Lazy Sunday #9 of zo?

De nummering ben ik inmiddels alweer kwijt, dan nummer ik weer dubbel en dan sla ik er weer een over, is het belangrijk? Ach nee, dit is ook wie ik ben. Gewoon een chaoot.
Het is inmiddels alweer een maand geleden geloof ik dat ik mijn laatste blog ook een lazy Sunday poste, en als zelfs je ex je blog mist dan weet je gewoon dat je daar wat aan moet doen.;-)

Inmiddels ben ik alweer bijna een maand aan het werk, donderdag de eerste maart was ik voor 9:00 uur aanwezig, ze hadden niet op mij gerekend, omdat ze dachten dat ik vrijdag zou komen, een miscommunicatie, maar desalniettemin kwam ik binnen in een warm bad. Het is nog wel wennen, omdat alles anders is dan wat ik de laatste jaren meemaakte bij mijn oude bedrijf. Op mijn allereerste werkdag bombardeerde ik mijzelf als model. Het bedrijf waar ik nu werk doet namelijk in Permanente Make-up, en op mijn eerste werkdag, hadden ze een model te weinig, en dus wierp ik mij op zonder te weten wat het allemaal inhield, als model.

De leerlingen en de modellen werden naar het praktijklokaal gebracht, waar de salonstoelen al klaar stonden. Na een heldere en korte uitleg van Irma Hulscher, mijn baas, ging Irma met de leerlingen elke salonstoel af waar een model zat, om uit te leggen om welk type het ging, en welke pigmenten er bij dit type model zou passen. Ik merkte gelijk de professionaliteit van Irma en de passie voor het vaak. De leerlingen kunnen haar alles vragen en zij geeft op een rustige en duidelijke manier antwoord. En toen ging het gebeuren, het pigmenteren van mijn wenkbrauwen. Eerst werden mijn wenkbrauwen keurig in model gevormd, en daarna begon het echte werk, met als resultaat mooie gevormde wenkbrauwen. Permanente make-up is anders dan een tatoeage, omdat een tatoeage dieper in de huid gebracht wordt, dan permanente make-up, permanente make-up blijft 1-3 jaar mooi, dit ligt aan de huid en leeftijd en leefstijl, na dat termijn vervaagd het en kun je een nabehandeling overwegen. En zo werd ik gelijk ingeleid op mijn nieuwe werk.

Iedere werkdag leer ik weer nieuwe dingen, na bijna een maand gewerkt te hebben, concludeer ik dat het nog steeds een prettige sfeer is en dat eigen inbreng zeker gewaardeerd wordt.

Wil je weten waar ik nu werk? Neem een kijkje op: Hulscher Cosmetics

Het lijkt nu een promotiepraatje, maar ik ben gewoon echt enthousiast.

Natuurlijk eindig ik mijn Lazy Sunday met een muziekje, dit keer doen we The Tempations met: Beauty is only Skin Deep: https://youtu.be/zfmUUqlvek8

 

Advertentie

Lazy Sunday 5 2018

 

dit is een blog die ik op Facebook deelde in 2015… wegens gebrek aan inspiratie? Nee, ik vond het een mooi blog om hier te delen:

Je bent zo mooi als je je voelt,

Ik kijk overal in, in pannen, schalen, ramen, spiegels. En elke keer krijg ik een ander beeld van mijzelf. Ligt het aan de belichting, de zon, het glas of ligt het aan mijn stemming. Soms loop ik een winkel binnen met een gevoel alsof ik Doutzen ben, maar dan kijk ik in de spiegel en tja dan zie ik toch heel iemand anders. Hebben jullie dat ook? Dat je denkt dat je heel mooi bent maar als je dan in de spiegel kijkt het toch tegenvalt? Maar ik heb het ook weleens andersom, dan denk ik dat ik nog lelijker ben dan Catweezel en dan kijk ik in de spiegel en dan denk ik: wauw dit had ik niet verwacht. Waar zou het aan liggen? Aan je gemoedstoestand? Of toch aan de belichting. Tja en bij belichting kom ik toch al snel bij Yolanthe. Lang geleden lag ik op een matje naast mijn vriendin in de sportschool, we waren aan het wachten op de klassikale les van Buikspieroefeningen. Mijn vriendin had het al eens gehad over Yolanthe, dat ze haar zo mooi vond. Ik wist eerlijk gezegd eerst niet eens wie zij was. Nieuwsgierig als ik ben, heb ik haar natuurlijk gegoogled, en dat zei ik dus ook tegen mijn vriendin. En wat vond je van haar? vroeg ze. Ach, zei ik, ik doe niet voor haar onder. Pffft proestte ze, echt wel, zij is echt wel veel knapper dan jij bent.
Later vertelde ik een collega eens dat ik terwijl ik naar het werk fietste, in gedachte een foto van Doutzen en een foto van mijzelf naast elkaar had gezet. En eerlijk gezegd, zei ik serieus, ik doe er niet voor onder. Ze moest hard lachen. Tuurlijk Natas, je hebt een foto van Doutzen,en een foto van Natasja, ja dan ben jij natuurlijk echt veel mooier, lachte ze. En ik lachte hartelijk mee. Natas, vind nooit iemand mooi,zei een andere collega eens, behalve haarzelf. Maar daar heeft ze het mis. Ik vind heel veel mensen mooi, mensen waar ik mee kan lachen, waar ik mee kan huilen, waar ik mee kan praten, waar ik mezelf kan zijn, en dat maakt mensen zoveel mooier dan de juiste belichting, make-up en kleding in een glamourblad.

nou ik zal dit blog natuurlijk ook eindigen met muziek dit keer: Carly Simon en Your so vain

In de Kreukels

Een paar maanden geleden keek ik naar het programma van Sophie Hildebrand: Sophie in de mentale kreukels. Het was een eye opener.

Zo eerlijk en open praatte ze er over, en ze vertelde ook dat ze het al een keer eerder had meegemaakt, en nu onderzocht ze waar het vandaan kwam, en hoe andere mensen er mee omgingen.

Het was september, bloed heet, een flinke nazomer, en die zon bleef maar schijnen, en ik zonneaanbidster kon de zon gewoon niet meer aan. Ik voelde mij licht in mijn hoofd en mijn hoofd deed pijn, mijn tong tintelde, mijn ademhaling was kort en snel, en ik had elk moment het gevoel dat ik kon flauwvallen.

Het was eigenlijk al een tijdje aan de gang, ik denk al sinds mei vorig jaar, toen ik met allerlei vage klachten naar de dokter ging, verschillende onderzoeken heb gehad en alles gelukkig goed bleek te zijn. Maar de klachten bleven.

Soms kon ik het opeens heel erg koud hebben, en heel soms moest ik gewoon blozen, zomaar ineens in de auto waar niemand bij zat.

Ik wilde zo graag schrijven, lezen, hardlopen en leuke dingen doen, maar alles voelde gewoon heel erg zwaar. Niet dat ik in bed bleef hangen hoor, met twee kinderen van 10 en 14 jaar ga je gewoon door, je moet wel, en het is ergens ook goed, je hebt een vast ritme. Ik deed wat ik moest doen, en alles ging op de automatische piloot, en niemand kwam wat tekort. Het huis was opgeruimd, het eten stond op tijd op tafel, het wassen en strijken ging ook gewoon door, maar toch nam ik iets meer tijd voor mezelf.

Potverdorie dacht ik, zit ik na 14 jaar, herstel, 25 jaar werken, eens thuis en dan kan ik er niet eens van genieten.

Een ex- collega had mij er al eens voor gewaarschuwd, maar ik dacht dat het niet zo’n vaart zou lopen, tenslotte heb ik zelf de beslissing genomen om weg te gaan, omdat het werk niet meer bij mij passte. Maar ze kreeg toch gelijk, soms reed ik langs mijn oude bedrijf, met tranen in mijn ogen, niet omdat ik spijt heb dat ik ben weggegaan, maar dat ik het jammer vind dat het zo gelopen is. Ik heb er ook mega veel plezier gehad.

Ik besloot alles op een lager pitje te zetten, en ook niet meer te bloggen of te reageren, zelfs dat werd mij al teveel. En zo spendeerde ik mijn tijd met serie’s kijken, speelfilms kijken en af en toe had ik zelfs de concentratie om een boek te lezen. Heel af en toe las ik eens een blog, maar merkte ook al snel dat dat soms teveel was.

Waarom lijkt het dat sommige mensen eerder in de kreukels liggen dan anderen? Sommigen lijken zo ongenaakbaar, of is dat ook maar een farce.

Mijn kreukels komen omdat ik alles wil zijn, onvervangbaar zeg maar, een gezellige moeder die voor haar kinderen zorgt, een perfecte huisvrouw die haar huis schoon en netjes wil, die dochter die er voor haar ouders is, de vrouw die er voor haar man wil zijn, en die vriendin die luistert naar haar vriendinnen. En in het hele rijtje staat nergens iets voor mezelf. Want ik wil mij zelf soms even lekker terug trekken, even helemaal niets, en soms zijn er van die kleine momentjes, en gelukkig kan ik daar nu al weer wat meer van genieten.

Maar misschien heeft het ook met de overgang te maken, dat mijn hormonen een steekspel aan het voeren zijn, met wisselende humeuren, zweet aanvallen, koude rillingen en andere klachten.
In de kreukels? Misschien is het gewoon de overgang….

 

Bron: In de Kreukels

Waar is G-Spot?

Jaren geleden kon je over al G spot vinden, maar opeens is het verdwenen. Mijn broer was er altijd gek op, de G-spot, maar nu is het nergens meer te vinden. Voor mij een reden om eens uit te zoeken waar G spot gebleven is. Nou en dat heb ik geweten.

Bij het googlen op G-spot kwam ik er achter dat G spot wordt gezien als de moeder aller plekken wat orgasmes betreft. Oh maar dat bedoelde ik  niet! Naar deze G-spot was ik niet op zoek! Maar ja als je dan toch bezig bent wil je als vrouw toch wel weten van het hoe of wat, want stel dat je op je 44 jaar, nog heel wat bij kan leren. Nou ja ik ga het hier ook niet verder uit de doeken doen, google G Spot, en kijk of je deze ook al hebt ontdekt.

Nee met G-spot bedoel ik eigenlijk die frisdrank die mijn opa vroeger in zijn koelkast had staan. Zo’n glazen fles, met gele vloeistof en groen rond etiket, vandaar dus de naam G-Spot, uh ik bedoel Green Spot. Zoals gezegd, mijn broer en volgens mij mijn neven vonden het allemaal heerlijk, ik vond het niet te drinken, ik verwachtte een soort fanta/sisi achtige frisdrank, maar in plaats daarvan kreeg ik een fanta/sisi zonder prik, getver. Maar mijn opa had niet anders. En dat vergat ik nog weleens. Dus als we daar waren en hij vroeg of ik wat te drinken wilde, en ik zei ja, dan kreeg ik dus die Greenspot, en aangezien ik zo opgevoed ben dat je een gegeven paard niet in zijn bek mag kijken, zei ik vriendelijk dank u wel, en dronk een paar slokjes uit het glas, blll.

Greenspot kon mij niet echt bekoren.  Greenspot komt oorspronkelijk van de Greenspot Company in Californie, halverwege de jaren zestig raakte de brouwerij Oranjeboom, het huidige Interbrew in Breda in gesprek met de Greenspot Company. Deze brouwer geloofde wel in het prikloge drankje en nam de licentie voor Nederland over om het merk te gaan voeren. In ongeveer 1966 kwamen de eerste flessen Greenspot uit de Sparks limonadefabriek. Greenspot werd een succesvol product en de Amerikanen feliciteerden de Nederlandse brouwer met de recordverkoop van 31.000 kistjes ‘familysize’ flessen in een warme zomerweek.

Het groene logo met de geschreven letters verscheen ook op andere producten oa ijsjes, Sinas-en citroendips voor twintig cent, een waterchocoladestick voor een kwartje.”

In de jaren ’70 kreeg het drankje meer en meer concurrentie van vruchtensappen. Veel mensen kozen niet meer voor prik maar voor 100% fruitsap. Een engels dochter bedrijf dacht het ei van Columbus te hebben met een vruchtenlimonade met 55% sinaasappelsap, terwijl Greenspot dat al jaren had.

In 1988 ging de brouwer voor de frisdranken een joint venture aan met Coca Cola Beverages. Niet veel later nam Coca Cola de prikhandel over. Nadat Coca Cola Greenspot overnam, is Greenspot spoorloos verdwenen, waarschijnlijk omdat Coca Cola vindt dat het drankje niet genoeg opleverde. bron: nrc.nl 30.10.2000

Ik hou niet van Greenspot, ben dol op Coca Cola, en nu mogen jullie zelf je conclusie trekken.

Kennen jullie Greenspot? 

 

Mijn carrière in een vriendenboekje

Zaterdag is het 4 jaar geleden dat ik besloot te stoppen bij USG, ik kreeg als afscheid mooie cadeaus, maar het allermooiste cadeau was toch wel het vriendenboekje, vol met foto’s van mij en mijn toenmalige collega’s. Gelukkig zie ik de leukste collega’s nog steeds regelmatig.

“Je lach en hartelijkheid blijft mij altijd bij”

“Zonder jou is de afdeling een stuk minder levendiger geworden”

“Jij was toch de gekste, gezelligste collega”

” Ondanks dat je het een aantal jaren moeilijk had, je altijd oprecht geïnteresseerd bent gebleven”

“Respect voor het besluit dat je hebt genomen, zorg goed voor jezelf en volg je hart in je verdere carrière”

Dit waren een aantal quotes, die collega’s en managers, in mijn “vriendenboekje” zetten. Bijna 14 jaar heb ik er gewerkt, op twee weken na. Ik heb mijn eerste zwangerschapstest daar op het toilet gedaan. Ik ben daar gegroeid, van meisje, vrouw, naar moeder. Ik dacht dat ik er nooit weg zou gaan. Samen met een aantal collega’s dachten we dat we daar eindigden achter een rollator. En wat hadden we dan veel lol.

 De laatste jaren daar waren niet makkelijk. Maar nog steeds is er niemand dood, en daar is ook veel om dankbaar voor te zijn. De laatste jaren werd het voor mij steeds meer een opgave om blij te zijn op mijn werk, of nee, ik maakte er elke keer wel wat van. Ik ging vaak met lood in mijn schoenen. De glans was er al een tijd af, waarschijnlijk ook door de laatste jaren, maar ook door alle veranderingen. Veranderen, om het veranderen noemde ik het. Soms was ik bloed chagrijnig, maar had toch de kracht om vrolijk binnen te komen. Of ik begon te zingen, alsof ik in een musical zat. Een aantal van mijn collega’s waren meer familie geworden, we wisten zoveel van elkaar.

Ik wilde gelijk weer verder, gelijk maar solliciteren, maar ik merkte dat je zoveel jaren niet zomaar uitvlakt. Het ging met horten en stoten met vallen en op staan, ik ben diep gegaan en heb vaak gedacht was het wel een wijs besluit om weg te gaan, maar nu weet ik dat het het beste was.

En als je denkt er is niets meer over dan een kale rots, weet dan dat ook op een kale rots weer een bloem zal bloeien.

 

 

Billy is dood,Lang leve Cheesecake

Het zat er aan te komen, natuurlijk, op een gegeven moment ben je bij seizoen 3 aangekomen en de eennalaatste dvd, en dan weet je dat het gebeuren gaat. En gistermiddag was het dan zover. Mijn oudste was thuis, en ik ging terwijl ik de sperciboontjes dopte, de gewraakte aflevering kijken.

Het leek er even op dat ik het droog hield toen Billy nadat hij Ally zijn liefde verklaarde, even moest gaan zitten, en daarna dood neer viel. Maar nee, daar kwamen de waterlanders, en niet zo maar, ze waren niet te stoppen. Mijn zoon maakte nog wat grappige opmerkingen, en terwijl de snot uit mijn neus spoot omdat ik moest lachen en huilen tegelijk, zoog ik de aflevering in mij op, en vroeg ik mezelf gelijk af, waarom moet ik nou zo huilen om een serie, het is immers maar spel. De bereikbare onbereikbare liefde, nu voor altijd, immers Billy zei voor hij dood ging, dat liefde sterker is dan de dood. Het raakt me diep in mijn hart. Al zou ik deze serie 1000x zien dan nog snotter ik op dezelfde momenten, dat zal nooit veranderen. (DVD serie Ally Mc Beal)

Nesrin heeft op haar blog een recept van Suikervrije Glutenvrije Koolhydraatarme Cheesecake staan. Het zag er zo lekker uit, dat ik ook weleens een Cheescake wilde maken, maar zelf heb ik een vol vette suikerbom Cheescake met bosvruchten gemaakt. Gelukkig samen met mijn oudste zoon, want ik ben nogal een chaoot, en als ik mijn keuken helemaal vol zie staan met troep dan weet ik niet meer waar ik moet beginnen en zou ik het liefst een potje gaan schreeuwen. Maar mijn zoon is mijn reddingsboei, samen klaren wij dit klusje wel, terwijl hij verder klopt, en roert, kan ik alvast de keuken opruimen.

Hier het recept:

De Bodem:

180 gram Bastogne koekjes

25 gram suiker

90 gram gesmolten (room) Boter

Ronde springvorm van 28 cm

Vulling:

900 ML Roomkaas (Ik gebruikte mascarpone)

1/2 theelepel zout

75 gram Bloem

Sap en rasp van 1 citroen

600 gram Creme Fraiche (die ben ik dus vergeten er bij te doen)

8 eieren

1 theelepel vanille extract

Verwarm je oven voor op 175 graden

Maak de bodem door de koekjes met de suiker en de boter in de keukenmachine (ik gebruikte een mixer bij gebrek aan keukenmachine)  te verkruimelen. Doe de kruimels in een ronde (ingevette) springvorm van 28 cm en druk stevig aan. Bak de bodem 10 minuten in de oven op 175 graden.

Haal de vorm daarna uit de oven en verhoog de oventemperatuur naar 225 graden

Maak de vulling door alle ingrediënten bij elkaar in de keukenmachine te doen. Stort de vulling op de licht gebakken bodem. Zet de taart in de oven op 225 graden. Laat hem 10 minuten staan en draai daarna de oven terug naar 90 graden. Bak de taart in 45 minuten af. Hij mag nog een beetje trillen in het midden. Laat afkoelen en opstijven in de koelkast (laat dat maar gerust een paar uur staan, ik was natuurlijk weer te vroeg)

Bosvruchtensaus:

neem een doosje bevroren bosvruchten van de supermarkt, doe ze in een pannetje met een klein beetje suiker en roer tot een dikke saus ontstaat.

Oh My God wat is ie lekker geworden. Helaas was ie bij mij wat gescheurd, maar qua smaak was ie super lekker, ik was dus de crème fraiche vergeten, maar daar heb ik niets van gemerkt qua smaak, misschien ook omdat ik mascarpone gebruikte ipv roomkaas.

Ik ben benieuwd of je deze taart ook eens wil maken, of anders de suikervrije versie van Nesrin, you may choose!

Eet smakelijk alvast!!

 

 

 

 

Lazy Sunday #40

Ja welk nummer zal ik hier vandaag neerzetten, ik weet het even niet.

Gister was een redelijk mooie dag en terrassen dag in Almere… En jaaaa dan zijn mijn vriend en ondergetekende van de partij. Voor €3,50 kon je een muntje kopen en met dat muntje kon je bij een tentje voor een restaurant een hapje halen… Zo aten we een hapje bij de Griek, bij proeflokaal bregje gamba aan een stokje en heerlijke saté , sushi bij Kimono en een halve hotdog bij Hudson. Voor ons stond een vrouw in de rij die zeurde om de halve broodjes en worstjes ze vond het nogal duur dan. Ik dacht, waarom sta je dan zo lang in de rij??? En als je lief voor het worstje bent wie weet word ie wel… Anyway het was heerlijk en gezellig. Lekker buiten genieten van een hapje en een drankje en van elkaar.

Vanavond gaan we lekker weer uiteten, ik hou er zo van! En daarna nog even mijn ouders bezoeken.

Ondertussen zit ik te broeden op een lekker nummer voor vandaag en het word weer eens Nederlandstalig… De tweede van de Lazy Sunday…Ik was te jong om ze toen super leuk te vinden, maar na hun comeback en eigenlijk daarvoor al begon ik de muziek lekker te vinden, ben twee keer naar een concert van hun geweest en van de week draaide mijn lief de DVD van Symphonica in Rosso… Nee geen Nick en Simon maar: Doe Maar… En nu ga ik op YouTube een leuk nummer zoeken…. Fijne Lazy Sunday😘

Praatje Pot

“Met alle respect maar wat je nu doet met je blog is natuurlijk een praatje pot,” zei hij tegen mij. Gekwetst tot in mijn kruintje, hoe durft hij, wie denkt hij dat hij is?

“Het liefst geef ik je nu een schop”, foeterde ik tegen hem. Hij moest lachen en zei: “Het doet je dus wel wat, dit trickert je.”

En eigenlijk geef ik m ook wel gelijk. Ik begon een blog om andere redenen, ik wilde uitzoeken wat goed voor mij was, gezond eten, smoothies, dat pijnstillers best vervangen kunnen worden door goede voeding omdat daar ook ontstekingsremmers in zitten. Maar heel eerlijk, toen ik daar een tijdje over geschreven had, was dat het ook wel, en het is ook niet zo dat ik daar mijn hele blog mee kan vullen, of wel? Uiteindelijk wordt het nu een soort van dagboek, waarin ik mijn verhaal vertel, soms iets aangedikt, omdat het nou eenmaal beter leest, maar verder wel altijd eerlijk.

Dat iets aangedikt was denk ik ook wel bij Prince, ik kreeg zoveel reacties als sterkte en zo, maar eigenlijk was ik de schrik allang voorbij, het ergste vind ik dat iedereen op een gegeven moment wegvalt, ik denk dat ik daar het meeste moeite mee heb. Ik denk weleens, iedereen wil heel oud worden, maar hoe leuk is het om heel oud te zijn als een ieder die je dierbaar is, en dat al je idolen om je heen zijn verdwenen.

Het is koud vandaag en het regent, het is bijna mei, en die ene dag dat ik heerlijk in de tuin lag smaakt wel naar meer, maar helaas, we moeten nog even geduld hebben. Verder ben ik nog dommer dan een ezel. De laatste tijd heb ik weer regelmatig last van mijn rug. Het begon met het geweldige bieten rooien. Daarna ging het wel weer beter, en dacht ik verstandig te zijn om even alle ramen te lappen, niet doen dus. Sindsdien ben ik steeds aan het kwakkelen, ook met me niet lekker voelen, en daardoor heb ik mezelf eigenlijk verwaarloosd, want ik moet gewoon elke dag oefeningen doen, en niet als een bezetene, maar rustig aan.. (Dit schrijf ik ook echt voor mezelf) Daarnaast moet ik niet gaan dweilen en stofzuigen, ook al heb ik gelezen dat je eerst moet zuigen voor je stoft, jammer dan! Want van de week was het weer bingo. Ik had al weer een tijdje een zeurderige pijn, en ik ben wel weer zo verstandig om weer naar fysio te gaan, maar afgelopen week dacht ik ik ga aan de trap hangen om mijn rug uit te rekken, omdat mijn si gewricht weer geblokkeerd was. Natuurlijk had ik dat niet moeten doen, mijn hele rechte kant van mijn rug deed zo’n pijn dat ik door de grond ging toen de fysio mij masseerde. Ik slikte maar weer pijnstillers, en ben rustig aan gaan doen… Gelukkig kan ik nu zeggen, dat het weer wat beter gaat, ik voelde dat de blokkade weer is opgeheven 😉 en dat ik nu nog wat last heb daar van, maar ik kan tenminste weer normaal slapen in mijn bed en er weer normaal uit komen.

Het blijft een zwakke plek, en weet je als je je goed voelt, geestelijk en lichamelijk dan denk je het lukt wel weer, en omdat ik nu fulltime thuis ben, wil ik ook dat alles op orde en netjes is. Het voelt zo als falen of niet willen soms. Terwijl dat natuurlijk onzin is. Nu heb ik weer 3 dagen flink pijn gehad door mijn eigenwijze gedrag.

Niet lullen maar poetsen!

Vandaag kwam ik ook alweer met een gejaagd gevoel uit bed. Gisteravond werd ik door de sollicitatiemeneer gebeld dat ik door ben naar de tweede ronde…Jippie Yeah, maar tegelijk: Kan ik het wel, ben ik wel goed genoeg. Die gevoelens hebben alles te maken met de afgelopen periode bij mijn oude werkgever.

“De wil is er echt, maar soms moet je je afvragen of hier je toekomst nog ligt” Ik liep al een tijdje mijn tenen, en of dat nu door mij komt, door mijn rug problemen of door alle veranderingen, soms groei je uit elkaar, en kun je het niet meer met elkaar eens zijn, terwijl je elkaar toch nog wel aardig vind. Dan moet je beslissen om uit elkaar te gaan.

Ik  heb gehuild tijdens het gesprek, zo ben ik nu eenmaal, maar tegelijkertijd voelde ik een opluchting, alsof er een last van mijn schouders af viel.

Toen ik thuis kwam ben ik als een gek gaan schoonmaken en ordenen. Samen met Joost waren we bezig zijn bedrijf opnieuw vorm te geven. En net toen we het een beetje eens werden, werd ie gebeld door een klant, of hij daar voor vast wil komen werken. Hij greep dit aanbod met beide handen aan, omdat nu ook mijn vastigheid was opgehouden.

Inmiddels zijn we 5 maanden verder, nadat ik mijn werkgever gedag zei. En heb ik na een paar inschrijvingen bij uitzendbureau’s, een echte sollicitatiebrief geschreven, hoewel, het was een korte en bondige brief. En ik mocht op gesprek, en nu dus voor het tweede gesprek. Het lijkt me heel leuk om daar te beginnen, maar tegelijk ben ik ook bang, bang voor het onbekende, weet je als je 20/ 30 jaar bent, dan stap je zo makkelijk van de een naar de andere situatie. Tenminste ik wel, ik was altijd heel flexibel, als ik het niet meer naar mijn zin had bij het ene bedrijf dan hopte ik hup naar een ander bedrijf. Mijn moeder zei altijd dat ze zo veranderd was na de kinderen. Ik lachte haar uit en zei dan: Nou volgens mij ben je nooit anders geweest. Ik moet mijn woorden terugnemen, ik ben nu van hetzelfde laken een pak.

Vandaag kwam ik dus met een gejaagd gevoel uit bed. Nadat ik iedereen van eten had voorzien, en een ieder de deur had uitgewerkt, ben ik nog even naar bed gegaan, om wat te lezen. Maar ook daar werd ik niet rustiger van. Dan maar douchen, haren wassen, föhnen, leuke kleren aan, hup Natas!

Ik belde mijn vader om te vertellen dat ik door was naar de volgende ronde. “Goed zeg! zegt ie blij. “Tja zei ik, ik weet het niet hoor Pap, het gaat allemaal zo snel”.  Hij vroeg aan mij of het mij leuk leek: “Ja zei ik. Nou, zei die, het is ook lekker dichtbij, je kunt je uren zelf inplannen, wat wil je nog meer. Mijn zware hart werd al een stukje lichter. Natuurlijk heeft mijn vader gelijk.

Ik vertelde mijn vader dat ik zaterdag een hoelahoep gekocht had, en dat ik het best een klus vond om dat ding draaiende te houden, en dat ik daardoor blauwe plekken op mijn zij heb. En vandaag moet ik ook nog naar fysio, die man zal wel denken. Dus zei ik tegen hem, ik stop maar even met hoelahoepen totdat die blauwe plekken weg zijn. Niet verstandig vond mijn vader, “Gewoon niet forceren, en niet zoals jij als een gek gaan hoelahoepen, opbouwen moet je, en gewoon elke dag een paar keer een paar minuten, die blauwe plekken gaan heus wel weg, maar als je nu gaat stoppen kun je over een paar weken weer opnieuw beginnen. “Dank je Pap, zei ik, voor je adviezen, je had coach moeten worden”. Dat was ik toch ook… Tja alleen noemden we dat toen anders. En kijk: Ik heb weer een heel stukje geschreven! Wat moet ik toch zonder mijn ouders!

 

 

 

Weet jij wat gezond is??

Ik ben de draad helemaal kwijt. Vorige maand kocht ik de Quest een special over eten, en ik dacht hier staat in wat nu werkelijk goed voor je is en wat niet.

Maar helaas niets is minder waar. Onze wetenschappers spreken of elkaar steeds tegen, of worden er theorieën die het jaren eerder helemaal waren, nu onderuit gehaald. Jeetje wat nu dan? Soms vraag ik mij echt af, waarom er wetenschappers zijn, ze kunnen ons van alles wijsmaken. (Oeps nu lijk ik op Phoebe en schop ik Ross tegen het zere been).

Zo staat er en stukje over wel of geen alcohol. Nu wordt er beweerd dat mensen die een of vijftien gram alcohol per dag drinken wel minder hart en vaatziekten en diabetes krijgen, maar vaker borstkanker. En Bier en sterke drank gaan samen met een grotere kans op diabetes, het is volgens de gezondheidsraad beter om geen druppel alcohol te drinken, terwijl de afgelopen 10 jaar je nog twee glazen alcohol mocht drinken, dat zou juist een beroerte tegen gaan.

Diverse onderzoeken hebben aangetoond dat mensen die koffie drinken minder kans op diabetes type 2 hebben. Maar in 2015 staat er in een persbericht van de Deense Kobenhavns Univeritet dat juist het drinken van koffie geen invloed heeft op het ontwikkelen van bijvoorbeeld diabetes.

Wat je wel of niet moet eten of drinken om gezond te blijven. lijken elkaar steeds tegen te spreken, maar het lijkt ook steeds te veranderen. Weet de wetenschap nu wel wat gezond voor ons is?

foto-design studiojoost.nu

Om er achter te komen welke voedingsmiddelen nou gezond voor ons zijn en welke niet, kijken voedingsepidemiologen naar wat mensen zoal nuttigen en welke ziekten ze in de loop van hun leven krijgen, zoals hart-en vaatziekten en kanker. Het is een lang proces. ‘Het duurt meestal tientallen jaren voordat een ziekte de kop op steekt” legt Pieter Daglelie uit. Hij is hoogleraar voedingsepidemiologie aan Maastricht Universty. Het kan makkelijk 10 jaar duren voordat een onderzoek iets oplevert. Bovendien moet je voor dit soort onderzoek al snel minstens 5000 tot 10.000 mensen volgen om er na 10 jaar iets over te kunnen zeggen. In principe word een relatief klein deel van de groep die je volgt ziek. En na 10 jaar kun je dan nog geen harde conclusies trekken, omdat de onderzoeken alleen een verband laten zien, maar niet oorzaak of gevolg. Mensen die veel vis eten hebben een lager cholesterolgehalte, en ook minder hart en vaatziekten krijgen dan mensen die weinig vis eten. Deze uitkomst betekent niet perse dat veel vis eten helpt om ziekten te voorkomen. Misschien is het zo dat mensen die veel vis eten om de een of andere reden niet of minder roken, en roken verhoogt de kans op deze ziekten. Dan ligt er dan niet aan dat die mensen veel vis eten maar dat ze minder roken.

Aan het einde van de vorige eeuw leek het er op dat Beta-caroteen beschermend werkt tegen longkanker, mensen die veel groenten aten (Beta caroteen wordt van vitamine A gemaakt en zit veel in groenten)bleken minder vaak longkanker te krijgen. Daarop gingen Finse en Amerikaanse onderzoekers los van elkaar experimenten uit voeren waarbij duizenden rokers dagelijks een beta-caroteensupplement namen, en een even grote groep rokers kreeg een placebo. Wat bleek? De Caroteenslikkers kregen vaker longkanker. Het probleem is dat een zo’n voedingsstof altijd samen met andere voedingsstoffen in een voedingsmiddel zit. Al die stoffen beïnvloeden elkaars werking. Er is weinig bekend over de wissel werking van al die stoffen bij elkaar. Misschien verstoor je die wel als je een zo,n losse stof als beta caroteen toevoegt. Met alle gevolgen van dien.

Verborgen E Nummers

E-nummers worden nogal eens van de verpakking weggemoffeld. Johannesbroodpitmeel of E410 deze Stabilisator zorgt ervoor dat de amandelmelk uit de supermarkt niet schift. Fabrikanten veranderen som zelfs de samenstelling van een product om een impopulair ingrediënt van de verpakking te verwijderen. Neem glutamaat (E621). Sinds de jaren zestig gaat het verhaal dat deze smaakversterker zorgt voor hoofdpijn, opgeblazen gevoel en hartkloppingen. Maar dit is niet wetenschappelijk bevestigd. Toch heeft glutamaat een slechte naam, dat het steeds vaker vervangen wordt door gistextract, dat glutamaat bevat.Maar omdat dat slechts een onderdeel van het ingredient gistextract is, hoeft glutamaat niet op de verpakking te staan.Veel fabrikanten omzeilen nu dus de E nummers omdat deze een slechte naam hebben, maar dat hoeft dus helemaal niet, de E nummers waren juist bedoeld om de voedingsinformatie makkelijker te maken.

Alle E nummers zijn getest, maar waarom denken mensen dat E nummers zo ongezond zijn? Vaak verwijzen de waarschuwingen voor bepaalde E nummers naar een wetenschappelijk onderzoek. Niet zelden  gaat het om onderzoek dat of niet goed is uitgevoerd, of dat schadelijke gevolgen vaststelt bij enorme hoeveelheden die mensen normaal binnen krijgen. Mijn moeder zegt altijd: overal waar te voor staat is niet goed. Als je teveel water drinkt in korte tijd, is dat ook giftig.

Toch zijn er vragen over de veiligheid van E nummers, zo zijn sommige hulpstoffen die eerder waren toegestaan toch later teruggetrokken omdat ze toch schadelijk bleken te zijn. Maar zo wordt er voornamelijk op dieren getest, en alleen acute symptomen komen in beeld. Het effect op langstermijn is onbekend.

foto: studiojoost.nu

Ook veel combinaties die we binnenkrijgen kunnen slecht voor ons zijn, maar kunnen we niet uitzoeken. Zo is er nooit getest wat een kiwi in combinatie met chocolade precies doet. Veel stoffen in ons eten en drinken zouden als ze nu werden uitgevonden nooit meer door de test komen. Alcohol? Giftig en kankerverwekkend. Zout? Verhoogt de bloeddruk.

Verwarring alom. Gelukkig zijn er basis dingen die wetenschappelijk vaststaan. Groenten, fruit, peulvruchten en volkorenproducten zouden goed voor je zijn. Hoewel ik zelf daar ook een aantekening bij zet. Hoeveel mensen hebben een allergie voor bepaalde fruit soorten? En ook Volkorenproducten kunnen je darmflora behoorlijk op zijn kop zetten.

Onderzoek naar wat voor ons gezond is en wat niet gaat dus langzaam. En het blijft moeilijk om harde conclusies te trekken en daardoor veranderen de aanbevelingen over goede voeding soms.

Mijn conclusie na dit alles gelezen te hebben is dat niets zeker is. Dat wij nog steeds proef konijnen zijn, zoals ik dat toen ook voelde met mijn rug-ellende. En dat ik helemaal niets wijzer geworden ben, en alleen met nog meer vragen zit.

Bron:Quest Extra