Lazy Sunday #9 of zo?

De nummering ben ik inmiddels alweer kwijt, dan nummer ik weer dubbel en dan sla ik er weer een over, is het belangrijk? Ach nee, dit is ook wie ik ben. Gewoon een chaoot.
Het is inmiddels alweer een maand geleden geloof ik dat ik mijn laatste blog ook een lazy Sunday poste, en als zelfs je ex je blog mist dan weet je gewoon dat je daar wat aan moet doen.;-)

Inmiddels ben ik alweer bijna een maand aan het werk, donderdag de eerste maart was ik voor 9:00 uur aanwezig, ze hadden niet op mij gerekend, omdat ze dachten dat ik vrijdag zou komen, een miscommunicatie, maar desalniettemin kwam ik binnen in een warm bad. Het is nog wel wennen, omdat alles anders is dan wat ik de laatste jaren meemaakte bij mijn oude bedrijf. Op mijn allereerste werkdag bombardeerde ik mijzelf als model. Het bedrijf waar ik nu werk doet namelijk in Permanente Make-up, en op mijn eerste werkdag, hadden ze een model te weinig, en dus wierp ik mij op zonder te weten wat het allemaal inhield, als model.

De leerlingen en de modellen werden naar het praktijklokaal gebracht, waar de salonstoelen al klaar stonden. Na een heldere en korte uitleg van Irma Hulscher, mijn baas, ging Irma met de leerlingen elke salonstoel af waar een model zat, om uit te leggen om welk type het ging, en welke pigmenten er bij dit type model zou passen. Ik merkte gelijk de professionaliteit van Irma en de passie voor het vaak. De leerlingen kunnen haar alles vragen en zij geeft op een rustige en duidelijke manier antwoord. En toen ging het gebeuren, het pigmenteren van mijn wenkbrauwen. Eerst werden mijn wenkbrauwen keurig in model gevormd, en daarna begon het echte werk, met als resultaat mooie gevormde wenkbrauwen. Permanente make-up is anders dan een tatoeage, omdat een tatoeage dieper in de huid gebracht wordt, dan permanente make-up, permanente make-up blijft 1-3 jaar mooi, dit ligt aan de huid en leeftijd en leefstijl, na dat termijn vervaagd het en kun je een nabehandeling overwegen. En zo werd ik gelijk ingeleid op mijn nieuwe werk.

Iedere werkdag leer ik weer nieuwe dingen, na bijna een maand gewerkt te hebben, concludeer ik dat het nog steeds een prettige sfeer is en dat eigen inbreng zeker gewaardeerd wordt.

Wil je weten waar ik nu werk? Neem een kijkje op: Hulscher Cosmetics

Het lijkt nu een promotiepraatje, maar ik ben gewoon echt enthousiast.

Natuurlijk eindig ik mijn Lazy Sunday met een muziekje, dit keer doen we The Tempations met: Beauty is only Skin Deep: https://youtu.be/zfmUUqlvek8

 

Advertentie

Lazy Sunday 2018 -8

Lazy Sunday – 2018 -7

Ja ik geef toe ben niet heel actief, en vorige week heb ik mij er met een Jantje van Leiden afgemaakt, door een oud blog te plaatsen die ik eerder alleen op Facebook plaatste. Het is zaterdagavond bijna 20:00, mijn kat zit naast mij te miauwen, want er is niemand beneden, en ze wil bij iemand op schoot, helaas heeft zij pech omdat daar dus mijn iPad zit.

Vandaag (of gisteren eigenlijk) zijn we naar de Star Wars expositie geweest in Utrecht het was voor t eerst sinds lange tijd dat we met ons viertjes weer iets gingen ondernemen. Normaal vinden de kinderen het heerlijk om na een lange school week te crashen achter die heerlijke PlayStation van ze. Telefoon op beeldstand en dan beeld bellen met hun vrienden. Ook voor mijn oudste was het weer de eerste keer dat ie een dag op pad ging na de operatie van meer dan twee weken geleden.

De tentoonstelling is voor iedere Star Wars liefhebber een must om te zien. Een levensechte Yoda, Chewbacca, Darth Vader, en velen kostuums uit de films waren te zien. Wij zijn daar toch wel twee uur zoet geweest. Je kon er interactieve spellen doen, en aan t einde lieten ze dan zien welk Star Wars personage jij was. Wie ik was? Obi Wan Kenobi.

Daarna zijn we uiteten geweest en nu zit ik met een volle buik te schrijven.

Hebben jullie ook genoten van de olympische spelen? Ik wel. Gezellig ‘s ochtends met een kop koffie en een broodje naar t skiën kijken, tegen de middag kijken naar de Nederlanders hoe zij het op de schaats doen, nou ze hebben het niet slecht gedaan toch? Gelukkig is er qua schaatsen nu wel weer wat meer concurrentie dan de vorige spelen, want daar domineerden Oranje alleen maar. En natuurlijk is dat niet zo heel erg, hoewel wij hier in Nederlanders dan alweer aan het azijn zeuren zijn, dat het geen prestatie is met zo weinig concurrentie als je wint met schaatsen, waar is die trots gebleven, vroeg ik mij toen ook af. Maar gelukkig voor ze, er is meer concurrentie. Maar goed Nederland is als vijfde geëindigd op de medaille spiegel, ik zeg goed gedaan. Het was wel de spelen van het onverwachte, en dat maakte het ook zo leuk, ik heb genoten van die jonge meid Suzanne Schulting, die als eerste Nederlandse ooit, goud won met Shortrack, en dan Kjeld Nuis, ook zo geweldig. Sven standaard op de 5 km, de 10 km is hem gewoon niet gegund, en nog veel meer. Vandaag de afsluiting, en dan over 4 jaar weer.

Vandaag sluit ik af met een liedje van Boudewijn de Groot, Avonden, omdat ik moeder van twee kinderen, deze week af en toe overmand werd door verdriet, van onmacht en frustratie om mijn oudste, maar dat hij desondanks zo nuchter en standvastig in het leven staat, en omdat ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij.

Lazy Sunday 5 2018

 

dit is een blog die ik op Facebook deelde in 2015… wegens gebrek aan inspiratie? Nee, ik vond het een mooi blog om hier te delen:

Je bent zo mooi als je je voelt,

Ik kijk overal in, in pannen, schalen, ramen, spiegels. En elke keer krijg ik een ander beeld van mijzelf. Ligt het aan de belichting, de zon, het glas of ligt het aan mijn stemming. Soms loop ik een winkel binnen met een gevoel alsof ik Doutzen ben, maar dan kijk ik in de spiegel en tja dan zie ik toch heel iemand anders. Hebben jullie dat ook? Dat je denkt dat je heel mooi bent maar als je dan in de spiegel kijkt het toch tegenvalt? Maar ik heb het ook weleens andersom, dan denk ik dat ik nog lelijker ben dan Catweezel en dan kijk ik in de spiegel en dan denk ik: wauw dit had ik niet verwacht. Waar zou het aan liggen? Aan je gemoedstoestand? Of toch aan de belichting. Tja en bij belichting kom ik toch al snel bij Yolanthe. Lang geleden lag ik op een matje naast mijn vriendin in de sportschool, we waren aan het wachten op de klassikale les van Buikspieroefeningen. Mijn vriendin had het al eens gehad over Yolanthe, dat ze haar zo mooi vond. Ik wist eerlijk gezegd eerst niet eens wie zij was. Nieuwsgierig als ik ben, heb ik haar natuurlijk gegoogled, en dat zei ik dus ook tegen mijn vriendin. En wat vond je van haar? vroeg ze. Ach, zei ik, ik doe niet voor haar onder. Pffft proestte ze, echt wel, zij is echt wel veel knapper dan jij bent.
Later vertelde ik een collega eens dat ik terwijl ik naar het werk fietste, in gedachte een foto van Doutzen en een foto van mijzelf naast elkaar had gezet. En eerlijk gezegd, zei ik serieus, ik doe er niet voor onder. Ze moest hard lachen. Tuurlijk Natas, je hebt een foto van Doutzen,en een foto van Natasja, ja dan ben jij natuurlijk echt veel mooier, lachte ze. En ik lachte hartelijk mee. Natas, vind nooit iemand mooi,zei een andere collega eens, behalve haarzelf. Maar daar heeft ze het mis. Ik vind heel veel mensen mooi, mensen waar ik mee kan lachen, waar ik mee kan huilen, waar ik mee kan praten, waar ik mezelf kan zijn, en dat maakt mensen zoveel mooier dan de juiste belichting, make-up en kleding in een glamourblad.

nou ik zal dit blog natuurlijk ook eindigen met muziek dit keer: Carly Simon en Your so vain

Van WalkonGirl tot Pitspoes en alles ertussen in

IK schreef in mijn Lazy Sunday al dat ik het druk druk druk had gehad, dat ik daarom niet doordeweeks aan Bloggen toekwam. Nu heb ik toch even een gaatje gevonden. Maar waar was ik zo druk mee vragen jullie je vast af, nou dat zal ik jullie vertellen. Ik was druk met solliciteren. Ik reisde van hot naar her, treinkaartje van € 15,00 hier, tot benzine geld van € 15,00 daar. Dan zat ik in Amsterdam dan in Amersfoort, zelfs Zwolle was niet veilig voor mijn sollicitatiedriften.
Ik solliciteerde op van alles, WalkonGirl, werd verboden, Pitspoes, bestaat ook niet meer, HR Assistent, geen klik, te weinig ervaring, teveel ervaring en alles er tussen in. Ik kreeg helemaal een identiteitscrisis toen bleek dat ik niet blank ben maar wit. En echt hè? Ik heb een wit A4tje gepakt en naast mijn huidskleur gelegd, maar die kleuren komen gewoon niet overeen. Ik zat dus gewoon in een crisis zal ik jullie vertellen. Maar zoals altijd gloort er altijd licht aan het einde van de tunnel, en met gepaste trots kan ik jullie vertellen, het is mij gelukt, per 1 maart heb ik een nieuwe baan. Gewoon hier in Almere, niks geen lange reistijden, maar gewoon 6 kilometer van mijn huis vandaan. 16 uurtjes om te beginnen, en de uren zouden wat uitgebreid kunnen worden.

Het eerste gesprek was tijdens die enorme storm. Het gesprek was heel prettig, anderhalf uur, en ik kon zo mijzelf zijn en laten zien, dat had ik nog niet eerder meegemaakt. Ik was daarom ook heel blij dat ze belden voor een tweede gesprek, die verliep ook erg fijn. Maar ja, ik had wel vaker een goed gevoel gehad, hoewel niet heel vaak, soms was ik zelfs bang om aangenomen te worden, omdat de omgeving een heel raar gevoel bij mij naar boven bracht. Maar dit keer niet. Alsof alles klopte, maar ik durfde toch niet echt te hopen dat ik het weleens zou worden. Ik zou maandag in iedergeval gebeld worden, of ik het wel of niet werd. Om iets voor half 10 in de ochtend ging mijn her name is RIO, ringtone af. Het bedrijf. En zo te horen waren ze net zo enthousiast over mij als ik over hen. Na de euforie kwam er opeens wel een beetje angst, wat als het toch niet zo leuk is als het lijkt? Maar dat zal ik nooit weten als ik het niet probeer, want misschien is dit gewoon wel dat wat ik zoek en wat bij me past, je hebt toch niet alles in de hand, en de eerste indruk is vaak toch de beste, en die samen met de tweede indruk was heel erg goed.

Het is een lange zoektocht geweest, maar uiteindelijk is het ook nodig geweest, om voor mezelf te aarden, even de rust te zoeken, en nu voel ik ook dat ik er aan toe ben om weer aan de slag te gaan, want als je thuis zit, ga je achter elke boom een beer zien, en dat is ook niet helemaal de bedoeling denk ik…. maar ik heb nu nog een maandje vakantie…..even bijkomen….

https://yoo.rs/walkoflife/blog/van-walkongirls-tot-pitspoes-en-alles-ertussen-in-1517421264.html?Ysid=55227

#bloed is bij iedereen #rood

De tweede week van januari. Kerst is weer voorbij, het nieuwe jaar is weer begonnen, en het verschil in de mensheid lijkt groter dan ooit.

Ik heb al jaren een kunstkerstboom, sterker nog ik heb sinds ik op mijzelf woon nog nooit een echte kerstboom gehad. Ik vind een kunstkerstboom echt voldoen. Het is veel mileuvriendelijker, je schaft zo’n ding voor jaren aan. Mijn eerst kunstboom heb ik overgenomen van mijn ouders. Zij hadden m zelf 2 jaar voordat ik m kreeg en ik heb m zo’n 9 jaar gehouden, tot ik naar mijn huidige huis ging verhuizen en een grotere kerstboom kocht. Deze heb ik nog steeds, hij is groot, mooi van structuur en valt niet uit. Ik haal m na sinterklaas uit de doos, tuig m op en berg m weer op als ik het zat ben, en niet omdat de naalden er uitvallen. Nu zit mijn woonkamer ook op de eerste verdieping dus het lijkt mij een ramp om deze dan aan het eind weer naar beneden te brengen met al die loslatende naalden. Maar er zijn natuurlijk nog heel veel mensen die een echte boom prefereren. Met als gevolg dat sommige mensen de boom gewoon lekker in een plantsoen gooien, of tussen de net omgezaagde boomstammen. Ja hier in Almere kunnen ze er wat van hoor. Wat ooit de groenste stad van Nederland was, is nu gedegradeerd na een kale winderig tochtgat. De bomen waren gevaarlijk hoog en zwiepten alle kanten op. Ze vertellen er echter niet bij dat ze de bomen een paar jaar geleden zo gesnoeid hebben dat ze topzwaar werden. En dus nu bij de minste windvlaag beginnen te zwiepen.

Ze zijn sowieso gek geworden hier in Almere, want 3 jaar geleden, ik was net geopereerd aan mijn hernia, waren ze bij ons achter bezig om alle bomen te verwijderen, om daar bouwgrond of akkers of weet ik veel wat van te maken. 3 jaar en een paar maanden later, is daar verder nog steeds niets mee gedaan. Is dat de tragiek van Almere? Ergens aan beginnen en het niet afmaken? Neem nou dat kasteel die jaren geleden met veel bombarie werd aangekondigd, deze staat nu nog steeds onafgebouwd, tegen een snelweg aan te kijken. Maar waar eerst bomen stonden, staan er nu nog maar een paar zielige takjes.
En bomen zijn zo belangrijk voor onze planeet, voor ons mensen. Maar ja, arrogantie en geld dat is waar het omdraait in deze wereld.

Daar gaan de bomen

We hebben natuurlijk in november en december de zwarte pietendiscussie gehad, de metoo discussie, en nu gaan we nog een stapje verder. Nu is er bij H&M grote paniek uitgebroken omdat een jongetje een trui met een aapje draagt, het is racistisch vinden velen. Ook in Tilburg is een discussie losgebarsten over een standbeeld van een witte man die neerkijkt op een knielende zwarte man. Ook de dochter van Trump kan niet veel goed doen. Terwijl ze Oprah prijst vanwege haar speech, wordt Ivanka neergesabeld.

Een gelijkgestemde samenleving lijkt verder dan ooit. Juist door te wijzen op de verschillen.

Hallo #2018

 

Na mijn vorige blog-> ben ik zoals geschreven na de oliebollenkraam gegaan, het was nog voor 6 uur, maar er stond al een rij. Ik wachtte max een kwartiertje en toen kon ik bestellen. Natuurlijk bestelde ik weer teveel, ik kan immers niet goed inschatten en ben altijd bang om te weinig te hebben.

Ik voelde me die ochtend al niet zo lekker, mijn hoofd zat vol en ik was wat aan het hoesten, in de middag kreeg ik spontaan in de Albert Heijn een bloedneus, gelukkig was ik net op tijd bij de zakdoekjes, zodat het geen bloederige bende werd. De boodschappen waren binnen. Het was tegen vijven dat ik weer thuis was en ik zette een blik tomatensoep en een blik champignonnesoep op, lekker makkelijk, met een lekker stokbroodje Aioli, ook niet zelf gemaakt. De boog kan niet altijd gespannen staan. Daarna ben ik met de jongens levensweg gaan spelen. Tijdens het spel begon mijn neus weer te bloeden en niet een beetje, het bleef komen. Ik rende naar de wc en de hele wc was binnen de kortste keer rood. Ik pakte zakdoekje na zakdoekje, probeerde mijn neus dicht te houden, het mocht niet baten. Ik zag in mijn ooghoek een minitampon liggen, en haalde de lastige verpakking (met mond en een hand, ja het ging niet anders) er af. Ik stopte het in mijn neus. Ik maakte mijn bloederige neus, mond, wang en kin schoon, (waarom zeg ik niet gewoon gezicht) en ging weer verder, met mijn kinderen, met levensweg. Mijn oudste zoon won, mijn jongste zoon werd tweede en ik was de hekkensluiter.

Daarna heb ik op de bank gelegen, gekeken naar voetbal Inside, oh wat moet ik toch vaak lachen om hun. Ik hou van die humor, kan er niets aan doen. Tussen de breaks door verschoonde ik mijn tampon, in mijn neus, want het was nog niet opgehouden met bloeden, het was niet meer zo heftig maar wel erg gevoelig. Tijdens Youp hield mijn neus het vol met een klein zakdoekje, maar tegen het champagnemoment, begon het weer wat te bloeden. Om 1 uur gingen de kinderen en ik naar bed, ik had voor de veiligheid nog een handdoek om mijn kussen gedaan. Hallo 2018.

Ik sliep slecht, ik hoestte en mijn hoofd deed pijn, maar gelukkig geen bloedneus in de nacht.
Ik was alweer vroeg op, en at in alle vroegte nog een krentenbol, ik had nog zoveel over, en omdat ik mij niet lekker voelde heb ik ook niet veel gegeten. Ik ben niet naar mijn ouders en schoonouders geweest, maar heb op de bank gelegen, met inderdaad weer een bloedneus. Het goede nieuws was dat ziggo per 1 januari Greys Anatomy op ondemand gezet had, en ik dus weer verder kon gaan kijken waar ik gebleven was.

Sinds gisteren ben ik weer opgeknapt en ben ik met mijn jongste zoon gaan shoppen. Heerlijk er even uit.

Helaas geen goed begin voor 2018, maar dat zegt natuurlijk niets over de rest van het jaar. Ik ga er gewoon voor. Met alles wat er bij komt, en natuurlijk zal ik wel weer eens inkakken, maar mij krijgen ze niet klein! 2018 Kom maar op!