The Corona Wave

De regering heeft de maatregelen aangescherpt gisterenavond. Wandelaars worden zelfs asocialen genoemd die spelen met andermans leven. Hoe zou de minister nou die fotografen noemen die ook best heel erg dichtbij elkaar stonden, tijdens de persconferentie.

Festiviteiten mogen geen doorgang vinden tot tenminste 1 juni, dat wordt dus verlengd met meer dan 2 maanden. Vooralsnog blijven winkels en scholen gesloten tot 8 april, maar dat kan ook zomaar veranderen.

Het voelt alsof ik in een sciencefiction film zit. Gisteren ging ik naar mijn werk. Ik was de enige op de afdeling en ik heb heerlijk gewerkt. Af en toe kwam er iemand, op tenminste anderhalve meter, mij even gezelschap houden.

Ik las dat Youp van ‘t Hek gelukkig weer naar huis mocht, nadat bij hem corona is geconstateerd. Maar ik las ook dat Youp ons allemaal aanraadt om thuis te blijven, behalve als je echt ergen naar toe moet.

Ik denk aan een liedje, niemand weet hoe laat het is. Geschreven en gezongen door Youp zelf, onbevreesd toen.

We moeten isoleren allemaal ook  gezonde mensen, om zieken en oude mensen te beschermen. Is het niet de omgekeerde wereld?

Zouden de zieken en de oude mensen zichzelf niet in acht moeten nemen? Zodat de gezonde mensen de economie draaiende houden?

Supermarkten blijven gewoon open van 8:00 uur tot 22:00 uur. Hoe verklaar je dat dan? Supermarkt medewerkers die dag in dag uit te maken krijgen met diverse klanten, en veel klanten, ze zouden dus dagelijks bloot gesteld kunnen worden aan het gevaarlijke virus.

Ziekenhuizen zitten overvol, maar we zijn misschien vergeten dat er de laatste jaren enorm veel ziekenhuizen hun deuren moesten sluiten. Nu stellen Van der Valk en Fletcher hun hotels beschikbaar voor patiënten, hoe gaat het met de hygiëne daar, wordt daar op gecontroleerd?

En wat gebeurd er straks als alles weer vrijgegeven wordt, de kranen weer open gaan en er kans is op een enorme legionella explosie, is daar al over nagedacht. Daar is duidelijk een protocol voor nodig.

En wat te denken van het ongedierte die misschien nu al in sommige restaurants, snackbars en café’s feest aan het vieren zijn, is daar al rekening mee gehouden.

Hoe gaan de ondernemers zich staande houden.

Gelukkig zijn we een innovatief volkje en zijn er al mensen die het anders doen, bezorgen nu i.p.v. afhalen.

Maar de angst is gezaaid, en het collectieve gedrag van mensen bevestigd toch des te meer dat we een kudde volk zijn. Dit alles bevestigd mij,  dat je in tijden van angst zelfs jezelf verraadt.

Als we straks op 4 mei om 20:00 uur twee minuten stil zijn, denk dan dat er niet veel nodig is om een collectief te vormen!

Er is een film The wave:

Dit vond ik er over op internet…. Denk na! Denk zelf!

https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Wave

 

Advertentie

Van WalkonGirl tot Pitspoes en alles ertussen in

IK schreef in mijn Lazy Sunday al dat ik het druk druk druk had gehad, dat ik daarom niet doordeweeks aan Bloggen toekwam. Nu heb ik toch even een gaatje gevonden. Maar waar was ik zo druk mee vragen jullie je vast af, nou dat zal ik jullie vertellen. Ik was druk met solliciteren. Ik reisde van hot naar her, treinkaartje van € 15,00 hier, tot benzine geld van € 15,00 daar. Dan zat ik in Amsterdam dan in Amersfoort, zelfs Zwolle was niet veilig voor mijn sollicitatiedriften.
Ik solliciteerde op van alles, WalkonGirl, werd verboden, Pitspoes, bestaat ook niet meer, HR Assistent, geen klik, te weinig ervaring, teveel ervaring en alles er tussen in. Ik kreeg helemaal een identiteitscrisis toen bleek dat ik niet blank ben maar wit. En echt hè? Ik heb een wit A4tje gepakt en naast mijn huidskleur gelegd, maar die kleuren komen gewoon niet overeen. Ik zat dus gewoon in een crisis zal ik jullie vertellen. Maar zoals altijd gloort er altijd licht aan het einde van de tunnel, en met gepaste trots kan ik jullie vertellen, het is mij gelukt, per 1 maart heb ik een nieuwe baan. Gewoon hier in Almere, niks geen lange reistijden, maar gewoon 6 kilometer van mijn huis vandaan. 16 uurtjes om te beginnen, en de uren zouden wat uitgebreid kunnen worden.

Het eerste gesprek was tijdens die enorme storm. Het gesprek was heel prettig, anderhalf uur, en ik kon zo mijzelf zijn en laten zien, dat had ik nog niet eerder meegemaakt. Ik was daarom ook heel blij dat ze belden voor een tweede gesprek, die verliep ook erg fijn. Maar ja, ik had wel vaker een goed gevoel gehad, hoewel niet heel vaak, soms was ik zelfs bang om aangenomen te worden, omdat de omgeving een heel raar gevoel bij mij naar boven bracht. Maar dit keer niet. Alsof alles klopte, maar ik durfde toch niet echt te hopen dat ik het weleens zou worden. Ik zou maandag in iedergeval gebeld worden, of ik het wel of niet werd. Om iets voor half 10 in de ochtend ging mijn her name is RIO, ringtone af. Het bedrijf. En zo te horen waren ze net zo enthousiast over mij als ik over hen. Na de euforie kwam er opeens wel een beetje angst, wat als het toch niet zo leuk is als het lijkt? Maar dat zal ik nooit weten als ik het niet probeer, want misschien is dit gewoon wel dat wat ik zoek en wat bij me past, je hebt toch niet alles in de hand, en de eerste indruk is vaak toch de beste, en die samen met de tweede indruk was heel erg goed.

Het is een lange zoektocht geweest, maar uiteindelijk is het ook nodig geweest, om voor mezelf te aarden, even de rust te zoeken, en nu voel ik ook dat ik er aan toe ben om weer aan de slag te gaan, want als je thuis zit, ga je achter elke boom een beer zien, en dat is ook niet helemaal de bedoeling denk ik…. maar ik heb nu nog een maandje vakantie…..even bijkomen….

https://yoo.rs/walkoflife/blog/van-walkongirls-tot-pitspoes-en-alles-ertussen-in-1517421264.html?Ysid=55227

#bloed is bij iedereen #rood

De tweede week van januari. Kerst is weer voorbij, het nieuwe jaar is weer begonnen, en het verschil in de mensheid lijkt groter dan ooit.

Ik heb al jaren een kunstkerstboom, sterker nog ik heb sinds ik op mijzelf woon nog nooit een echte kerstboom gehad. Ik vind een kunstkerstboom echt voldoen. Het is veel mileuvriendelijker, je schaft zo’n ding voor jaren aan. Mijn eerst kunstboom heb ik overgenomen van mijn ouders. Zij hadden m zelf 2 jaar voordat ik m kreeg en ik heb m zo’n 9 jaar gehouden, tot ik naar mijn huidige huis ging verhuizen en een grotere kerstboom kocht. Deze heb ik nog steeds, hij is groot, mooi van structuur en valt niet uit. Ik haal m na sinterklaas uit de doos, tuig m op en berg m weer op als ik het zat ben, en niet omdat de naalden er uitvallen. Nu zit mijn woonkamer ook op de eerste verdieping dus het lijkt mij een ramp om deze dan aan het eind weer naar beneden te brengen met al die loslatende naalden. Maar er zijn natuurlijk nog heel veel mensen die een echte boom prefereren. Met als gevolg dat sommige mensen de boom gewoon lekker in een plantsoen gooien, of tussen de net omgezaagde boomstammen. Ja hier in Almere kunnen ze er wat van hoor. Wat ooit de groenste stad van Nederland was, is nu gedegradeerd na een kale winderig tochtgat. De bomen waren gevaarlijk hoog en zwiepten alle kanten op. Ze vertellen er echter niet bij dat ze de bomen een paar jaar geleden zo gesnoeid hebben dat ze topzwaar werden. En dus nu bij de minste windvlaag beginnen te zwiepen.

Ze zijn sowieso gek geworden hier in Almere, want 3 jaar geleden, ik was net geopereerd aan mijn hernia, waren ze bij ons achter bezig om alle bomen te verwijderen, om daar bouwgrond of akkers of weet ik veel wat van te maken. 3 jaar en een paar maanden later, is daar verder nog steeds niets mee gedaan. Is dat de tragiek van Almere? Ergens aan beginnen en het niet afmaken? Neem nou dat kasteel die jaren geleden met veel bombarie werd aangekondigd, deze staat nu nog steeds onafgebouwd, tegen een snelweg aan te kijken. Maar waar eerst bomen stonden, staan er nu nog maar een paar zielige takjes.
En bomen zijn zo belangrijk voor onze planeet, voor ons mensen. Maar ja, arrogantie en geld dat is waar het omdraait in deze wereld.

Daar gaan de bomen

We hebben natuurlijk in november en december de zwarte pietendiscussie gehad, de metoo discussie, en nu gaan we nog een stapje verder. Nu is er bij H&M grote paniek uitgebroken omdat een jongetje een trui met een aapje draagt, het is racistisch vinden velen. Ook in Tilburg is een discussie losgebarsten over een standbeeld van een witte man die neerkijkt op een knielende zwarte man. Ook de dochter van Trump kan niet veel goed doen. Terwijl ze Oprah prijst vanwege haar speech, wordt Ivanka neergesabeld.

Een gelijkgestemde samenleving lijkt verder dan ooit. Juist door te wijzen op de verschillen.

Throwback Thursday back to the nineties #2

Hier lees je deel 1 -> Klik

Dit jaar het begin van de Golfoorlog, koning Olav V, van noorwegen, overlijdt. Zijn zoon Harald V volgt hem op. De ineenstorting van de Sovjet-Unie, diverse staten verklaring zich onafhankelijke, op 1 juli de officiële opheffing van het Warschaupact, Boris Jeltsin wordt verkozen als president van Rusland, in Amsterdam worden 20 schilderijen gestolen uit het Van Gogh Museum, een half uur later worden ze teruggevonden in een verlaten auto. Het jaar waarin we griezelden, bij Silence of The Lambs, en luisterden tot in den treuren naar Bryan Adams, met de titelsong voor de film van Robin Hood, Everything I do, Ido for you, we gaan terug naar het jaar 1991.

In januari spijbel ik van school, want ik ga met mijn ouders weer op wintersport, het jaar daarvoor was mij goed bevallen, dus dit jaar ben ik weer van de partij. Mijn vriend gaat niet mee, we hadden al geboekt voor dat ik wat met hem kreeg, wel hebben we gevraagd of hij mee wilde, maar hij besloot uiteindelijk om bepaalde redenen niet mee te gaan. Dat maakte mij niet uit, ik vermaakte mij wel met mijn ouders, en de wintersport vrienden die mijn ouders elk jaar daar zagen.

Wintersport 1991 met mijn ouders

Zoals gezegd in mijn vorige blog, was de meao niet echt een succes. Wel heb ik daar enorm veel gelachen, en had ik echt een leuke klas. Een klas die mij nam zoals ik was. Wat ik ook aantrok, hoe gek ik mij soms (expres) ook kleedde, ze deden nooit vals of gemeen, met mijn grote vriend Theo heb ik eens midden in de klas tijdens Algemene Technieken meen ik, geplaybackt op Phil Collins en Marilyn Martin Separate Lives, ook toen was ik er nog van overtuigd dat ik eens ontdekt zou worden.. We hebben zelfs een keer met bijna drie kwart van de klas gespijbeld, en zijn we met zijn allen naar Amsterdam gereisd, waar we een museum bezochten, gingen winkelen, en heerlijk op een terasje gingen zitten.
Of we straf kregen, durf ik niet te zeggen, dat weet ik niet meer.

een spijbelmomentje…

Helaas moest ik aan het eind van het schooljaar afscheid nemen van die leuke klas.

Mijn vriend ging in maart geloof ik in Militaire dienst. Eerst in Amersfoort geloof ik daarna naar Soesterberg, hij had zoveel mazzel dat hij dicht bij huis zat. Er waren mannen die helemaal aan de andere kant van het land zaten, en met moeite naar huis konden komen. Hij vond het vreselijk, en hij probeerde er wat van te maken, maar hij was niet gelukkig daar. Ik vond dat ie zich niet moest aanstellen, omdat een beetje kerel in Militaire dienst zat. Nu was het natuurlijk zo dat hij een van de laatste was, die nog verplicht in Militaire dienst moest, en vaak was er dan ook niets te doen. Toch vond ik dat hij vol moest houden, en dat heeft hij uiteindelijk toch gedaan.

De zomer van 1991 was prachtig, ik ging veel naar het strand, en met mijn ouders, broer en vriend naar Scheveningen. We gingen niet naar het buitenland, omdat hier de zon ook voldoende scheen.

Op het strand van scheveningen, naast mij nog een arm van mijn broer te zien en achter hem de arm van mijn vader, mijn broer was super zwart

Ik ging een cursus doen, Automatisering en een typequick cursus om toch aan een baan te komen. Want na de MEAO moest ik weer gaan werken. In september/oktober zag ik advertentie in het Groeneweekblad, voor een verkoopster bij een boekenwinkel, ik schreef een brief, werd uitgenodigd voor gesprek, en werd aangenomen.

Ik werkte daar onder andere samen met mijn italiaanse collega die een week later dan mij begon, en we hadden gelijk een klik, een klik die ik niet had met de zoon van de eigenaar van het bedrijf. Terwijl mijn collega bestellingen mocht doen, veel kassa mocht draaien, mocht ik van hem de ramen zemen (zo zei hij het altijd) of in de snikhete zomer de tijdschriften planken stoffen, omdat er toch weinig klanten kwamen, en de klanten die kwamen die ving mijn collega wel op. Gelukkig was de zoon van de baas er niet altijd, en hadden we ook een bedrijfsleider die wel heel aardig was, met zijn drietjes hebben we ook veel lol gehad. Soms maakten de bedrijfsleider en ik grapjes over onze Italiaanse collega, omdat ze zo heerlijk kon happen, hij noemde haar soms peperoni, als we weer eens een week lang dezelfde Italiaanse liedjes voorbij hoorden komen, die zij opgenomen had op een bandje. Dan was ze boos en sprak ze een week niet met ons. Maar ze was, en is nog steeds, heb nog steeds contact met haar, veel later werden we weer collega’s bij mijn laatste werkgever, beiden op kantoor, een geweldig leuke, lieve, prachtige vrouw.

hier nog mijn 19 e verjaardag nov 1990

begin 1991 die schoenen en dat jasje en die broek vreselijk

op school met bril

pasen 1991 donker haar

Van donker haar naar blond haar

maar werd wat oranje

hier mijn 20 e verjaardag, met een cd van Paul Young en wat spulletjes voor de uitzet

kerstmis 1991

We gingen veel met elkaar om ook na werktijd, en dan verkleden wij ons, playbackten we onze favorieten songs, die we dan opnamen met een video camera. Beiden waren en zijn nog steeds prettig gestoord. We gingen ook weleens uit samen of met onze vriendjes, als ze zin hadden, eigenlijk hadden wij het met zijn tweeën veel gezelliger, in die zin van lachen en praten.

En dan nu de lijst <- klik, zoals ik al in Lazy Sunday, Back to the eighties schreef, ben ik echt een jaren ’80 meisje, en als ik dan ook naar deze lijst kijk van de jaren negentig begrijp ik waarom, Wicked games, Always on the run, Crazy, wind of change, en dan Innuendo kunnen mij wel bekoren nog steeds, maar de rest is ja zo niets zeggend vind ik, maar misschien denken jullie er anders over!

 

 

 

Vloggen met Natasja

Ja Vloggen is in, maar wees gerust, ik zal niet vaak vloggen, ik ben er ook nog niet goed in, maar ik wil het wel leren, en je leert vaak alleen als je het gewoon doet.

In mijn Vlog zie je hoe ik Ambulancepersoneel treiter, Politieagenten uitdaag, en zwervers kleineer. 

Natuurlijk niet!!! Ook ik zat afgelopen dagen met ingehouden woede te kijken naar Vlogger Boef, en ik hoop dat er weinig mensen hier aanstoot aannemen.

Ik hoop dat jullie het leuk vinden om mijn Vlog te bekijken, en je mag je natuurlijk altijd abonneren op mijn YouTube Kanaal!!
Veel kijkplezier 

Lazy Sunday #43 Pannekoek Challenge #6

Sinds dat mijn jongste een jaar is gaan we regelmatig in het voor of na seizoen naar Duitsland. De kinderen en Joost zijn verkikkerd op een kasteel daar genaamd Kasselburg. Elke keer als we in de Eiffel zijn wordt daar een bezoek aan gebracht.

Op Kasselburg heb je ook vogels, en in de ochtend en middag wordt er dan ook een vliegshow gegeven. Ook hebben ze daar wolven lopen, zowel witte als zwarte, die niet bij elkaar zitten, want dan zouden ze elkaar afmaken. Toch gebeurt het weleens dat ze een leider doodmaken. Dat is de natuur.

Afgelopen mei vakantie waren we ook in Duitsland waar we redelijk weer hadden. We hebben een heerlijke midweek gehad, alleen heb ik enorm last van mijn rug gehad.  We hebben gewandeld (goed voor de rug) En kwamen tijdens een wandeling dit bordje tegen:

Een zusje en een broertje, die waarschijnlijk samen aan het spelen waren, en dan opeens boem!!!

Hier lopen mijn eigen twee zoontjes, nu iets ouder dan die kinderen toen.

Ritterspiele Foto:studiojoost.nu

Kasselburg Foto: studiojoost.nu

Kasselburg Foto: studiojoost.nu

Kasseburg Foto:studiojoost.nu

En hier dan Kasselburg, het kasteel, waar Joost vroeger al met zijn ouders naar toe ging, nu zijn mijn kinderen ook al verzot op dit kasteel. Het is wonderbaarlijk dat er nog zoveel van bewaard is gebleven, hoewel er ook al een hoop aan gerestaureerd is. Toen wij er waren, werden er ridderspelen gehouden, altijd leuk om naar te kijken.

de vogelshow

Een gier

de wolf

Altijd leuk om de fotograaf te fotograferen

Joost en Floris zijn een keer binnen in de wolven kooi geweest, ik stond samen met Michiel achter het hek gespannen te kijken, hoewel ze achter schrikdraad stonden vond ik het toch maar eng, stel je toch eens voor zeg.

foto: studiojoost

foto:studiojoost

Deze eerste foto is alweer twee jaar geleden gemaakt, deze tweede foto is van nu. Ik was namelijk mijn fototoestel twee jaar kwijt, zat ie gewoon in de foto-tas.

We zijn nog naar een natuurkundigmuseum geweest, waar we enorm veel opgezette vlinders zagen,  mooi om te zien. Ook konden de kinderen wat vragen beantwoorden en door een microscoop kijken.

We zijn een midweek geweest, en dat vind ik zelf meer dan genoeg, ik wil wel een keer naar Londen toe, lekker shoppen, en uitgaan. Maar dat…. zal nog wel even moeten wachten.

Het is ook een Lazy Sunday, en hoe kan ik deze beter afsluiten dan met een Duits nummer, deze is van Nena..99 luftballons, een enorme hit in de jaren 80, ik herinner me echter dat ze haar oksels niet geschoren had, brrr…daarom vond ik het nummer toen niet goed, maar eigenlijk is het een geweldig nummer… gewoon niet aan de okselharen denken! 😉

De Bekentenissen van Olijf #1

Ik heb zoveel leuke reacties gehad vorige week dat ik dacht: he ik breek weer even in!

Vrouwtje ligt lekker boven op het dakterras in de zon, dat is wat ze nodig had, zei ze net.

Vrouwtje is een beetje boos, ze moest gister naar het gemeentehuis om haar paspoort te verlengen, en natuurlijk moest daar ook een pasfoto voor gemaakt worden. Ze had zichzelf licht opgemaakt zag ik en ze had haar haar mooi gestyled, speciaal voor de foto. Ik dacht nog waarom zoveel moeite, als je toch je haar achter je oren moet doen, maar ik zei maar wijselijk niets.

En waar ik al bang voor was gebeurde, ik hoorde de deur open gaan en woeste voetstappen! “Belachelijk, hoorde ik haar zeggen, ik zag er zo leuk uit, en als je die foto ziet, het is verschrikkelijk! Het lijkt wel een profiel foto van opsporingsverzocht! Dat ene oog hangt, die lelijke lijnen bij mijn neus en mond, jeetje wat een kop! Oké ik app het je wel”

Natuurlijk was ik nieuwsgierig geworden naar de foto en dus liep ik over het bureau om de foto te bekijken. Omg dacht ik daar staat ze nou niet echt florissant op. Maar ja dat zal ik haar niet vertellen natuurlijk dat weet ze zelf al wel.

Ondertussen hoorde ik haar doorratelen aan de telefoon: “als die douanebeambte die kop van mij zien dan doen ze het spontaan in hun broek van angst” Ik hoorde de vrouw aan de andere kant vreselijk lachen.

Het vrouwtje moest opeens ook lachen toen ze zei: “Van het uiterlijk moeten ik het dan niet hebben, maar als ik mijn paspoort laat zien en er een goede mop bij vertel misschien dat de douanebeambten dan ook kunnen lachen”

 

de eerste foto komt op haar pasfoto en de tweede foto heeft ze vlak daarna thuis gemaakt

 
Nu weet ik niet of ze blij is dat ik ze post😂😂😂😂 boeiend!!!

 

Lazy Sunday #38 Pannekoek Challenge #5

Wat was ik net verbaasd toen ik op mijn site kwam, allemaal reacties op een Blog waar ik zelf geen weet van had. Ik kon het niet geloven dat mijn lieve poes Olijf, dit allemaal voor elkaar gebokst heeft. Hoe ze het gedaan heeft geen idee, maar ze heeft het maar mooi gedaan.

Vandaag een Lazy Sunday met een pannenkoek Challenge. Deze keer foto’s uit Italie uit 2012. Wij zaten op een camping met heel veel landgenoten. Toen wij in het begin daar vakantie vierden waren er niet zo heel veel nederlanders, maar de laatste jaren werden het er steeds meer. En nee mijn landgenoten zijn niet echt chique op vakantie zal ik maar zeggen. Ze zijn tegenwoordig nogal aanwezig. Ik weet nog dat ik vroeger met mijn ouders naar Italie ging en dat nederlanders graag geziene gasten waren, nou daar is de laatste jaren niet veel meer van over gebleven. Ze hebben een hoog Oh oh Cherso gehalte, uitzonderingen natuurlijk  daar gelaten.

Op de deze foto zie je mijn jongste zoon Michiel, die voor zijn eigen zakcentje moest zorgen, hij deed dat met een stokje en een emmer, en een omgedraaide frisbee, hij wilde geld verdienen, het kind was daar 6 jaar.

ik ga geld verdienen zei de kleine man

Een echt zaken mannetje he?

Wij zijn die vakantie ook een dagje naar Rome geweest, dat was zo’n 300 km van onze camping af. We pakten s morgens vroeg de trein, en om een uur of 11 waren we in Rome, waar we in de lange rij stonden, naar het vaticaan, het sint Pieter. We mochten niet al te bloot naar binnen, dus moesten er veel mensen een sjaal om hun lichaam hebben. Ik was natuurlijk gekleed als de maagd Maria.

kijken naar je werk zou mijn moeder zeggen

En mocht dus zo naar binnen. Eenmaal binnen kreeg ik een heel naar gevoel van binnen, alsof ik opgesloten zat en er niet meer uit kon, of hier hele nare dingen gebeurd waren. Alsof mijn keel werd dicht geknepen, en mijn hart zwaar werd. Het was mij te groot, te massaal, ik werd ook bozig en dacht: dit is toch niet waar het geloof om draait, deze pracht en praal? Poenerig en overdreven. Ik was blij dat ik de st pieter mocht verlaten. Ik hou het dan liever op bezoekjes aan die kleine kerkjes in Italie, die stralen rust uit.

kids met holy water

De kinderen en ik deden ons te goed aan het heilige water, want ondanks dat ik de st Pieter niets vind, hou ik wel van dat heilige, al is het maar schijn… We hebben de paus niet gezien, maar aan de vlag te zien was ie er wel.

Het was die dag bloedheet in Rome, niet echt een dag om lang en intensief van alles te bekijken. Tegen de avond moesten wij ons nog haasten voor de laatste trein, als we die niet haalden dan moesten we daar nog de nacht doorbrengen, en bijna waren we te laat, gelukkig kon mijn vriend de trein nog tegenhouden en konden we mee.

Het liedje wat helemaal in was in Italie was van the Black Eyed Peas, als ik dan heerlijk lag te zonnen of in het water lag te spartelen hoorde ik dat liedje. We gaan weer heerlijk richting de zomer, vakantie, vrijheid, warmte, ik ben er al wel aan toe! Op een lange zwoele zomer!! Proost!!

 

Ik ben zo blij dat ik een vrouw ben zo blij!

Wie kent dit liedje niet van Paul de Leeuw, een soort van parodie op I am so Glad I am a woman.

Ik heb het liedje regelmatig in mijn hoofd, dat wil zeggen als het rode leger weer zijn opwachting maakt. Ik blijf het vreselijk vinden, hoe ik ook tegen mijzelf zeg: dankzij die maandelijkse ongemakken heb je wel twee prachtige kinderen op de wereld gezet, ik ben gewoon een ander mens dan.

Eigenlijk ben ik voor die tijd een ander mens, hoewel, ik ben dan eigenlijk geen mens, ik ben een soort van duivel, een vrouw die tegen de muren opspringt, alles op hetzelfde moment wil doen, en flink kan uitvallen als iemand haar ook maar een haar in de weg zit. Nee het is onmenselijk gedrag wat ik dan vertoon. En volgens mij zit ik nu ook een beetje in de overgang. Ja ik ben pas 44 jaar, maar het kan echt he? Ik heb echt de symptomen mee: Onregelmatige menstruatie, het soms heel erg koud hebben, en grieperig voelen, maar dat zet niet door. En echt waar mensen, vorige week woensdag, nadat ik met mijn moeder op de markt was geweest, en ik naar huis reed in mijn auto, voelde ik een warmte naar mijn hoofd stijgen, alsof ik aan het blozen was. Ik dacht nog, waar moet ik nou van blozen? Ik zie nergens een lekkere kerel, ik bevind me niet in een gênante situatie. Niemand zit naast me dus ik heb ook niets raars gezegd wat een ander kan horen. IK keek voor de zekerheid in de spiegel en zag mezelf met een rood verhit hoofd zitten. Ik dacht gelijk bewijs een opvlieger!!

Misschien is dat wel de reden dat ik al vanaf augustus aan het sukkelen ben, met ziek zijn, beroerd voelen, moe etc etc. De Dokter vind het nog wat te vroeg, maar ja denk je dat mijn hormonen zich daar wat van aantrekken?

Ik word ook steeds grijzer wat ik probeer te bedekken met mijn blonde coupe, maar ik zie steeds meer losspringende deeltjes haar uit mijn pruik komen. Hoera😱

Tuurlijk ben ik dankbaar dat ik twee kinderen heb mogen baren, en dat ze gezond zijn. Tuurlijk ben ik dankbaar dat ik tot nog toe gezond ben. Maar soms he, soms zou ik willen dat je naar de gynaecoloog kan gaan en zegt: het is goed geweest hup die baarmoeder er uit, ik heb die ellende al vanaf mijn 13e en dat was in het begin ook geen pretje, echt ik was de eerste jaren letterlijk 6 weken achter elkaar ongesteld, en niet een klein beetje, nee het was vreselijk en dat de gynaecoloog ermee accoord gaat. 

Je begrijpt dat ik de reclame vrij zijn blij zijn heerlijk gevoel, over die dunne maandverbandjes, niet kon plaatsen, aangezien ik met 4 dikke maandverbanden rondliep en nog doorlekte. Het werd allemaal een beetje beter na de geboorte van mijn oudste zoon, daarvoor was ik altijd aan het klungelen, en na de geboorte van mijn jongste zoon, as juli 10 jaar geleden, begon de ellende weer opnieuw, gelukkig niet zo heftig als toen ik 13 was maar wel lang en hevig.

In 2014 heb ik een Novasure behandeling gehad, dat is dat ze je baarmoederslijmvlies wegbranden, dan word je daarna niet of minder ongesteld. De eerste paar maanden was ik heel lang een beetje ongesteld, dat ik dacht pff nou lekker dan, dat heeft toch zo’n 8 maanden aangehouden, en daarna werd het 10 dagen, een week tot nu ongeveer 6 dagen. Het is dus bij mij gelukkig een stuk verminderd maar helemaal weg is het niet.

Ik ben zo blij dat ik een vrouw ben zo blij, vrij zijn blij zijn heerlijk gevoel,  maar op die dagen voel ik mij meer een bloeddorstige psychopaat, dus wees gewaarschuwd en blijf uit mijn buurt!

Speciaal voor deze gelegenheid heb ik een Vlog opgenomen… Gewoon omdat ik daar zin in had… Mannen wees gewaarschuwd en vrouwen, er is hoop! Hahaha😂😂😂😂

 http://youtu.be/POEndFYi12E

 

Lazy Sunday #33

De nummers van vandaag zijn uit een van mijn favoriete series ever, namelijk Ally Mc Beal. Deze serie komt uit 1998, het jaar waar ik na een relatie van 7 jaar weer bij mijn ouders woonde voor 7 maanden. Mijn broer woonde toen ook weer bij mijn ouders, wij waren toen sinds 10 jaar weer compleet. Mijn broer en ik keken samen Ally Mc Beal, en dat was altijd heel gezellig. Toen ik later dat jaar mijn eigen flatje kreeg volgde ik het trouw verder, wat een teleurstelling was het toen Ally naar Net 5 ging en wij dat toen niet in Almere konden ontvangen.

Ik kocht de cd van de serie gezongen door Vonda Sheppard en ik heb de cd grijs gedraaid.

In 2006, ik was zwanger van mijn jongste, kocht ik de serie op DVD, en kon ik eindelijk alle afleveringen kijken. Ik ging door met kijken toen ik net bevallen was, en als ik dan ’s nachts Michiel moest voeden, zette ik de DVD op en kon ik zo een hele aflevering kijken, Michiel dronk niet zo snel 😉.

Twee weken geleden trok ik de box weer uit de kast, na 10 jaar, en ik was gelijk weer verkocht. Ally, tikje neurotisch, onhandig, melancholisch, prettig gestoord, ik herken mijzelf zo in haar. En ik moet ook bijna bij elke aflevering wel huilen, het is een dramady… 

De muziek geeft zoveel sfeer aan deze geweldige serie, en brengt mij terug naar 1998, mijn vrijgezellen jaar.. Just ask the Lonely!!