Throwback Thursday back to the nineties #2

Hier lees je deel 1 -> Klik

Dit jaar het begin van de Golfoorlog, koning Olav V, van noorwegen, overlijdt. Zijn zoon Harald V volgt hem op. De ineenstorting van de Sovjet-Unie, diverse staten verklaring zich onafhankelijke, op 1 juli de officiële opheffing van het Warschaupact, Boris Jeltsin wordt verkozen als president van Rusland, in Amsterdam worden 20 schilderijen gestolen uit het Van Gogh Museum, een half uur later worden ze teruggevonden in een verlaten auto. Het jaar waarin we griezelden, bij Silence of The Lambs, en luisterden tot in den treuren naar Bryan Adams, met de titelsong voor de film van Robin Hood, Everything I do, Ido for you, we gaan terug naar het jaar 1991.

In januari spijbel ik van school, want ik ga met mijn ouders weer op wintersport, het jaar daarvoor was mij goed bevallen, dus dit jaar ben ik weer van de partij. Mijn vriend gaat niet mee, we hadden al geboekt voor dat ik wat met hem kreeg, wel hebben we gevraagd of hij mee wilde, maar hij besloot uiteindelijk om bepaalde redenen niet mee te gaan. Dat maakte mij niet uit, ik vermaakte mij wel met mijn ouders, en de wintersport vrienden die mijn ouders elk jaar daar zagen.

Wintersport 1991 met mijn ouders

Zoals gezegd in mijn vorige blog, was de meao niet echt een succes. Wel heb ik daar enorm veel gelachen, en had ik echt een leuke klas. Een klas die mij nam zoals ik was. Wat ik ook aantrok, hoe gek ik mij soms (expres) ook kleedde, ze deden nooit vals of gemeen, met mijn grote vriend Theo heb ik eens midden in de klas tijdens Algemene Technieken meen ik, geplaybackt op Phil Collins en Marilyn Martin Separate Lives, ook toen was ik er nog van overtuigd dat ik eens ontdekt zou worden.. We hebben zelfs een keer met bijna drie kwart van de klas gespijbeld, en zijn we met zijn allen naar Amsterdam gereisd, waar we een museum bezochten, gingen winkelen, en heerlijk op een terasje gingen zitten.
Of we straf kregen, durf ik niet te zeggen, dat weet ik niet meer.

een spijbelmomentje…

Helaas moest ik aan het eind van het schooljaar afscheid nemen van die leuke klas.

Mijn vriend ging in maart geloof ik in Militaire dienst. Eerst in Amersfoort geloof ik daarna naar Soesterberg, hij had zoveel mazzel dat hij dicht bij huis zat. Er waren mannen die helemaal aan de andere kant van het land zaten, en met moeite naar huis konden komen. Hij vond het vreselijk, en hij probeerde er wat van te maken, maar hij was niet gelukkig daar. Ik vond dat ie zich niet moest aanstellen, omdat een beetje kerel in Militaire dienst zat. Nu was het natuurlijk zo dat hij een van de laatste was, die nog verplicht in Militaire dienst moest, en vaak was er dan ook niets te doen. Toch vond ik dat hij vol moest houden, en dat heeft hij uiteindelijk toch gedaan.

De zomer van 1991 was prachtig, ik ging veel naar het strand, en met mijn ouders, broer en vriend naar Scheveningen. We gingen niet naar het buitenland, omdat hier de zon ook voldoende scheen.

Op het strand van scheveningen, naast mij nog een arm van mijn broer te zien en achter hem de arm van mijn vader, mijn broer was super zwart

Ik ging een cursus doen, Automatisering en een typequick cursus om toch aan een baan te komen. Want na de MEAO moest ik weer gaan werken. In september/oktober zag ik advertentie in het Groeneweekblad, voor een verkoopster bij een boekenwinkel, ik schreef een brief, werd uitgenodigd voor gesprek, en werd aangenomen.

Ik werkte daar onder andere samen met mijn italiaanse collega die een week later dan mij begon, en we hadden gelijk een klik, een klik die ik niet had met de zoon van de eigenaar van het bedrijf. Terwijl mijn collega bestellingen mocht doen, veel kassa mocht draaien, mocht ik van hem de ramen zemen (zo zei hij het altijd) of in de snikhete zomer de tijdschriften planken stoffen, omdat er toch weinig klanten kwamen, en de klanten die kwamen die ving mijn collega wel op. Gelukkig was de zoon van de baas er niet altijd, en hadden we ook een bedrijfsleider die wel heel aardig was, met zijn drietjes hebben we ook veel lol gehad. Soms maakten de bedrijfsleider en ik grapjes over onze Italiaanse collega, omdat ze zo heerlijk kon happen, hij noemde haar soms peperoni, als we weer eens een week lang dezelfde Italiaanse liedjes voorbij hoorden komen, die zij opgenomen had op een bandje. Dan was ze boos en sprak ze een week niet met ons. Maar ze was, en is nog steeds, heb nog steeds contact met haar, veel later werden we weer collega’s bij mijn laatste werkgever, beiden op kantoor, een geweldig leuke, lieve, prachtige vrouw.

hier nog mijn 19 e verjaardag nov 1990

begin 1991 die schoenen en dat jasje en die broek vreselijk

op school met bril

pasen 1991 donker haar

Van donker haar naar blond haar

maar werd wat oranje

hier mijn 20 e verjaardag, met een cd van Paul Young en wat spulletjes voor de uitzet

kerstmis 1991

We gingen veel met elkaar om ook na werktijd, en dan verkleden wij ons, playbackten we onze favorieten songs, die we dan opnamen met een video camera. Beiden waren en zijn nog steeds prettig gestoord. We gingen ook weleens uit samen of met onze vriendjes, als ze zin hadden, eigenlijk hadden wij het met zijn tweeën veel gezelliger, in die zin van lachen en praten.

En dan nu de lijst <- klik, zoals ik al in Lazy Sunday, Back to the eighties schreef, ben ik echt een jaren ’80 meisje, en als ik dan ook naar deze lijst kijk van de jaren negentig begrijp ik waarom, Wicked games, Always on the run, Crazy, wind of change, en dan Innuendo kunnen mij wel bekoren nog steeds, maar de rest is ja zo niets zeggend vind ik, maar misschien denken jullie er anders over!