Van alles wat uit mijn hart komt

Ik ben moe, zo moe, ik zou wel even willen slapen. Maar ja de plicht roept. Youtuben, snapchatten, whatsappen, Facebook en Instagram checken. Blogs lezen, en reageren. Ik ben er maar druk mee.

Ik ben geen prof, ik ben gewoon een (ik wou schrijven meisje) vrouw, die het heerlijk vind om te schrijven, te zingen, te dansen (als mijn gestel mee wil werken), foto’s te maken, en een beetje gek doen.

Toen ik jonger was, maakte ik me daar weleens zorgen over. Ik bedoel, na mijn pubertijd heb ik mijn harnas afgegooid en ben ik gewoon gaan doen wat mijn hart mij ingeeft. Dat wil dus zeggen, zingen, dansen en grappige dingen vertellen, gewoon op kantoor, want soms wilde ik gewoon de saaiheid doorbreken. Even een term er ingooien, even de boel weer opschudden. En als ik uitging, (trouwens ook weleens op kantoor) dan danste ik, alsof mijn leven er van af hing, heerlijk voelde dat, ik was in een soort trans, en dat met alleen maar cola, zonder alcohol.

gewoon lekker gek

Toen mijn oudste net geboren was, dacht ik, nu moet ik me toch maar minder gek gedragen, ik heb de verantwoordelijkheid van een bloedmooi kind, waar ik met hart en ziel van hou, maar ach dat hield ik nog geen paar dagen vol. Zat mijn kleine jonkie in de box, zette ik de muziek aan en begon ik te dansen, heerlijk, en ik had publiek he?

Later toen hij wat ouder werd, en ik bracht hem naar bed, dan gingen we eerst muziek maken. Hij had toen een elektrische speelgoedgitaar, en zo’n drumstel, en dan maakte hij de muziek en ik zong er zelfverzonnen liedjes bij.

Ik tilde hem altijd op en dan sprongen we samen, terwijl ik zong, la la lalalalala, he he, en mijn oudste schudde dan met zijn koppie, zijn lange haartjes sprongen op en neer. Het is eigenlijk niet zo gek, dat ze zo druk zijn, bedenk ik mij nu. 😉

En terwijl ik vanmorgen ook nog aan het stoffen was, en tegelijkertijd luisterde naar de Carpenters, over viel mij een gevoel van weemoed, wat is de tijd toch snel gegaan.

Als jong meisje vond ik het heerlijk om mee te doen op school aan toneelstukjes, en playbacken. Van mezelf was ik heel stil en verlegen, maar als ik op het toneel stond dan schudde ik dat van mij af.
Laatst had ik een mini reünie van mijn klas van de basisschool. Terwijl ik de klas vroeger niet zo leuk vond, ze hadden altijd wel kritiek op mij, te dun, te lang haar, rare kleren, ik kreeg niet genoeg te eten, hoorde ik van mijn klasgenootjes dat ik een kreng was. Ik was echt verbaasd, huh? Hoezo dan? vroeg ik, ik vond mijzelf namelijk helemaal geen ruziemaakster, maar daar hadden hun een ander idee over: ik kon heel boos worden en dan gillen, en met stoelen gooien. Nou boos kon ik wel worden, maar daar deed ik niets mee, ja later in groep 8/ klas 6. Maar gillen en met stoelen gooien, nou dat lef heb ik nooit gehad…

Bore-Out

Laatst las ik een artikel over  Bore-out, na een Burn-out kun je ook een Bore-out krijgen.

Slaat de verveling toe in je werk, dan heb je kans op een Bore-out, de kans is groot dat je het krijgt als je eentonig werk doet of routinematig werk. Verveling in je werk kan je zelfvertrouwen kapot maken. Je voelt je iedere dag waardeloos en ongelukkig. Je doet net alsof je toegewijd bent in je werk, je stelt je werk steeds maar uit, en voelt je daar ook wel schuldig om, en doet dan net alsof je aan het werk bent.

Normaal gesproken bouw je je zelfvertrouwen op door steeds grotere dingen te bedenken en te bereiken, bij een Bore-out gebeurd het tegenovergestelde: Je bent zo onzelfverzekerd dat je niet eens de meest simpele opdrachten uit je handen kan krijgen.

Bij een Burn-out heb je vaak zoveel aan je hoofd, zo hard gewerkt of heb je het gevoel dat iedereen een stukje van je wil, dat je uitgeblust raakt, je energielevel gewoon op is, zodat er niets meer uit je handen kan komen, en je apathisch op de bank zit, alles is teveel.

Kun je een Bore-out voorkomen?

Vaak sluipt het er in. In het begin is het werk wat je doet altijd een uitdaging, je moet het computerprogramma leren kennen, je collegae, de omgeving, hoe gaan ze met elkaar om, hoe gaat het bedrijf met de medewerkers om, dus in het begin heb je geen tijd voor een Bore-out. Een Bore-out krijg je niet van de een op andere dag.  Wanneer je het gevoel hebt dat elke dag hetzelfde is, dat je elke dag dezelfde dingen moet invoeren, je collega’s elke dag de zelfde grapjes maken: “Goeiesmorgens Juffrouw Janny, ghighi” Dan heb je kans dat een Bore-out op de loer ligt. Terwijl sommige mensen juist goed presteren bij routinematige werkzaamheden, kan een ander juist langzaam leeglopen. Misschien kun je dan kijken of je binnen het bedrijf, andere activiteiten kan doen, misschien is er een plekje voor jou in de ondernemingsraad, of misschien is je werkgever bezig met een nieuw project en kun je daar op inspringen. Natuurlijk moet je dat liggen en willen.

Ikzelf probeerde de laatste maanden op mijn werk nog het beste van te maken, dat wil zeggen: ik kwam zingend binnen, en zei tegen mijn collega: stel dat we nu in een musical zitten: en ik begon spontaan de dansen, en te zingen: “Collega, wil jij ook wat drinken?” Natuurlijk dacht ie dat ik gek was, en misschien was ik dat ook, of was het een Bore-Out?

 

 

Een pechweek met een goudenrandje

Hebben jullie dat ook weleens, dat alles wat je doet gewoon mislukt?

Nou ik had zo’n week vorige week. Ik wilde van alles, alleen mijn hoofd en lichaam werkte niet echt mee. Ik denk dat er een klein griepje achter zat, want ik had ook hoofdpijn, maar was niet ziek genoeg om in bed te gaan liggen, lamlendig dat dan weer wel.

Maar ik had grootse plannen, zo was ik ’s ochtends al bezig met de rode kool, lekker gesneden en gewassen, en hup dat kon een tijdje op het vuur pruttelen. Heerlijke stoofvlees erbij, ook lekker aanbraden en dan uren laten pruttelen.

Ik proefde regelmatig en het begon steeds lekkerder te smaken, ik was tevreden, ik bedoel als ik iets maak dan moet het wel lekker smaken, anders krijg ik er de smoor in.

Tot zover ging alles goed. Daarna ging ik aardappels in de melk koken, huh? In de melk zul je misschien denken? Ja, ik dacht ik maak er aardappelpuree van, en dan kan ik het net zo goed koken in de melk, voor een romige puree. Niet doen dus. Dat pannetje met melk kookt wel 3 keer over, en ik stond er als een oen bij en keek er na, what was wrong with me?? Toch was het uiteindelijke resultaat heerlijk, daar was niets op af te dwingen.

De volgende dag, wilde ik broodjes voor mijn oudste zoon bakken in de oven, wat er fout ging I don’t know, maar opeens kwam er blauwe walm uit de oven, de broodjes waren verbrand. Ook de heerlijke chocomel die ik op had staan kookte over, ik dacht langzamerhand dat ik gek werd. Ik werd steeds vermoeider en kriebeliger.

Proost op ons 17 jarig samen zijn

Zaterdag was ik al vroeg uit de veren om overheerlijke groentesoep te maken. Maar voordat ik de groente ging snijden en wassen, en het vlees ging snijden, deed ik de oven aan op de selfclean stand, ik dacht kan die mooi even reinigen. Na een aantal minuten, werd de keuken steeds warmer en blauwer. Joost vroeg zich af wat er gebeurde. Ik was ondertussen nog in de soep aan het roeren en zag geen hand meer voor ogen. Toch maar even een raam open doen. Joost begon te vermoeden dat het toch niet helemaal pluis was daar in de oven, en probeerde de oven uit te zetten, wat in de eerste instantie niet lukte. Gelukkig lukte het na een paar keer wel, en dat was maar goed ook, want het was helemaal zwart in de oven. Oh wat voelde ik mij een kluns zeg… Wij hebben alle deuren en ramen opengezet, heerlijk terwijl het vriest, maar de lucht moest het huis uit. De pizza steen was geheel verbrand en kon weggegooid worden. Ik heb de oven zo goed en zo kwaad als mogelijk nog schoon gekregen.

’s avonds zaten we een dvd van Witse te kijken, en Witse zit in de auto naast zijn collega zich te scheren met een elektrisch scheerapparaat, zegt Joost, zo’n elektrisch scheerapparaat is helemaal niets, ik heb daar vroeger mijn kop mee open gehaald. Ik moest zo lachen, waarom? Omdat ik hem voor ons 17 jarig jubileum de dag daarna, een elektrisch scheerapparaat gekocht had.En ik dacht bij mezelf: “nou woon ik al 17 jaar met hem samen, ken ik m dan zo slecht?”

Om 00:00 ’s nachts gaf ik m zijn kadootje met de woorden: je mag het ruilen. Toch is hij best blij met het kadootje, (tenminste dat zegt hij) en hoefde hij m niet te ruilen.

Maar gelukkig na deze gekke week las ik op het blog van Godelieve, van Liever Voordelig, dat ik gewoon een prijs gewonnen heb! Hoe leuk is dat?? Zondagmiddag, aten we taart en gingen we uiteten bij de Italiaan, een heerlijke afsluiter. En deze week? Loopt alles weer op rolletjes..

Restaurant Ervaringen

Een van mijn goede voornemens voor dit jaar was om de maand met een vriendin uit eten te gaan. Het werd een keer in de maand.

Hierbij zet ik mijn top 13 van de lekkerste restaurants op een rijtje:

1. Pizzeria Pulcinella, al 35 jaar in almere, en het eten is heerlijk. Heel veel verse groentes, de pizza’s zijn overheerlijk en het vlees uitmuntend. Echt een aanrader om daar naar toe te gaan. Ik was er al jaren niet geweest, en ging daar in mei heen met mijn vriendin sinds 1980.
2. Yamas, daar kun je heerlijk lunchen, maar ook heerlijk ’s avonds eten. Alles wordt vers bereid, en daarom duurt het ook wel lang voor je je eten krijgt, maar het is echt de moeite waard om te eten.
3. Kimono All you can eat, ik hou ervan. Heerlijke sushi en dan die ossenhaas met knoflook, jammie, en je kunt er heerlijk buiten zitten in de zomer dat hebben we ook gedaan.
4. Sake All you can eat, zie bovenstaande, alleen is daar het terras niet super. Je moet wel van drukte houden, maar daar staan de restaurants ook om bekend.
5. Alexandros Almere, een nieuw Grieks restaurant. Via Groupon heb ik gereserveerd voor onbeperkt Griekse tapas, en het was echt super. 13,50 betaalden we pp, ivm met groupon en een 10,00 drinken dus voor 23,50 hebben we ons heerlijk rond gegeten. Je merkt dat ze beginnend zijn en een goede indruk willen maken. Het restaurant zelf is niet heel sfeervol verlicht, maar het eten maakt alles goed.
6. De Herberg, hier hebben ze ook all you can eat en drink, voor minder dan 25,00 euro. Je kunt dan onbeperkt gourmetten, kaasfonduen en bestellen van de kaart, geloof me je zit goed vol. Het is dus niet of of maar en en. Ik kan deze helaas niet linken vlgs mij zijn ze met de website bezig.
7. Pallas Athena, Hier komen wij al vele jaren. Het zit niet op de gezelligste locatie, maar het eten is goed en erg veel. De aubergine kroketten zijn echt een aanrader daar.
8. Olympia Grieks restaurant in Almere Haven. Rob Geus gaf ze de beste keus. Het eten was goed en zeer smakelijk bereid, het zit ook op een mooie locatie in Almere Haven, en toch achter alle andere Griekse restaurants, maar dat komt omdat ik op Alexandros na, bij de anderen kind aan huis ben.
9. Van der Valk Almere, ook hier zijn de gerechten heerlijk bereid, lekker vlees met groentes, de smaak is prima, misschien is de prijs in vergelijking met bovenstaande wel wat veel.
10. Woodstone, Pizza en wine, ook hier wordt alles vers bereid. Ik had een pasta deze was lekker maar ook erg simpel. Ik zou zelf niet zo snel meer kiezen voor Woodstone als je Pulcinella ontdekt hebt.
11. Hudson, je krijgt echt heerlijk goed verzorgde hamburgers, de frietjes worden in een mandje geserveerd, en de salade is ook prima te doen. Echter ik vind de prijs echt veel te veel voor wat je krijgt. Wat echt de moeite waard is, is hun Cheescake, deze is echt goddelijk.
12. Proeflokaal Bregje, hier krijg je voor 12,50 op maandag tot en met woensdag een 3 gangen keuzemenu en op donderdag tot en met zondag is het 14,50. Het eten is goed te doen, de bediening kan wat beter, maar misschien komt het omdat we met een hele grote groep waren en ze daar niet op bedacht zijn. Let wel het is niet voor grote eters, het zijn heel kleine porties, en daarna zou je nog wel naar de snackbar willen om bij te voeden.
13. Tang Dynastie, Aziatisch restaurant, Het eten is prima te doen, alleen ben ik niet zo’n chinees fan, het is vaak flauw en ik zit veel te snel vol. Een aanrader daar is Chinees Fondue.

Zo dit was mijn top 13 van restaurants waar ik ook dit jaar heb gegeten. Deze restaurants zitten allemaal in Almere, en ik zou zeggen, probeer ze ook eens uit. Ik heb de links toegevoegd bij de namen. Jullie kunnen gerust rondkijken… En mijn gewicht? Nog steeds 67,5 kg. Zo zie je maar dat je best uiteten kan gaan zonder veel aan te komen. Mijn vriendinnen, moeder, man en kinderen wil ik bedanken dat ze met mij meegingen om het uit te proberen allemaal. Volgend jaar beginnen we weer opnieuw! Gan bei! Kampai! Saluté! Gia Mas!Proost!

Dat je het over hardlopen wilt hebben maar uiteindelijk gaat het ergens anders over

Sinds oktober heb ik weer meer tijd om dingen te doen die ik leuk vind. Zo loop ik elke week minstens 3 keer en ik ga met sprongen vooruit. Het hardlopen help mij niet alleen om mijn conditie aan te scherpen en mijn rug sterk te houden, maar het helpt ook zeker om mijn geest, hersenen te ordenen. Natuurlijk heb ik het moeilijk gehad met mijn eigen beslissing om niet meer verder te gaan met het bedrijf waar ik in februari 14 jaar zou werken. Het voelt echt als een scheiding een soort rouwproces. De dag dat ik het gesprek had, voelde ik me zenuwachtig, ik voelde wat ik kon verwachten, en ik kon het niet meer aan, ik kon niet meer in het keurslijf zitten die ze van mij verwachten. Ik was het vaker niet dan wel eens met de dingen die we moesten doen. Maar waar ik eerst nog dacht wat moet ik? Ik heb een zwakke rug, welke werkgever zit er op een werknemer te wachten die rugproblemen heeft, dacht ik eigenlijk al snel na mijn laatste rugoperatie, het kan weer, ik zou zomaar weer ergens opnieuw kunnen beginnen, ik ben weer sterk, zowel lichamelijk als geestelijk. 

Prachtige rode  rozen en andere rode bloemen, Rood is mijn kleur

Het gesprek was prettig, vol begrip, tranen stroomden over mijn wangen, het bedrijf was niet meer het bedrijf waar ik bijna 14 jaar geleden binnen was gekomen, snikte ik. 14 jaar, ik kwam kinderloos binnen, ik heb mijn eerste zwangerschapstest in de wc gedaan van het bedrijf, uitkomst mijn oudste zoon. Ik begon met 4 dagen te werken als HR-Assistent, na mijn zwangerschapsverlof kwam ik terug voor 2 dagen. In de bijna 14 jaar kreeg ik twee kinderen, mijn vader verloor zijn onderbeen nadat ie op zijn fiets aangereden werd door een tractor, ik raakte wat overspannen, ik ging door mijn rug, twee hernia operaties. Het kan natuurlijk altijd erger, maar je gaat maar door, en opeens besef je dat je niet meer die vrouw bent die daar 14 jaar geleden binnenstapte, en dat het bedrijf ook veranderd is, maar niet naar elkaar toe maar uit-elkaar. Ik ga ze missen mijn collega’s, die zoveel meer geworden zijn dan dat, eerder familie, maar ik weet ook dat elk einde een nieuw begin is. 

van voor naar achter van links naar rechts : Astrid, Ryanne,Karin, Linda, ikzelf, Bianca

Dinsdag kreeg ik een afscheidsetentje, er werd een spelletje gespeeld wie van de collega’s mij het beste kent, en ik kreeg prachtige Rode bloemen, een bon van Rituals, en ook nog lekkere schubjes, ja ze weten waar ik van hou. Maar het allermooiste cadeau is toch wel mijn vriendenboekje, waarin mijn collega’s zulke lieve dingen hebben gezet over mij.

Kort samengevat: Humor, ongezouten mening, gekkigheid, allerliefste collega, prachtmens, sterke inspirerende vrouw, moedige beslissing, en ga zo maar door. Ik schrijf dit weer door een mist van tranen, als je zoveel lieve woorden leest, en al zal maar een kwart er van waar zijn, dat raakt me diep. En tegelijk maakt het mij ook trots. 

mijn vriendenboekje Madonna, Duran Duran, Linda, Bianca, Natasja 😉

Lieve collega’s

Ik wilde dinsdag zoveel zeggen, maar het kwam er niet uit. Ook ik wil jullie bedanken, voor alle mooie dingen die we samen beleefden, de schouder die we allen soms zo nodig hebben, de ruzietjes die we altijd weer snel oplosten, omdat dat kon. De slappe lach met Linda, de gekke gesprekken met Bianca, (je bent vast mijn zus), de vriendschap met Sandra, ik zal het nooit vergeten. Of het ooit nog zo gezellig wordt voor jullie zonder mij? Ik betwijfel het, maar doe jullie best!  😉

Veel geluk, gezondheid, en liefde gewenst,

Natasja

 

 

 

Bieten Rooien

Van de week kregen wij een folder door de brievenbus waarop stond dat er bieten gerooid konden worden, op de akkers achter ons huis. Nou moet ik jullie vertellen dat ik dol ben op bieten. Ik koop ze altijd ongekookt op de markt, laatst zag ik ze ook bij de buurtsuper, dat was dan wel voor het eerst. Ik hou niet van die voorgekookte bieten. Maar goed, ik wilde wel even met het fietsje naar achteren rijden om bieten te gaan rooien.

Gister was het zover, ik zag uit het raam al dat er mensen bezig waren met het rooien. Ik stond nog in mijn pyjama, toen ik dacht: Ik ga er ook heen. Ik haalde een waslap over mijn gezicht, poetste mijn tanden, deed mijn regenpak over mijn huispak aan, en met bril en staart en groene kaplaarzen van mijn zoon (ja we hebben nu dezelfde maat) fietste ik met een big shopper naar achter. 

Big Shopper met Bieten

Daar aangekomen, vertelde een mevrouw mij dat ik helemaal naar achter moest lopen, en daar zou iemand uitleggen hoe ik de bieten moest rooien. Vol goede moed liep ik door de modder, het had geregend en het was een vieze modderige bende, hoera voor de stylish Laarzen, Regenpak, bril en ongekamde staart, Natasja’s Lifestyle ;-), naar achteren. Daar vertelde een aardige meid me precies hoe ik het moest doen. De bollen naar je toetrekken en dan trok je ze er zo uit. Daarna moest je het loof met je handen omdraaien, zodat je ze langer kon bewaren. Ook moesten de bieten onder het zand/de modder blijven, tot je ze ging koken, dan pas waste je ze, want anders bleven ze niet lang goed.

En daar ging deze goed voorbereide boerin, richting een akker, ik liep ver naar achter en zag daar een vrouw bezig. Ze had al een aardig mandje vol. Ze liet me zien hoe zijn het deed, en daar ging ik met blote handen aan de gang. Het eerste bosje was echt een zielig bosje met piepkleine bietjes er aan, daar had ik niets aan, grote rode ronde knollen, daar ging ik voor. Ik was zo bezig er kreeg er steeds meer handigheid in, ik haalde er mooie grote bieten uit, maar aan het einde werden ze steeds kleiner.

Ik pakte mijn big shoppper waar al aardig wat bietjes in lagen en liep verder naar achteren daar waar niemand stond. Mensen hebben namelijk altijd de vreemde gewoonte om op een kluitje met zijn allen te staan. Tip: niet doen!!! Ik begon vooraan en ik trok er mooie grote kroten uit de grond. Ik voelde me krachtig, de zon scheen, en ik dacht wat is het eigenlijk heerlijk om in de buitenlucht te werken. Na een tijdje begon ik mijn rug te voelen, stroomde bloed uit mijn vingers, maar ik ging door, ik moest door, ik had immers mijn ouders en schoonouders ook heerlijke bieten beloofd. Mijn vingers waren bevroren en bloederig, mijn rug voelde stijf, toen ik in mijn big shopper keek en vond dat het genoeg was. Natuurlijk was de tas veel te zwaar, en natuurlijk moest ik met die tas nog een heel eind terug, en natuurlijk dacht ik, Natas, eigenwijze tuthola, maar ik zette door, hup tas aan linker hand, rechter hand, allebei de handen, optillen aan de onderkant, en zo bereikte ik mijn fiets.

Ik legde de tas op mijn voorbagage en fietste naar huis terug. Thuis aangekomen bekeek ik mezelf eens goed, ik leek werkelijk wel een zwerver, overal modder, in mijn haar, op mijn gezicht, (wel goed zo’n modderbadje toch?) op mijn regenpak en regenlaarzen. Maar ik had mijn doel bereikt.

Waar was je nou opeens, zegt vriendlief als ie me ziet, we dachten al dat er was ingebroken, je fiets was weg, jij zegt ook niets. Floris wilde je nog helpen, het is niet handig dat je dit doet met die rug van je. Nee dat was het zeker niet. 😉 

zonder ballonnen geen feest al ben je 13 jaar😍

 De bieten zijn in drie tassen verdeeld, ik ben mij heerlijk gaan douchen, mijn regenpak heeft een bad gehad en hangt nog op ons dakterras, en daarna ben ik nog met vriendlief en jongste zoon naar de stad gegaan, toen we thuis kwamen was het al bijna tijd voor bezoek voor de verjaardag van mijn oudste zoon. En ja ik voelde het natuurlijk in mijn rug, ik heb zo min mogelijk gezeten, (altijd makkelijk als je een verjaardag hebt) en was veel in beweging met het maken van hapjes en het inschenken van drankjes. Elke keer als ik moest opstaan voelde ik het wel in mijn rug, maar niet zeuren Natas, dan moet je maar niet zo eigenwijs zijn… Ik heb de bietjes nog niet gekookt, maar als ik ze heb gegeten horen jullie ongetwijfeld hoe ze waren.

Houden jullie ook van bietjes? Hier vinden ze ze heerlijk… maar ik ben er nog niet achter of het de bietjes zijn of de speklapjes die ik er altijd bij maak....

 

Lazy Sunday Afternoon #10

Ik denk dat ik sliep in de jaren 90. Ik ben echt een jaren 80 meisje. De muziek, de kleding, ja zelfs het haar, ik heb heel lang van de jaren 80 gehouden. Dat wil niet zeggen dat ik nou de jaren ’90 door ben gekomen in een jaren ’80 tenue, want dat is niet waar, alleen, ik had niet echt wat met die kleding. Ik wist nooit wat ik mooi vond, wat ik aan moest trekken, het was het net niet voor mij. Net als de muziek dus. Ik miste de melacholieke klanken, van Nick Kershaw, Split Enz, de funky songs van Duran Duran, oke, ze kwamen uiteindelijk met een geweldig album “the wedding Album” maar de Magie van de jaren ’80 was eigenlijk wel voorbij. Het heeft jaren geduurd, voordat ik toch wat muziek uit de jaren ’90 ben gaan waarderen.

Ten is het debuutalbum van de Amerikaanse rockband Pearl Jam en is uitgegeven op 27 augustus 1991 bij Epic Records. Ten is tot op heden het best verkopende album van de band en wordt gezien als een van de meest iconische albums van de jaren 90. bron wikipedia

Het nummer Alive is natuurlijk een iconisch nummer, echt de power, die die song uitdraagt, geweldig, al voel je je nog zo in de put, met dit nummer, ga je toch naar de toppen van de bergen.

Ik zou het album geen recht aan doen als ik er niet nog een nummer aan toe zou voegen. Een tegenstelling van Alive, maar ook zo schitterend: Black, kippenvel, tip: luister dus eerst Black en daarna Alive… snap je m?

Kippenvel!!! Geniet!!!

Vakantieperikelen #5

Deel 5 alweer van mijn vakantieavonturen. Hier kun je Vakantieperikelen #1, #2, #3 en #4 lezen.

We hadden als we in en om het zwembad waren altijd de deur van ons huisje open, we konden namelijk vanaf het zwembad ons huisje heel goed in de gaten houden, en zoals ik al eerder vermeldde, was ons huis maar bewoond met 6 verschillende mensen, dus makkelijk bij te houden. Wij verwachtte daarom ook niet dat er ongenode gasten in ons huisje zouden komen….

En daar kwam Floris aangelopen, met een blik alsof hij een geest gezien had: ‘Een Slang, ik heb een slang gezien, en die ging bij ons naar binnen’. Jaja grapte ik nog, een tuinslang zeker. Nee mam, echt een slang. Floris maakte een schril geluidje van angst.  Paps en Michiel liepen met Floris mee. Ik zat nog met een icepack op mijn voet languit op de bank. Zal ik wel of niet kijken, dacht ik. Ik keek even naar mijn voet, die er nog vurig uitzag, de nieuwsgierigheid won het van de vervelende voet, en al strompelend liep ik naar ons huisje, Waar ik Joost druk zag zoeken naar iets wat maar op een slang leek. ‘Ik kan niets zien hoor, mompelde hij. Weet je zeker dat het niet gewoon een hagedis was? of dat je het hebt verbeeld?’ Nee, echt niet, zei Floris. Ik liep naar het huisje en ik wilde naar binnen gegaan, en ik zie zo een slang naar binnen kronkelen.

    
De Bedbank van de kinderen, werd in elkaar gezet, we verschoven de bank, en ja hoor, daar op de grond tegen de muur, een slang. Niet een hele grote maar toch een kronkelende slang. Ik pakte de bezem en Joost, zwiepte de slang met de bezem vakkundig uit het huisje. De slang kronkelde zo door het gras richting de planten pot.

Gelukkig, die is weg, de kinderen hadden anders geen oog dicht gedaan, verzuchtte ik. Maar midden in de nacht kwam er een klein Michieltje aan mijn bed staan, dat hij een nachtmerrie had gehad, en wat doe je dan? Dan trek je zo’n klein lief lijfje tegen je aan, en voor je het weet ligt hij diep in dromenland, en lig ik verder de hele nacht wakker. Uit pure ellende ben ik maar naar zijn bed gegaan, en heb geprobeerd daar maar wat te slapen, wat moeilijk ging, vermoedelijk door de volle maan.

  
Toen we de volgende avond de eigenaresse vertelde over ons slangen avontuur, vertelde zij, dat de Slangen leefden in het bos, maar omdat het zo uitzonderlijk heet was, zochten ze verkoeling vlakbij het water. De Serpente (zoals zij ze noemde) was niet gevaarlijk. Later zagen we nog een slangetje voor het huis krioelen.

Joost, ook niet vies van een beetje sensatie, vertelde het slangen avontuur aan onze Poolse vriend die boven ons een appartement had gehuurd, en die had het niet meer, hij vertelde Joost dat ie als de dood was voor slangen. De volgende dag waren de Poolse vrienden al heel vroeg naar het strand, en dat ging een paar dagen zo door.

Na een paar dagen was mijn voet ook weer normaal en konden we weer wat gaan ondernemen, in dat nog steeds hele hete Toscane.

Hiep hiep hoera voor Michiel!!

Vandaag is mijn jongste zoon jarig, alweer 9 jaar.  Drie en vier jaar geleden schreef ik ook een stukje over hem maar dan op Facebook klik en klik. Moeder worden was altijd mijn allergrootste wens. Ballerina en Actrice worden ook, alleen daar wilde ik niet teveel moeite voor doen, maar moeder worden wilde ik met heel mijn hart.

Michiel verscholen achter een milkshake, met zijn beste vriendje Evan

Mijn tweede zoon is een mooi geschenk, hij is ook een mooi portret, Michiel leeft in Michielland, en hij heeft een duidelijke mening over alles, dat brengt hem nu al weleens in een lastig parket, en hij begrijpt dat niet altijd, tenslotte mag hij toch zijn eigen mening hebben, zegt hij dan. Natuurlijk, zeg ik dan, maar dan kun je verwachten dat je ook duidelijke tegenspraak krijgt.

Michiel net een uurtje oud.. Liefde met een grote L

Zoals elk kind probeert Michiel graag uit, hij houdt van uitdagen, en kijkt hoever hij gaan kan. Afgelopen jaar op school heeft hij zichzelf met zijn gedrag vaak in de kijker gespeeld. Hij voelde geen respect voor de leraressen en ging maar door met grenzen verkennen. Hij werd regelmatig de klas uitgezet, en hij moest regelmatig nablijven. Later vertelde hij dat hij het prettig vond om de klas uitgezet te worden, dan kon hij rustig verder werken, de klas was nogal druk.
 

9.7.2006 -9.7.2015

 
Vlak voor de zomervakantie had Michiel een wenmiddag met zijn nieuwe Juf. En ja hoor het was gelijk raak, hij mocht de klas alweer snel verlaten. Echter toen hij thuis kwam keek hij verslagen vanaf de bank toe: Dat was eens en nooit meer zei Michiel. Wat had deze Juf gedaan? Zij had nadat hij de klas uitgezet werd, een gesprekje met hem gevoerd, en dat had diepe indruk op mijn kleine man gemaakt. Ik heb vertrouwen in het nieuwe schooljaar.

Hoera Michiel 4 jaar geleden toen 5 jaar

Michiel is een heel makkelijk ventje, gek op zijn broer, zijn vader en gek op mij, hij luistert heel goed naar mij, Michiel houdt van duidelijke grenzen, en als je hem dat geeft eet hij uit je hand.
Zijn verjaardag hebben we vorige week vrijdag gevierd, dat heb je als je in de vakantie jarig bent, dan gaan de meesten met vakantie. Gelukkig was het vrijdag mooi weer en niet te warm, konden we met fatsoen buiten zitten.

Helaas konden Opa en Oma van vaders kant vrijdag niet, omdat ze visite kregen uit Zeeland, maar zij kwamen afgelopen zondag nog.

 

Michiel en ik Liefde voor altijd

 
Vandaag is hij dan negen jaar geworden, negen jaar geleden om 20:27 uur geboren, mijn liefste, mijn rijkdom mijn alles. Gefeliciteerd lieve schat op nog heel veel mooie jaren. Ik ben zo gelukkig dat je er bent!!

Broederliefde, deze blikken zeggen genoeg

A night at the park

Op een dag in februari vertelde mijn collega ineens dat hij naar Duran Duran ging. Mijn interesse was gelijk gewekt, waar, wanneer hoe? 20 februari, heb ik de kaartjes voor A night at the park besteld, 3 kaartjes, voor mijn lief, mijn oudste zoon, en mijzelf. Ik wilde graag dat mijn oudste zoon meeging, ik wilde hem laten voelen, laten beleven, hoe geweldig zo’n festival is, en hoe muziek je in je hart raakt. Ik geloof dat het aardig gelukt is.

Ik was gisteren behoorlijk zenuwachtig, wat als mijn zoon toch niet werd toegelaten, hij was tenslotte geen 18 jaar, daar had ik nog niet eens bij stilgestaan, totdat mijn collega mij er op attendeerde. Maar deze angst was volledig ongegrond.

Alles zat mee, de muziek, de locatie, en vooral het heerlijke weer. We begonnen met een beginnende Haagse band Splendid, het was nog rustig in het park, op zich vond ik dat wel zielig voor deze groep die het overigens heel goed deed, heerlijke muziek, en de zang was ook lekker. Daarna een halfuurtje pauze, tijd voor wat eten en drinken. Daarna kwam Abba Gold, het begin van Abba Gold was niet echt goed, de muziek overstemde de zang, maar naarmate de tijd vorderde klonk het allemaal beter, of was ik toen al langzaam aan het doof worden?

Na Abba Gold begon het op het veld al een stuk drukker te worden, tijd om weer wat te drinken, ik had namelijk niet veel honger, maar wel enorme dorst. Ik genoot van elk moment, met mijn lief en mijn zoon, hoe fijn is het niet om dit met elkaar te mogen meemaken? Terwijl mijn zoon en ik wat drinken haalde, vroeg ik aan hem of hij het leuk vond, hij knikte van ja, maar zei hij, ik ga niet zo raar staan dansen als jij dat doet hoor mam! Ik moest lachen, en zei, dat moet je lekker zelf weten, maar ik doe het lekker wel, want ik hou er van. Als je eens wist hoe gelukkig ik ben dat ik dit allemaal weer kan doen, dit had ik vorig jaar niet kunnen bedenken, toen ik meer aan mijn bed gekluisterd lag, dan wat anders, door een Hernia, die volgens het ziekenhuis niet makkelijk te opereren was. Daarom geniet ik nu zo dubbel van alles weer.

Na Abba kwam K’s-Choice, die werkelijk het dak, of wel de hemel er af zong, wat een geweldig optreden. Ik was zeer ontroerd toen ze het nummer blauw, van de Scene speelden, met een foto van de onlangs overleden The Lau op het scherm, tranen over mijn wangen. En natuurlijk ging ik uit mijn dak bij het horen van Iam not an Addict, werkelijk geweldig. Na K’s-Choice kwam de Dijk, op zich wel aardig, maar ik vind lang niet alles goed van hun, Binnen zonder kloppen en dansen op de vulkaan zijn dan wel mijn toppers, en ik ben nergens goed voor vind ik ook goed, maar die speelden ze niet.

genieten van ub40

Daarna kwam UB-40 met Ali Campbell, ik stond zo dichtbij het podium, dat ik hem duidelijk kon zien, een kleine man met een dikke buik, en dunne benen, maar een stem die nog steeds klinkt als een klok, ik heb genoten van Kingston Town, Food for Toughts, Red Red Wine, en nog veel meer, terwijl ik stond te genieten en te dansen, kwam mijn oudste zoon ineens dat hij moest plassen. Ik keek achter me en zag dat dat erg moeilijk ging worden, en ja ik had zo’n mooie plek, die zou ik kwijt raken als ik met hem naar de wc ging.

Ik vroeg hem even te wachten tot UB-40 was afgelopen. Ik zag hem onrustig op en neer bewegen, maar ja ik wist op dat moment geen oplossing, en mijn plek afstaan, als na UB 40 nog als afsluiter mijn favoriete tienerband, en mijn grote tiener liefde gaan optreden, dat heb ik zelfs niet voor mijn kind over, als het niet hoeft. Hij heeft het volgehouden tot UB40 en is daarna naar de wc gegaan met zijn vader. Ze zijn nooit meer op de plek komen te staan waar ik stond, dichtbij het podium, dichtbij Simon, maar enkele meters achter mij.

Nou had mijn lief mijn telefoon mee, dus kon ik Simon niet van dichtbij fotograferen, omg Simon, Ik voelde me weer 14 jaar, ik kon hem zo goed zien, ik gilde keihard Simon, maakte een hartje met mijn handen, zong keihard alle liedjes mee, en lachtte samen met mijn concert vriendinnen ( je maakt zo snel vrienden daar) toen Simon zich met zijn rug naar ons toe in zijn broek zat te graaien, wellicht had ie iets goed te leggen.

duidelijker kon ik het niet krijgen, maar die witte broek is Simon

  
Alle bekende nummers kwamen voorbij, ze begonnen met a view to a kill, ordinary world, white lines, wild boys, ze passeerden allemaal de revue, The Reflex zat niet in het repotaire maar dat mocht de pret niet drukken. Ik heb de dag en avond van mijn leven gehad. Ik geniet nu nog na, met de dvd van UB40 op de voorgrond, (achtergrond kan ik het niet echt noemen) wat een cadeau na een aantal mindere fysieke jaren, dat ik daar weer kon staan. Ik zeg vier het leven, het kan zo over zijn…. Tot het volgende festijn.