Een pechweek met een goudenrandje

Hebben jullie dat ook weleens, dat alles wat je doet gewoon mislukt?

Nou ik had zo’n week vorige week. Ik wilde van alles, alleen mijn hoofd en lichaam werkte niet echt mee. Ik denk dat er een klein griepje achter zat, want ik had ook hoofdpijn, maar was niet ziek genoeg om in bed te gaan liggen, lamlendig dat dan weer wel.

Maar ik had grootse plannen, zo was ik ’s ochtends al bezig met de rode kool, lekker gesneden en gewassen, en hup dat kon een tijdje op het vuur pruttelen. Heerlijke stoofvlees erbij, ook lekker aanbraden en dan uren laten pruttelen.

Ik proefde regelmatig en het begon steeds lekkerder te smaken, ik was tevreden, ik bedoel als ik iets maak dan moet het wel lekker smaken, anders krijg ik er de smoor in.

Tot zover ging alles goed. Daarna ging ik aardappels in de melk koken, huh? In de melk zul je misschien denken? Ja, ik dacht ik maak er aardappelpuree van, en dan kan ik het net zo goed koken in de melk, voor een romige puree. Niet doen dus. Dat pannetje met melk kookt wel 3 keer over, en ik stond er als een oen bij en keek er na, what was wrong with me?? Toch was het uiteindelijke resultaat heerlijk, daar was niets op af te dwingen.

De volgende dag, wilde ik broodjes voor mijn oudste zoon bakken in de oven, wat er fout ging I don’t know, maar opeens kwam er blauwe walm uit de oven, de broodjes waren verbrand. Ook de heerlijke chocomel die ik op had staan kookte over, ik dacht langzamerhand dat ik gek werd. Ik werd steeds vermoeider en kriebeliger.

Proost op ons 17 jarig samen zijn

Zaterdag was ik al vroeg uit de veren om overheerlijke groentesoep te maken. Maar voordat ik de groente ging snijden en wassen, en het vlees ging snijden, deed ik de oven aan op de selfclean stand, ik dacht kan die mooi even reinigen. Na een aantal minuten, werd de keuken steeds warmer en blauwer. Joost vroeg zich af wat er gebeurde. Ik was ondertussen nog in de soep aan het roeren en zag geen hand meer voor ogen. Toch maar even een raam open doen. Joost begon te vermoeden dat het toch niet helemaal pluis was daar in de oven, en probeerde de oven uit te zetten, wat in de eerste instantie niet lukte. Gelukkig lukte het na een paar keer wel, en dat was maar goed ook, want het was helemaal zwart in de oven. Oh wat voelde ik mij een kluns zeg… Wij hebben alle deuren en ramen opengezet, heerlijk terwijl het vriest, maar de lucht moest het huis uit. De pizza steen was geheel verbrand en kon weggegooid worden. Ik heb de oven zo goed en zo kwaad als mogelijk nog schoon gekregen.

’s avonds zaten we een dvd van Witse te kijken, en Witse zit in de auto naast zijn collega zich te scheren met een elektrisch scheerapparaat, zegt Joost, zo’n elektrisch scheerapparaat is helemaal niets, ik heb daar vroeger mijn kop mee open gehaald. Ik moest zo lachen, waarom? Omdat ik hem voor ons 17 jarig jubileum de dag daarna, een elektrisch scheerapparaat gekocht had.En ik dacht bij mezelf: “nou woon ik al 17 jaar met hem samen, ken ik m dan zo slecht?”

Om 00:00 ’s nachts gaf ik m zijn kadootje met de woorden: je mag het ruilen. Toch is hij best blij met het kadootje, (tenminste dat zegt hij) en hoefde hij m niet te ruilen.

Maar gelukkig na deze gekke week las ik op het blog van Godelieve, van Liever Voordelig, dat ik gewoon een prijs gewonnen heb! Hoe leuk is dat?? Zondagmiddag, aten we taart en gingen we uiteten bij de Italiaan, een heerlijke afsluiter. En deze week? Loopt alles weer op rolletjes..