had ik net als Madonna, elke week een andere kleur haar, rood, bruin, oranje, roze, blond, noem maar op, strik in mijn haar, flink touperen, en kauwen op kauwgum Wayfarer van Ray Ban op en ik was In to the Groove. Maar Simon (Le Bon) Duran Duran is ook een grote jeugd favoriet, en wat dacht je nou van Queen, tijdloos.
Je favoriete kinderserie van vroeger. Vertel daarbij kort waar de serie over ging.
Avro’s kinderbios, zond ook Alleen op de Wereld uit, het gaat over Remy, die door zijn pleegvader wordt verkocht aan de straatmuzikant Vitalis. En samen trekken ze de wereld door. En wat heb ik gehuild om de tekenfilm serie. Ook deze heb ik nu op DVD, een paar jaar geleden keek ik het samen met mijn oudste zoon, zaten we samen een potje te huilen. Onbetaalbaar.
Jouw favoriete personage van jouw favoriete kinderserie? Dat is dan natuurlijk Remy.
Ik tag niemand, als iemand het wil overnemen, moeten ze het vooral doen.
Ik hou van zonnen, zodra er een zonnetje aan de horizon zich aandient lig ik in de tuin of op het dakterras om mijn wat witte velletje bij te kleuren. En dan zonder factor he? Daar geloof ik niet zoveel in. Misschien stom, maar noem het maar een gevoel. Wie zegt mij wat voor troep er misschien in die zonnebrand zit? Juist om bepaalde cellen te activeren? Het is maar mijn idee he? Mijn waarheid, niet De waarheid. Vroeger smeerde ik me in met olijf of noten-olie, met recht lekker bakken. En oh dat heerlijke kleurtje daarna. Alles staat ook veel leuker met een gebruinde huid.
Afgelopen zaterdag lag ik ook lekker te zonnen op onze loungebank. Ik hoorde een schattig kinderstemmetje bij de buren. Hun nog schattiger kleindochter. Ik keek door de kieren van de schutting naar het blonde meisje. Ik noem haar Sien, je weet wel van Ot. Ze heeft van die schattige kuiltjes in haar wangen. En wat kan ze lief spelen. Ze had een waterbaan volgens mij, waar ze werkelijk uren mee zoet is. Ze verzint allerlei verhaaltjes, en roept haar lieve Oma om de paar seconden. Het was een genot om naar haar te luisteren. Wat is de tijd snel gegaan dacht ik, zolang was het nog niet geleden dat mijn jongens zo in de tuin speelden, en mama riepen. Nu zijn ze al aardig zelfstandig, en spelen overal en nergens.
Zaterdag was sowieso mijn geluksdag, want naast zonnen, heb ik nog een slechte gewoonte, en dat is Cola drinken, ja die heerlijke Coca Cola, dus terwijl ik lag te zonnen, lag er een cool fles Cola naast me in de koelkast, zodat ik me tegoed kon doen aan deze heerlijke caramelachtige drank. Die bubbels, die nasmaak, het is niet te evenaren. Ik zal er niet teveel over uitwijden, omdat ik dat al eens in een blog gedaan heb, maar mijn verslaving is er niet minder op geworden. Ik probeer mij te beperken tot Cola drinken in het weekend, maar er komen regelmatig doordeweekse dagen voor, dat mijn glas gevuld is met overheerlijke Cola. En ja ik weet, dat het botontkalking kan veroorzaken, en ontstekingen en weet ik al niet meer. Maar zoals elke verslaafde heb ik ook een excuus: ik rook niet, ik drink amper alcohol, ik sport, ik let op mijn eten en gewicht, ik mag toch ook mijn pleziertje niet waar?
En nu ik zaterdag toch al zo (on)gezond bezig was, heb ik mezelf voor het avondeten maar getrakteerd op Patat Oorlog, Frikandel Speciaal, Kroket, Hamburger en een Milkshake. Zo dat is ook Natasja’s Lifestyle. Ik zeg maar zo, af en toe moet het lichaam wat te doen hebben nietwaar? Zondag heb ik mezelf maar weer bijeengeraapt, en na mijn gezonde spinazie smoothie, heb ik mijn hardloop plunje weer uit de kast getrokken, en heb ik een half uur hardgelopen. ’s middags nog heerlijk gezwommen, en als avond eten een broodje ei, uit, tomaat,en champignons. Kijk als dat niet balansen is?
En hebben jullie ook slechte gewoontes, waar je eigenlijk heel gelukkig van wordt?
‘Ik vond haar leuk echt heel erg leuk. Ik was zestien jaar, en ik zag haar voor het eerst op de camping. Zij was veertien, lang slank donker haar, mooi gezichtje, ik was letterlijk verblind. Maar helaas is het nooit wat geworden. Ze was nogal moeilijk te peilen. Ik kan niet met zekerheid zeggen of ze mij nou leuk vond of niet. Daar was ze altijd heel erg vaag over. Haar vriendin belde mij een keer thuis op, ze moest mij bellen van haar. Zij was ook verliefd op mij, zei haar vriendin, maar ze durfde het niet te zeggen. Tja zei ik, wat heb ik daar aan? Ze vraagt of jij weer eens langskomt, en dan zal ze het jou wel vertellen. En ja hoor daar ging ik weer met mijn brommer en mijn domme kop. En natuurlijk deed ze weer net alsof ze van niets wist: ‘Ik verliefd op jou? lachte ze, hahaha, wat een grap. En toen was voor mij de maat ook vol. Of ze me nou wel of niet leuk vond, ik was er nu wel klaar mee. Ik leerde andere meisjes kennen, en af en toe zag ik haar weer, op het strand of bij een vriend. Ze was altijd vrijgezel, altijd alleen. Volgens mij had ze nog nooit met een jongen gezoend. En ik begreep het niet, ze was bloedmooi, en ook heel grappig, ze was mysterieus, ongrijpbaar. Ze wilde beroemd worden zei ze. Ze zong veel en vals. Ze danste door het leven, althans zo leek het. En op een dag gebeurde het, we waren ondertussen 4 jaar verder, ik had al 3 jaar een vriendin, maar zij woonde in een andere stad. We hadden met onze gezamenlijke vrienden gezeild, en hadden daarna nog wat gedronken bij een van de vrienden thuis. Toen ik haar op de boot zag zitten, met de zon door haar bruine haren, en haar gebruinde huid, bekroop me weer het oude gevoel van verliefdheid. Ik werd kwaad op mezelf, ik had een hartstikke leuke relatie, met een hele lieve meid, en dan komt zij weer even in mijn leven en ik ben totaal van de kaart.
Ik ging op het balkon staan, even later kwam ze bij me staan. Nou ja bij me staan, ze zorgde altijd wel voor voldoende afstand. We hadden het over koetjes en kalfjes, denk ik, want ik was zo gespannen, zo zenuwachtig, alsof er iets in de lucht zat. Zij leek totaal ontspannen, ik zag haar lachen, om de verhalen van anderen, zo’n echte lach, van onderuit haar buik.
Nog steeds wilde ze beroemd worden, dat zou haar zeker wel lukken zei ze. Ze was naar een concert van Madonna geweest, en die kon ook niet zingen. Zo grappig, ze had altijd al voldoende zelfkennis. Ze stak een sigaretje op, dat verbaasde mij, want volgens mij rookte ze nooit. Ach, zei ze, zo af en toe, voor de gezelligheid. Ik deed gezellig mee. Ze keek me heel lief aan, en kwam iets dichter naar me toe, maar nog steeds op een afstandje. Wat was dat toch met haar, speelde ze nou een spelletje, of wat.
‘Ik ga naar huis, hoorde ik haar op eens zeggen. Het is elf uur, kan iemand mij brengen? vroeg ze.
word vervolgt
Hebben jullie gisteren ook zo genoten van de zon? Nou ik wel. Ik word altijd hyper van de zon. Zeker toen mijn kinderen nog klein waren. De zon scheen prachtig, ik wilde maar een ding, kussens op de tuinstoelen en zonnen maar. Maar dat werd natuurlijk gestagneerd door, eten, drinken, Badje, schone luier, fruithapje, nog een schone luier, en dan naar bed. Gelukkig ging mijn oudste altijd om 11:00 uur naar bed en dan sliep hij zo maar 3 soms 4 uur. En als hij dan op bed lag, zag ik opeens overal stof liggen, en ging ik als een gek mijn huis nog schoon en stofvrij maken, en dat leverde voor mij wel eens de nodige frustratie op, mooi weer en dan je huis schoonmaken, ik leek wel gek. Nu is het makkelijker, kinderen zijn naar school, ik maak het hoognodige schoon, ga douchen, wil in de tuin, en dan komt mijn volgende frustratie, haar…. Begrijp mij goed, ik ben blij met mijn dikke bos haar op mijn hoofd, en mijn wenkbrauwen, maar verder zou ik geen haar willen hebben. Maar helaas ik ben gezegend met dikke haren op mijn benen enzoverder. Dus sta ik eerst in de douche mijn lichaam te scrubben, en te scheren, ach epileren en waxen schuw ik ook niet. En dat waxen, dat doet zo’n pijn… Vorig jaar had ik daar minder last van, maar toen gebruikte ik ook veel pijnstillers. En terwijl ik mijn lichaam even ruw onder handen neem denk ik altijd, hoe dat nu ruim 44 jaar geleden gegaan is, daarboven:
Zo je mag kiezen, wil je een man of een vrouw worden, het was al duidelijk dat ik mens materiaal was. En dat ik aan hem of haar, vroeg, wat zijn de voordelen van vrouw zijn? En dat hij of zij zegt: je hoeft niet zoveel te werken als een man, je hoeft geen baard te laten staan of te scheren, Je hebt meer diepgang, en je mag kinderen dragen. En wat zijn de nadelen? je bent een keer in de maand ongesteld, en in de zomer moet je misschien wat meer scheren. En dat ik gelijk verblind werd met de woorden een kindje dragen en baren, want dat is toch wel heel bijzonder. En dat is het natuurlijk ook. Maar de rest is soms echt hel. De maandelijkse periode waren niet de makkelijkste voor mij, toen ik 13 was begon de ellende, 6 weken lang aan een stuk door ongesteld, en niet een klein beetje, laat ik het zo zeggen, de rode zee is er niets bij, en daar wil ik het graag bij laten. Op mijn 40e begon de ellende weer van voor af aan. En dan inderdaad die haren, die er niet horen te zitten, plukken met pincetten, waxen, en epileren. Oeh epileren, dat doet zo’n pijn, hoor ik mij medegenoten vaak zeggen, nou geloof me ik heb eelt op mijn benen, ik voel het niet meer. Ja waxen dat is de hel, wie weet ga ik een keer overstag en laat ik het allemaal weglaseren, hoewel dat ook niet altijd het gewenste effect geeft. Maar oké, ik heb inderdaad twee kinderen in mijn buik mogen dragen, en dat was voor mij een heel bijzondere tijd, en als ik daar aan denk, dan glimlach ik even en kijk ik naar boven en zeg dan, ondanks alles heb ik de juiste keuze gemaakt!
En hebben jullie ook de juiste keuze gemaakt?
Een half jaar geleden, ben ik de proef op de som gaan nemen. Ik had ergens gelezen dat fluoride niet zo gezond is. Fluoride is een natuurlijk mineraal en giftig zout. Tot 2008 werd er zowel in Nederland als in Belgie, fluoride aan het water toegevoegd. In andere landen wordt er echter nog steeds kleine hoeveelheden Fluoride aan het drinkwater toegevoegd.
Fluoride zou tanden harder en sterker maken en cariës minder kans geven doordat het tandglazuur meer zuurbestendig is. Maar Fluoride zou ook ziek maken. Bij een teveel aan fluoride kun je je misselijk voelen, buikkramp krijgen, ademhalingsproblemen en zelfs een hartstilstand. Fluoride zou ook invloed hebben op dementie bij ouderen.
Bij mensen met nierproblemen veroorzaakt dialysewater met fluoride botafwijkingen. Fluoride is tevens verantwoordelijk voor een lager IQ en veroorzaakt neurologische problemen. Gebruikers van fluoride worden over het algemeen wat minder kritisch en gewilliger. En is dat niet precies wat de overheid wil?
Fluoride kan bij de zwanger vrouw de ongeboren vrucht bereiken via de placenta. Daar kan fluoride schade aanbrengen aan de hersenen die nog in ontwikkeling zijn. Ook de hersenen van kinderen worden makkelijker aangetast, kinderen zouden dommer worden door het gebruik van fluoride.
Fluoride en ook kwik zouden de normale functie van de schildklier kunnen verstoren. De bijdrage van Fluoride zou juist de schildklier vertragen. Vroeger kregen mensen met schildklierproblemen, juist Fluoride toegeschreven, wat feitelijk heel onlogisch is, want waarom zou je een vertraagde schildklier nog meer vertragen?
In Amerika Staat op iedere tube tandpasta wat de gevaren zijn van fluoride. In de westerse landen wordt dit niet gedaan.
Nu ben ik benieuwd, poetsen jullie ook fluoride vrij of met fluoride, gaan jullie dit na het lezen van dit stukje anders doen?
natasjaslifestyle.wordpress.com 