Op mijn oude middelbare school, was er afgelopen week een massale vechtpartij uitgebroken. Natuurlijk werd dit alles gefilmd, want dat is de tendens van deze tijd.
Er ontstond gelijk op Facebook een discussie, dat dit vroeger echt niet gebeurde. Ik was het daar niet helemaal mee eens. Ook ik heb eens ruzie gehad met een meisje die mij pesten, en die mij over de tafel gooide, en die ik zelf een paar stevige trappen heb verkocht. Mijn vriendin stond aan het meisje te trekken, en de leraar zat op zijn bureau en sloeg het allemaal gade. Het meisje had een paar weken daarvoor een ander meisje bij haar haren door de wc gesleurd.
Ook heb ik op een andere school meegemaakt dat een vriendin van mij gepest en geslagen werd, en dat er een hele groep achter haar aan kwam, ze vonden haar lelijk, omdat ze pukkels had. Ook werd ze in de bus lastig gevallen. Ik geef toe ik was een zwakkeling, ik trok haar wel mee uit de groep, maar gaf die kinderen niet een paar trappen. Ik werd niet gepest toen, de reden: Ik zag er leuk uit, ik zweer het je, dat is wat ze letterlijk zeiden, en deze toenmalige puber dacht phoe, heb ik even mazzel. Toch zat het me allemaal niet lekker, en ben toen van die school gegaan, en naar de andere school waar ik dus ruzie kreeg met dat meisje die me over de tafel gooide.
Maar misschien was het niet zo massaal, als je op dit filmpje ziet:
Ik vroeg aan mijn zoon of dit soort dingen ook op zijn school voorkomen, en hij zei, ja hoor op het schoolplein, en dan staat er een hele grote groep om heen, zodat het voor een leraar moeilijk is om de vechtersbazen te bereiken.
Vorige week had ik een 10 minuten gesprek op school van mijn jongste. Voor mij was een vader van een kindje uit de klas van de jongste, die hoorde we schreeuwen tegen de juf. Ik dacht nog, als het uit de hand loopt, dan gaan we naar binnen. Maar eigenlijk zouden de leerkrachten een alarmknop moeten hebben, of een honkbalknuppel, zodat alarm kunnen slaan, of door een grote menigte kunnen komen, of is dat misschien extreem gedacht? Eigenlijk vraag je je altijd af, wat hebben die kinderen voor ouders? Nou ja, waarschijnlijk van hetzelfde soort als die die lieve juf voor ons in gesprek had, want mijn moeder zei het vroeger al: Zoals de ouders zongen piepen de jongen.
1. WAAR WOON JE EN BEN JE HIER GEBOREN EN GETOGEN? Wij wonen in Almere, mijn vriend, mijn twee zoons, mijn broer en zijn gezin en mijn ouders en schoonouders en ik wonen allemaal hier. Mijn broer en ik zijn in 1979 met onze ouders verhuisd van Deventer naar Almere. Zowel mijn broer als ik zijn beide in het ziekenhuis in Deventer (st Jozefziekenhuis) geboren. Mijn vader werkte al een hele lange tijd in Amsterdam, en het elke dag op en neer reizen van Deventer naar Amsterdam met de trein, werd op een gegeven moment niet meer rendabel. Maar he? Toen werd er een nieuwe stad uit de grond gestampt, en of mijn ouders daar geen interesse in hadden. Ik was 7 jaar toen we gingen verhuizen, mijn broer werd net 11 jaar. Het was zo anders hier, wij werden gezien als boertjes, waardoor mijn broer meer amsterdams praatte dan de Amsterdammers zelf . Er waren amper winkels en woningen, we gingen naar een noodgebouw van de super, de bakker, de bank, en dan had je het hier in Almere wel gehad. Daar waar wij woonde keek je zo uit op de grote weg. We hebben een tijdje alleen in ons blok gewoond. De huizen zouden eerder opgeleverd worden, maar door de strenge winter in 1979, werd het steeds uitgesteld, alleen wij moesten ons huis uit in Deventer, en dus hebben ze met man en macht gewerkt om ons huis klaar te krijgen. Het was spannend herinner ik me. Ik vond het bruggetje voor ons huis zo mooi, als ik er op stond en ik keek naar het water van het grachtje, dan dacht ik dat ik vaarde, naar een leven met meer belevenissen. De trap van onze kamer vond ik ook mooi, daar zat ik vaak op, en dan speelde ik alsof ik Olivia Newton John was, en playbackte Hopelessly Devoted to You. Of achter de spijlen van de trap deed ik of ik in de gevangenis zat of in een trein zat. Mijn slaapkamer was mooi met blauw bloemetjes behang, en een poster van Grease, weer Olivia en John Travolta. Mijn school was vlak achter ons huis, minder dan 5 minuten lopen en je was er. Toch verdwaalde ik in het begin nog wel. Er stond toen zo’n tank van Shell ergens ver in de straat en dat was mijn ijkpunt. De huizen leken heel erg op elkaar en soms stond ik in de verkeerde tuin. Ja ik was 7 jaar maar ging alleen naar school, er is daar ook geen straat weg, alleen een voetpad. Grappig is dat mijn broer nog steeds in het ouderlijke huis woont, mijn ouders en ik wonen ergens anders.
Almere eind jaren 90
almere 77-78
almere 79
2. VOEL JIJ JE HIER THUIS? EN WAAROM WOON JE HIER (NIET) GRAAG? Ik zou wel heel raar zijn als ik na 37 jaar me nog steeds niet thuis zou voelen hier. Ik ben hier opgegroeid, ik heb deze stad van 2000 inwoners zien groeien na bijna 200.000 inwoners. Ik heb de noodgebouwen zien veranderen in echte winkels. Ik heb de huizen voor ons ouderlijke huis gebouwd zien worden, de snelweg zien verdwijnen. Ik heb hier gelachen en gehuild, ik heb hier gespeeld, en gevreeën. Mijn liefdes ontmoet, vriendschappen gemaakt en vriendschappen verbroken. Ik hou van de natuur achter mijn huis, dat ik hier vrij en blij kan rondlopen en niemand die er opmerkingen over maakt. Alles hier in Almere ademt mijn geschiedenis uit.
foto: studiojoost.nu
foto:studiojoost.nu
3. WIL JE HIER BLIJVEN WONEN?
Ik woon zo heerlijk hier, achter mij ligt een landbouwgrond, waar ze al 15 jaar een bestemming voor zoeken, en waar gelukkig nog geen echte bestemming voor is. Er staan bomen om mij heen en veel struiken. Ik hoor s morgens de vogeltjes miauwen, oh nee dat is mijn kat, ik bedoel fluiten en ik snuif de ochtendzon en lucht op mijn dakterras met liefde op. Mijn ouders wonen hier en mijn broer, ik zou nooit ver van mijn ouders vandaan willen wonen. Ik heb fijne buren, een heerlijk huis en een fijne tuin. Alleen als ik de hoofdprijs in een loterij zou winnen zou ik wel een huisje in een ander land erbij willen hebben, als geld dan toch geen rol speelt, vlieg je zo weer even heen en weer.
4. IN WAT VOOR EEN SOORT HUIS WOON JE?
Mijn huis is een drive in woning, elke dag probeer ik met mij auto binnen te rijden, en dan is vriendlief weer boos omdat hij de garage weer opnieuw moet opbouwen, waarom noemen ze het dan een drive in? Beneden zit een onbenoemde ruimte (tuinkamer zoals je wilt) met een slaapkamer van oudste er naast. Daarnaast zit de garage/opberghok, washok, daar tegenover zit de wc en de entree. Achter de onbenoemde ruimte ligt onze tuin, dat omringd word met een soort dijk. Op de eerste verdieping is onze woonkamer en keuken. daar zitten verder ook geen deuren in, het is een vrij open huis en dus ook vrij stoffig dat is een nadeel, en op de eerste verdieping wonen was ook vervelend toen onze kinderen kleiner waren, en het mooi weer was, want dan bleef je van boven naar beneden lopen.Op de tweede verdieping hebben we een dakterras, badkamer met toilet en twee slaapkamers.
oostvaardersplassen: foto: studiojoost.nu
foto:studiojoost.nu
foto:studiojoost.nu
5. WAT VIND JE HET ALLERLEUKST EN HET ALLERSTOMST VAN JOUW WOONPLAATS?
Het allerleukst aan mijn woonplaats vind ik dat ik de oostvaardersplassen in de achtertuin heb, dat ik op weg naar mijn huis door een laantje van bomen binnen kom, dat je hier uren kan fietsen in de natuur, dat er zoveel fietspaden zijn aangelegd zodat je niet met ander verkeer in aanraking komt,dat we een heerlijk centrum hebben met alle benodigde winkels (hoewel ook de crisis hier huisgehouden heeft), de fijne terrasjes in de stad.En dat ik hier gewoon mezelf kan zijn. Het allerstomst van mijn woonplaats vind ik dat het steeds drukker word, dat het inwoners aantal best wel naar beneden mag, dat er teveel auto’s zijn, dat het hier zo hard kan waaien, en dat we nog steeds geen (groot) buitenzwembad hebben.
6. ALS JE MOCHT KIEZEN, IN WAT VOOR HUIS EN IN WELKE PLAATS ZOU JE DAN WONEN?
Dan zou ik een huisje in Italie toscane hebben, een vast verblijf in Amerika, Australie, en mijn eigen huis hier in Almere.
7. WAT IS OP DIT MOMENT DE HOTSPOT IN JOUW WOONPLAATS? Hallo ik ben 44 jaar, ik zou het niet weten. Wat ik wel weet dat wij zelf regelmatig lunchen bij de griek in almere stad Yamas en dat het daar heel druk is. Maar een echte hotspot? Ik weet het niet, jij Suus???
Neem ook een kijkje op Nesrin en Maris haar blog voor hun antwoorden over hun woonplaatsen Arnhem en Haarlem en hun woning.
Heb je een blog en neem je deze TAG over? Vergeet ons niet als bron te vermelden en drop het linkje dan in een comment dan zet ik je op de lijst die ik over een paar weken zal publiceren op mijn blog!
Waar woon jij? Woon je er graag? Waarom wel of niet?
Een van mijn goede voornemens voor dit jaar was om de maand met een vriendin uit eten te gaan. Het werd een keer in de maand.
Hierbij zet ik mijn top 13 van de lekkerste restaurants op een rijtje:
Pizzeria Pulcinella, al 35 jaar in almere, en het eten is heerlijk. Heel veel verse groentes, de pizza’s zijn overheerlijk en het vlees uitmuntend. Echt een aanrader om daar naar toe te gaan. Ik was er al jaren niet geweest, en ging daar in mei heen met mijn vriendin sinds 1980.
Yamas, daar kun je heerlijk lunchen, maar ook heerlijk ’s avonds eten. Alles wordt vers bereid, en daarom duurt het ook wel lang voor je je eten krijgt, maar het is echt de moeite waard om te eten.
Kimono All you can eat, ik hou ervan. Heerlijke sushi en dan die ossenhaas met knoflook, jammie, en je kunt er heerlijk buiten zitten in de zomer dat hebben we ook gedaan.
Sake All you can eat, zie bovenstaande, alleen is daar het terras niet super. Je moet wel van drukte houden, maar daar staan de restaurants ook om bekend.
Alexandros Almere, een nieuw Grieks restaurant. Via Groupon heb ik gereserveerd voor onbeperkt Griekse tapas, en het was echt super. 13,50 betaalden we pp, ivm met groupon en een 10,00 drinken dus voor 23,50 hebben we ons heerlijk rond gegeten. Je merkt dat ze beginnend zijn en een goede indruk willen maken. Het restaurant zelf is niet heel sfeervol verlicht, maar het eten maakt alles goed.
De Herberg, hier hebben ze ook all you can eat en drink, voor minder dan 25,00 euro. Je kunt dan onbeperkt gourmetten, kaasfonduen en bestellen van de kaart, geloof me je zit goed vol. Het is dus niet of of maar en en. Ik kan deze helaas niet linken vlgs mij zijn ze met de website bezig.
Pallas Athena, Hier komen wij al vele jaren. Het zit niet op de gezelligste locatie, maar het eten is goed en erg veel. De aubergine kroketten zijn echt een aanrader daar.
Olympia Grieks restaurant in Almere Haven. Rob Geus gaf ze de beste keus. Het eten was goed en zeer smakelijk bereid, het zit ook op een mooie locatie in Almere Haven, en toch achter alle andere Griekse restaurants, maar dat komt omdat ik op Alexandros na, bij de anderen kind aan huis ben.
Van der Valk Almere, ook hier zijn de gerechten heerlijk bereid, lekker vlees met groentes, de smaak is prima, misschien is de prijs in vergelijking met bovenstaande wel wat veel.
Woodstone, Pizza en wine, ook hier wordt alles vers bereid. Ik had een pasta deze was lekker maar ook erg simpel. Ik zou zelf niet zo snel meer kiezen voor Woodstone als je Pulcinella ontdekt hebt.
Hudson, je krijgt echt heerlijk goed verzorgde hamburgers, de frietjes worden in een mandje geserveerd, en de salade is ook prima te doen. Echter ik vind de prijs echt veel te veel voor wat je krijgt. Wat echt de moeite waard is, is hun Cheescake, deze is echt goddelijk.
Proeflokaal Bregje, hier krijg je voor 12,50 op maandag tot en met woensdag een 3 gangen keuzemenu en op donderdag tot en met zondag is het 14,50. Het eten is goed te doen, de bediening kan wat beter, maar misschien komt het omdat we met een hele grote groep waren en ze daar niet op bedacht zijn. Let wel het is niet voor grote eters, het zijn heel kleine porties, en daarna zou je nog wel naar de snackbar willen om bij te voeden.
Tang Dynastie, Aziatisch restaurant, Het eten is prima te doen, alleen ben ik niet zo’n chinees fan, het is vaak flauw en ik zit veel te snel vol. Een aanrader daar is Chinees Fondue.
Zo dit was mijn top 13 van restaurants waar ik ook dit jaar heb gegeten. Deze restaurants zitten allemaal in Almere, en ik zou zeggen, probeer ze ook eens uit. Ik heb de links toegevoegd bij de namen. Jullie kunnen gerust rondkijken… En mijn gewicht? Nog steeds 67,5 kg. Zo zie je maar dat je best uiteten kan gaan zonder veel aan te komen. Mijn vriendinnen, moeder, man en kinderen wil ik bedanken dat ze met mij meegingen om het uit te proberen allemaal. Volgend jaar beginnen we weer opnieuw! Gan bei! Kampai! Saluté! Gia Mas!Proost!
Elke kerst maakt Joost Foto’s van ons 3en rond de kerstboom. De vraag die ik dan altijd krijgt, waarom staat Joost er niet op, kan ik nu beantwoorden met: Hij maakt de foto’s. Natuurlijk zou het anders kunnen, maar hij wil er niet opstaan, en daar is ook wat voor te zeggen. Nu is het een traditie van mama met haar mooie zonen. Vandaag zal er vast weer een kerstfoto gemaakt worden voor de boom, de laatste kerstfoto is van vorig jaar en deze heb ik tot mijn stomme verbazing niet eens gedeeld. Dus dat wordt hoog tijd.
Vandaag is het eerste kerstdag, ik wens jullie allemaal ongelofelijk mooie dagen toe, met veel geluk, liefde, gezelligheid en warmte.
Vandaag krijg ik mijn schoonouders te eten, en gaan Joost en ik voor ze koken. Morgen komen mijn ouders eten en gaan Joost en ik weer koken. Ik hoop dat het allemaal lekker gaat worden, en dat er niets aanbakt 😉 Maar goed, uiteindelijk gaat het om de gezelligheid. En zolang we het nog kunnen en mogen doen, is dat een zegening.
Sinds oktober heb ik weer meer tijd om dingen te doen die ik leuk vind. Zo loop ik elke week minstens 3 keer en ik ga met sprongen vooruit. Het hardlopen help mij niet alleen om mijn conditie aan te scherpen en mijn rug sterk te houden, maar het helpt ook zeker om mijn geest, hersenen te ordenen. Natuurlijk heb ik het moeilijk gehad met mijn eigen beslissing om niet meer verder te gaan met het bedrijf waar ik in februari 14 jaar zou werken. Het voelt echt als een scheiding een soort rouwproces. De dag dat ik het gesprek had, voelde ik me zenuwachtig, ik voelde wat ik kon verwachten, en ik kon het niet meer aan, ik kon niet meer in het keurslijf zitten die ze van mij verwachten. Ik was het vaker niet dan wel eens met de dingen die we moesten doen. Maar waar ik eerst nog dacht wat moet ik? Ik heb een zwakke rug, welke werkgever zit er op een werknemer te wachten die rugproblemen heeft, dacht ik eigenlijk al snel na mijn laatste rugoperatie, het kan weer, ik zou zomaar weer ergens opnieuw kunnen beginnen, ik ben weer sterk, zowel lichamelijk als geestelijk.
Prachtige rode rozen en andere rode bloemen, Rood is mijn kleur
Het gesprek was prettig, vol begrip, tranen stroomden over mijn wangen, het bedrijf was niet meer het bedrijf waar ik bijna 14 jaar geleden binnen was gekomen, snikte ik. 14 jaar, ik kwam kinderloos binnen, ik heb mijn eerste zwangerschapstest in de wc gedaan van het bedrijf, uitkomst mijn oudste zoon. Ik begon met 4 dagen te werken als HR-Assistent, na mijn zwangerschapsverlof kwam ik terug voor 2 dagen. In de bijna 14 jaar kreeg ik twee kinderen, mijn vader verloor zijn onderbeen nadat ie op zijn fiets aangereden werd door een tractor, ik raakte wat overspannen, ik ging door mijn rug, twee hernia operaties. Het kan natuurlijk altijd erger, maar je gaat maar door, en opeens besef je dat je niet meer die vrouw bent die daar 14 jaar geleden binnenstapte, en dat het bedrijf ook veranderd is, maar niet naar elkaar toe maar uit-elkaar. Ik ga ze missen mijn collega’s, die zoveel meer geworden zijn dan dat, eerder familie, maar ik weet ook dat elk einde een nieuw begin is.
van voor naar achter van links naar rechts : Astrid, Ryanne,Karin, Linda, ikzelf, Bianca
Dinsdag kreeg ik een afscheidsetentje, er werd een spelletje gespeeld wie van de collega’s mij het beste kent, en ik kreeg prachtige Rode bloemen, een bon van Rituals, en ook nog lekkere schubjes, ja ze weten waar ik van hou. Maar het allermooiste cadeau is toch wel mijn vriendenboekje, waarin mijn collega’s zulke lieve dingen hebben gezet over mij.
Kort samengevat: Humor, ongezouten mening, gekkigheid, allerliefste collega, prachtmens, sterke inspirerende vrouw, moedige beslissing, en ga zo maar door. Ik schrijf dit weer door een mist van tranen, als je zoveel lieve woorden leest, en al zal maar een kwart er van waar zijn, dat raakt me diep. En tegelijk maakt het mij ook trots.
mijn vriendenboekje Madonna, Duran Duran, Linda, Bianca, Natasja 😉
Lieve collega’s
Ik wilde dinsdag zoveel zeggen, maar het kwam er niet uit. Ook ik wil jullie bedanken, voor alle mooie dingen die we samen beleefden, de schouder die we allen soms zo nodig hebben, de ruzietjes die we altijd weer snel oplosten, omdat dat kon. De slappe lach met Linda, de gekke gesprekken met Bianca, (je bent vast mijn zus), de vriendschap met Sandra, ik zal het nooit vergeten. Of het ooit nog zo gezellig wordt voor jullie zonder mij? Ik betwijfel het, maar doe jullie best! 😉
Van de week kregen wij een folder door de brievenbus waarop stond dat er bieten gerooid konden worden, op de akkers achter ons huis. Nou moet ik jullie vertellen dat ik dol ben op bieten. Ik koop ze altijd ongekookt op de markt, laatst zag ik ze ook bij de buurtsuper, dat was dan wel voor het eerst. Ik hou niet van die voorgekookte bieten. Maar goed, ik wilde wel even met het fietsje naar achteren rijden om bieten te gaan rooien.
Gister was het zover, ik zag uit het raam al dat er mensen bezig waren met het rooien. Ik stond nog in mijn pyjama, toen ik dacht: Ik ga er ook heen. Ik haalde een waslap over mijn gezicht, poetste mijn tanden, deed mijn regenpak over mijn huispak aan, en met bril en staart en groene kaplaarzen van mijn zoon (ja we hebben nu dezelfde maat) fietste ik met een big shopper naar achter.
Big Shopper met Bieten
Daar aangekomen, vertelde een mevrouw mij dat ik helemaal naar achter moest lopen, en daar zou iemand uitleggen hoe ik de bieten moest rooien. Vol goede moed liep ik door de modder, het had geregend en het was een vieze modderige bende, hoera voor de stylish Laarzen, Regenpak, bril en ongekamde staart, Natasja’s Lifestyle ;-), naar achteren. Daar vertelde een aardige meid me precies hoe ik het moest doen. De bollen naar je toetrekken en dan trok je ze er zo uit. Daarna moest je het loof met je handen omdraaien, zodat je ze langer kon bewaren. Ook moesten de bieten onder het zand/de modder blijven, tot je ze ging koken, dan pas waste je ze, want anders bleven ze niet lang goed.
En daar ging deze goed voorbereide boerin, richting een akker, ik liep ver naar achter en zag daar een vrouw bezig. Ze had al een aardig mandje vol. Ze liet me zien hoe zijn het deed, en daar ging ik met blote handen aan de gang. Het eerste bosje was echt een zielig bosje met piepkleine bietjes er aan, daar had ik niets aan, grote rode ronde knollen, daar ging ik voor. Ik was zo bezig er kreeg er steeds meer handigheid in, ik haalde er mooie grote bieten uit, maar aan het einde werden ze steeds kleiner.
Ik pakte mijn big shoppper waar al aardig wat bietjes in lagen en liep verder naar achteren daar waar niemand stond. Mensen hebben namelijk altijd de vreemde gewoonte om op een kluitje met zijn allen te staan. Tip: niet doen!!! Ik begon vooraan en ik trok er mooie grote kroten uit de grond. Ik voelde me krachtig, de zon scheen, en ik dacht wat is het eigenlijk heerlijk om in de buitenlucht te werken. Na een tijdje begon ik mijn rug te voelen, stroomde bloed uit mijn vingers, maar ik ging door, ik moest door, ik had immers mijn ouders en schoonouders ook heerlijke bieten beloofd. Mijn vingers waren bevroren en bloederig, mijn rug voelde stijf, toen ik in mijn big shopper keek en vond dat het genoeg was. Natuurlijk was de tas veel te zwaar, en natuurlijk moest ik met die tas nog een heel eind terug, en natuurlijk dacht ik, Natas, eigenwijze tuthola, maar ik zette door, hup tas aan linker hand, rechter hand, allebei de handen, optillen aan de onderkant, en zo bereikte ik mijn fiets.
Ik legde de tas op mijn voorbagage en fietste naar huis terug. Thuis aangekomen bekeek ik mezelf eens goed, ik leek werkelijk wel een zwerver, overal modder, in mijn haar, op mijn gezicht, (wel goed zo’n modderbadje toch?) op mijn regenpak en regenlaarzen. Maar ik had mijn doel bereikt.
Waar was je nou opeens, zegt vriendlief als ie me ziet, we dachten al dat er was ingebroken, je fiets was weg, jij zegt ook niets. Floris wilde je nog helpen, het is niet handig dat je dit doet met die rug van je. Nee dat was het zeker niet. 😉 zonder ballonnen geen feest al ben je 13 jaar😍 De bieten zijn in drie tassen verdeeld, ik ben mij heerlijk gaan douchen, mijn regenpak heeft een bad gehad en hangt nog op ons dakterras, en daarna ben ik nog met vriendlief en jongste zoon naar de stad gegaan, toen we thuis kwamen was het al bijna tijd voor bezoek voor de verjaardag van mijn oudste zoon. En ja ik voelde het natuurlijk in mijn rug, ik heb zo min mogelijk gezeten, (altijd makkelijk als je een verjaardag hebt) en was veel in beweging met het maken van hapjes en het inschenken van drankjes. Elke keer als ik moest opstaan voelde ik het wel in mijn rug, maar niet zeuren Natas, dan moet je maar niet zo eigenwijs zijn… Ik heb de bietjes nog niet gekookt, maar als ik ze heb gegeten horen jullie ongetwijfeld hoe ze waren.
Houden jullie ook van bietjes? Hier vinden ze ze heerlijk… maar ik ben er nog niet achter of het de bietjes zijn of de speklapjes die ik er altijd bij maak....
Wat is november toch mooi begonnen, gisteren begon het met wat mist, maar hier in Almere trok de mist om een uur of 10 alweer helemaal weg. Nadat ik wat gestreken had, was het tijd voor mijn hardloop Jog-rondje. Ik ging naar boven om mijn hardloop outfit te pakken, maar zag dat mijn roze trainingsjasje in de was lag. Geen probleem, ik heb nog ergens een zwarte, dacht ik, maar waar dan? Nadat ik alle kasten had uitgeplozen, uiteindelijk niets gevonden, zag ik op het wasrek het trainingsjasje van mijn oudste zoon hangen. Ik dacht wat jij kan kan ik ook, maar dan beter, en die gedachte sloeg op het feit dat hij gistermorgen, een spijkerbroek in zijn kast vond, die hij aantrok, die qua lengte wel goed zat, alleen qua breedte veel te wijdt was. Ik hoor zijn vader boven tegen hem zeggen: ‘Hmm, hoe kan dat nou? Doe dan die riem aan, dan lukt het wel, hoewel, bij je benen zit ie broek ook wel raar’. Ik hoor dat, terwijl ik aan het reageren ben op een blog, en roep: weet je wel zeker dat het zijn broek is? Misschien is ie wel van mij?’ Voor de zekerheid loop ik toch naar boven, en zie in een oog opslag dat het mijn spijkerbroek is die hij aan heeft. Ik kijk nog even achter op het labeltje en het bewijs is geleverd. Conclusie: mijn zoon van bijna 13 jaar heeft nu net zulke lange benen als zijn moeder, maar is nog steeds 8 cm kleiner dan mij, dat wordt een lang ent!!
ik in het trainingsjasje van mijn zoon
Ik pakte dus het trainingsjasje van mijn zoon en trok m aan. Lengte prima en eigenlijk de breedte ook. Gelukkig, geen excuus om dit rondje niet te gaan lopen. Ik loop altijd met Evy, Evy motiveert mij met haar mooie belgische accent, ze is lief, ze spoort me aan. En laat mij ook nog genieten van de muziek. Zoals ik al schreef was het prachtig weer. De lucht was zo schoon leek wel, en mijn longen zogen gulzig de lucht in.
Als ik loop dan moet ik nergens aan denken, dan moet ik luisteren naar de muziek, en mij meevoeren naar een soort van trance, als ik dat bereikt heb, gaat het wel goed. Maar omdat ik aan een schema zit: 8 min joggen, 2 min lopen, 10 min joggen 3 min lopen, 8 min joggen, 2 min lopen, en klaar! Is het vaak na de eerste 2 min. lopen weer moeilijk om dan weer in die trance te raken, en daar gaat het vaak mis. Maar gister ging dit schema goed. Ik moet dan wel mezelf dwingen om niet te denken:, ik kan niet meer, ga gewoon lopen, etc etc. want dan ben ik het haasje. Ik denk vaak aan mijn vader als ik hardloop, en dan weet ik dat ie zegt: begin met de laatste kilometertjes, dan heb je die vast gehad. Maar ook: ben jij nou een hollandse meid, hup hup hup, je kan het. Maar ik denk ook vaak aan mijn twee bevallingen. Ja echt waar, hoe dan? Ik ben bij beide jongens ingeleid (hoge bloeddruk, zwangerschapsvergiftiging) en vooral bij de tweede had ik een enorme weeenstorm, maar de jongste was er wel in een uur en twintig minuten, wat ze dan weer een stortbevalling noemen, en als je dat weer opzoekt op internet, dan kun je lezen dat je daar ook weer geestelijke problemen van kan krijgen, maar dat heb ik niet gehad, maar dat terzijde, 😉 Ik denk dat dan omdat ik toen ook niet kon zeggen, nu even stoppen, nu even niet, toen moest ik ook door, en zo verzet ik dan die metertjes met het joggen (ja hardlopen is iets teveel eer vind ik zelf).
Dit paadje nog uitlopen en dan ben ik bijna thuis
onze nieuwe brug
de mooie bomen
nog geen 200 meter van mijn huis
de zon schittert op het water
Terwijl ik liep genoot ik van de prachtige natuur, de mooie kleuren aan de bomen, en de dieren die nog niet weg zijn getrokken naar warmere oorden. Na de cooldown ben ik nog wat foto’s gaan maken, omdat ik dacht, wat woon ik hier toch mooi, deze foto’s zijn genomen echt zo’n 100-200 meter van mijn huis, ik woon er eigenlijk midden in.
Nadat ik de foto’s had gemaakt, rende ik toch richting huis, ik begon het namelijk aardig koud te krijgen. Maar na een lekkere warme douche, kon ik er weer tegen.
Ik woon al vanaf 1979 in Almere, ik was 7 jaar toen mijn ouders, mijn broer en ik gingen verhuizen van Deventer naar Almere. Almere telde toen 2000 inwoners, en ons huis stond in een zandvlakte. We keken op de snelweg en zagen de lichtmast. De lichtmast werd ons herkenningspunt. Als wij van Apeldoorn, Olst of Deventer kwamen, dan deden we altijd een spelletje wie als eerste de lichtmast zag. En dan zongen we: ik zie de lichtmast, ik zie de lichtmast. (op oranje boven).
Het was best wennen in het begin. Van een hele stad naar een, ja hoe zal ik het netjes noemen, zandhoop met wat noodwinkeltjes. We wilden heel dikwijls wel weer terug naar Deventer of Apeldoorn. Maar ja mijn vader werkte in Amsterdam, en de afstand was te veel.
Almere is ondertussen uitgegroeid tot een grote stad met bijna 200.000 inwoners. En een mooi winkelcentrum. Almere is ingedeeld in 4 kernen, Almere Poort (de nieuwste kern) Almere Buiten, Almere Stad, en de oudste kern Almere Haven.
Almere-Haven is echt een dorp gebleven, met een leuke haven, gezellige restaurantjes en winkeltjes.
Station Almere Centrum
Almere-Stad is echt een stad, met mooie winkels, en het winkelcentrum ziet er mooi en verzorgd uit. Ook de oude winkels in stad hebben een mooie opknapbeurt gehad, en zien er gelikt uit. Je vindt er alles wat je nodig hebt.
Almere-Buiten, is wat groter dan Haven maar kleiner dan Stad, maar heeft ook leuke winkels en ook daar ziet het centrum er netjes uit.
Over Almere-Poort kan ik niet zoveel zeggen, daar ben ik eigenlijk nog niet geweest.
Hier lees je een verslag over Almere van mijn vriendin Morgaine, over Almere, en echt Almere is the place to be!
Waarom ik dit jullie allemaal vertel komt, omdat ik gisteren, met het onzalige idee kwam om eens te gaan winkelen in Lelystad. Ik kom wel vaker in Lelystad, maar rij dan linea recta door naar Batavia Stad, wat er in tegenstelling tot het winkelcentrum van Lelystad, er wel mooi en verzorgd uit ziet. Oké, de tip van de sluier is opgelicht. Wat een droevenis is het daar in ,laat ik het maar benoemen, Lelijkstad. Er hangt geen sfeer, de winkels zijn betonnen blokken, waar totaal geen eenheid in zit, en het staat kop over kont door elkaar. Ik ben een vrij makkelijk persoon, en vind snel iets goed, maar hier in Lelijkstad aka Lelystad, werd ik toch lichtelijk depressief. Ik had een kaartje gekocht voor anderhalf uur, ik dacht zelf dat dat nogal kort was. Na een half uur keken Joost en ik elkaar aan en zeiden: we gaan!! Uit pure wanhoop zijn we maar naar Harderwijk gegaan, waar het wel fijn toeven is met zijn mooie winkeltjes, lekkere sfeer, en de heerlijke boulevard. Helaas is ook daar heel wat neer gehaald, maar echt alles beter dan Lelystad.
En toch, toch wordt Almere altijd genoemd als lelijke stad, waar geen sfeer in zit. Ooit heeft een programmamaker een filmpje over Almere gemaakt, dat er niets te beleven viel. En sindsdien is het heel populair om Almere af te kraken. Zelfs mensen die in Almere wonen, klagen over Almere. Ik heb dan ook zoiets ga lekker terug naar Amsterdam, of het gooi als het je niet bevalt. Maar dat kunnen ze dan weer niet betalen. Ik ken zat plekken in Amsterdam wat echt niet duur kan zijn, maar daar willen ze dan niet wonen.
Mijn zoon in de winter oostvaardersplassen
Mijn zoon de fotograaf
foto studiojoost.nu
zonsondergang oostvaardersplassen
Claas bezig uitzicht achterkant huis
mijn vaders favoriete visstek
Landgoed hagenvoort in de sneeuw
Ik heb niets te klagen over Almere, ik woon in een heerlijk huis, in een mooie buurt, de oostvaardersplassen ligt zowat in mijn achtertuin, ik heb fijne buren, en ik ben graag in de stad van Almere. Ik zou zeggen durf de uitdaging aan, ga eens winkelen in Almere, fiets eens door Almere, en ga daarna door naar Lelystad.
natasjaslifestyle.wordpress.com 
