Werkloos en nu?

Wat wil je later worden? Hoe vaak is het jou niet gevraagd, en je hebt vast geantwoord, Brandweerman, Politieagent, verpleegster, zangeres, fotomodel.

Ruim anderhalf jaar geleden besloot ik om weg te gaan bij mijn oude werkgever waar ik bijna 14 jaar gewerkt heb.

Als je weggaat met wederzijds goedvinden, dan heb je recht op een uitkering van het UWV, gelukkig was dat bij mij ook het geval.

Met je digi D, kun je je alvast inschrijven bij het UWV als je overeengekomen bent met je werkgever dat je gelijk met werken stopt, maar dat je contract nog enkele maanden doorloopt. Let wel, dat je dan ook gelijk moet solliciteren, ook al krijg je je loon van je werkgever nog gestort.

Omdat alles digitaal gaat, heb je weinig persoonlijk contact. Mijn ervaring is dat een maand nadat mijn eerste werkloosheidsdag in ging, ik een 3 daagse bijeenkomst moest volgen via het UWV. Daar legde ze uit wat het UWV voor je kan betekenen, hoe je je sollicitatie door moet geven, hoe je social media gebruikt en je netwerk om werk te vinden, en ze bekijken je CV en vertellen je wat er gewijzigd kan worden zodat het voor de werkgever een beter aanzicht geeft.

Elke maand stuur je digitaal je uren toe, als je gewerkt hebt, zo niet dan geef je aan dat je niet gewerkt hebt, en dan krijg je na max 15 werkdagen je uitkering gestort. Je moet minimaal 4 sollicitaties per maand hebben gedaan, en deze doorgeven aan het UWV, dit is ook digitaal, netwerkgesprekken, inschrijven uitzendbureau’s tellen ook mee met de minimale sollicitaties.

Na die driedaagse bijeenkomst, hoor je verder bitter weinig van het UWV, op een gesprekje na, die ik een maand na de driedaagse bijeenkomst kreeg.

Door de wildgroei van uitzendbureau’s heb je soms geen idee meer waar je je allemaal hebt ingeschreven. Daarom vind ik de vacaturesite Indeed wel een verademing, omdat daar vacatures opstaan die geplaatst zijn door verschillende bedrijven en uitzendbureau’s.

In mijn netwerk van LinkedIn heb ik ook nog niet zoveel respons gehad, er wordt veel gedeeld, interessant bevonden, maar echt weinig netwerken en vacatures wat er uit komt. Toch is het wel aan te bevelen om een profiel op LinkedIn aan te maken, want bij sommige sollicitaties kun je heel makkelijk je LinkedIn profiel uploaden en gebruiken.

Wat ik erg mis, is het persoonlijke contact, ik ben nog steeds van mening, dat recruiters, pas echt een beeld van iemand kunnen vormen als diegene voor je zit, en lijkt het mij een opgave om door alle wir war van CV’s te kijken wie nou geschikt is voor de job. Ik heb eens ergens gelezen dat recruiters 9 seconden de tijd nemen om je CV door te lezen, dus zorg dat die gelikt is.

Ik begon met wat wil je later worden. We vragen het allemaal wel aan een kind. De meeste droomberoepen, blijven bij dromen. Als je thuis zit werkloos, ben je dan niets?
Wat wil je later worden? Ik dacht dat ik al iets was.

Niemand weet hoe laat het is.

“Je ouders zullen misschien gezegd hebben, kijk je uit? Doe je voorzichtig? En natuurlijk heb je gezegd: Natuurlijk, ik weet wat ik doe, ik fiets al jaren”

Op vrijdag de laatste dag van onze vakantie, sterker nog het laatste uur voor we vertrokken, kregen we een mailtje binnen, van een vader, die zijn clienten op de hoogte moet stellen over het onmenselijke verlies wat zijn familie ten deel viel, zijn zoon en tevens partner in de zaak, was tijdens zijn vakantie verongelukt op de fiets. 30 jaar.

Toen ik het las knapte er weer even wat bij mij, mijn vader, hij had zijn fietsongeluk wel overleefd. Deze jongen met een grote en mooie toekomst voor zich, deze jongen had het niet overleefd.

Ik liep nog even naar het zwembad, en moest het even laten bezinken. Waarom gaat de een wel dood, en blijft de ander leven? vroeg ik mij af. Heeft de een mazzel en de andere pech? Is er een lotsbestemming, of is het gewoon allemaal anarchie en hebben we nergens grip op. Wij zijn volgens mij als mens de enige bewoners van deze aarde die overal grip en controle op wil uit oefenen, en denken dat het leven maakbaar is.

In mijn hoofd zong Youp weer, niemand weet hoe laat het is, we leven nu, op dit moment, er is geen morgen, er is alleen nu, dacht ik daarna.

We stapten in de auto, op weg naar huis, en ik moest telkens aan het verschrikkelijke nieuws denken. Je kind verliezen, dat is toch het ergste wat er bestaat? Op de radio klinkt Pink Floyd, Wish you were here, ik zit achterin de auto, met mijn jongste met zijn hoofdje op mijn schoot, zijn oogjes dicht, ik kijk naar zijn lieve mooie snuitje, en ik voel een traan over mijn wang glijden.

Wij kwamen gezond en wel weer thuis. Met een heerlijke vakantie achter de rug. Helaas is dat niet voor iedereen weggelegd.

Note: later lees ik dat Wish you were here op zijn uitvaart gedraaid is….

 

Lazy Sunday #40

Ja welk nummer zal ik hier vandaag neerzetten, ik weet het even niet.

Gister was een redelijk mooie dag en terrassen dag in Almere… En jaaaa dan zijn mijn vriend en ondergetekende van de partij. Voor €3,50 kon je een muntje kopen en met dat muntje kon je bij een tentje voor een restaurant een hapje halen… Zo aten we een hapje bij de Griek, bij proeflokaal bregje gamba aan een stokje en heerlijke saté , sushi bij Kimono en een halve hotdog bij Hudson. Voor ons stond een vrouw in de rij die zeurde om de halve broodjes en worstjes ze vond het nogal duur dan. Ik dacht, waarom sta je dan zo lang in de rij??? En als je lief voor het worstje bent wie weet word ie wel… Anyway het was heerlijk en gezellig. Lekker buiten genieten van een hapje en een drankje en van elkaar.

Vanavond gaan we lekker weer uiteten, ik hou er zo van! En daarna nog even mijn ouders bezoeken.

Ondertussen zit ik te broeden op een lekker nummer voor vandaag en het word weer eens Nederlandstalig… De tweede van de Lazy Sunday…Ik was te jong om ze toen super leuk te vinden, maar na hun comeback en eigenlijk daarvoor al begon ik de muziek lekker te vinden, ben twee keer naar een concert van hun geweest en van de week draaide mijn lief de DVD van Symphonica in Rosso… Nee geen Nick en Simon maar: Doe Maar… En nu ga ik op YouTube een leuk nummer zoeken…. Fijne Lazy Sunday😘

Niet lullen maar poetsen!

Vandaag kwam ik ook alweer met een gejaagd gevoel uit bed. Gisteravond werd ik door de sollicitatiemeneer gebeld dat ik door ben naar de tweede ronde…Jippie Yeah, maar tegelijk: Kan ik het wel, ben ik wel goed genoeg. Die gevoelens hebben alles te maken met de afgelopen periode bij mijn oude werkgever.

“De wil is er echt, maar soms moet je je afvragen of hier je toekomst nog ligt” Ik liep al een tijdje mijn tenen, en of dat nu door mij komt, door mijn rug problemen of door alle veranderingen, soms groei je uit elkaar, en kun je het niet meer met elkaar eens zijn, terwijl je elkaar toch nog wel aardig vind. Dan moet je beslissen om uit elkaar te gaan.

Ik  heb gehuild tijdens het gesprek, zo ben ik nu eenmaal, maar tegelijkertijd voelde ik een opluchting, alsof er een last van mijn schouders af viel.

Toen ik thuis kwam ben ik als een gek gaan schoonmaken en ordenen. Samen met Joost waren we bezig zijn bedrijf opnieuw vorm te geven. En net toen we het een beetje eens werden, werd ie gebeld door een klant, of hij daar voor vast wil komen werken. Hij greep dit aanbod met beide handen aan, omdat nu ook mijn vastigheid was opgehouden.

Inmiddels zijn we 5 maanden verder, nadat ik mijn werkgever gedag zei. En heb ik na een paar inschrijvingen bij uitzendbureau’s, een echte sollicitatiebrief geschreven, hoewel, het was een korte en bondige brief. En ik mocht op gesprek, en nu dus voor het tweede gesprek. Het lijkt me heel leuk om daar te beginnen, maar tegelijk ben ik ook bang, bang voor het onbekende, weet je als je 20/ 30 jaar bent, dan stap je zo makkelijk van de een naar de andere situatie. Tenminste ik wel, ik was altijd heel flexibel, als ik het niet meer naar mijn zin had bij het ene bedrijf dan hopte ik hup naar een ander bedrijf. Mijn moeder zei altijd dat ze zo veranderd was na de kinderen. Ik lachte haar uit en zei dan: Nou volgens mij ben je nooit anders geweest. Ik moet mijn woorden terugnemen, ik ben nu van hetzelfde laken een pak.

Vandaag kwam ik dus met een gejaagd gevoel uit bed. Nadat ik iedereen van eten had voorzien, en een ieder de deur had uitgewerkt, ben ik nog even naar bed gegaan, om wat te lezen. Maar ook daar werd ik niet rustiger van. Dan maar douchen, haren wassen, föhnen, leuke kleren aan, hup Natas!

Ik belde mijn vader om te vertellen dat ik door was naar de volgende ronde. “Goed zeg! zegt ie blij. “Tja zei ik, ik weet het niet hoor Pap, het gaat allemaal zo snel”.  Hij vroeg aan mij of het mij leuk leek: “Ja zei ik. Nou, zei die, het is ook lekker dichtbij, je kunt je uren zelf inplannen, wat wil je nog meer. Mijn zware hart werd al een stukje lichter. Natuurlijk heeft mijn vader gelijk.

Ik vertelde mijn vader dat ik zaterdag een hoelahoep gekocht had, en dat ik het best een klus vond om dat ding draaiende te houden, en dat ik daardoor blauwe plekken op mijn zij heb. En vandaag moet ik ook nog naar fysio, die man zal wel denken. Dus zei ik tegen hem, ik stop maar even met hoelahoepen totdat die blauwe plekken weg zijn. Niet verstandig vond mijn vader, “Gewoon niet forceren, en niet zoals jij als een gek gaan hoelahoepen, opbouwen moet je, en gewoon elke dag een paar keer een paar minuten, die blauwe plekken gaan heus wel weg, maar als je nu gaat stoppen kun je over een paar weken weer opnieuw beginnen. “Dank je Pap, zei ik, voor je adviezen, je had coach moeten worden”. Dat was ik toch ook… Tja alleen noemden we dat toen anders. En kijk: Ik heb weer een heel stukje geschreven! Wat moet ik toch zonder mijn ouders!

 

 

 

Lazy Sunday #26

Oké dit is mijn eerste Nederlandstalige Lazy Sunday. Het is niet dat ik niet van Nederlandstalige muziek hou, maar meerendeel van de Nederlandstalige muziek is mij te hoempapa. Maar deze dus niet. Dit is een liedje waar iedereen wel eens van droomt. Ik heb het ook weleens gedacht, opnieuw beginnen. Maar nu weet ik dat ik in mijn eigen leven ook opnieuw kan beginnen. Het is eigenlijk de langste adem wint! Echt waar!!! Al denk je soms dat je leven een kaartenhuis is die omvalt, dat niets meer blijft staan, dan kan ik je nu vertellen, het leven is als een Tsunami, die huizen verwoest, maar als de fundering blijft staan, kun je het weer opbouwen, en dan kijk je vol trots na je nieuwe zelf opgebouwde huis… Trots ben ik, de storm is gaan liggen, af en toe waait het nog… Maar meestal regent het… Zonnestralen.  Geniet!!!

Failliet!

 

Het gaat de goede kant op! We zijn uit de crisis! Het zijn hoopvolle berichten die je hoort op het journaal en leest in de krant en op internet.

Maar hoe kan het dan dat een warenhuis als V&D toch nog even op de valreep in 2015 failliet verklaart is?

En zo zijn er de afgelopen jaren heel veel grote bedrijven omgevallen, gekrompen, overgenomen en noem het maar op. Niemand lijkt de crisis op een normale manier te kunnen overleven.

Ergens snap ik het wel dat er zoveel grote bedrijven omvallen. Ik wil echt niet de econoom uithangen en zeggen dat ik verstand van zaken heb, maar  als consument kan ik toch al heel lang niet echt meer tevreden zijn met het aanbod wat de winkels geven.

Als ik vroeger naar V&D ging, dan kon ik daar uren lopen en snuffelen, even bij de kleding kijken, de panties, Sokken, en schoenen, maar vooral bij de uitgebreide collectie dvd en cd’s die ze hadden. O ja en dan ook nog het mooie beddengoed wat ze hadden, wel een halve afdeling vol, waar je heerlijk kon struinen, op zoek naar een dekbed wat bij jou past. De laatste jaren vond ik V&D erg achteruit gegaan. Ze hadden van alles niets zei ik weleens. De halve afdeling beddengoed werd een minihoekje, met allemaal dezelfde dekbedden. De cd’s en dvd’s dat was ook niet veel meer. En de prijzen waren ook nog eens hoog. Naar het prijzencircus hoefde je ook niet meer te gaan want de aanbiedingen waren natuurlijk geen aanbiedingen. Dvd’s werden duurder gemaakt en dan was de aanbieding 3 halen 2 betalen, uiteindelijk betaalde je hetzelfde of nog meer voor de dvd’s. Misschien is het de arrogantie van de directie, dat zij denken dat de consument dat niet doorheeft en blind is voor het woord aanbieding? Ik weet het niet. Het feit is, dat ze nu dus failliet zijn.

Floris in primark shirt

Bijna in het centrum

Het Hamburgershirt

Zo heb je in Muiden de Maxis zitten. Ik ging daar vroeger graag heen, het was een grote winkel en die had ook echt veel producten te bieden, voor een leuke prijs. Kleding, schoenen, leren jassen, uitgebreide platencollectie, uitgebreide audio hoek en witgoed hoek, en dat allemaal voor mooie prijzen. Ook de boodschappen die je daar haalde waren goedkoop, en hoe leuk was het dat er altijd wel een tentje stond met lekkere gebakken/gekookte producten. Als we mijn vader kwijt waren, dan moesten wij daar zoeken, want dan stond ie weer bij zo’n tentje te smullen. En vaak kocht je zo’n product dan ook nog. Het was een middagje uit, en als we er dan uit waren, mocht ik een milkshake of een softijsje. Bij de Maxis hadden ze ook een restaurant, ingedeeld in verschillende landsoorten. Zodat je 3 gedeeltes had geloof ik, waar je Indisch kon eten, ik geloof ook ergens Italiaans, en Nederlands dacht ik. Ook dat werd regelmatig gedaan en het was goed te eten, voor weinig geld. Nu is de Maxis onderverdeeld in van Haren, de C1000, een dierenwinkel, een Burger king, echt van die winkels waarvan je denkt, zo daarvoor ga ik eens lekker naar de Maxis, voor deze exclusieve winkels die je nergens anders ziet.

En dat is ook het hele probleem. Het maakt niet uit naar welke stad je gaat, zelfs niet naar welk land, want de eenheidswinkels staan voor je klaar. H&M, Kruidvat, Superstar, Steps noem het maar op. Primark is geloof ik nog niet overal in het land, maar dat zal ook niet lang meer duren, zag dat er in de Bijenkorf van Arnhem nu een Primark zat. Ik hoop dat jullie er blij mee zijn. Ik ben er een of twee keer geweest, maar oh wat een vreselijke winkel is dat. Ik kan er niet slagen, het is niet mijn stijl, en als ik al een winkel binnenkom waar ik 50 dezelfde rokken, broeken, jurken, topjes, aan een rek zie hangen dan ben ik al genezen. Mijn hersenen kunnen dit niet verwerken. Het is goedkoop, maar dat zie je aan de kleding ook echt wel af. Ik heb er twee jaar geleden voor mijn jongste zoon een zwarte broek gekocht ( die was in heel Almere nergens te vinden, maar wel bij Primark) en een bruine broek. De bruine broek werd zijn lievelingsbroek, waarom? Mr Bean had ook zo’n broek!

Happy New Year

  
Vanmorgen stond ik al om 7:20 bij de oliebollenkraam, en het was al druk. Na 20 minuten werden we geholpen en 4 minuten later reden we weer naar huis, waar de jongens nog in dromenland verkeerden. Ik voel me al twee dagen niet echt lekker maar vandaag brak het echt door, ik deed mijn pyjama weer aan en heb gelezen en geslapen, nu voel ik mij nog brak, hoofdpijn en misselijk en warm. Hoop dat het snel over is. Dit jaar ben ik vaak en lang ziek geweest, dat had ik normaal niet. Meestal een keer in het jaar en verder af en toe kwakkelen. Zal het de leeftijd zijn? De overgang? Wie zal het zeggen. Ik lig nu op de bank met een dekbed, en bovenop mijn lieve kat Olijf, mijn steun en toeverlaat. 

  
 Ik hoop dat ik 4 januari weer Beter ben want dan heb ik weer een dinner date… Ik wens jullie een prachtig 2016 en ik eindig natuurlijk met ABBA, ik word altijd erg sentimenteel van dit nummer en heb er al heel wat traantjes op gelaten!!! 

#happynewyear #happy2016 #oudennieuw #debestewensen