Toen ik voor het eerst the champ zag (en voor het laatst) heb ik zo gehuild, dat ik de volgende dag wakker werd met een gevoel alsof er iemand dood was.
Mijn broer houdt naast muziek luisteren ook van films kijken.
Toen ik jaren geleden bij hem op bezoek kwam zat hij the Green Mile te kijken, speciaal voor mij begon hij weer bij het begin.
Afschuwelijk… Wat een verhaal en wat moest ik vreselijk huilen. Die film moest ik ook hebben, en dus kocht ik deze op DVD.
Ik keek m met mijn vriend en met vrienden en och wat was ik weer van streek zeg.
“Iam tired boss, Iam death tired”
Wat een acteur , wat een steengoede cast. Sinds die twee of drie keer dat ik m eind jaren 90 begin 2000 gekeken heb, ligt de DVD in de kast, ik heb de moed niet om deze film weer te kijken, misschien komt dat wel weer … Ooit…
Als jullie willen weten waar de film over gaat Google dan the Green Mile.
De hoofdrolspeler is inmiddels in het echt ook overleden.
Maar deze scène… Deze scene breekt nog steeds mij hart:
Het was hun eerste afspraakje. Hij had haar al eens eerder mee uitgevraagd maar ze had vriendelijk geweigerd. Later dacht ze waarom, waarom heb ik geweigerd, waarom gun ik mezelf niet dat avondje uit met een jonge man, waarom is mijn eerste reactie altijd nee.
Maar hij gaf niet op en zei ze dit keer ja tegen hem. Ze had de hele dag gewerkt, en toen ze thuis kwam, dook ze snel onder de douche, waste haar haren poetste haar tanden.
Nadat ze zich had afgedroogd keek ze in haar kledingkast, wat moest ze aan, wat was gepast bij deze date. Ze besloot haar bruine krijtjesstreeppak aan te doen met een witte blouse, neutraal netjes.
Ze föhnde haar haren, maakte zich op en keek tevreden in de spiegel. Ze was net klaar toen de bel ging, haar moeder deed de deur open, de jongeman gaf haar een hand en daarna kreeg haar moeder een bos bloemen in haar handen gedrukt. ‘Voor u’zei de jonge man beleefd.
Het meisje voelde zich wat ongemakkelijk, zei dag tegen haar ouders en gaf de jongeman vluchtig een zoen.
Ze gingen eten in een chique restaurant. Ze voelde haar hart bonzen en haar handen voelde klam aan. Ze spraken over van alles en nog wat, het was erg gezellig. Hij keek haar verliefd aan, zij ontwijkte zijn blik, te verlegen.
Hij stelde na het toetje voor om nog ergens wat te drinken, zij knikte ja. Hand in hand liepen ze naar buiten en toen hoorde ze een knal, zij keek hem angstig aan, hij sloeg zijn armen om haar heen en kuste haar lippen, toen weer een knal, het werd stil, het werd donker, ze voelde nog iets warms op haar gezicht.
En zo werden zij gevonden innig gearmd tot in den eeuwigheid.
Ik sprong op, ik breng je wel even, zei ik. We stapten samen in de auto. We reden de straat uit, en ik dacht, dit is je kans. ‘Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om je naar huis te brengen, zei ik. ‘Ik heb nog helemaal geen zin om naar huis te gaan, zei ze, en mijn hart maakte een sprongetje. Ik reed naar het strand, en stopte bij een parkeerplaats. Muziek klonk zachtjes uit de speaker. ‘Ik was vroeger heel erg verliefd op jou, zei ik. ‘Ik was vroeger heel erg verliefd op jou, zei ze. Ik kon het haast niet te geloven, al die jaren, en nu zei ze het zomaar ineens, 4 jaar later. Ik zag haar wangen gloeien van de zon, haar ogen glimmen, ik begon haar te zoenen, zij zoende terug. Ik heb in mijn leven nog nooit zo lekker gezoend als toen, alles klopte.
Daarna bracht ik haar naar huis, ze gaf me een zoen bij het afscheid. Ik keek haar na toen ze haar huis inliep. Ik liep op wolken, zou het zou het dan eindelijk… Ik schrok, ik was mijn vriendin helemaal vergeten. Hoe moest dit nu verder.
Gelukkig moest ik een paar dagen later voor mijn werk naar Duitsland, even helemaal weg. Ik probeerde haar te vergeten, maar telkens spookte ze weer door mijn hoofd. Ik telde de dagen af, totdat ik haar weer zag. Ik vertelde mijn vriendin, dat ik niet naar haar ging, maar dat ik moe was en naar huis wilde, in werkelijkheid kon ik niet wachten om haar weer te zien. Ik hoopte dat ik haar weer zag bij onze wederzijdse vrienden. En ik had geluk. Daar zag ik haar weer, nog mooier nog leuker. Ze deed aardig maar afstandelijk, zoals altijd. We liepen nog samen even op, en ik vertelde haar dat ik de hele tijd aan haar gedacht had. Ze keek me aan, en zei:, je hebt een lieve vriendin, daar wil ik niet tussen zitten.
Wat had ik moeten zeggen, ik wil jou, jij bent het altijd geweest, en dan weer door haar afgewezen worden? Ik hoopte dat ze voor mij zou kiezen, maar tegen beter weten in. Ik bracht haar weer naar huis. Ik kreeg een kus op mijn wang, ze liep naar huis, mij vertwijfelend achterlatend. Ik heb het maar zo gelaten. Ik bleef bij mijn vriendin, ik zag haar soms op een feestje, ik moet het haar nageven, ze heeft nooit hierover wat tegen mijn vriendin gezegd.
Ik keek hem aan en vroeg zie je haar nog weleens? ‘De laatste keer dat ik haar zag is alweer 12 jaar geleden, we hadden een reünie van school, ze kwam op me af. Hee, zei ze, hoe gaat het? volgens mij keek ik nogal oenig, want ze vervolgde, je weet toch wel wie ik ben? Ja natuurlijk zei ik. Ze vertelde dat ze getrouwd was en 1 dochtertje had. Ik kon geen woord uitbrengen. En zo liep ze weer mijn leven uit, en zoals het er naar uitziet, voorgoed.
Ik zag dat het tijd was, en zei tegen hem, bedankt voor je mooie verhaal. Wil je nog een afspraak? Nee zei hij, ik wilde er gewoon eens over praten, nu ik dat gedaan heb, kan ik hopelijk weer verder. Bedankt voor het luisteren, en weg was hij.
‘Ik vond haar leuk echt heel erg leuk. Ik was zestien jaar, en ik zag haar voor het eerst op de camping. Zij was veertien, lang slank donker haar, mooi gezichtje, ik was letterlijk verblind. Maar helaas is het nooit wat geworden. Ze was nogal moeilijk te peilen. Ik kan niet met zekerheid zeggen of ze mij nou leuk vond of niet. Daar was ze altijd heel erg vaag over. Haar vriendin belde mij een keer thuis op, ze moest mij bellen van haar. Zij was ook verliefd op mij, zei haar vriendin, maar ze durfde het niet te zeggen. Tja zei ik, wat heb ik daar aan? Ze vraagt of jij weer eens langskomt, en dan zal ze het jou wel vertellen. En ja hoor daar ging ik weer met mijn brommer en mijn domme kop. En natuurlijk deed ze weer net alsof ze van niets wist: ‘Ik verliefd op jou? lachte ze, hahaha, wat een grap. En toen was voor mij de maat ook vol. Of ze me nou wel of niet leuk vond, ik was er nu wel klaar mee. Ik leerde andere meisjes kennen, en af en toe zag ik haar weer, op het strand of bij een vriend. Ze was altijd vrijgezel, altijd alleen. Volgens mij had ze nog nooit met een jongen gezoend. En ik begreep het niet, ze was bloedmooi, en ook heel grappig, ze was mysterieus, ongrijpbaar. Ze wilde beroemd worden zei ze. Ze zong veel en vals. Ze danste door het leven, althans zo leek het. En op een dag gebeurde het, we waren ondertussen 4 jaar verder, ik had al 3 jaar een vriendin, maar zij woonde in een andere stad. We hadden met onze gezamenlijke vrienden gezeild, en hadden daarna nog wat gedronken bij een van de vrienden thuis. Toen ik haar op de boot zag zitten, met de zon door haar bruine haren, en haar gebruinde huid, bekroop me weer het oude gevoel van verliefdheid. Ik werd kwaad op mezelf, ik had een hartstikke leuke relatie, met een hele lieve meid, en dan komt zij weer even in mijn leven en ik ben totaal van de kaart.
Ik ging op het balkon staan, even later kwam ze bij me staan. Nou ja bij me staan, ze zorgde altijd wel voor voldoende afstand. We hadden het over koetjes en kalfjes, denk ik, want ik was zo gespannen, zo zenuwachtig, alsof er iets in de lucht zat. Zij leek totaal ontspannen, ik zag haar lachen, om de verhalen van anderen, zo’n echte lach, van onderuit haar buik.
Nog steeds wilde ze beroemd worden, dat zou haar zeker wel lukken zei ze. Ze was naar een concert van Madonna geweest, en die kon ook niet zingen. Zo grappig, ze had altijd al voldoende zelfkennis. Ze stak een sigaretje op, dat verbaasde mij, want volgens mij rookte ze nooit. Ach, zei ze, zo af en toe, voor de gezelligheid. Ik deed gezellig mee. Ze keek me heel lief aan, en kwam iets dichter naar me toe, maar nog steeds op een afstandje. Wat was dat toch met haar, speelde ze nou een spelletje, of wat.
‘Ik ga naar huis, hoorde ik haar op eens zeggen. Het is elf uur, kan iemand mij brengen? vroeg ze.
Ik ben moe, heel moe. Het was een zware dag. Soms ben ik al die cliënten wel een beetje zat. De een heeft het nog erger dan de ander. Get a life! denk ik wel eens. Ik stap mijn appartement binnen, ik schop mijn schoenen uit. Ik loop naar de badkamer, alwaar ik de kraan openzet om mijn bad vol te laten lopen. Daarna loop ik naar de keuken, ik schenk mezelf een bubbeltje in, ik snij wat stukjes kaas af en loop naar mijn slaapkamer, waar ik mij uitkleed. Ik bekijk mijn naakte lichaam in de spiegel. Hmm die vetrolletjes bij mijn buik die doorlopen naar mijn rug, daar zou ik wel wat aan kunnen doen, maar nu nog niet, nu even relaxen. Ik loop de badkamer weer binnen, en wentel mijzelf in het warme water. Ik voel de warmte als een liefdevolle aanraking op mijn huid. Mijn hoofd leg ik neer op mijn hartvormige badkussen, mijn ogen dicht, alleen ik en het badwater.
“Wat stelt vriendschap dan voor? tegenover mij zat een vrouw van midden veertig. Ze is een beetje fatsig als ik haar zou moeten beschrijven. Haar gezicht staat niet erg vriendelijk, eerder verveeld. Volgens mij heeft ze jaren niet gelachen, want bij haar ogen zijn geen rimpeltjes te ontdekken, maar haar mondhoeken hangen met lijnen naar beneden. Ze komt al een aantal maanden bij mij. Ze is een typisch voorbeeld van een oude vrijster, hoewel ik het idee heb dat ze niet weet wat vrijen betekend. “Ik sta altijd voor iedereen klaar, gaat ze verder. “Dag en nacht, ben ik bereikbaar voor ze, dan bellen ze weer met een verhaal: ik heb een leuke jongen opgepikt, Hij is licht getint, bruine ogen, haren tot op de schouder, en een goddelijk figuur. Hij was lief, begripvol. Zijn vrouw wil sinds ze kinderen hebben niet meer, de spanning is er af. En met mij vind hij terug wat hij bij haar verloren is, en meer. En dan altijd weer hetzelfde verhaal: Ik denk dat ie verliefd op mij is, maar het niet durft toe te geven, omdat hij zijn gezin niet in de steek wil laten. “En wat zeg je dan tegen zo’n vriendin? vraag ik haar. “Dat ze waarschijnlijk gelijk heeft, dat ze leuk en mooi is, en dat hij gevoelens voor haar heeft, maar dat het moeilijk voor hem is om voor haar te kiezen. “Maar wat denk je dan echt? vraag ik haar. “Dat ze dom, en naïef is, dat ze hopeloos op zoek is naar liefde, en dat de mannen dat misbruiken. Tenslotte zijn mannen bloedhonden, zij ruiken wanhopige vrouwen op afstand. ‘Maar waarom zeg je dat niet dan? Geschokt kijkt ze me aan. ‘Dat kan ik toch niet maken? Ik kan toch niet alle hoop die ze heeft in diggelen slaan? ‘Wat is dan jouw probleem ? vraag ik haar een beetje geïrriteerd Ze kijkt me aan alsof ik haar net geslagen heb. “Hoe, hoe bedoel je? vraagt ze. Oké denk ik, ik zal dit anders moeten aanpakken. ‘Wat verwacht je van vriendschap?, verduidelijk ik. ‘Gezelligheid, eerlijkheid, en er voor elkaar zijn als er wat is, antwoord ze. ‘En ben jij eerlijk? vraag ik haar. ‘Ja zegt ze, ik probeer zoveel mogelijk eerlijk te zijn. ‘O ja? Je verteldt me net dat je je vriendin naar de mond praat terwijl jij eigenlijk iets heel anders denkt. Als jij geen eerlijkheid geeft, dan hoef je dat ook niet van een ander te verwachten. ‘Ik probeer alleen maar het goede van een vriendin te zien. Ik probeer haar onzekerheden te verzachten, door haar op te beuren. De wereld is al zo hard, zegt de oude vrijster. “Wie ben ik om iemand die zichzelf niet zoveel waard vind de grond in te stampen. Er mankeert tenslotte aan iedereen wel iets. Alleen denken zij er vaak heel anders over. Ik ben vast niet de enige. Er zijn over vriendschap genoeg liedjes geschreven.
Misschien heb je gelijk, ligt het wel aan mezelf. Durf ik mij niet te binden aan vriendschappen. Toen ik jaren geleden ging verhuizen, omdat mijn ouders naar een ander deel van het land gingen wonen, liet ik mijn allerbeste vriendinnetje achter. Op de avond voor mijn verhuizing, bracht ze mijn poezie album terug. Er stond een prachtig gedicht in. Ik ken het uit mijn hoofd:
Er luidt een klokje van scheiden,
Hier rusteloos door het dal,
Ik denk dat het voor ons beiden,
Ook eenmaal luiden zal
Maar zijn we gescheiden,
Wat ons het lot ook brengt,
Vergeet me niet lieve Daf,
Ik jou zeker niet.
Ze heeft een keer bij me gelogeerd, en ik een keer bij haar. Daarna hebben wij een tijdje geschreven, en heb ik haar jaren later bij een school reünie weer opnieuw gezien. Het grappige was, het klikte gelijk weer. Maar toen ik een paar weken later bij haar op bezoek kwam was de magie weer weg.
‘En in je nieuwe woonplaats dan? Heb je daar geen vriendinnen? vroeg ik. ‘O ja verschillende, maar het is net alsof ik me niet aan vriendschappen kan binden. Ik het gevoel heb dat ze zoveel van me vragen, dat ik leeggezogen word. ‘iedereen wil je maar veranderen. Wat ik net zei, ik wil mensen niet kwetsen, ik wil dat ze zich goed voelen. Maar heel veel mensen hebben daar bij mij geen moeite mee. Ze kunnen keihard zijn. ‘Wat zeggen ze dan? Vraag ik. “Om eerlijk te zijn, ik vind dit haar jou niet zo leuk staan, ik vond het korter veel leuker en pittiger. En toen ik het korter en pittiger had, hoorde ik er niemand over. En zo kan ik nog wel legio voorbeelden noemen. “Kijk, Daphne, ik ken je nu al een tijdje. Maar ik heb het idee dat je nooit je achterste van je tong laat zien. Als ik vraag hoe het met je gaat antwoord je standaard, goed. Als ik dieper ga, begin je eerst te lachen, en vertel je met een theatrale stem wat er met je aan de hand is. Ik ken je nu een beetje, maar iemand anders denkt dat er niets aan de hand is omdat je alles wat je raakt, of wat dichtbij je komt, met een grap afweert. Ik kijk op mijn horloge, ze ziet het. Het is weer tijd voor een volgende afspraak, zegt ze. Ik kijk haar aan en zeg: Nee Daphne, het is niet tijd voor een volgende afspraak, het is tijd om in de spiegel te kijken, dat je je mondhoeken weer laat krullen, dat je lachrimpeltjes kweekt bij je ogen, dat je tegen jezelf zegt wat je tegen je vrienden zegt, en zorg dat je het meent. Mijn opdracht aan jou: wordt vriendinnen met jezelf, en als dat is gelukt, bel me dan voor een afspraak. Ze loopt met rechte rug mijn praktijk uit.
Ik stap mijn bad uit, en maak me op voor een heerlijke lange luie avond, dat heb ik wel verdiend.
natasjaslifestyle.wordpress.com 