Vorige week was u jarig, u zou 103 jaar geworden zijn als u 18 jaar geleden de pijp niet aan Maarten had gegeven.
Ik heb een foto geplaatst, als eerbetoon, aan u. Uw dochter is nog naar uw graf geweest. Ik zeg dan altijd tegen haar: doe je haar de groeten?
Ik moet vaak aan u denken. U was als oma niet echt een oma, niet een oma waarbij ik op schoot klom, of waar ik gezellig snoepjes uit de pot pakte. Sterker nog, ik weet nog dat u in uw kast altijd Prive’s had liggen, en dat ik die graag wilde lezen, maar dat ik dat niet dorst te vragen. Waarschijnlijk had dat heus gemogen, maar ja ik was nogal een verlegen kind.
U paste weleens op ons, als mijn ouders, op vakantie gingen, of uit gingen, en dan was u echt een gezellige oma, u bakte pannekoeken, u maakte griesmeelpudding, vruchten voor mijn broer, amandeltjes voor mij. En dan ’s avonds dronken we een lekkere kop warme chocolademelk, die u nog in het pannetje klopte, met een lekkere klodder slagroom. U hield van schoon en netjes, uw huis zag er uit als de toonzaal van Paleis het loo, alles blonk, en glom je tegemoet. En ook bij ons thuis, wist u van wanten, altijd bezig met opruimen en schoonmaken. We mochten niet eens beneden op de wc zitten, want die had u net schoongemaakt, ga maar naar boven zei u dan.
Maar u had ook humor, dat zag ik pas toen ik wat ouder werd, niet van die dertien in een dozijn humor, nee scherpe humor, en dan moesten we ook wel weer erg lachen.
Ik denk vaak aan u, zeker nu ik ouder ben. U heeft 6 kinderen gekregen, en u ging scheiden van mijn opa toen u zwanger was van u zesde kind, in een tijd dat scheiden een schande betekende, maar u deed het, u zette door. En u ging voor uw 6 kinderen, u verzorgde ze met hart en ziel. En natuurlijk liet u weleens steken vallen, u was immers alleen, met wie kon u even overleggen als er iets was, met niemand, u moest gelijk beslissen. Maar u heeft uw kinderen met veel warmte, gezelligheid en liefde opgevoed.
U was vaak ziek, u bent vaak geopereerd, en ja natuurlijk vond ik het stom dat u zo vaak jammerde dat u zich niet zo lekker voelde, maar als u dan weer bij ons was, dan fleurde u weer helemaal op.
Ik weet nog dat u bij ons was terwijl u zo ziek was, ik hoorde in uw kamer, gesnik. Ik liep naar uw kamer, en zag u daar liggen, ik voel me niet lekker, snikte u. Ik heb de halve nacht bij u gezeten, uw hand vastgehouden.
De dag dat u doodging, was voor mij een dag van inzicht. Het leven dat ik toen leidde, echt oma, het leek zo op dat van u. Ik nam een besluit, ik ging weer terug naar mijn ouders, die mij met liefde en warmte weer opvingen.
Lieve Oma, u was dan niet echt een oma type, en u heeft mij niet bewust levenslessen gegeven, maar door uw handelen, en om uiteindelijk voor uw zelf en uw kinderen te kiezen, heeft u mij de grootste levensles gegeven die u zich maar kunt voorstellen. Bedankt Oma, dat u zo’n sterke vrouw was!!
