Wat maakt wie we zijn!

En dan opeens triggert een spoiler op de tv je.

Nee, ik had even geen zin om te bloggen. Nee ik had geen writersblog (;-)) Maar soms zit mijn hoofd zo vol en je lichaam is zo leeg, zelfs jullie blogs lezen kostte mij teveel energie.

Toen ik Natasja’s Lifestyle begon was het mijn bedoeling, om dingen uit te zoeken, en mijn ervaringen daarover te delen. Maar zelf vind ik dat ik gewoon te vaak alledaagse dingen ging schrijven, het moet gewoon anders, vind ik.  En soms is dan even afstand nemen het beste wat je kunt doen.

Vanmorgen reageerde ik op een tal van blogs maar nog niet met de bedoeling om zelf een blog neer te zetten. Maar mijn jongste zoon, vrij van school vandaag en de hele volgende week, zette de tv aan, waarop ik de spoiler hoorde: Wat maakt wie we zijn!

Eerlijk gezegd denk ik dat wij mensen doorgedraaid zijn. We denken teveel, we reageren te veel en te fel, en we bemoeien ons overal mee. Wij zijn dankzij social media, elk half uur journaal op welke zender dan ook, helemaal bij met wat er in de wereld gebeurd, of tenminste wat de media wil, wat wij weten over wat er in de wereld gebeurd. Tegenwoordig zijn er allemaal deskundigen, van flut zangeresjes tot modelletjes, van soap acteurs tot presentatoren, ze weten en kunnen alles. En de meute trekt zich er aan op.

Wat maakt wie we zijn: In de eerste plaats de genen van je vader, moeder, opa, oma, en eventuele ooms en tantes. Daarna is het natuurlijk van belang in wat voor soort omgeving groei je op. Heb jij rustige ouders, zul jij zelf ook wel rustig zijn, houden je ouders van lezen zul jij waarschijnlijk ook wel van lezen houden, hoewel dat natuurlijk niet altijd op gaat, wij Joost en ik houden bijvoorbeeld heel erg veel van lezen, onze jongste zoon houdt ook van lezen, terwijl mijn oudste zoon er eigenlijk helemaal niet zo van houdt, die moet je echt stimuleren om te lezen, en daarnaast heeft ie zoveel fantasie, dat ie vaak zelf woorden toevoegt in de zinnen, waardoor het een heel andere betekenis heeft. Want als hij bijvoorbeeld leest:De jongen vindt komkommer lekker, ipv de jongen vindt de komkommer niet lekker, nu je snapt al dan leest ie het verkeerde, en dat is zeker lastig met leren. Maar ook daar valt de appel niet ver van de boom, want zijn oma, mijn moeder heeft ook niet echt het geduld om te lezen, en leest ook over dingen heen.

Wat maakt wie we zijn: Het is duidelijk je hebt genen meegekregen en daarnaast speelt je omgeving ook een grote rol. Ben je chaotisch en is je omgeving dat ook, dan wordt het alleen maar erger. Maar ben je chaotisch en binnen je omgeving is iemand die juist heel precies is, werkt dat voor jou als chaoot prettiger, en rustiger. Daar kun je je als chaoot aan optrekken, hoewel de chaoot in jou altijd wel weer boven komt drijven, in gehaaste situaties, maar minder vaak omdat er structuur is.

Wat maakt wie we zijn: Etiketjes, tegenwoordig worden er veel etiketjes geplakt, niet alleen op potjes met onduidelijke ingrediënten maar ook op vooral kinderen. Waarvan ADHD denk ik wel de bekendste is. Van de week las ik een artikel over een vrouw van 22 die ritalin slikte omdat ze zich anders niet kon concentreren, en dus haar werk niet goed kon uitvoeren. Ze was voor de ritalin altijd alles kwijt, sleutels telefoons, etc. Vaak druk in haar hoofd, alles tegelijk willen, en dan niet weten waar te beginnen. He dacht ik, dat ben ik, al jaren. Gek eigenlijk, vroeger was ik heel rustig, observeerde mensen, en ergens ben ik druk geworden, is het na mijn 13e? Het zou zomaar kunnen. Waarschijnlijk zou ik de top kunnen bereiken als ik ritalin zou slikken, ik zou mijn aandacht lang vast kunnen houden, ik zou niet meer uren zoeken naar alles, ik zou, ik zou, ik zou worden dat wat nu van je verwacht wordt, een feilloze machine die maar doorgaat.

Het maakt me bang.