Lazy Sunday 2018 -8

Lazy Sunday – 2018 -7

Ja ik geef toe ben niet heel actief, en vorige week heb ik mij er met een Jantje van Leiden afgemaakt, door een oud blog te plaatsen die ik eerder alleen op Facebook plaatste. Het is zaterdagavond bijna 20:00, mijn kat zit naast mij te miauwen, want er is niemand beneden, en ze wil bij iemand op schoot, helaas heeft zij pech omdat daar dus mijn iPad zit.

Vandaag (of gisteren eigenlijk) zijn we naar de Star Wars expositie geweest in Utrecht het was voor t eerst sinds lange tijd dat we met ons viertjes weer iets gingen ondernemen. Normaal vinden de kinderen het heerlijk om na een lange school week te crashen achter die heerlijke PlayStation van ze. Telefoon op beeldstand en dan beeld bellen met hun vrienden. Ook voor mijn oudste was het weer de eerste keer dat ie een dag op pad ging na de operatie van meer dan twee weken geleden.

De tentoonstelling is voor iedere Star Wars liefhebber een must om te zien. Een levensechte Yoda, Chewbacca, Darth Vader, en velen kostuums uit de films waren te zien. Wij zijn daar toch wel twee uur zoet geweest. Je kon er interactieve spellen doen, en aan t einde lieten ze dan zien welk Star Wars personage jij was. Wie ik was? Obi Wan Kenobi.

Daarna zijn we uiteten geweest en nu zit ik met een volle buik te schrijven.

Hebben jullie ook genoten van de olympische spelen? Ik wel. Gezellig ‘s ochtends met een kop koffie en een broodje naar t skiën kijken, tegen de middag kijken naar de Nederlanders hoe zij het op de schaats doen, nou ze hebben het niet slecht gedaan toch? Gelukkig is er qua schaatsen nu wel weer wat meer concurrentie dan de vorige spelen, want daar domineerden Oranje alleen maar. En natuurlijk is dat niet zo heel erg, hoewel wij hier in Nederlanders dan alweer aan het azijn zeuren zijn, dat het geen prestatie is met zo weinig concurrentie als je wint met schaatsen, waar is die trots gebleven, vroeg ik mij toen ook af. Maar gelukkig voor ze, er is meer concurrentie. Maar goed Nederland is als vijfde geëindigd op de medaille spiegel, ik zeg goed gedaan. Het was wel de spelen van het onverwachte, en dat maakte het ook zo leuk, ik heb genoten van die jonge meid Suzanne Schulting, die als eerste Nederlandse ooit, goud won met Shortrack, en dan Kjeld Nuis, ook zo geweldig. Sven standaard op de 5 km, de 10 km is hem gewoon niet gegund, en nog veel meer. Vandaag de afsluiting, en dan over 4 jaar weer.

Vandaag sluit ik af met een liedje van Boudewijn de Groot, Avonden, omdat ik moeder van twee kinderen, deze week af en toe overmand werd door verdriet, van onmacht en frustratie om mijn oudste, maar dat hij desondanks zo nuchter en standvastig in het leven staat, en omdat ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij.

Advertentie

Lazy Sunday 4- 2018

Druk druk druk was ik afgelopen week. Vorige week zondag hadden we een etentje met mijn ouders, broer, schoonzus en kinderen. Dit ter ere van mijn moeders verjaardag de 18e januari. Het was lekker en gezellig. Ik maakte met mijn telefoon nog wat foto’s van mijn moeder met al haar kleinkinderen en van mijn vader met mijn broer en mijn vader met mijn zoon.
Ik had mijn telefoon de hele tijd naast me liggen, en toen we weggingen en ik mijn jas aan trok en richting uitgang wilde gaan voelde ik in mijn zak naar mijn telefoon, maar daar was ie niet, ook niet in mijn broek, en binnenzak. Verder had ik geen zakken in mijn kleding, ik liep terug naar de inmiddels opgeruimde tafel en keek of ik daar mijn telefoon zag. Ook niet, onder de tafel, nergens te vinden. Ik liep naar de balie en vroeg of ze tijdens het opruimen een telefoon gevonden hadden, maar niets van dat alles. Mijn broer, mijn vriend, ze belden mijn nummer, maar er was geen Rio of our house te horen. De telefoon werd ook niet opgenomen, na het laatste rondje zoeken, zijn we toch maar richting de auto gegaan, ik had mijn telefoonnummer, vaste lijn natuurlijk, bij het restaurant achtergelaten, voor als ze alsnog mijn telefoon zouden vinden.
Terwijl we zo in de auto richting huis gingen, liep ik in mijn gedachten mijn gangen na, want waar kon mijn telefoon nou zijn. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik iets verlies en nooit maar dan ook nooit meer terug vind. En opeens bedacht ik mij dat ik mijn jas over de jas van mijn neefje gehangen had. Wat als ik nou mijn telefoon tijdens het kletsen, gedachteloos in de jaszak van mijn neefje heb gestopt, in plaats van mijn eigen jaszak. Ik vertelde mijn bevinding tegen Joost, en hij vond dit ook een goed optie. We probeerde mijn broers mobiel te bellen, maar hij nam niet op, ik word dan zenuwachtig op dat moment, omdat ik gelijk wil weten of mijn telefoon daar is. Thuis aangekomen, belde ik nogmaals mijn broer, en hij nam op. Ik vroeg m of hij in de jaszak van mijn neefje wilde kijken want misschien zat mijn telefoon daar in. Mijn neefje was nog even wandelen, met mijn schoonzus. 5 minuten later belden we nogmaals mijn nummer, en kregen we mijn broer aan de telefoon. Mijn telefoon was terecht, en inderdaad in de jaszak van zijn oudste zoon. Dit keer is het gelukkig goed gekomen, maar ik ben zo vaak wat kwijt geraakt wat ik nooit meer of pas jaren later terug gevonden heb, mijn top 5

iPhone 4, ik was naar de plusmarkt het was vlgs mij 13 juni, Nederland moest tegen Spanje voetballen, ik had daarvoor nog in de tuin geappt met een vriendin, en daarna heb ik m nooit meer terug gevonden, ik deed aangifte, zette het op marktplaats, ging terug naar de plusmarkt, met als enig resultaat dat ik een keer om een uur of 00:00 ‘savonds door iemand gebeld werd dat ie mijn telefoon gevonden had. Hij wilde m brengen, maar ik zei dat ik m zou halen, hij gaf mij een adres op, en toen ik de volgende dag naar het adres toe ging, deed er een oudere man open, die niets wist van een huisgenoot en al helemaal niet van een telefoon.
Bril, toen ik 18 was en ik begon met autorijden kwam ik erachter dat ik eigenlijk een bril nodig had, dit was geen hoge sterkte, dus ik had m niet altijd op. De laatste keer dat ik m gezien heb was op de neus van mijn broer bij de verjaardag van mijn ex vriend, daarna nooit meer.
Sleutels, ja bossen sleutels zijn bij mij als sneeuw voor de zon verdwenen.
Paspoort, id kaart, bus kaart, opeens waren ze achter elkaar verdwenen. Ik moest alles opnieuw aanschaffen. Jaren later vond ik ze in een doosje op zolder bij mijn ouders.
Mijn verstand, een tijd lang was ik mijn verstand verloren, en uiteindelijk toch weer beetje bij beetje teruggevonden.

Ben jij vaak wat kwijt, en veel kwijt geraakt wat je nooit meer terug vond?

Ik eindig deze lazy Sunday met…Rod Stewart, I don’t Wanna talk about iT. Deze is speciaal voor mijn moeder, ik kan me nog herinneren, dat we nog in Deventer woonden toen ze het singeltje had gekocht en ze deze in de kamer draaide, we stonden, we schuifelden we luisterden.

Over Dolores, mijn zoon en YouTube

Gisteren las ik het nieuws dat Dolores O’Riordan is overleden. Er ging een schok door mijn lijf. Natuurlijk zocht ik gelijk een liedje op YouTube van The Cranberries, Linger, dat vond ik altijd zo’n prachtig nummer, evenals Zombie en ode to my Family. Haar stem was zo prachtig. Net zo oud als ik nu ben, ze laat 3 kinderen achter, de doodsoorzaak is nog niet bekend, zo triest… daarom een ode aan haar… Samen met mijn eerste grote liefde Simon Le Bon

 

Wat wil je worden, vroeg ik pas aan mijn jongste zoon.
Youtuber antwoordde hij zonder aarzelen. Ik verslikte mij in mijn cola waar ik net een slok van had genomen. Natuurlijk zag ik de perikelen van Boef en al die andere treitervloggers voor me. Maar zo moest ik het niet zien. Hij gaat de grootste worden, met challenges, dus was hij bezig met het voor hem perfecte slijm te maken, en ik moeder deed met hem mee, maar voor de camera mislukte de slijm jammerlijk dus deze is nooit geplaatst, maar off camera lukte het echt, en oh wat was ik trots toen ik het mijn zoon liet zien, wat voor een perfecte slijm we samen gemaakt hadden. Toch heeft mijn zoon er een filmpje opgezet waar ik aan het zingen ben en wild met mijn hoofd aan het bewegen ben, ik was er echt niet op voorbereid, maar ach alles voor de roem hè?
Gister kwam hij mij trots vertellen dat hij al 10 abonnees heeft, waar ik er natuurlijk een van ben, de schat. En vanmiddag zou hij met zijn vriendje, hete pepers gaan eten en dit op YouTube zetten. Maar ja de pepers werden wel gegeten, echter zijn telefoon was leeggelopen. Helaas weer mislukt. Maar goed, van elke mislukking leer je en wordt je sterker en slimmer zegt men.

Op school zijn er verschillende kinderen die ook een eigen YouTube kanaal hebben, sommigen filmen elkaar terwijl ze bijna naakt over straat lopen, ook zie je ze kinderen pesten, allemaal erg leuk, maar niet heus. Dat is dus niet wat ik wil voor mijn kind, en dat weet hij ook. Ik kan erg streng zijn en mijn woorden hebben vaak wel de gewenste uitwerking, voorlopig nog. Ze mogen van alles maar binnen de kaders van t fatsoen, maar ook voor zichzelf, eenmaal online, kan er van alles mee gebeuren, ik zou het vreselijk vinden als mijn kinderen zichzelf of een ander iets aandoen vanwege een filmpje.

Maar om succesvol te zijn, zal je toch anders moeten zijn dan anderen, dat heb ik gezegd tegen mijn zoon, iets verzinnen wat nog niemand anders doet. Maar zover is hij nog niet. Ik kijk zijn filmpjes en gelukkig zijn ze nog onschuldig.

https://m.youtube.com/channel/UCD54knFMNCBLFhpzo_REl7A

 

Lazy Sunday 1. 2018

Hè is ie daar weer? Mijn eigen vertrouwde lazy Sunday? Ja… Sommige dingen komen nu eenmaal bij mij op als poepen. Lazy Sunday zal altijd eindigen met muziek wat mijn gemoed van het moment weergeeft.

Ik weet dat ik halverwege ben met Throwback Thursday Back to the nineties, en ik twijfel nog of ik daarmee verder moet gaan. Dus als je wilt weten hoe mijn leven er vanaf 1995 er uit zag, reageer dan in je comment.

Maar goed deze lazy Sunday gaat over mijn ergernissen. Nu zul je denken, Natas? Ergernissen? Dat geloof ik niet, zij die zo mellow door het leven gaat? 😉 Nou ik kan jullie teleur of geruststellen, ik kan mij ergeren en niet zomaar maar vloekend, tierend en soms stampend ergeren.
MIjn grootste ergernissen:

1. Als ik cola bestel en ik krijg Pepsi cola…. Ik wil Coca Cola….with full calories
2. Als mensen naast elkaar blijven fietsen, ik ben altijd degene die voor of achter iemand gaat fietsen.
3. Als ik achter een auto rijd die niet opschiet, die als een slak door de bochten gaat, afslaat of gaat slingeren, aaaaaah, ik eet nog net niet mijn stuur op. Maar eerlijk gezegd, komt het mij zelf ook weleens voor, dat de auto voor een stoplicht afslaat, of dat ik slinger omdat andere dingen belangrijker zijn, en dan denk ik ook echt aan die driftkikker die dan achter mij rijdt. Sorry
4. Eten wat niet lekker bereid is. Ik lust vrijwel alles, als het maar met liefde en smaak bereid is. Maar soms kom je maaltijden tegen dat je denkt, welke slappe hand heeft hier gewapperd blll.
5. Mensen die met het grote geheel meelopen, alsof die de wijsheid in pacht hebben. Ik probeer een helikopterview te hebben, niemand is volmaakt en niemand is helemaal slecht. Dat is ook het enge van de mens. Als je iemand adoreert zul je niet snel de slechte eigenschappen zien, maar als je bijvoorbaat iemand al niet mag of vertrouwd, zul je niet snel de goede eigenschappen zien. Probeer het eens, degene waar je een hekel aan hebt, om zijn of haar goede dingen te zien.
6. Mensen die maar doodblijven praten als ik wat aan het kijken of lezen ben, laat me!
7. Zinloze discussies, met mensen die koste wat het kost gelijk willen hebben, ik ben daar makkelijk in, als je gelijk wilt hebben prima, ik hou mijn mening, maar dat hoeft de jouwe niet te zijn.
8. Mensen kopen met geld, ik wil begrepen worden, zonder veel woorden, geld zegt mij helemaal niets.
9. Mensen die zeggen dat ze eigen inbreng heel belangrijk vinden, totdat de eigen inbreng haaks staat op hun eigen idee, en dat ze soms veel later met jouw inbreng aan de haal gaan.
10. En als laatste mensen die niet tevreden zijn met zichzelf dat op een gemene manier op jouw botvieren, door middel van pesterijen, gemene opmerkingen of zelfs fysiek worden.

Nou dit was mijn ergernissen top 10. MIjn lazy Sunday eindig ik met The Calender song van Boney M.
Wat is jouw grootste ergernis?

 

Throwback Thursday:back to the nineties I (voorheen Lazy Sunday)

Vanaf deze week sowieso 10 weken lang, Throwback Thursday. Eerder deed ik mijn jaren ’80 herinneringen op de zondag in mijn rubriek Lazy Sunday, maar nu ga ik verder met de jaren ’90 op Throwback Thursday.

Wil je eerst nog Back to the 80, klik dan hier!!

Met paps kijken hoe Nederland uitgeschakeld wordt

Oranje verloor na in 1988 Europees Kampioen voetbal te zijn geworden al in de 8ste finale van Duitsland tijdens het WK in 1990, Marco Borsato wint de soundmix show, Duitsland wordt op 3 oktober 1990 weer een land, de DDR en BRD houden op met bestaan. Mc donald opent in Moskou het eerste restaurant. Nelson Mandela wordt op 11 februari 1990 vrijgelaten en Nintendo brengt op 12 februari 1990 Super Mario Bros 3 uit. We gaan terug naar het jaar 1990:

In de eerste week van januari 1990 begon ik bij mijn nieuwe werkgever, het toeval wilde dat deze mensen van wie het bedrijf was, vroeger tegenover ons woonden. Ze hadden me niet herkend, pas toen ze mijn adres zagen ging er een lichtje branden.
Ik ging daar werken als receptioniste/telefoniste, en ik moest facturen maken en correspondentie doen. Het was geen succes. Ik was zo zenuwachtig dat ik het zweet mij letterlijk aan alle kanten afliep. Het grietje dat mij inwerkte was ook niet een van de hartelijkste, en ze had op alles wel wat aan te merken. Zei ik tijdens een telefoongesprek:, “een ogenblikje” Dan verbeterde ze mij en zei dat ik beter “een momentje” kon zeggen omdat dat minder hard klonk dan een ogenblikje.
Ik was zeer onzeker en raakte daardoor nog meer van mijn apropos, waardoor ik, ogenblikje, momentje alles door elkaar haalde. En echt ik rook niet lekker. Dit had ik nog nooit meegemaakt, ik had nooit een lichaamsgeur, gebruikte ook altijd deo, maar op dat moment was er gewoon geen houden meer aan. Ook vergat ik regelmatig de telefooncentrale van de nacht te halen, zodat mensen bleven bellen maar geen gehoor kregen, je raadt het al, het sprookje, of was het nou nachtmerrie, heeft bij elkaar 14 dagen geduurd.
Het bedrijf was vlak bij mijn ouderlijke huis, en toen ik naar huis gestuurd werd met een bos bloemen, zag mijn moeder mij al met een bedrukt gezicht de brug aflopen. Ze nam mij in haar armen, en ik huilde; “Ik ben ontslagen” Lief als mijn moeder is, troostte ze me met de woorden, dat maakt niet uit, alles zal goed komen. Echter mijn ouders zouden de volgende dag met zijn tweeën op wintersport gaan, maar mijn moeder zou mijn moeder niet zijn, als zij niet de reisorganisatie meldde, en vroeg of er nog een plekje in de bus was en of er een extra bed in hun hotelkamer mocht staan. En zo gingen we met zijn drieën 10 dagen naar Oostenrijk om te skiën.

Het was ook weer een heerlijke vakantie, en ook toen had ik weer moeite om weer terug te gaan.
Terug thuis solliciteerde ik weer verder, niet zoals nu met computer, die had bijna niemand thuis, nee gewoon met mijn rechterhand en pen. Ook mijn cv. De advertenties zocht ik uit een van de twee weekkrantjes van Almere, het Groene Weekblad, of de Almare.

Ik wilde graag op kantoor werken, maar dat zat er vanwege mijn gebrek aan ervaring niet in. Dus reageerde ik ook op advertenties voor in de winkel. En zo kwam het dat ik aangenomen werd in een buurtwinkel die huishoudelijke artikelen verkochten maar ook speelgoed, tuinmeubelen, en zelfs een aparte drogisterij, waar ik geregeld wat dropjes pakte. Het was een knus winkeltje en ik had daar altijd een soort vakantiegevoel. In de zomervakantie kwam er een vakantiekracht werken, en zij ging naar de vakantie naar de meao in onze woonplaats. Ik bedacht mij geen moment en schreef mij ook in. Ik wilde meer in mijn leven dan alleen maar in de winkel staan. En zo gebeurde het dat ik na de zomervakantie weer naar school ging.

Even kijken voor een nieuwe haarkleur, handig toch zo’n drogisterij

Aan de slag in de winkel

1990 was ook het jaar dat Madonna naar Nederland kwam met de Blond Ambition Tour. Op de dag dat de kaartjes uitkwamen, moest ik werken, daarom vroeg ik mijn moeder om het te regelen. En het lukte. Mijn allereerste concert, in de KUIP (Wat is mijn zoon trots) van Madonna. Wat heb ik genoten, ik wilde zo groot (niet letterlijk) worden als zij. Ik heb maandenlang geteerd op het heerlijke gevoel dat ik had van haar concert.

Nog even en dan naar madonna met mijn mammie

Ik was 18 in 1990 en werd 19 jaar. 19 jaar was voor mij magisch, al vanaf mijn 14e zei ik dat ik tot mijn 19e vrijgezel bleef, en aldus geschiedde.

Het was hem eindelijk gelukt, de jongen die mij leuk vond vanaf mijn 15e, eindelijk hapte ik toe. Eigenlijk bracht teleurstelling en vertrouwen mij bij hem. Ik vond hem aardig, en we gingen zo goed met elkaar om. Ik was zo onervaren, en bang voor ware liefde denk ik, misschien verwarde ik de goede vriendschap met echte liefde of voelde ik mij al snel verantwoordelijk voor zijn angsten. We hadden het leuk en gezellig, we zeilden veel met vrienden, gingen naar het strand, naar een pretpark of dierentuin, hij woonde op zichzelf, en dus verbleef ik al snel de weekenden bij hem, dan gingen we naar de bioscoop of naar het Theatercafe, om te dansen, hoewel dat sporadisch voor kwam, hij was niet zo’n kroegtijger, dansen vond ie al helemaal niets.

Ik hield van die oorbellen, ze deden mij denken aan de kralen die Madonna had op haar Like a Prayer CD

Terug naar school, hier hebben we een bowling dag met de klas… en ja ik rookte

Ik had het gezellig op school, te gezellig, als ik niet beter mijn best deed, moest ik voor kerst van school af, ik deed iets beter mijn best waardoor ik het eerste jaar kon verlengen.

Net als Lazy Sunday, eindig ik Throwback ook met muziek, de lijst van 1990:

De nummer 1 plaat van deze lijst vond ik prachtig, het maakte mij verdrietig, heel veel platen doen me denken aan de avondjes bij mijn ex thuis, toen we eerst nog vrienden waren, en waar we met meerdere vrienden samen muziek  <- klik luisterden.

 

 

Lazy Sunday #58

In dit jaar wordt George H.W. Bush, president van de Verenigde Staten, wordt Salman Rushdie slachtoffer van een fatwa van de Iraanse leider Khomeini met doodsbedreiging, vanwege zijn boek de Duivelsverzen, en kreeg bescherming van de Britse staat. Brengt de Japanse spelfabrikant Nintendo de gameboy om de markt. Sterft de Iraanse leider Khomeini, en valt in november de berlijnse muur, we gaan terug naar het jaar 1989.

Dit is het laatste jaar voor mij op de middelbare school, nog een paar maanden en dan moet ik examen doen. Maar eerst nog een paar schoolonderzoeken afwerken. Ik was niet echt een leerwonder, ik kon me er vaak niet toe zetten om uren achtereen door mijn boeken te struinen om te leren. Ik was nogal snel afgeleid. Mijn mondelinge examens had ik amper geleerd. En mijn Nederlands mondeling was helemaal niet voorbereid. Ik kan mij nog herinneren dat het op een vrijdag was om half 4 geloof ik. Ik was eerst nog met mijn moeder naar het dorp gegaan, en toen zag ik op de klok dat het al kwart voor 3 was, en ik dus snel naar huis moest, om mijn boek voor Nederlands te halen, en dan hup naar school. Ik had zelf voor die tijd bedacht om na het dorp nog een uurtje te gaan leren, maar daar was nu dus helemaal geen tijd meer voor. Ik was 5 minuten voor tijd op school, ik ging voor het klaslokaal zitten en nam nog even snel mijn boeken en verslagen door. De helft van de boeken had ik niet gelezen, en had ik via verslagen in de bibliotheek gemaakt. Andere boeken had ik een stuk van het begin, een stuk van het midden en een stuk van het eind gelezen, maar dus niet heel het boek. Ik werd naar binnen geroepen, en ik mocht een boek kiezen waar ik over zou vertellen, dat boek had ik wel helemaal gelezen, en daar kon ik mij nog veel van herinneren gelukkig, aangezien ik mij dus totaal niet had voorbereid. Daarna vroeg de juf wat over de andere boeken, en ik kon op alle vragen antwoord geven, hoe? Omdat ik kennelijk goede verbanden kan leggen. De juf (Marianne, voor Suus) was moe, had al de hele week al mondeling examens afgelegd en was niet helemaal scherp, ik was scherper.

feestje van mijn vaders werk, ik kijk niet echt blij hier blond

De maandag er op liep ik naar het Nederlands klaslokaal om te kijken op de lijst wat voor cijfer ik had, ik gilde het uit, nul voorbereid, en dan toch een 10 halen.

De weken van mijn examen was het warm, ik las vaak mijn horoscoop en in die week stond er dat het een uitstekende week voor gokken was. Ik wist genoeg, met de vele multiple choice vragen zou ik mijn examen wel halen, ik was er heilig van overtuigd. Mijn vader wat minder als ie vroeg of ik al geleerd had, en ik zei, er valt niets te leren.

met mijn oma op mijn 18e verjaardag

met mijn vader aan het diner en donker haar, net als madonna

Ik heb zelfs een briefje geschreven aan mijn moeder “Mam ik ga naar het strand, en ik neem mijn schoolboeken mee om te leren” Yeah right.

Ik zakte, maar ik mocht herexamen doen. En ik mocht zelfs kiezen of geschiedenis of Engels, ik koos voor Engels, en ik haalde het op een tiende punt, who cares, ik had mijn diploma.

Maar dan, wat nu, welke kant wilde ik op? De toneelschool was mijn droom, en ik schreef mij in, ik kreeg formulieren thuis, die ik moest invullen, en wanneer ik auditie kon doen, maar ik liet ze liggen, mijn droom, ik durfde het niet, wie zat er immers op Natasja te wachten.

met onze kat sherry hier was ze 10 jaar ze zou bijna 20 jaar worden.

Ik schreef mij in bij het uitzendburo, en ging in september/oktober, aan de slag. Ik deed verschillende administratieve baantjes bij bedrijven, het stelde niet zoveel voor, archiveren, gegevens invoeren in de computer, post versturen, het zogenaamde licht administratieve werkzaamheden. Het waren meestal baantjes voor een paar weken, en dan zat ik weer even thuis. Dan hielp ik soms mijn moeder met de keukenkastjes schoonmaken. Aan het eind van het jaar, ging ik werken bij de speelgoedwinkel Bart Smit, voor de drukke december maanden, het was keihard werken, ik moest er vroeg zijn, en we waren laat weer weg, omdat de spullen vaak ’s avonds kwam en we die weer in de schappen moesten zetten. We moesten de producten altijd spiegelen, en ik mocht inpakken, met sinterklaas hadden ze blauw inpakpapier, wat zo afgaf dat ik als een smurf weer naar huis toog. Ik wist al snel, dit is niet wat ik wil, maar wat wil ik dan wel….

Dit is de laatste Lazy Sunday Back to the eighties. Ik twijfel of ik doorga met de jaren ’90. Sowieso ga ik even stoppen met bloggen, ik weet niet voor hoe lang, of het een week, maand of weet ik veel hoelang is…. maar ik voel dat ik even rustig aan moet doen, er komt zoveel op mij af momenteel, dat ik even wil stoppen. Ook zal ik even niet meer zoveel reageren… maar ik kom terug!

foto van mijn kamertje in 1989

Als jullie mij willen volgen kan dat op instagram, maar ook op snapchat:ndesiree5, maar wees gewaarschuwd, ik ben een beetje gek…

Maar eerst nog de lijst van 1989, ik zie daar in like a prayer staan van Madonna, en dan bedenk ik mij dat wij ik denk in 1988 onze eerste cd speler hadden, want de plaat van Madonna Like a prayer had ik op cd, en wat vond ik dat een super volwassen cd zeg, en daar zat ook een geurtje in.

 

http://www.top40.nl/bijzondere-lijsten/top-100-jaaroverzichten/1989

Tot blogs xxx

Lazy Sunday #54

Vandaag gaan we met Lazy Sunday terug naar 1985. Het jaar waarin Madonna een film maakte, Desperately Seeking Susan, en maar liefst 5 singeltjes uitbracht. Dit is het jaar van Live Aid ( Ik mijn wekker gezet om 3:00 uur in de nacht om Duran Duran te kijken, en och wat viel de zang kwaliteit van Simon toch tegen), Back to the future en The Breakfast Club.

 

In mijn eerste jaar van de middelbare school, besloot ik het allemaal anders aan te pakken. Ik werd klassenvertegenwoordigster, en organiseerde met mijn vriendin en mede klassenvertegenwoordigster een klassenavond. Als klassenvertegenwoordigster was je verantwoordelijk voor het klassenboek, waarin de leraren absentie en en opmerkingen neer konden zetten. Ik weet nog dat ik mij wel een hele meid voelde.

De klassenavond was een succes, natuurlijk had ik er een playbackshow bij georganiseerd, en ik playbackte Pia Zadora en Jermaine Jackson samen met mijn vriendinnetje, maar een ander klasgenootje vroeg aan mij of ik samen met haar Danny de Munck wilde playbacken, met: Ik voel me zo verdomd alleen. Natuurlijk stak ik die middelvinger op, wat in die tijd natuurlijk een toppunt van lef was. Ik had succes, en won de playbackshow met zowel Pia Zadora als Danny de Munck.

De school waar ik op zat was nog maar net een jaar voor mij begonnen, en dus een hele kleine school met alleen eerste en tweede klassen. Er werd vreselijk op je gelet. En dus ook die keer dat ik een joggingbroek met rokje droeg. Voor ik het wist stonden er een heleboel kinderen rondom mij, die mij smalend vroegen (denk plat Amsterdams): Wat heb jij nou aan? Waarop ik bijdehand zei:, Dat kun je toch wel zien? Of heb je stront in je ogen? “Wat zei je?” vroeg een meisje. “Of heb je stront in je ogen”, zei ik nogmaals. Ze begon uitdagend te lachen en riep:’Dat is twee keer’ Waarop ik zei:’Bedankt voor het optellen, aftrekken kan ik zelf wel’ Nou die opmerking heb ik geweten: “Oh vertel eens, wat is aftrekken?” Door mijn zenuwen antwoordde ik “2-2=1” Ze moesten nog harder lachen, en ik sprong van mijn stoel af, en liep huilend naar de W.C. Daar kwam dat meisje weer aan, nu met haar vriend: “Hij wil je wel laten zien wat aftrekken is hoor” Ik moest naar mijn mentor en vertelde het verhaal, de mentor kwam niet echt voor mij op en zei: Tja je ziet er nogal apart uit.

En elke keer als ik langs bepaalde meiden kwam, riepen ze: “Weet je al wat aftrekken is?” Wel grappig dat later een van die meiden, mijn schoonzus werd, en nog later een vriendin. Zij kon zich er niets meer van herinneren.

13 jarige ik in 1985

In die zomer werd ik voor het eerst ongesteld. Ik weet nog dat mijn moeder zei: nu moet je uitkijken met de jongens, en ik dacht alleen: huh? Waar heeft zij het over, jongens waren voor mij iets onbereikbaars.

Na de zomer ging ik naar de tweede klas, en leerde weer een nieuw meisje kennen, waar ik mee bevriend werd. Madonna speelde een grote rol in mijn leven ik wilde ook zo zijn als haar. Ik danste op de tafels, toupeerde mijn haar, en had strikken in mijn haar. Ik zong keihard op de fiets Holliday en ik maakte mij op met roze en paars. Niemand in mijn klas durfde zich nog op te maken, en hun haren te verven, ik mocht het allemaal wel, en deed dat ook.

Madonna performs for a sold out crowd at the Live Aid concert at JFK Stadium in Philadelphia, Pennsylvania, July 13, 1985. Photo by Frank Micelotta/ImageDirect.

We hadden op deze school ook het vak Drama, een vak waarin ik mijn hart ophaalde. Heerlijk toneelspelen. Nooit zal ik mijn gênante voordracht vergeten, bij het toneelstukje: Dit is het verhaal van de rode vinger. Ik was ongesteld, ik was heel erg ongesteld, ik was na de eerste keer een paar dagen, vaak zes weken aan een stuk door ongesteld, en niet een klein beetje. Jullie raden het al: ik had een lichte broek aan, en ik moest steeds zeggen: Dit is het verhaal van de bloedende vinger. En opeens hoorde ik achter mij iemand zeggen: En jij hebt een bloedende …!

Terug kijkend snap ik ook wel, waarom ik mezelf niet al te serieus neem, waarom ik geen streber ben, waarom ik hou van scherpe humor, ik zou wel moeten met die pesterijtjes en mijn onhandigheid, want ik heb het al eerder gezegd zonder die humor, had ik het nooit overleefd.

walkman maar ik had m in het wit

Maar nu de muziek, en jongens dit is weer een lijstje om je vingers (geen bloedende vingers ;-)) bij af te likken, heel veel nummers: Alive and Kicking, Born in the USA, Dress you up, had ik op mijn cassettebandje in mijn walkman, een witte sony. Die luisterde ik elke dag, als ik met de bus naar school moest, of weer naar huis ging.

En hebben jullie gênante momenten gekend die jullie willen en of durven te delen?

ps: onder rode tekst Duran Duran Simon le Bon’s false Note

http://www.top40.nl/bijzondere-lijsten/top-100-jaaroverzichten/1985

Lazy Sunday #54

Back to the eighties en vandaag gaan we terug naar: 1984.

Dit jaar stierf mijn andere opa, de vader van mijn vader. Nam ik met een afscheidsmusical afscheid van mijn basisschooltijd, en moest ik iedere dag een eind fietsen naar school.

We keken naar Miami Vice, Ricardo Tubs en Sonny Crocket, de serie is geinspireerd op de drugsoorlog die de stad Miami begin jaren 80 in zijn greep hield, waar bij de drugshandelaren vrij spel leken te hebben, extreem geweld gebruikten en geld in overvloed leken te hebben. Veel afleveringen zijn geinspireerd op echte politiezaken uit deze periode. Miami Vice was destijds een vernieuwende serie, de afleveringen hadden veel weg van new wave- video clips, en veel synthesizermuziek van Jan Hammer.

Deze scène speciaal voor Joost!

Ook de sciencefiction-televisieserie V begon in 1984. V ging over  een vloot ruimteschepen die in New York landt, en daar blijken buitenaardse bezoekers menselijke wezens te zijn. Ze zijn op aarde om de mensheid te waarschuwen voor de fouten die zij op hun planeet maakten. Bron wikipedia

De film Romancing the stones kwam uit, met Kathleen Turner en Michael Douglas in de hoofdrol.

Mijn opa stierf in april dat jaar, de vader van mijn vader. Hij werd gecremeerd, ik vond het zelf heel heftig. Ik was 12 jaar, en heb me er daarna heel lang rot over gevoeld. Afscheid nemen is nooit mijn sterkste kant geweest.

Ik was op 9 juli 1984 (lang leve mijn dagboek) 1,53 m lang, en ik had kort of half lang haar, (t is zoals je het zelf wil noemen, schreef ik zelf in mijn dagboek) Ik ben dun  en heb dunne streepjes lipjes, mijn gezicht is rond en m’n wangen bol. Een klein neusje en kleine handen. Mijn kamer is vaak rommelig, maar als ik, of te wel mijn moeder het opruimt is het heel gezellig. Bron dagboek 1984.

Mijn broer zat zwaar in de pubertijd en zat me vaak te pesten, hij noemde mij dun en lelijk. Hij draaide vaak harde discomuziek,en vond alles van mij erg stom.

We gingen met school op kamp, en ik had een nieuwe opoe fiets gekocht. Het kamp vond ik vreselijk, we hadden rot weer, en al mijn kleren waren nat en klam geworden. Wat was ik blij toen we naar huis gingen met de fiets, hoewel ik op de terugweg niet mee kon komen en uit pure nijd mijn fiets in de berm smeet en huilend riep ik kan niet meer, ik wil niet meer. Ik zat op jazz ballet, en kreeg last van mijn rug, er werden foto’s gemaakt en ze zagen een verdraaide wervelkolom, met behulp van fysio moest het goed komen. En dansen kon ik tot mijn grote verdriet wel vergeten.

kamp zesde klas, ik met kort haar rechts

We hadden de eindmusical en ik had al mijn pijlen op de hoofdrol gezet, helaas ging deze aan mijn neus voorbij, en mocht ik alleen 3 minuten dansen als bosgeest. En verder mocht ik souffleren. (Weer een droom aan diggelen)
Ik deed niet veel in de schoolvakantie, en ging na de vakantie met een lederen rugtas naar de middelbare school. Ik leerde nieuwe kinderen kennen,en maakte nieuwe vriendinnen. Liet ik mij op de basisschool nog op mijn kop zitten, dat was nu voorgoed voorbij.

Wham

We dansten op Wham, wake me up before you gogo en Freedom. En ik viel als een blok voor frontman Simon le Bon van Duran Duran, met een grote poster van hem boven mijn bed viel ik in slaap, geen jongen voldeed aan mijn hoge eisen die ik stelde dankzij Simon. 

Simon le Bon

Eind van dat jaar bracht Bob Geldof samen met Midge ure Band Aid uit met Do they Know its Christmas, jullie begrijpen, ik smolt bij het stuk 

“it’s hard

But when U’re having fun

There’s a world outside your window
And it’s a world of dread and fear

Where the only water flowing

Is the bitter sting of tears”

Ook Wham bracht een kerstplaat uit namelijk Last X-mas, en smolten we van Careless Whisper van George Michael.

Naast Duran Duran en Wham, kwam Madonna de top 40 binnen met Holliday… Volgende week 1985 en de invloed van Madonna op mijn leven.

Hier de beste platen van 1984.

Welk nummer vind jij leuk en wat herinner jij je van 1984

http://www.top40.nl/bijzondere-lijsten/top-100-jaaroverzichten/1984

 

Lazy Sunday #53

We gaan weer terug naar de jaren ’80, ditmaal het geboorte jaar van blogster Nesrin van Daily cup of blablabla. Hier gaan we terug naar 1983!

1983 was het jaar dat ik besloot om danseres te worden. We keken naar de televisieserie The kids from Fame, och wat hebben mijn moeder en ik gehuild bij de scene en liedje Starmaker. The A-Team, stormde op een van onze twee Nederlandse netten voor bij (we hadden toen 7 kanalen 2 Nederlandse 2 Belgische 3 Duitse zenders)… I love it when a plan comes together. De stoere BA Baracus die nooit een vliegtuig in durfde en dan verdoofd werd, maar dan ook vooral de muziek he? tatarata tatata tataratata tatatata. Oké  hier is de muziek:

Natuurlijk keken we ook naar Michael Knight, The Knight Rider, die september 1982 zijn pilot beleefde.

We stuurden ene Bernadette naar het Eurovisiesongfestival, met Sing me a song, wie kent het nummer niet, en daarmee werd Vulcano tweede op het het nationale songfestival met een beetje van een dit en een beetje van een dat. Echter de laatste die optrad dat jaar Nicole uit Duitsland, won het Eurovisiesongfestival met het eenvoudige Ein Bisschen Frieden, die ze in de finale in meerdere talen zong oa een beetje vrede.

In 1983 zat ik in klas 5 en ging over naar klas 6. Ik trad regelmatig op school op tijdens, zoals ze dat noemden de bloksluiting, en stond ik te playbacken en te dansen op oa Highfidelity, van The Kids from Fame, maar ook op Fame, compleet met mijn roze balletpakje met rokje en mijn roze beenwarmers en dito lederen balletschoentjes. (Jammer genoeg zijn daar geen foto’s van, vroeger werden er niet zo vaak foto’s gemaakt, dit is natuurlijk ver voor het digitale fototijdperk, en hadden we een rolletje met maximaal 36 opnames, die je moest laten afdrukken bij de fotograaf).

Ik trad met twee vriendinnetjes op in de sporthal van Almere, als drie punkers, die meidengroep van kinderen voor kinderen deden, en dat optreden was echt een leuk succes. Maar het optreden wat mij in dat jaar het meeste bij is gebleven, is toch wel mijn legendarische optreden als Irene Cara met Flashdance. Ik had het allemaal tot in de puntjes voorbereid, ik begon rustig op de grond, daarna zou ik opstaan en verdere dansen en springen, het rokje zou uit gaan wat ik over mijn gympakje aan had, en ik zou zou mijn beste optreden ooit geven. Het ging allemaal naar wens totdat het rokje uitging, ik heb het al eens eerder verteld, op dat moment, begon het klappen en joelen, en ik dacht, yessss succes!! Nadat mijn act klaar was, en ik het applaus in ontvangst nam, hoorde ik waarom er zo gejoeld en geklapt werd, namelijk mijn onderbroekje was onder mijn gympakje uitgekomen. En eigenlijk kon het me niet veel schelen, ik had fijn gedanst, dansen was mijn leven, daarin kon ik mij uiten, daarin kon ik mijn lichaam laten zweven als in een droom.

Ik deed aan klassiek ballet en later aan jazzballet, dat vond ik leuker, en vlotter, en ik was fanatiek, ik oefende net zo lang tot ik die spagaat en split kon, ik legde moeiteloos mijn benen in mijn nek. Als ik mijn zwakke enkels verzwikte verbeet ik de pijn en ging gewoon door. Danseres dat was mijn doel, danseres en actrice dat ging ik worden.

mijn laatste foto met lang haar, en dan een schoolfoto met kort haar 😳

Ik wilde tot groot verdriet van mijn moeder kort haar, zij maakte twee vlechten en knipte mijn haar tot over mijn schouders en zei nog: dit staat ook leuk! Maar ik was onverbiddelijk kort moest het worden en kort werd het.

zo’n soort typemachine was het, waar de letters ook vaak vast zaten

Ik schreef mijn eerste verhaaltje Dipneus en  de gevaarlijke draak, over een kaboutertje die een vreselijk geluid hoorde, wat later een draak bleek te zijn. Dit verhaaltje typte ik met de typemachine van mijn ouders, niet zo’n elektrische maar eentje met van die pootjes met letters er aan en een inktlint. Helaas heb ik ook niet meer de verhaaltjes die ik schreef.

Ik luisterde met mijn beste vriendin naar Lionel Richie’s Elpee Can’t slow down, waaronder Hello op stond. Cindy Lauper werd populair met haar Girls just Wanna have fun. En ene Madonna, bracht een liedje uit, Holiday, maar die zou het onderspit gaan delven van Cindy Lauper, aldus de critici.

vlnr Cindy Lauper Madonna en Culture Club

David Bowie was hot met Let’s Dance en China Girl, The police had succes met every breath you take, en Culture Club met Karma kameleon. IK heb de lijst van 1983 eens bekeken maar daar zitten toch wel voor mij pareltjes bij hoor… Ook brak in 1983 mijn all time favorite band door Duran Duran, maar mijn interesse voor die groep en vooral in de front man kwam een jaar later… volgende keer dus meer.

Hier de lijst van de populairste platen dat jaar en wat is jouw favoriete plaat, of je leukste herinnering? Deel het!

http://www.top40.nl/bijzondere-lijsten/top-100-jaaroverzichten/1983

 

 

Lazy Sunday #52

1982:

Naast Dallas ging ik ook Dynasty volgen, keek ik countdown en Nederland Muziekland.

De Doe Maar gekte begon en ik 10 jaar werd dit jaar 11 snapte daar niets van. Ik was in het tijdperk ABBA beland die op hun laatste benen liep, met de LP Visitors.

We kochten singeltjes op de markt, bij de Maxis in Muiden en in de platenzaak van Almere Haven. Mijn moeder liet mij vreselijk schamen toen ze een plaatje wilde kopen van Tight fit, The Lion Sleeps Tonight, en tegen de verkoper zei: ik zoek het plaatje van awiemowe… Ik dacht dat ik door de grond ging.

Mijn favoriete ster Romy Schneider, liet het leven, evenals de prinses Gracia van Monaco, ik herinner mij de begrafenis nog en weet dat ik het gek vond dat ik haar zag liggen in de open kist. Eerlijk gezegd zei mij Grace Kelly niet veel, maar Prinses Diana destemeer. Na haar huwelijk in 1981 knipte ik alle plaatjes uit, uit de tijdschriften. Ik vond haar mooi sprookjesachtig, een ware prinses, haar pompeuse jurk, haar porseleinkleurige huid, maar vooral haar ogen die onder haar voile vandaan keek. Dit jaar werd ze moeder van troonopvolger William.

Romy Schneider, de Sissi films waren favoriet bij mij. Ze kende de klappen van de zweep, ongelukkig in de liefde en dan verloor ze ook nog haar zoon, 43 jaar is ze maar geworden, ook van haar spaarde ik plaatjes en knipte ze uit. Samen met mijn moeder keek ik door de jaren heen de Sissi films en daar heb ik ook al heel wat tranen voor geplengd.

We keken een keer in de twee weken naar Avros kinderbios, met oa Alleen op de Wereld, strijd der Planeten en sport Billy, om half 4 zat je dan voor de buis met een Tupperware bakje nibits en een glaasje Ranja.

Ook keken we kanaal 13 en de poppenkraam.

En we hadden heel vaak testbeeld…

Veronica ging van de C status naar de B status en kreeg meer uitzendtijd, dus begon ik met het volgen van Dynastie, net als Dallas ging het over Olie maar dan net even anders, the bitchfight tussen Krystle en Alexis was legendarisch.

Veronica kwam naar je toe deze zomer en mijn broer ging er heen, hij was net 14 jaar en had posters en singletjes van Vanessa.

Ik deed mee aan een voorronde voor een playbackwedstrijd op school, als Vanessa, compleet met pruik en grote borsten. Helaas mocht ik niet door, het was mijn klasgenootje die mocht stralen op het podium als Anita Meyer, we dont Play that love song anymore.

We stuurden Bill van Dijk naar het songfestival met het vreselijke lied, jij en ik, hij werd geloof ik een na laatste, maar grote winnares was Nicole met Ein Bisschen Frieden, die ze in verschillende talen zong. 

Ik haalde mijn B diploma, en kreeg omdat ik over ging van klas 4 naar 5 een nieuwe fiets. 

Met mijn vriendin speelde ik de hele zomer op een kleedje, prinsesjes, en waren we vaak op het strand te vinden, ook logeerde ik bij haar opa en oma op de camping in oud valkeveen.

vriendin en ik 1982 en mijn kleine neefje

Klasgenootjes hadden vaak kritiek op mijn kleding (stom, gek,raar) om het later zelf te dragen, en op mijn haar: te lang, stomme vlechten, rare staart. Mijn moeder zei dan dat ze gewoon jaloers waren, en ik geloofde haar, ik had/heb immers de mooiste, liefste, modernste moeder van de wereld.

Hieronder de geweldige lijst van 1982 met ABBA veel Frida en Vanessa!

http://www.top40.nl/bijzondere-lijsten/top-100-jaaroverzichten/1982

De clip en plaat van Omd vond ik geweldig… Deze Lazy Sunday mogen jullie je favoriet bepalen