Een couveusebaby

Ze zeggen weleens dat liefde, geborgenheid, en verzorging heel belangrijk is voor een pasgeboren baby, het zou bijdragen aan een goede hechting tussen ouder en kind. Als een baby huilt, moet je het niet meer laten huilen, maar oppakken en troosten, dan voelt de baby zich geborgen.

Ik vraag me af of dat echt zo is. Ik heb de eerste twee maanden van mijn leven, zoals hier beschreven, doorgebracht in de couveuse, en behalve dat ik in mijn kinderjaren last van die enorme hoest had, heb ik aan liefde en geborgenheid geen gebrek gehad. Ook heb ik geen last van hechtingsproblemen of verlatingsangst. Nu ik dit zo schrijf besef ik wel, dat ik mij niet zo makkelijk hecht aan nieuwe mensen, ik ben een kat uit de boom kijker, maar ik ben wel enorm gehecht aan mijn kinderen, mijn vriend en mijn familie.

Ik denk eerder dat de hechting in de eerste dagen, weken, maanden, en jaren belangrijk is voor de ouder. Mijn moeder heeft mij weleens heel eerlijk verteld, dat zij het heel moeilijk had nadat ik vanuit de couveuse weer thuiskwam. Jullie moeten niet vergeten dat ze tot een dag na mijn geboorte totaal geen contact meer met mij had, ze kon mij alleen nog maar bekijken vanuit een raam, waar ik in een glazen wiegje aan allerlei slangetjes lag.

Ze was moeder geworden van een tweede kindje, maar thuis was het ledikantje leeg. Toen ik twee maanden later naar huis mocht leek ik een totaal ander kindje dan de baby die ze achter het glas hadden mogen aanschouwen. Ik leek door het glas heen veel dikker, maar toen ik thuis kwam was ik net zo klein als een pasgeboren baby.

In de jaren ’80 is er eens een programma geweest van Ria Bremer vertelde mijn moeder, over ouders die dus in de jaren ’70 een kindje in de couveuse hadden. Er was een telefoonlijn beschikbaar, waar ouders met deze ervaring over konden praten, helaas was de telefoonlijn overbezet en is ze er nooit doorgekomen.

Gelukkig is er in de loop van de jaren veel veranderd ook in positieve zin, en mogen ouders nu hun kindje in de couveuse gewoon verzorgen, wat goed is voor de hechting tussen ouders en kind.

Ik denk dus dat een pasgeboren baby niet zoveel merkt van een hechting tussen de ouders en de baby zelf, maar dat het voor de ouders een wereld van verschil maakt.

Wat de band tussen mij en mijn moeder betreft, die is altijd al heel erg hecht geweest, en ik denk niet dat deze hechter zou zijn als ik gelijk naar huis had mogen gaan, maar het zou voor mijn moeder misschien wel een makkelijk begin zijn geweest, een mooie roze wolk wellicht, en niet die zwarte wolk die mijn ouders wekenlang in onzekerheid hield.