Die dag in maart zal ik nooit vergeten, wat was het mooi weer, en wat kleurde de lucht mooi oranje. En ik had een staafje bij me. Het bewijs.
In mijn leven heb ik nooit echt veel gepland, meestal laat ik alles op mij afkomen. Ik was 29 toen ik moeder wilde worden. Ik had geen vaste baan, en ik had net een huis gekocht die nog gebouwd moest worden.
Ik was een paar maanden 30 jaar toen ik deze bewuste zwangerschapstest deed. Als alles goed ging zou ik in december 2002 voor het eerst moeder worden.
Ik had een rare smaak in mijn mond, de toiletreiniger rook ik helaas veel beter, en ik had enorme buikkrampen.

Dat kon nooit goed gaan, een zwangerschap met enorme buikkrampen. De huisarts vertelde mij dat het mijn darmen waren, maar toch. ’s Nachts werd ik ruw uit mijn slaap gewekt, en kroop ik over de grond van de pijn. Ik weet nog dat ik tegen mijn kleine vruchtje zei “Hou vol, alle pijn draag ik met liefde voor jou” Ook had ik tegen een uur of half 5 krampen, net voor ik naar huis wilde, dus bleef ik maar zitten tot deze weer verdwenen waren. Toen ik 6 weken zwanger was, verloor ik wat bloed. En ik weet nog dat ik dacht, “Als het er dan toch uit moet, dan graag nu” Met 8 weken kreeg ik een echo, en daar zag ik een boontje, een boontje waarvan het hartje klopte, ik raakte zeer geëmotioneerd. Mijn kindje mijn vechtertje.
Ik werkte net twee maanden bij mijn nieuwe baas en had een contract voor een half jaar, toen ik vertelde dat ik zwanger was, mijn manager feliciteerde mij en was oprecht blij voor mij. Natuurlijk dacht ik dat mijn contract in augustus niet verlengd zou worden, echter niets was minder waar.
Na 3 maanden gingen de heftige krampen weg, en kon ik genieten van mijn tweede trimester. En wat was ik trots op mijn buik, op de bewegingen in mijn buik. Ik sliep soms halve nachten niet omdat ik alleen maar voelde naar de bewegingen in mijn buik, wat genoot ik er van.
Toen ik een paar weken met zwangerschapsverlof was, kreeg ik last van hoofdpijn, flitsen voor mijn ogen, en had ik een hoge bloeddruk. Ik moest rustig aan doen. Twee weken voor de uitgerekende datum, was mijn onderdruk zo hoog, dat ze mij gingen inleiden.
En na flink wat puffen, de weeën kwamen en gingen heel rap, kwam na 5,5 uur, het mooiste jongetje wat ik ooit gezien heb.
Als je een kindje krijgt dan is al het andere veel minder belangrijk. Mijn onvoorwaardelijke liefde en zorg gingen zo uit naar dit hulpeloze wezentje die zo van mij afhankelijk was.
Mijn zoon was een prachtige baby, wel een hongerige baby, hij groeide snel, liep met tien maanden, en sprak de eerste echte zin met 2,5 jaar.
Hij was een onderzoekende peuter, echt spelen was er niet bij, liever hielp hij mee met stoffen, of trok hij alle boeken uit de boekenkast. Ook nagellak in de badkamer smeren vond hij leuk.
Hij groeide op naar kleuter en ging naar school, waar hij temidden van zoveel kinderen, niet wist waar hij beginnen moest.
Leren en lezen dat was niets, hij maakte liever hutten, speelde met zijn vriendje Star Wars, en later wilde hij alleen maar voetballen.
Nu is mijn prachtige zoon 14 en een half jaar. Een halve kop groter dan mij, en ik heb hem nog steeds zo lief als de eerste dag dat hij in mijn buik zit.
Als hij ‘middags van school thuis komt, maak ik thee voor hem en zijn broertje met een suiker biscuitje, dat is een voordeel van thuis zijn. Daarna nemen we de dag door, en overhoor ik hem voor zijn toetsen.

Gisteren had ik mijn moeder aan de telefoon, ze had gelezen dat het een jongen van 14 jaar is die dat meisje verkracht en vermoord heeft. Net zo oud als mijn zoon nu.
Stel dat mijn zoon…. Mijn moeder was stellig, dat zal hij nooit doen. Maar stel? zei ik. Nee zei ze, zo is hij niet.
En natuurlijk heeft zij gelijk. Mijn zoon die op een school vol Ajaxcieden, trots loopt in zijn Feyenoordshirt. Mijn zoon, die wat een ander ook zegt, gelooft in zichzelf. Mijn zoon, sterker door strijd, en niets is beter dan dat ene woord….
Mijn zoon die ik vanmorgen met de auto naar school bracht, met Lee Towers op de voor grond, keihard zingend met zijn tweeën
Mijn zoon die weet dat wat er ook gebeurd: You’ll never Walk Alone…
En dat geld ook voor mijn andere zoon, maar dat is weer een ander verhaal….
Tjonge Natas, precies op de verjaardag van mijn zoon schrijf jij dit log. Zouden mijn woorden kunnen zijn! Ik was niet zo lang van stof vandaag. Maar hij weet het ook, ik ben zo trots op mijn kanjer! Hij is met vallen en opstaan een zorgzaam, behulpzaam en heel aimabel mens is hij geworden. Een ontzettend harde werker en de leukste vader die er bestaat. Volgens zijn dochters 😉 ! Hoop hetzelfde voor jouw knapperd! Dikke knuffel van mij! XXX
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hoop ook dat hij later een pracht vader, man en mens mag zijn.. heerlijk om te lezen dat je ook zo trots op jouw kanjer bent!! Geniet van deze speciale dag😘
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel! ❤️
LikeGeliked door 1 persoon
Zo mooi geschreven!!
Dat trots zijn…ik kan het alleen maar herhalen, knap!
Liefs xx
LikeGeliked door 1 persoon
😘😘😘
LikeLike
Ik snap je gedachtengang volledig, en ja jij en jouw zonen, kom niet aan hen, zie ik ook als je over hen spreekt 😀
❤ ❤ ❤
LikeGeliked door 1 persoon
😘😘😘 jij en je dochter dan… hetzelfde verhaal ❤️❤️❤️❤️
LikeGeliked door 1 persoon
jaaaaaaaaa ze ligt nu plat met migraine, dat is minder 😦
LikeGeliked door 1 persoon
Aaah dat is zeker minder… beterschap voor haar😘😘
LikeGeliked door 1 persoon
Zal het doorgeven 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Wat prachtig geschreven! Zo lief! De liefde spat van het scherm ❤
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je 😘
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi, die onvoorwaardelijke liefde voor je kind. Mijn oudste is net bij mij de deur uit. 21 Jaar jong inmiddels. Mijn tienerdochters wonen bij hun moeder en heb ik helaas al een paar jaar niet gezien. Maar dat maakt mijn liefde voor hen niet minder.
LikeGeliked door 1 persoon
Oei lijkt me moeilijk als je je kinderen niet ziet. Hoop voor je dat ze ooit weer contact zoeken. Jeetje je zoon 21 nog 7 jaar en dan is mijn oudste ook 21… tijd vliegt…
LikeLike
Let maar op, voor je weet heb je ineens een kleinkind! (En ik kan het weten 😀😀😍)
LikeGeliked door 1 persoon
Je kinderen niet (mogen) zien is meer dan verschrikkelijk, Natasja. Dat wens ik niemand toe. Ik hou hoop dat ooit weer contact ontstaat.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat mooi Natasja en wat mag jouw zoon toch blij zijn met zo een lieve moeder.
Het is verschrikkelijk nieuws en ongelooflijk dat een jongen van 14 hiertoe in staat is, hoe kan het toch zo gebeuren?
LikeGeliked door 1 persoon
De liefde spat eraf. Mooi verwoord ❤️
LikeGeliked door 1 persoon
Het mooiste in je leven, nieuw leven.
Zelf 2017 worden contracten van een zwangere vrouw niet verlengt.
Het is een hele bevalling een kind baren, onze oudste wel 16 uur.
nee, koester je eigen kind(ren), vergelijk ze niet met het uitschot, als je er maar voor hem blijft. Hans
LikeGeliked door 1 persoon
Vandaag alle drie de zoons op bezoek, geeft een rijk gevoel. Hans
LikeGeliked door 1 persoon
Dat shirt…… een geweldenaar.. ja die voetballer ook, maar die bedoeld ik nu niet.
Love As Always
Di Mario
Wij zijn kampioen, wij zijn kampioen, wij zijn kampioen. wij zijn kampioen.
LikeGeliked door 1 persoon
Heel mooi met veel liefde geschreven. De tijd vliegt als je je kinderen groot ziet worden.
LikeGeliked door 1 persoon
Goede zondagmorgen lieve Natasja. Wow, wat een heftig log, je hebt wel veel afgezien tijdens die zwangerschap maar wat een wolk van een baby kreeg je daarvoor in de plaats. Een baby die opgroeide tot een schitterend kind dat nu, een kop groter dan jij, stilaan een volwassen men wordt. Jouw liefde voor je kinderen straalt gewoonweg van je blog af, geen wonder dat je ook veel liefde van hen terug krijgt!
LikeGeliked door 1 persoon
Zeg niet dat kan niet, je ziet het wel. De omstandigheden daar waren uiteraard niet optimaal, maar het zal je kind maar wezen die zo’n meisje aanrandt en haar daarna vermoordt… Ik moet er niet aan denken.
LikeGeliked door 1 persoon
Idd je weet het niet, ik ben zo open en eerlijk mogelijk naar mijn kinderen toe. En hoop dat ze met wat ze ook zitten naar mij toe komen.
LikeLike
Heel mooi zo vol van liefde
LikeGeliked door 1 persoon