Lazy Sunday #29 Thomas Pannenkoek Challenge #3

Gister las ik in de nieuwsfeiten van mijn blog collega Di Mario, dat het alweer 18 jaar geleden is dat de zanger Falco overleden is.

 

mijn moeder en ik in de skilift 1990

Wie kent het Iconische nummer Jeanny niet. Ik hou van dit nummer, het heeft iets mysterieus, iets krankzinnigs maar bovenal is hij gewoon geniaal, ik ken de tekst letterlijk uit mijn hoofd, de eerste klanken van het nummer het bezorgd mij kippenvel en voert mij terug naar 1986. Ik was voor het eerst op wintersport met mijn ouders en mijn broer. He ik voel een Thomas pannenkoek Challenge weer aankomen. We waren met de bus. En mijn moeder had twee big shoppers vol geladen met broodjes, drinken en snaaiwerk. Werkelijk wij waren de hoek van de straat nog niet uit of de hoofden van mijn broer en mij, zaten in de big shopper.  Mede reizigers zouden later zeggen: wij zaten vol ongeloof te kijken wat er allemaal uit die big shopper kwam, en dat jullie maar door bleven eten. Ik zat naast mijn vader en mijn broer naast mijn moeder. Toen mijn broer aan het slapen was zei mijn moeder (ze vroeg het niet namelijk) dat ik naast mijn broer moest gaan zitten. Al snel snapte ik waarom, hij liet van die zachte windjes, die je niet hoort, maar des te beter ruikt. Om je dood te schamen zou mijn moeder later zeggen, jaja, en dan je onschuldige dochter voor de geur laten opdraaien.
We hadden een appartement, maar we aten regelmatig in de nabijgelegen hotels. ‘ochtends waren we al vroeg op pad, want rond 10 uur moest je kant en klaar boven op de piste staan voor je ski les. Mijn broer had het na drie skilessen wel gehad, en skiede (gewoon zoals hij is) rechttoerechtaan naar beneden, dat ie af en toe bijna iemand raakte dat was bijzaak.

Ik skiede braaf met skileraar Theo en het klasje de hele piste af. Theo hield van tochten door de bergen, en ik denk destemeer omdat hij dan weer bij zo’n kneipe een heerlijke snaps kon drinken.

 

heerlijk in het zonnetje

Tussen de middag spraken we af op het mittelstation, waar ik meestal een spaghetti bolognese at, en heerlijk met mijn snoet in de zon lag. We hebben eens een jaar gehad, dat het zo warm was, dat er mensen in korte broeken skiede, en waar ik mij, met mijn hoofd in de zon met mijn ogen dicht, waande in een warm land, en verbaasd was ik als ik mijn ogen opendeed, en ik midden in de sneeuw lag.

Wintersport is een echte doe vakantie, je bent de hele dag in touw. Het skiën vond ik op zich wel leuk, maar tegelijk was ik ook wat angstig, ik stond altijd wat gespannen op de Skies. Ook het zitten op de sleeplift met skies vond ik een ramp, wanneer sprong je uit de sleeplift, meestal ging het goed, maar ik heb me ook een paar keer laten vallen. Uitrusten deed je na de apres Ski en voor het avond eten. Na het avond eten taaide we al snel af en lagen we al snel in diepe slaap.

 

ik in actie

Na het skiën gleden we altijd het barretje Avalance binnen, waar we een afzakkertje namen. Dat wil zeggen ik een Chocomel (mit Ruhm? ik dacht dat ze room (slagroom bedoelde)nein mit Sahne, of een Spezi (7-up gemengd met cola). In Avalance draaiden ze goede muziek, en was het super gezellig, de bar werd gerund door een Nederlandse, Betty, gek dat ik haar naam nog weet. Ook de skileraren kwamen daar apres skiën. Betty draaide in haar bar de nieuwste muziek, zoals A-ha the sun always shines on t.v. en Princes met after the love has gone, en ook Falco met Jeanny, deze nummers kwamen regelmatig voorbij en maakte echt de sfeer daar. Heerlijk ongedwongen kletsen, en genieten van alles om mij heen.

Heel veel was er niet te doen in het dorp. Op donderdag was er altijd bij Hotel Martin muziek, waar de knapste skileraar met zijn minder knappe familieleden muziek maakte. Mijn vader zei altijd tegen de knappe skileraar: Hannes (zo heet hij) spiel noch einmal “Adam sloeg Eva met de suukerbieten voor de kont” En dan pakte Hannes zijn blaasinstrument en speelde het nummer. Natuurlijk werd er flink wat hoempapa gespeeld en dan haakten we allemaal in, ja het was echt gemoedelijk en gezellig.

 

ik en mam voor de apres ski

Op vrijdagavond was er in de kelder van een hotel een disco, waar heel het dorp aanwezig was, ook vanwege de uitreiking van de medailles die dan uitgereikt werden. Het was een echt feest. Ik ben  vier keer in 1986 &1987 en 1990 & 1991 op wintersport geweest maar alleen in 86 heb ik zo’n heimwee gehad toen ik weer thuis was, ik miste de sfeer, de sneeuw en de gezelligheid, wat vond ik nederland grijs en kaal toen ik in 1986 weer thuis was. Ik heb echt gehuild dat ik weer terug wilde.

In 1991 ben ik voor het laatst op wintersport geweest, met mijn ouders, zij zijn echte skifanaten,ik wat minder, maar de sfeer van een wintersport is met geen enkele andere vakantie te vergelijken.

Als ik Jeanny hoor denk ik aan die eerste wintersportvakantie.