Mijn carrière in een vriendenboekje

Zaterdag is het 4 jaar geleden dat ik besloot te stoppen bij USG, ik kreeg als afscheid mooie cadeaus, maar het allermooiste cadeau was toch wel het vriendenboekje, vol met foto’s van mij en mijn toenmalige collega’s. Gelukkig zie ik de leukste collega’s nog steeds regelmatig.

“Je lach en hartelijkheid blijft mij altijd bij”

“Zonder jou is de afdeling een stuk minder levendiger geworden”

“Jij was toch de gekste, gezelligste collega”

” Ondanks dat je het een aantal jaren moeilijk had, je altijd oprecht geïnteresseerd bent gebleven”

“Respect voor het besluit dat je hebt genomen, zorg goed voor jezelf en volg je hart in je verdere carrière”

Dit waren een aantal quotes, die collega’s en managers, in mijn “vriendenboekje” zetten. Bijna 14 jaar heb ik er gewerkt, op twee weken na. Ik heb mijn eerste zwangerschapstest daar op het toilet gedaan. Ik ben daar gegroeid, van meisje, vrouw, naar moeder. Ik dacht dat ik er nooit weg zou gaan. Samen met een aantal collega’s dachten we dat we daar eindigden achter een rollator. En wat hadden we dan veel lol.

 De laatste jaren daar waren niet makkelijk. Maar nog steeds is er niemand dood, en daar is ook veel om dankbaar voor te zijn. De laatste jaren werd het voor mij steeds meer een opgave om blij te zijn op mijn werk, of nee, ik maakte er elke keer wel wat van. Ik ging vaak met lood in mijn schoenen. De glans was er al een tijd af, waarschijnlijk ook door de laatste jaren, maar ook door alle veranderingen. Veranderen, om het veranderen noemde ik het. Soms was ik bloed chagrijnig, maar had toch de kracht om vrolijk binnen te komen. Of ik begon te zingen, alsof ik in een musical zat. Een aantal van mijn collega’s waren meer familie geworden, we wisten zoveel van elkaar.

Ik wilde gelijk weer verder, gelijk maar solliciteren, maar ik merkte dat je zoveel jaren niet zomaar uitvlakt. Het ging met horten en stoten met vallen en op staan, ik ben diep gegaan en heb vaak gedacht was het wel een wijs besluit om weg te gaan, maar nu weet ik dat het het beste was.

En als je denkt er is niets meer over dan een kale rots, weet dan dat ook op een kale rots weer een bloem zal bloeien.