Je kunt mijn rug op #7

Wat voorafging.

Goud geld heeft de osteopaat mij ook gekost. De behandelingen werden net als van de Chiropractor niet geheel vergoed. En waar de Chiropractor zei dat de pijn van mijn SI gewricht afkwam, zei de osteopaat dat het door mijn darmen kwam.

Hij masseerde mijn buik en ook een deel van mijn rug. Het gaf best weer wat verlichting, maar ook dat was altijd maar voor even. Meestal zat mijn onderrug na een dag alweer helemaal vast.

En zo heb ik nog veel verschillende afwijkingen gehad: een pees bij mijn heup zou te lang zijn volgens de ene orthopeed, die zou hij in kunnen korten, want ook daar deed het erg pijn, de andere orthopeed zei, dat mijn wervels aan elkaar vast gezet moest worden, waarop de neurochirurg weer zei dit absoluut niet te doen, je snapt ik kreeg een steeds hogere pet op van al deze gestudeerde medici.

Ik was teneinde raad, ik vroeg Joost dikwijls om mij te masseren, te kraken, mijn voet en been te masseren, omdat ik gewoon niet meer wist wat voor houding ik aan moest nemen.

Het werd hoog tijd om de huisarts weer te bezoeken. De dokter hoorde mij aan, deed wat standaard testjes: Voorover staan, reflexen, en zei: “Ik denk niet dat het een hernia is”. “Maar waar komt die pijn dan vandaan? vroeg ik hem radeloos. Soms heb ik even geen pijn, maar dan komt het weer dubbel zo hard terug”. Hij schreef uiteindelijk toch een verwijskaart uit voor de neuroloog en gaf die mij met de woorden:”Ik denk dat je binnen een kwartier weer buiten staat.

Doordat het zo’n lange wachtlijst was bij de neuroloog, duurde het even voordat ik een afspraak had. Ook de neuroloog onderzocht mij en concludeerde inderdaad binnen een kwartier dat het toch echt een hernia was. Het klinkt gek, maar toen voelde ik me eindelijk begrepen. Ik had dus echt wat, ik stelde me niet aan, die pijn was er echt en niet psychisch. Toch wilde de neuroloog dat ik eerst naar mensendieck ging, voor mijn houding, en we maakten een vervolg afspraak een aantal maanden later.

Mensendieck hielp mij niet, hoe ik ook mijn best deed om mijn houding te verbeteren de pijn bleef. Terug naar de neuroloog, ik kreeg een verwijskaart voor een MRI, en daar bleek uit dat ik een hernia had op de L5 S1, hij verwees mij door naar de neurochirurg. Helaas ging daar ook weer 4 maanden over heen, eer de neurochirurg een plek had.

Op mijn verjaardag 10 november 2010, had ik een afspraak, ik was al bijna anderhalf jaar verder, nadat ik door mijn rug was gegaan. De Chirurg concludeerde ook een hernia, maar dacht ook dat ik een Spina-Bifida had op die plek, er moesten extra foto’s gemaakt worden, en dan zou hij tijdens de operatie wel verder zien.

Pas in januari kon ik terecht bij het pre-operationeel spreekuur. Ondertussen, sleepte mijn been, zakte ik continu door mijn been, de ene dag ging het goed, de andere dag was het de hel, vooral met slecht weer. Ik kon niet meer ik was op. Toen ik dus in januari naar het pre-operationeel spreekuur ging, vroeg ik hoelang het nog duurde eer ik geholpen werd. De vrouw van de afspraken-balie keek op de lijst, en zag dat ik nog niet op de lijst van maart stond… Dat werd dan hooguit april als ik mazzel had.

Volgende keer: De operatie