Lazy Sunday #58

In dit jaar wordt George H.W. Bush, president van de Verenigde Staten, wordt Salman Rushdie slachtoffer van een fatwa van de Iraanse leider Khomeini met doodsbedreiging, vanwege zijn boek de Duivelsverzen, en kreeg bescherming van de Britse staat. Brengt de Japanse spelfabrikant Nintendo de gameboy om de markt. Sterft de Iraanse leider Khomeini, en valt in november de berlijnse muur, we gaan terug naar het jaar 1989.

Dit is het laatste jaar voor mij op de middelbare school, nog een paar maanden en dan moet ik examen doen. Maar eerst nog een paar schoolonderzoeken afwerken. Ik was niet echt een leerwonder, ik kon me er vaak niet toe zetten om uren achtereen door mijn boeken te struinen om te leren. Ik was nogal snel afgeleid. Mijn mondelinge examens had ik amper geleerd. En mijn Nederlands mondeling was helemaal niet voorbereid. Ik kan mij nog herinneren dat het op een vrijdag was om half 4 geloof ik. Ik was eerst nog met mijn moeder naar het dorp gegaan, en toen zag ik op de klok dat het al kwart voor 3 was, en ik dus snel naar huis moest, om mijn boek voor Nederlands te halen, en dan hup naar school. Ik had zelf voor die tijd bedacht om na het dorp nog een uurtje te gaan leren, maar daar was nu dus helemaal geen tijd meer voor. Ik was 5 minuten voor tijd op school, ik ging voor het klaslokaal zitten en nam nog even snel mijn boeken en verslagen door. De helft van de boeken had ik niet gelezen, en had ik via verslagen in de bibliotheek gemaakt. Andere boeken had ik een stuk van het begin, een stuk van het midden en een stuk van het eind gelezen, maar dus niet heel het boek. Ik werd naar binnen geroepen, en ik mocht een boek kiezen waar ik over zou vertellen, dat boek had ik wel helemaal gelezen, en daar kon ik mij nog veel van herinneren gelukkig, aangezien ik mij dus totaal niet had voorbereid. Daarna vroeg de juf wat over de andere boeken, en ik kon op alle vragen antwoord geven, hoe? Omdat ik kennelijk goede verbanden kan leggen. De juf (Marianne, voor Suus) was moe, had al de hele week al mondeling examens afgelegd en was niet helemaal scherp, ik was scherper.

feestje van mijn vaders werk, ik kijk niet echt blij hier blond

De maandag er op liep ik naar het Nederlands klaslokaal om te kijken op de lijst wat voor cijfer ik had, ik gilde het uit, nul voorbereid, en dan toch een 10 halen.

De weken van mijn examen was het warm, ik las vaak mijn horoscoop en in die week stond er dat het een uitstekende week voor gokken was. Ik wist genoeg, met de vele multiple choice vragen zou ik mijn examen wel halen, ik was er heilig van overtuigd. Mijn vader wat minder als ie vroeg of ik al geleerd had, en ik zei, er valt niets te leren.

met mijn oma op mijn 18e verjaardag

met mijn vader aan het diner en donker haar, net als madonna

Ik heb zelfs een briefje geschreven aan mijn moeder “Mam ik ga naar het strand, en ik neem mijn schoolboeken mee om te leren” Yeah right.

Ik zakte, maar ik mocht herexamen doen. En ik mocht zelfs kiezen of geschiedenis of Engels, ik koos voor Engels, en ik haalde het op een tiende punt, who cares, ik had mijn diploma.

Maar dan, wat nu, welke kant wilde ik op? De toneelschool was mijn droom, en ik schreef mij in, ik kreeg formulieren thuis, die ik moest invullen, en wanneer ik auditie kon doen, maar ik liet ze liggen, mijn droom, ik durfde het niet, wie zat er immers op Natasja te wachten.

met onze kat sherry hier was ze 10 jaar ze zou bijna 20 jaar worden.

Ik schreef mij in bij het uitzendburo, en ging in september/oktober, aan de slag. Ik deed verschillende administratieve baantjes bij bedrijven, het stelde niet zoveel voor, archiveren, gegevens invoeren in de computer, post versturen, het zogenaamde licht administratieve werkzaamheden. Het waren meestal baantjes voor een paar weken, en dan zat ik weer even thuis. Dan hielp ik soms mijn moeder met de keukenkastjes schoonmaken. Aan het eind van het jaar, ging ik werken bij de speelgoedwinkel Bart Smit, voor de drukke december maanden, het was keihard werken, ik moest er vroeg zijn, en we waren laat weer weg, omdat de spullen vaak ’s avonds kwam en we die weer in de schappen moesten zetten. We moesten de producten altijd spiegelen, en ik mocht inpakken, met sinterklaas hadden ze blauw inpakpapier, wat zo afgaf dat ik als een smurf weer naar huis toog. Ik wist al snel, dit is niet wat ik wil, maar wat wil ik dan wel….

Dit is de laatste Lazy Sunday Back to the eighties. Ik twijfel of ik doorga met de jaren ’90. Sowieso ga ik even stoppen met bloggen, ik weet niet voor hoe lang, of het een week, maand of weet ik veel hoelang is…. maar ik voel dat ik even rustig aan moet doen, er komt zoveel op mij af momenteel, dat ik even wil stoppen. Ook zal ik even niet meer zoveel reageren… maar ik kom terug!

foto van mijn kamertje in 1989

Als jullie mij willen volgen kan dat op instagram, maar ook op snapchat:ndesiree5, maar wees gewaarschuwd, ik ben een beetje gek…

Maar eerst nog de lijst van 1989, ik zie daar in like a prayer staan van Madonna, en dan bedenk ik mij dat wij ik denk in 1988 onze eerste cd speler hadden, want de plaat van Madonna Like a prayer had ik op cd, en wat vond ik dat een super volwassen cd zeg, en daar zat ook een geurtje in.

 

http://www.top40.nl/bijzondere-lijsten/top-100-jaaroverzichten/1989

Tot blogs xxx

Advertentie

Een couveusebaby

Ze zeggen weleens dat liefde, geborgenheid, en verzorging heel belangrijk is voor een pasgeboren baby, het zou bijdragen aan een goede hechting tussen ouder en kind. Als een baby huilt, moet je het niet meer laten huilen, maar oppakken en troosten, dan voelt de baby zich geborgen.

Ik vraag me af of dat echt zo is. Ik heb de eerste twee maanden van mijn leven, zoals hier beschreven, doorgebracht in de couveuse, en behalve dat ik in mijn kinderjaren last van die enorme hoest had, heb ik aan liefde en geborgenheid geen gebrek gehad. Ook heb ik geen last van hechtingsproblemen of verlatingsangst. Nu ik dit zo schrijf besef ik wel, dat ik mij niet zo makkelijk hecht aan nieuwe mensen, ik ben een kat uit de boom kijker, maar ik ben wel enorm gehecht aan mijn kinderen, mijn vriend en mijn familie.

Ik denk eerder dat de hechting in de eerste dagen, weken, maanden, en jaren belangrijk is voor de ouder. Mijn moeder heeft mij weleens heel eerlijk verteld, dat zij het heel moeilijk had nadat ik vanuit de couveuse weer thuiskwam. Jullie moeten niet vergeten dat ze tot een dag na mijn geboorte totaal geen contact meer met mij had, ze kon mij alleen nog maar bekijken vanuit een raam, waar ik in een glazen wiegje aan allerlei slangetjes lag.

Ze was moeder geworden van een tweede kindje, maar thuis was het ledikantje leeg. Toen ik twee maanden later naar huis mocht leek ik een totaal ander kindje dan de baby die ze achter het glas hadden mogen aanschouwen. Ik leek door het glas heen veel dikker, maar toen ik thuis kwam was ik net zo klein als een pasgeboren baby.

In de jaren ’80 is er eens een programma geweest van Ria Bremer vertelde mijn moeder, over ouders die dus in de jaren ’70 een kindje in de couveuse hadden. Er was een telefoonlijn beschikbaar, waar ouders met deze ervaring over konden praten, helaas was de telefoonlijn overbezet en is ze er nooit doorgekomen.

Gelukkig is er in de loop van de jaren veel veranderd ook in positieve zin, en mogen ouders nu hun kindje in de couveuse gewoon verzorgen, wat goed is voor de hechting tussen ouders en kind.

Ik denk dus dat een pasgeboren baby niet zoveel merkt van een hechting tussen de ouders en de baby zelf, maar dat het voor de ouders een wereld van verschil maakt.

Wat de band tussen mij en mijn moeder betreft, die is altijd al heel erg hecht geweest, en ik denk niet dat deze hechter zou zijn als ik gelijk naar huis had mogen gaan, maar het zou voor mijn moeder misschien wel een makkelijk begin zijn geweest, een mooie roze wolk wellicht, en niet die zwarte wolk die mijn ouders wekenlang in onzekerheid hield.

Lazy Sunday#57

In dit jaar ontregeld de soundmixshow het telefoonverkeer, wint Yvonne van Gennip 3 gouden plakken op de olympische winterspelen in Calgary, begint nederland 3 met uitzenden, is radio 10 via een U bocht constructie te beluisteren in Nederland, wordt de ontvoering van Gerrit Jan Heijn opgelost, doordat Ferdi E in zijn woonplaats, het losgeld in zijn buurtsuper uitgeeft, gaat de maximumsnelheid op de snelweg van 100 naar 120 kilometer per uur, vindt er in Ramstein tijdens een vliegshow een vliegtuig ongeluk plaats, wordt er op 1 december voor het eerst een wereld aids dag gehouden, en wint Nederland voor het eerst een EK voetbal finale, we gaan terug naar het jaar 1988.

who’s that girl

In mijn vlog van donderdag vertel ik al dat het jaar 1988 een nogal beladen jaar is voor mijn broer, ouders en mij. In dit jaar ben ik 16 jaar wordt ik 17 en zit ik in de derde klas en ga naar het eindexamen jaar de vierde klas.

In tegenstelling tot mij is mijn broer nogal een brokkenpiloot, ik vertelde in de vorige lazy sunday dat mijn broer niet mee kon op wintersport omdat hij zijn been gebroken had, nou dat was nog niets vergeleken wat hem dit jaar te wachten stond. Sommige momenten blijven je je hele leven bij, zo kan ik mij nog herinneren, dat ik op goede vrijdag 1 april 1988, de top 100 allertijden aan het luisteren en aan het opnemen was, mijn broer lag ziek op bed, en het was mooi weer. Ik weet nog dat ik danste op Under Pressure van Queen, en dat daarna het liedje Against All odds van Phil Collins kwam, deze had ik allemaal op mijn cassette bandje staan. Ik was op mijn kamer en luisterde naar Veronica. De dag daarna voelde mijn broer zich al weer wat beter en ging naar het strand, ’s avonds ging hij met zijn beste vriend, en twee vrienden uit in Amsterdam.

oefenen voor model op de brug voor ons huis

Ik werd wakker om ongeveer 6:00 uur in de morgen, ik liep langs mijn broers kamer, en zag dat zijn bed leeg was, ik kreeg rillingen over mijn lijf maar liep verder naar de wc, toen ik terug in mijn bed lag, begon ik te huilen, en viel ik al huilend in slaap, om een paar uur later wakker geschrikt te worden door mijn huilende moeder. Ik liep naar beneden, maar halverwege de trap bleef ik zitten, ik zag twee politie agenten, die vertelde dat mijn broer betrokken was bij een auto ongeluk en zwaargewond was….

Daar lag ie in het ziekenhuis, zijn hoofd opgezet, al geopereerd, en in slaap gehouden, mijn twintig jarige broer.Ik was boos, verward, en het liefst wilde ik mij opsluiten in mijn kamer om er nooit meer uit te komen, niemand begreep mij, ik moest er zijn voor mijn ouders, die zoveel verdriet hadden. Ik beantwoordde alle telefoontjes. Ik ontkrachtte alle sensatie verhalen, mijn broer is namelijk zoals ik al eens eerder vertelde nogal een bekend persoon, in iedergeval toen. En ik ging naar school. Maar school was opeens anders, ik was anders, mijn broer ging snel vooruit, en mocht in mei alweer naar huis, waar onze huiskamer vol stond met bloemen, ik haalde een cd singeltje voor hem van Midnight Oil, the beds are burning. We sloten een weddenschap af, eentje waar ik heel rijk mee zou zijn geworden als ik hem er aangehouden had. En ik liet een dienblad vol met glazen frisdrank die half op de tafel stond los, en daar viel alles op de grond.

ik kan weer lachen

In juni bestond mijn school 10 jaar en hadden we een groot feest voor leerlingen en oud leerlingen, ook mijn broer was erbij in zijn rolstoel, en I had the time of my Life, en dansten op al die hits die in deze top 100 staan.

De dag dat Nederland het EK won zal ik ook niet snel vergeten, er was kermis in almere en iedereen was blij en uitgelaten, ik zag mijn broer met een oranje panty op zijn hoofd, in zijn rolstoel toen uitgelaten en blij op de kermis.

spuugincident

het gouden team

Ik ging werken bij groenwoud voor de zaterdag achter de vleeswaren, maar dat was niet echt een succes. Later dat jaar stapte ik een lingeriewinkel binnen die een zaterdaghulp zocht en had ik echt een leuk zaterdagbaantje, die goed betaalde. De lingeriezaak had nogal (zeker voor die tijd) pittige lingerie, stringetjes, kanten bodystockings, echt super mooi. Mijn moeder kreeg van mij ook weleens een setje, (spice up your sex-life ;-)).

dit in de vierde kunnen jullie mij en Morgaine vinden?

dit is de derde, wie ben ik?

Na de zomervakantie ging ik naar de vierde klas, en zat ik met Susan in de klas. Al snel hadden we een leuk groepje meiden samen, waar we mee omgingen.

Mijn goede vriend de DJ, deed nog verwoede pogingen om mij aan hem te binden, zonder succes, en ik, ik moest na het ongeluk van mijn broer mijzelf vinden, was ik nou blond, bruin, of rood, had ik nou kort, lang of half lang haar, whatever, ik was gewoon een gekke kameleon, die hoe rotter ze zich voelde, hoe grappiger en gekker deed.

En nu de lijst, kennen jullie er al een aantal? En wat zijn jullie favorieten?

http://www.top40.nl/bijzondere-lijsten/top-100-jaaroverzichten/1988

 

Vloggen met Natasja

Ja Vloggen is in, maar wees gerust, ik zal niet vaak vloggen, ik ben er ook nog niet goed in, maar ik wil het wel leren, en je leert vaak alleen als je het gewoon doet.

In mijn Vlog zie je hoe ik Ambulancepersoneel treiter, Politieagenten uitdaag, en zwervers kleineer. 

Natuurlijk niet!!! Ook ik zat afgelopen dagen met ingehouden woede te kijken naar Vlogger Boef, en ik hoop dat er weinig mensen hier aanstoot aannemen.

Ik hoop dat jullie het leuk vinden om mijn Vlog te bekijken, en je mag je natuurlijk altijd abonneren op mijn YouTube Kanaal!!
Veel kijkplezier 

Als verveling je werkleven beheerst En wat jij eraan kunt doen

3 maanden geleden schreef ik dit blog over een bore-out, uit de reacties die ik kreeg bleek dat veel mensen niet bekend waren met deze ziekte.

Op dit blog reageerde Selma van Noije, Selma is na een bore-out haar eigen bedrijf Coachingspraktijk van Noije begonnen, zij heeft een speciaal programma ontwikkeld om mensen die een bore-out hebben te helpen.

In haar ebook vertelt zij over verveling op het werk en geeft zij een duidelijke uitleg over wat een bore-out is, en geeft zij tips en tricks om over een bore-out heen te komen. Ook legt ze het verschil uit tussen een bore-out en een burn-out.

Tijdens het lezen van haar e-book, voelde ik een soort van erkenning, ik was niet gek, dit is wat ik ook voelde de laatste jaren op mijn werk. Ik denk dat het bij mij is begonnen nadat ik voor het eerst aan mijn rug geopereerd ben en na een lange revalidatie weer terugkwam, er was ondertussen veel veranderd in het bedrijf, ze waren tijdens mijn ziekte overgegaan op een ander computersysteem en de werkwijze was totaal anders geworden. Maar doordat ik pas maanden later aan het werk was, en ik totaal niet goed werd ingewerkt, ging ik langzamer werken, liet ik werk liggen wat ik niet begreep, want als ik het vroeg aan medewerkers werd er vaak raar gereageerd zo van: Nou dat moet je toch wel weten, hoe lang werk je hier al? Waardoor ik onzekerder werd, en dus alleen dat werk deed wat ik nog een beetje begreep.

Verveling? Bore-Out?

Vooral het stukje in het e-book over: de werkgever, die de werknemers stelselmatig controleren, waardoor de werknemer het gevoel krijgt dat het vertrouwen in twijfel getrokken wordt, en daardoor het voor de werknemer moeilijker wordt om open te zijn over de verveling, was voor mij zeker een eye-opener, ook op mijn werk werd er continu gecontroleerd, en was de aandacht vooral gericht op hoeveel fouten je gemaakt had, dit werd ook bijgehouden en ter sprake gebracht in gesprekken. Ik werd zelf daar heel erg onzeker van, en wist op den duur gewoon niet meer wat goed of fout was.

Tijdens het lezen van het e-book, bedacht ik mij dat bedrijven eigenlijk ook kennis zouden moeten nemen van dit ebook, of een training hierover, wellicht dat het voor managers en medewerkers ook een eye-opener is, en dat zij met meer wederzijds begrip voor elkaar, verder kunnen gaan, in plaats dat de werknemer, uitvalt of uiteindelijk het bedrijf met de nodige kennis verlaat.

Heb je het idee dat jij een bore-out hebt? Of dat je beginnende symptomen hebt?

Op de site www.coachingpraktijkvannoije.nl, kun je een test doen of je aan een bore-out lijdt. Tevens kun je op haar site het gratis ebook ‘Als verveling je werkleven beheerst’ downloaden, en zo al vast tips en tricks op doen.

Achter de rode letters zitten linkjes

Dit blog is in samenwerking gemaakt met coaching praktijk van Noije

Lazy Sunday #56

Vandaag gaan we terug naar het jaar waarin Peter Tosh wordt doodgeschoten, Gerrit-Jan Heijn wordt ontvoerd en waarin niemand keek naar de eerste aflevering van de Pin up Club. Vandaag neem ik je mee naar 1987.

Ook dit jaar ging ik met mijn ouders op wintersport, mijn broer ging wegens gebroken been niet mee. Zo leuk als ik de wintersport dat jaar daarvoor vond, zo angstig was ik dit jaar, en dorst amper van de bergen af te skiën. Toch won ik nog de eerste prijs bij het afskieen, en zat ik op de laatste avond stiekem aan de rode wijn, en dat heb ik geweten, wat ben ik ziek geweest, die avond kwam er al veel uit, maar de volgende dag na een afdaling geskied te hebben kwam er nog een laatste restje op de maagdelijke witte sneeuw. Binnen de kortste keren was ik bekend als het meisje die zo had overgegeven, gelukkig was het de laatste dag en keerden we ’s avonds terug naar huis.

Madonna kwam met haar who’s that girl tour naar Nederland, Rotterdam, hoewel ze zelf dacht dat ze in Amsterdam was. Nee ik was niet aanwezig bij dit concert, maar heb deze wel later op video en dvd gekocht. Mijn adoratie voor Madonna was dit jaar toch wel op zijn hoogtepunt. Haar korte platina blonde haar, dat ik ook graag wilde maar helaas bleef mijn haar wat achter qua kleur, het dansen en zingen, ik wilde zijn zoals Madonna, ik wilde later ook knetter beroemd worden, al was het alleen maar om mijn uitspraken.

In de bioscoop draaide Dirty Dancing, ik sprak met mijn klasgenoten af om daar eens heen te gaan, maar om de een of andere reden ben ik daar nooit heen geweest, en heb ik deze film pas 13 of 14 jaar later gekeken op DVD, die ik toen van Joost kreeg.

Ik volgde de miniserie van Napoleon en Josephine, en wauw wat vond ik die Armand Assante een lekker ding, even verdrong hij zelfs Simon (Le Bon).

Napoleon

In dat jaar werd er voor de 4e keer de Triatlon gehouden, ik kan mij de eerste Triatlon in 1983 nog heel goed herinneren, mijn moeder en ik stonden al voor dag en dauw bij het gooimeer om te kijken naar de zwemmers, die om 7:00 uur ’s ochtends in het water doken. Ik weet nog dat mijn moeder zei: Dit moeten we zien Natas, dit is zo’n uniek gebeuren. Huh huh, Gisteren was de zoveelste Triatlon in Almere. Maar goed in dat jaar ging ik alleen kijken bij de Triatlon, hoewel, ze hadden bij de sporthal allerlei evenementen staan, maar ook de pepsi proef, (wie kent het niet, doe de Pepsi proef en laat je eigen smaak beslissen) Geweldig en daar kwam bij mij natuurlijk Coca Cola uit.

De ontvoering van Gerrit-Jan Heijn, hield de gemoederen maandenlang bezig,ik weet nog dat mijn oma bij ons logeerde toen hij net ontvoerd was, en dat die pink per post gestuurd was (de grappen waren niet van de lucht, de pink zalm was in de aanbieding bij de AH), en dat mijn oma gewoon ziek werd van de spanning, daar kon zij beslist niet tegen.

Ik was 15 dat jaar en werd 16 jaar. We hadden een schoolfeest waar we dansten op: The time of my life, en I wanna dance with Somebody. Mijn vader werd in dat jaar 50 jaar en dat werd natuurlijk gevierd met vrienden, kennissen en familie.

Ons hondje een poedeltje kwam onder een auto, en hoewel ze het overleefde, met veel liefde van mijn mijn moeder is ze een paar maanden later toch bezweken. En ging ik op kamp met de tweede klas naar Texel waarschijnlijk met de bus, want ik kan mij geen theatraal gedrag van mijzelf herinneren dat ik dat hele stuk moest fietsen. Het kamp was wel aardig maar niet uitmuntend, de Discoavond vond ik wel heel leuk, en ik weet nog dat ik Duran Duran aanvroeg, maar dat de dj Duran Duran stom vond, dat zei hij, toch draaide hij na Dan Hartman (Relight my Fire) Notorious van Duran Duran, gek dat je zulke dingen onthoudt.

ik in 1987… een soort paasei

Het vriendinnetje A, waar ik mee omging, vertelde dat ze sinds kort ook omging met de broer van mijn plaaggeest van de eerste klas van de vorige school, zie hier. Door haar toe doen, kwam ik dus ook weer in contact met die dj. We gingen met nog wat meer jongens en meisjes om en het was allemaal heel gezellig en leuk, we zagen elkaar vaak op het strand, waar we vaak afspraken.

Op een dag wilde de dj mij spreken, en vertelde hij mij dat hij me meer dan leuk vond. Ik was geschokt, en ik dacht neeeeeeeeeeeee, alsjeblieft niet. Ik vertelde hem heel vriendelijk dat ik hem aardig vond, en (daar komt de dooddoener) dat ik graag goede vrienden bleef, maar meer ook niet. Zijn hart was gebroken, maar we bleven nog lang goede vrienden…

Zo en nu de lijst van 1987, heel veel liedjes doen me echt aan het kamp herinneren, heel gek eigenlijk, maar ook aan de vele middagen en avonden dat ik mij alleen terugtrok op mijn kamertje, waar ik nog steeds zocht naar mijzelf.

En dan nu weer de vraag: hebben jullie favorieten? en doet jullie bepaalde muziek denken aan een periode in je leven?

http://www.top40.nl/bijzondere-lijsten/top-100-jaaroverzichten/1987

 

Lazy Sunday #55

We gaan terug naar het jaar waar de spaceshuttle Challenger explodeert 73 seconden na de lancering, waar de 14e Elfstedentocht verreden, heel bijzonder was dat het jaar daarvoor ook de elfstedentocht werd verreden met de zelfde winnaar Evert van Benthem. Prins Andrew van Groot-Brittannië verlooft zich met Sarah (Fergie) Ferguson. België wint met Sandra Kim het Eurovisie Songfestival, en in dit jaar word ik 15 jaar, we gaan terug naar het jaar 1986.

Eind januari meldde ik mij ziek van school, ik ging voor het eerst met mijn ouders en broer op wintersport, en ik vond het prachtig. De sneeuw, de bergen, de gezelligheid. Ik zat met mijn broer in een klasje, maar mijn broer was daar al snel klaar mee. En deed al vlug waar hij voor kwam, recht naar beneden skiën. Ik ben wat banger aangelegd en ging rustig mee in het groepje. Tussen de middag, spraken we af met onze ouders, op het mittlestation, en at ik vaak spaghetti, met een glas Spezi, mmmm. Om 4 uur taaiden we af en deden we een apres ski met de hele groep in de Avalance bar. Daar werd heerlijke muziek gedraaid, Princess, say Iam your number one, Aha Take on me, en de klapper Falco met Jeanny.

Zo’n coole clip

Lekker gek…

Falco geweldig vond ik m

Terug in Nederland kon ik even niet aarden, ik ging naar mijn beste vriendin, en vertelde verdrietig dat ik weer terug wilde. Mijn vriendin troostte mij door te zeggen dat ze leuk nieuws had: onze andere vriendin was namelijk dj geworden bij een piraat.

Op school vertelde de andere vriendin, hoe ze nu bij de piraat gekomen was, het was vooral een opmerking van mij geweest, toen ze had verteld dat ze dj wilde worden, “Nou dat gaat je vast niet lukken” om dit doel te bereiken, en met succes! Ik heb het niet altijd bij het rechte eind 😉

Mijn bestie en ik vroegen plaatjes aan, in de telefooncel natuurlijk een kwartje en je kon onbeperkt in Almere bellen) en kletsten uren weg met de andere dj’s, die wel benieuwd naar ons waren.

Op een dag mocht ik met mijn vriendin naar de “studio” die was op zolder van een jongen. Ze vertelde mij onderweg nog wel, dat de zus van die jongen, mijn voormalige pestkop was;”weet je al wat aftrekken is”

Natuurlijk voelde ik mij ongemakkelijk toen we aan de deur stonden, maar ze was heel vriendelijk en aardig. Haar broer was op zolder al plaatjes aan het draaien.

Het was een ongelofelijk leuke tijd, waar plaatjes van dj’s voor mij gedraaid werden, omdat ze me leuk vonden.Ik kreeg briefjes in mijn brievenbus, ik stond zogezegd flink in de belangstelling van jongens, maar ik? Ik vond het zo eng….En al gauw kreeg ik de naam Ijzeren Maagd. Ik vond het wel een leuke naam, ik was er wel trots op…

Op school vond ik het minder leuk, mijn vriendin de DJ, werd flink gepest, ook in de bus werd ze belaagd door anderen. Ik werd daar bang van, ook toen we naar huis fietsen en we van een groepje meiden moesten afstappen, omdat de meiden waar ik mee fietsten de schoenen van de groep moest kussen. Ik hoefde dat niet, want ik zag er leuk uit, dat werd letterlijk gezegd, en eerlijk wat was ik daar blij om… Ja he, ik was ook maar een onzekere puber.

Helemaal links zat het meisje waar ik ooit ruzie mee had met witte trui en bolletjes

In de zomervakantie, bedacht ik opeens dat ik niet meer terug wilde naar die school, ik vond de sfeer niet leuk, en ik had het gehad met de trammelant iedere keer daar.

Mijn moeder belde met de school, die ook dichter bij ons huis was, of ik daar ook terecht kon. Een week later, dan dat de school was begonnen, mocht ik naar school. In elke klas moest ik mij voorstellen en dat deed ik ook braaf: Hallo ik ben Natasja R……n. Waarop iedere juf of meester vroeg: Ben jij de zus van M? Ja antwoord ik beleeft, waarop er steevast gezucht werd: oh nee he? Niet weer een R……n in de klas. Waarop ik zei: maar ik ben wel heel anders hoor?

Mijn eerste indruk op mijn klasgenoten was dat ik kapsones had, (grappig laatst las ik op Facebook zo’n zelfde soort tekst:) maar toen ze me leerde kennen, bleek dat ik heel aardig was. Ze vonden mij vooral tof, omdat ik de zus was van M, die nogal een reputatie had.

Terwijl er op de vorige school flink op mij gelet werd, kon ik hier doen en laten wat ik wilde, en ik vond het heerlijk, mijn beste vriendin zat ook op deze school, en we spraken vaak in de pauzes af.

Een keer heb ik daar ruzie gehad, dat heb ik hier al eens beschreven, en verder eigenlijk niet. Ik had geen vaste vriendengroep, en ik had het gevoel dat ik bij iedereen hoorde en tegelijkertijd bij niemand, en dat is wat ik ook echt wilde.

In deze periode begon mijn obsessie voor haar knippen, en echt ik verpestte het iedere keer weer. Had ik het net wat langer moest het weer korter. Het was mijn zoektocht naar mezelf.

En dan nu de muziek: als ik die lijst lees en omg wat staan er mooie nummers in: Gino Vanelli, A-ha, When the going gets tough: en als ik sommige nummers hoor, kan ik zo dat gevoel van toen terughalen. Afgelopen vrijdagmiddag moest ik mijn zoon van een activiteit ophalen, en op veronica draaiden ze de muziek van augustus 1985, en wow wat kan ik dan genieten, dat zie ik mezelf nog lopen door de school, met een nieuw meisje naast me, die mijn vriendin zou worden. Maar goed hier dan de lijst:

http://www.top40.nl/bijzondere-lijsten/top-100-jaaroverzichten/1986

Hebben jullie favorieten?