Lazy Sunday 4- 2018

Druk druk druk was ik afgelopen week. Vorige week zondag hadden we een etentje met mijn ouders, broer, schoonzus en kinderen. Dit ter ere van mijn moeders verjaardag de 18e januari. Het was lekker en gezellig. Ik maakte met mijn telefoon nog wat foto’s van mijn moeder met al haar kleinkinderen en van mijn vader met mijn broer en mijn vader met mijn zoon.
Ik had mijn telefoon de hele tijd naast me liggen, en toen we weggingen en ik mijn jas aan trok en richting uitgang wilde gaan voelde ik in mijn zak naar mijn telefoon, maar daar was ie niet, ook niet in mijn broek, en binnenzak. Verder had ik geen zakken in mijn kleding, ik liep terug naar de inmiddels opgeruimde tafel en keek of ik daar mijn telefoon zag. Ook niet, onder de tafel, nergens te vinden. Ik liep naar de balie en vroeg of ze tijdens het opruimen een telefoon gevonden hadden, maar niets van dat alles. Mijn broer, mijn vriend, ze belden mijn nummer, maar er was geen Rio of our house te horen. De telefoon werd ook niet opgenomen, na het laatste rondje zoeken, zijn we toch maar richting de auto gegaan, ik had mijn telefoonnummer, vaste lijn natuurlijk, bij het restaurant achtergelaten, voor als ze alsnog mijn telefoon zouden vinden.
Terwijl we zo in de auto richting huis gingen, liep ik in mijn gedachten mijn gangen na, want waar kon mijn telefoon nou zijn. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik iets verlies en nooit maar dan ook nooit meer terug vind. En opeens bedacht ik mij dat ik mijn jas over de jas van mijn neefje gehangen had. Wat als ik nou mijn telefoon tijdens het kletsen, gedachteloos in de jaszak van mijn neefje heb gestopt, in plaats van mijn eigen jaszak. Ik vertelde mijn bevinding tegen Joost, en hij vond dit ook een goed optie. We probeerde mijn broers mobiel te bellen, maar hij nam niet op, ik word dan zenuwachtig op dat moment, omdat ik gelijk wil weten of mijn telefoon daar is. Thuis aangekomen, belde ik nogmaals mijn broer, en hij nam op. Ik vroeg m of hij in de jaszak van mijn neefje wilde kijken want misschien zat mijn telefoon daar in. Mijn neefje was nog even wandelen, met mijn schoonzus. 5 minuten later belden we nogmaals mijn nummer, en kregen we mijn broer aan de telefoon. Mijn telefoon was terecht, en inderdaad in de jaszak van zijn oudste zoon. Dit keer is het gelukkig goed gekomen, maar ik ben zo vaak wat kwijt geraakt wat ik nooit meer of pas jaren later terug gevonden heb, mijn top 5

iPhone 4, ik was naar de plusmarkt het was vlgs mij 13 juni, Nederland moest tegen Spanje voetballen, ik had daarvoor nog in de tuin geappt met een vriendin, en daarna heb ik m nooit meer terug gevonden, ik deed aangifte, zette het op marktplaats, ging terug naar de plusmarkt, met als enig resultaat dat ik een keer om een uur of 00:00 ‘savonds door iemand gebeld werd dat ie mijn telefoon gevonden had. Hij wilde m brengen, maar ik zei dat ik m zou halen, hij gaf mij een adres op, en toen ik de volgende dag naar het adres toe ging, deed er een oudere man open, die niets wist van een huisgenoot en al helemaal niet van een telefoon.
Bril, toen ik 18 was en ik begon met autorijden kwam ik erachter dat ik eigenlijk een bril nodig had, dit was geen hoge sterkte, dus ik had m niet altijd op. De laatste keer dat ik m gezien heb was op de neus van mijn broer bij de verjaardag van mijn ex vriend, daarna nooit meer.
Sleutels, ja bossen sleutels zijn bij mij als sneeuw voor de zon verdwenen.
Paspoort, id kaart, bus kaart, opeens waren ze achter elkaar verdwenen. Ik moest alles opnieuw aanschaffen. Jaren later vond ik ze in een doosje op zolder bij mijn ouders.
Mijn verstand, een tijd lang was ik mijn verstand verloren, en uiteindelijk toch weer beetje bij beetje teruggevonden.

Ben jij vaak wat kwijt, en veel kwijt geraakt wat je nooit meer terug vond?

Ik eindig deze lazy Sunday met…Rod Stewart, I don’t Wanna talk about iT. Deze is speciaal voor mijn moeder, ik kan me nog herinneren, dat we nog in Deventer woonden toen ze het singeltje had gekocht en ze deze in de kamer draaide, we stonden, we schuifelden we luisterden.

Advertentie

Lazy Sunday 3 – 2018

 

Vorige Lazy Sunday had ik het over de 10 meest belangrijke momenten en dingen waar ik dankbaar voor ben in 2017 maar een ding ben ik echt gewoon vergeten. En dat was met stip het mooiste moment van 2017, en nu met het begin van het tweede voetbalseizoen, met de klassieker Ajax – Feyenoord, wel gek want andersom wordt het geen klassieker genoemd, wil ik toch nog met jullie delen. Namelijk dat Feyenoord na 18 jaar weer landskampioen werd. Het was tot de laatste wedstrijd natuurlijk heel erg spannend. Mijn zoon die enorm fan is van Feyenoord zat al weken in de zenuwen, hij had echt gedacht dat het kampioenschap in de een na laatste wedstrijd tegen Excelsior wel beslist zou worden, helaas werd het een drama. Hoewel het misschien toch het mooist was dat ze tot de laatste wedstrijd in de kuip, dan eindelijk beslisten, met een Hattrick van Dirk Kuyt. Mijn zoon ging helemaal uit zijn dak en ik draaide op repeat, You’ll never Walk Alone. Het kampioensfeest de volgende dag volgde ik op t.v. En ik was zo blij voor mijn zoon, die zo gelukkig was dat zijn club het had geflikt.

Ook een mooie ervaring was de reünie van mijn ex collegae, van mijn laatste werkgever. We werden uitgenodigd op zijn Kasteel in België, er was een touringcar geregeld die ons ophaalde en bracht naar België. Werkelijk alles werd uit de kast gehaald, om er een onvergetelijk feest van te maken. Robert ten Brink praatte de avond aan elkaar. Mijn oud werkgever vertelde hoe het allemaal begonnen is, hoe het verder ging en hoe het veranderde in iets wat hij niet voor ogen had. Als klap op de vuurpijl trad Lee Towers op. En mijn Ajax minnende ex Collegae, zongen en klapten mee toen het lied You’ll never walk Alone ingezet werd. Later zei een oud collegae toen we met de bus naar huis gebracht werden dat hij uit principe niet had gezongen.
Maar ik denk dat hij de enige was.

Zo terug kijkend komen er weer steeds meer herinneringen terug over 2017 waarvan ik dacht dat ik het vergeten was. Het schrijven doet mij weer goed, en het voelt als een uitlaatklep om mijn drukke hoofd en gedachtes weer te ordenen en tot bedaren te brengen.

Daarom eindigen we deze lazy Sunday met Lee Towers Natuurlijk

Over Dolores, mijn zoon en YouTube

Gisteren las ik het nieuws dat Dolores O’Riordan is overleden. Er ging een schok door mijn lijf. Natuurlijk zocht ik gelijk een liedje op YouTube van The Cranberries, Linger, dat vond ik altijd zo’n prachtig nummer, evenals Zombie en ode to my Family. Haar stem was zo prachtig. Net zo oud als ik nu ben, ze laat 3 kinderen achter, de doodsoorzaak is nog niet bekend, zo triest… daarom een ode aan haar… Samen met mijn eerste grote liefde Simon Le Bon

 

Wat wil je worden, vroeg ik pas aan mijn jongste zoon.
Youtuber antwoordde hij zonder aarzelen. Ik verslikte mij in mijn cola waar ik net een slok van had genomen. Natuurlijk zag ik de perikelen van Boef en al die andere treitervloggers voor me. Maar zo moest ik het niet zien. Hij gaat de grootste worden, met challenges, dus was hij bezig met het voor hem perfecte slijm te maken, en ik moeder deed met hem mee, maar voor de camera mislukte de slijm jammerlijk dus deze is nooit geplaatst, maar off camera lukte het echt, en oh wat was ik trots toen ik het mijn zoon liet zien, wat voor een perfecte slijm we samen gemaakt hadden. Toch heeft mijn zoon er een filmpje opgezet waar ik aan het zingen ben en wild met mijn hoofd aan het bewegen ben, ik was er echt niet op voorbereid, maar ach alles voor de roem hè?
Gister kwam hij mij trots vertellen dat hij al 10 abonnees heeft, waar ik er natuurlijk een van ben, de schat. En vanmiddag zou hij met zijn vriendje, hete pepers gaan eten en dit op YouTube zetten. Maar ja de pepers werden wel gegeten, echter zijn telefoon was leeggelopen. Helaas weer mislukt. Maar goed, van elke mislukking leer je en wordt je sterker en slimmer zegt men.

Op school zijn er verschillende kinderen die ook een eigen YouTube kanaal hebben, sommigen filmen elkaar terwijl ze bijna naakt over straat lopen, ook zie je ze kinderen pesten, allemaal erg leuk, maar niet heus. Dat is dus niet wat ik wil voor mijn kind, en dat weet hij ook. Ik kan erg streng zijn en mijn woorden hebben vaak wel de gewenste uitwerking, voorlopig nog. Ze mogen van alles maar binnen de kaders van t fatsoen, maar ook voor zichzelf, eenmaal online, kan er van alles mee gebeuren, ik zou het vreselijk vinden als mijn kinderen zichzelf of een ander iets aandoen vanwege een filmpje.

Maar om succesvol te zijn, zal je toch anders moeten zijn dan anderen, dat heb ik gezegd tegen mijn zoon, iets verzinnen wat nog niemand anders doet. Maar zover is hij nog niet. Ik kijk zijn filmpjes en gelukkig zijn ze nog onschuldig.

https://m.youtube.com/channel/UCD54knFMNCBLFhpzo_REl7A

 

Lazy Sunday 2 -2018

Vorige week in de eerste lazy Sunday had ik het over mijn 10 grootste ergernissen. En gelijk realiseer ik mij dat het altijd makkelijker is om ergernissen op te noemen dan bijvoorbeeld dingen die je leuk vind of dankbaar voor bent. Daarom deze week een top tien lijstje waar ik dankbaar voor ben, en wat ik leuk vond in 2017, want al voelde ik mij af en toe niet lekker in mijn vel, er waren natuurlijk wel leuke momenten. Zo’n lijstje helpt mij ook weer wat te relativeren, dat niet alles kommer en kwel is. Al denk je dat snel als je niet lekker in je vel zit. Zet je schrap, hier komt de top 10 dankbare en leukste momenten

1. Stip op 1 staat natuurlijk dat ik vorig niemand die mij dierbaar is verloren ben, dat iedereen dit jaar zonder enge ziektes en kleerscheuren is door gekomen.

2. Het concert van Guns And Roses, weet niet eens of ik daar over geblogd heb toen. Werkelijk geweldig. De hele dag had het geregend, en het moment dat we mijn man en ik in het goffertparkstonden, brak de zon door en was het droog. Ook een verassingsmoment was dat Angus van AC/DC een riedeltje ging spelen.
3. Mijn etentjes met mijn oud collega en vriendin Janet, bij elkaar je ei kwijt kunnen en lachen.
4. Etentjes en verjaardag van mijn allerliefste ex Collega Bianca.
5. Mijn ontbijtjes en thee momenten met mijn vriendin Sandra, die mij kennis liet maken met Grey’s Anatomy’s, bedankt San, met mijn nieuwe verslaving
6. Grey’s Anatomy’s on demand kijken, werkelijk soms is het net of ze de afdeling speciaal voor mij hebben gemaakt, de dingen waar we tegen aanlopen, het relativeren er van, dat kan geen toeval zijn.
7. Mijn verjaardag, ik had mezelf voorgenomen om te genieten die dag, en niet als een gestresste kip de dag door te komen, maar gewoon in het moment staan, en dankbaar zijn voor het feit dat ik mijn 46e verjaardag heb mogen vieren.
8. Dankbaar dat mijn jongste zoon voor het derde achtereenvolgende jaar de best juf van zijn school heeft, en dat zij hem net als al haar kinderen (zo noemt ze ze) op waarde schat, ik dank Ineke op mijn blote knieën.
9. Mijn kapster, Natasha, whats in the name, die mijn haar altijd mooi maakt en verft.
10. En dankbaar omdat ik weer kan bloggen, dat daar weer het plezier in vind.

En jij waarvoor ben jij dankbaar?

Ik eindig deze lazy Sunday zoals gewoonlijk met een liedje. Dit keer is het Celine Dion en Thank You,

 

#bloed is bij iedereen #rood

De tweede week van januari. Kerst is weer voorbij, het nieuwe jaar is weer begonnen, en het verschil in de mensheid lijkt groter dan ooit.

Ik heb al jaren een kunstkerstboom, sterker nog ik heb sinds ik op mijzelf woon nog nooit een echte kerstboom gehad. Ik vind een kunstkerstboom echt voldoen. Het is veel mileuvriendelijker, je schaft zo’n ding voor jaren aan. Mijn eerst kunstboom heb ik overgenomen van mijn ouders. Zij hadden m zelf 2 jaar voordat ik m kreeg en ik heb m zo’n 9 jaar gehouden, tot ik naar mijn huidige huis ging verhuizen en een grotere kerstboom kocht. Deze heb ik nog steeds, hij is groot, mooi van structuur en valt niet uit. Ik haal m na sinterklaas uit de doos, tuig m op en berg m weer op als ik het zat ben, en niet omdat de naalden er uitvallen. Nu zit mijn woonkamer ook op de eerste verdieping dus het lijkt mij een ramp om deze dan aan het eind weer naar beneden te brengen met al die loslatende naalden. Maar er zijn natuurlijk nog heel veel mensen die een echte boom prefereren. Met als gevolg dat sommige mensen de boom gewoon lekker in een plantsoen gooien, of tussen de net omgezaagde boomstammen. Ja hier in Almere kunnen ze er wat van hoor. Wat ooit de groenste stad van Nederland was, is nu gedegradeerd na een kale winderig tochtgat. De bomen waren gevaarlijk hoog en zwiepten alle kanten op. Ze vertellen er echter niet bij dat ze de bomen een paar jaar geleden zo gesnoeid hebben dat ze topzwaar werden. En dus nu bij de minste windvlaag beginnen te zwiepen.

Ze zijn sowieso gek geworden hier in Almere, want 3 jaar geleden, ik was net geopereerd aan mijn hernia, waren ze bij ons achter bezig om alle bomen te verwijderen, om daar bouwgrond of akkers of weet ik veel wat van te maken. 3 jaar en een paar maanden later, is daar verder nog steeds niets mee gedaan. Is dat de tragiek van Almere? Ergens aan beginnen en het niet afmaken? Neem nou dat kasteel die jaren geleden met veel bombarie werd aangekondigd, deze staat nu nog steeds onafgebouwd, tegen een snelweg aan te kijken. Maar waar eerst bomen stonden, staan er nu nog maar een paar zielige takjes.
En bomen zijn zo belangrijk voor onze planeet, voor ons mensen. Maar ja, arrogantie en geld dat is waar het omdraait in deze wereld.

Daar gaan de bomen

We hebben natuurlijk in november en december de zwarte pietendiscussie gehad, de metoo discussie, en nu gaan we nog een stapje verder. Nu is er bij H&M grote paniek uitgebroken omdat een jongetje een trui met een aapje draagt, het is racistisch vinden velen. Ook in Tilburg is een discussie losgebarsten over een standbeeld van een witte man die neerkijkt op een knielende zwarte man. Ook de dochter van Trump kan niet veel goed doen. Terwijl ze Oprah prijst vanwege haar speech, wordt Ivanka neergesabeld.

Een gelijkgestemde samenleving lijkt verder dan ooit. Juist door te wijzen op de verschillen.

Lazy Sunday 1. 2018

Hè is ie daar weer? Mijn eigen vertrouwde lazy Sunday? Ja… Sommige dingen komen nu eenmaal bij mij op als poepen. Lazy Sunday zal altijd eindigen met muziek wat mijn gemoed van het moment weergeeft.

Ik weet dat ik halverwege ben met Throwback Thursday Back to the nineties, en ik twijfel nog of ik daarmee verder moet gaan. Dus als je wilt weten hoe mijn leven er vanaf 1995 er uit zag, reageer dan in je comment.

Maar goed deze lazy Sunday gaat over mijn ergernissen. Nu zul je denken, Natas? Ergernissen? Dat geloof ik niet, zij die zo mellow door het leven gaat? 😉 Nou ik kan jullie teleur of geruststellen, ik kan mij ergeren en niet zomaar maar vloekend, tierend en soms stampend ergeren.
MIjn grootste ergernissen:

1. Als ik cola bestel en ik krijg Pepsi cola…. Ik wil Coca Cola….with full calories
2. Als mensen naast elkaar blijven fietsen, ik ben altijd degene die voor of achter iemand gaat fietsen.
3. Als ik achter een auto rijd die niet opschiet, die als een slak door de bochten gaat, afslaat of gaat slingeren, aaaaaah, ik eet nog net niet mijn stuur op. Maar eerlijk gezegd, komt het mij zelf ook weleens voor, dat de auto voor een stoplicht afslaat, of dat ik slinger omdat andere dingen belangrijker zijn, en dan denk ik ook echt aan die driftkikker die dan achter mij rijdt. Sorry
4. Eten wat niet lekker bereid is. Ik lust vrijwel alles, als het maar met liefde en smaak bereid is. Maar soms kom je maaltijden tegen dat je denkt, welke slappe hand heeft hier gewapperd blll.
5. Mensen die met het grote geheel meelopen, alsof die de wijsheid in pacht hebben. Ik probeer een helikopterview te hebben, niemand is volmaakt en niemand is helemaal slecht. Dat is ook het enge van de mens. Als je iemand adoreert zul je niet snel de slechte eigenschappen zien, maar als je bijvoorbaat iemand al niet mag of vertrouwd, zul je niet snel de goede eigenschappen zien. Probeer het eens, degene waar je een hekel aan hebt, om zijn of haar goede dingen te zien.
6. Mensen die maar doodblijven praten als ik wat aan het kijken of lezen ben, laat me!
7. Zinloze discussies, met mensen die koste wat het kost gelijk willen hebben, ik ben daar makkelijk in, als je gelijk wilt hebben prima, ik hou mijn mening, maar dat hoeft de jouwe niet te zijn.
8. Mensen kopen met geld, ik wil begrepen worden, zonder veel woorden, geld zegt mij helemaal niets.
9. Mensen die zeggen dat ze eigen inbreng heel belangrijk vinden, totdat de eigen inbreng haaks staat op hun eigen idee, en dat ze soms veel later met jouw inbreng aan de haal gaan.
10. En als laatste mensen die niet tevreden zijn met zichzelf dat op een gemene manier op jouw botvieren, door middel van pesterijen, gemene opmerkingen of zelfs fysiek worden.

Nou dit was mijn ergernissen top 10. MIjn lazy Sunday eindig ik met The Calender song van Boney M.
Wat is jouw grootste ergernis?

 

Hallo #2018

 

Na mijn vorige blog-> ben ik zoals geschreven na de oliebollenkraam gegaan, het was nog voor 6 uur, maar er stond al een rij. Ik wachtte max een kwartiertje en toen kon ik bestellen. Natuurlijk bestelde ik weer teveel, ik kan immers niet goed inschatten en ben altijd bang om te weinig te hebben.

Ik voelde me die ochtend al niet zo lekker, mijn hoofd zat vol en ik was wat aan het hoesten, in de middag kreeg ik spontaan in de Albert Heijn een bloedneus, gelukkig was ik net op tijd bij de zakdoekjes, zodat het geen bloederige bende werd. De boodschappen waren binnen. Het was tegen vijven dat ik weer thuis was en ik zette een blik tomatensoep en een blik champignonnesoep op, lekker makkelijk, met een lekker stokbroodje Aioli, ook niet zelf gemaakt. De boog kan niet altijd gespannen staan. Daarna ben ik met de jongens levensweg gaan spelen. Tijdens het spel begon mijn neus weer te bloeden en niet een beetje, het bleef komen. Ik rende naar de wc en de hele wc was binnen de kortste keer rood. Ik pakte zakdoekje na zakdoekje, probeerde mijn neus dicht te houden, het mocht niet baten. Ik zag in mijn ooghoek een minitampon liggen, en haalde de lastige verpakking (met mond en een hand, ja het ging niet anders) er af. Ik stopte het in mijn neus. Ik maakte mijn bloederige neus, mond, wang en kin schoon, (waarom zeg ik niet gewoon gezicht) en ging weer verder, met mijn kinderen, met levensweg. Mijn oudste zoon won, mijn jongste zoon werd tweede en ik was de hekkensluiter.

Daarna heb ik op de bank gelegen, gekeken naar voetbal Inside, oh wat moet ik toch vaak lachen om hun. Ik hou van die humor, kan er niets aan doen. Tussen de breaks door verschoonde ik mijn tampon, in mijn neus, want het was nog niet opgehouden met bloeden, het was niet meer zo heftig maar wel erg gevoelig. Tijdens Youp hield mijn neus het vol met een klein zakdoekje, maar tegen het champagnemoment, begon het weer wat te bloeden. Om 1 uur gingen de kinderen en ik naar bed, ik had voor de veiligheid nog een handdoek om mijn kussen gedaan. Hallo 2018.

Ik sliep slecht, ik hoestte en mijn hoofd deed pijn, maar gelukkig geen bloedneus in de nacht.
Ik was alweer vroeg op, en at in alle vroegte nog een krentenbol, ik had nog zoveel over, en omdat ik mij niet lekker voelde heb ik ook niet veel gegeten. Ik ben niet naar mijn ouders en schoonouders geweest, maar heb op de bank gelegen, met inderdaad weer een bloedneus. Het goede nieuws was dat ziggo per 1 januari Greys Anatomy op ondemand gezet had, en ik dus weer verder kon gaan kijken waar ik gebleven was.

Sinds gisteren ben ik weer opgeknapt en ben ik met mijn jongste zoon gaan shoppen. Heerlijk er even uit.

Helaas geen goed begin voor 2018, maar dat zegt natuurlijk niets over de rest van het jaar. Ik ga er gewoon voor. Met alles wat er bij komt, en natuurlijk zal ik wel weer eens inkakken, maar mij krijgen ze niet klein! 2018 Kom maar op!