Hoe durf je… een blog ter ere van mijn blog…

(Beste) N, Ik was geschrokken, erg geschrokken van wat je schreef. Ik heb lang nagedacht om erover te schrijven, gewikt en gewogen. Maar het moest …

Hoe durf je

Besmet

In maart was het paniek op de ic’s. Teveel patiënten te weinig bedden. Niemand mocht meer ziek worden want dat konden de IC’s niet aan.

Terwijl de berichten met chocolade letters in de krant stonden waren er IC’s die leeg waren, die geprepareerd werden. Dagelijks konden we lezen hoeveel mensen er weer bij gekomen waren, maar nooit hoorde je hoeveel er weer naar huis mochten.

Rond 1 juni mocht iedereen met klachten langskomen om te testen, en vanaf die tijd werd er niet meer bijgehouden hoeveel mensen er op het IC lagen, maar hoeveel mensen positief getest zijn. En let op! Want niemand neemt in de mond dat ze getest zijn op Corona, omdat dat niet kan, ze kunnen alleen zien of je positief of negatief getest bent. En bij positief getest zijn, kun je te maken hebben met COVID, of het aloude Rhinovirus, dit kunnen ze namelijk niet van elkaar onderscheiden, wat er ook gesuggereerd wordt.

Maar goed vanaf 1 juni worden de cijfers dus gebracht van hoeveel mensen op het IC naar hoeveel Besmettingen aangetoond via de PCR test. En dat wordt met elkaar vergeleken, zelf vind ik dit appels met peren vergelijken. En omdat er meer mensen gaan testen heb je ook meer besmettingen, maar dit wordt gebracht als of het allemaal oploopt, maar hoe vergelijk je dan? En hoeveel mensen die besmet zijn, worden ziek? Hoeveel mensen die besmet zijn belanden op het IC?

En dan de maatregelen, ik heb al geschreven waarom ik geen mondkapje draag, want daarvan wil ik ook weten, de mensen die geen mondkapje droegen hoeveel kwamen daarvan op het IC? Hielden deze mensen wel of geen afstand? Of zaten ze te verpieteren in een verzorgingshuis zonder ooit maar in aanmerking te komen met contact van buitenstaanders? Waarom horen we dat niet, hielden veel mensen die op het IC liggen zich toevallig niet aan de regels? Of kwamen ze net toevallig iemand tegen die zich niet aan de regels hield en werden ziek?

Waarom worden artsen die het willen onderzoeken in een hoek geduwd? Casper van Eyk van het Erasmus ziekenhuis en clubarts van Feyenoord, wilde het onderzoeken, de supporters bij wedstrijden, werden dan getest en in de gaten gehouden, of ze besmet zouden raken, of misschien wel ziek, maar het onderzoek werd na bekend making in de kiem gesmoord, want daarna werd bekend dat behalve dat ze hun bek moesten houden ze dus ook niet meer toegelaten werden bij de voetbal clubs.

Terwijl voetballers zonder kapje in het veld staan, geen anderhalve meter hoeven te houden l, staan ze langs de lijn wel met een mondkapje op. De spelers zijn immers getest. Hoe betrouwbaar ook.

Ik zit met teveel vragen, waar geen antwoord op komt. Ik vind dat de regering zich enorm star opstellen alsof ze de wijsheid in pacht hebben. Ze onderzoeken niets, sturen alleen aan op vaccinatie en hebben het niet over gezond eten en drinken.

Reguliere zorg wordt weer afgeschaald waardoor er straks enorm veel mensen te laat behandeld gaan worden en veel ondernemers gaan failliet. Veel werklozen zullen er wel weer bij komen, om maar niet te spreken over de zelfmoorden die er aan zullen komen.

Voor een virus waarvan ze niets willen weten, waar ze hun eigen agenda voor uitrollen, ze geen enkel advies vragen aan verschillende artsen behalve het WHO en Bill Gates, die zijn eigen Microsoft virus niet eens in bedwang kon krijgen, een verkoper van een computerprogramma geen enkele medische achtergrond, en mag ik dat raar vinden? Of moet ik zoals minister president Rutte zei: Gewoon mijn bek houden!

Waarom ik geen mondkapje draag

Waarom ben ik zo dwars, waarom wil ik geen mondkapje op?

Waarom staat elke vezel rechtop als we het hebben over mondkapjes Corona besmettingen ziek worden doodgaan en maatregelen?

En opeens zag ik weer die foto, gemaakt op 5 december 1971. Een baby met alleen een luier aan, een zonde in haar neus vastgeplakt aan haar voorhoofd. Op dat moment lag ze 23 dagen in de couveuse en was ze 25 dagen oud.

Ingeklapte long m, longontsteking, hartstilstand, hartmassage, beademing ze kreeg het al vroeg voor haar kiezen. Na 60 dagen couveuse mocht ze eindelijk naar huis, tot haar zevende jaar onder controle van een longarts.

En elk griepseizoen, was daar die vreselijke hoest, de benauwdheid en die enorme pijn op haar borst, ze huilde in stilte ze wilde niet hoesten het deed zo’n pijn.

Op school werd er weleens een grappige opmerking gemaakt, miet je niet zoveel roken, haar broer vroeg weleens of hij naast Pieterburen sliep. Ze onderging het, ze moest meer kracht zetten toen ze ging zwemmen, fietsen en hardlopen, ze was sneller moe, en altijd moest ze sterk zijn, doorzetten en dat deed ze. Ze vroeg niet om mondkapjes voor haar zelf(het zou haar alleen maar benauwder maken) of voor een ander, en niemand kon het schelen dat een klein griepje voor de een een marteling kon zijn voor haar.

En zij dacht daar ook niet over na. Het meisje werd sterker, ze werd groot en is nu 48 bijna 49 jaar. Ze leerde al vroeg dat je van leven dood kan gaan en dat je door te leren vechten en doorzetten sterker wordt.

Dat meisje gunt dit een ieder, een gezonde sterke persoonlijkheid en daarom draagt ze geen masker.

The Corona Wave

De regering heeft de maatregelen aangescherpt gisterenavond. Wandelaars worden zelfs asocialen genoemd die spelen met andermans leven. Hoe zou de minister nou die fotografen noemen die ook best heel erg dichtbij elkaar stonden, tijdens de persconferentie.

Festiviteiten mogen geen doorgang vinden tot tenminste 1 juni, dat wordt dus verlengd met meer dan 2 maanden. Vooralsnog blijven winkels en scholen gesloten tot 8 april, maar dat kan ook zomaar veranderen.

Het voelt alsof ik in een sciencefiction film zit. Gisteren ging ik naar mijn werk. Ik was de enige op de afdeling en ik heb heerlijk gewerkt. Af en toe kwam er iemand, op tenminste anderhalve meter, mij even gezelschap houden.

Ik las dat Youp van ‘t Hek gelukkig weer naar huis mocht, nadat bij hem corona is geconstateerd. Maar ik las ook dat Youp ons allemaal aanraadt om thuis te blijven, behalve als je echt ergen naar toe moet.

Ik denk aan een liedje, niemand weet hoe laat het is. Geschreven en gezongen door Youp zelf, onbevreesd toen.

We moeten isoleren allemaal ook  gezonde mensen, om zieken en oude mensen te beschermen. Is het niet de omgekeerde wereld?

Zouden de zieken en de oude mensen zichzelf niet in acht moeten nemen? Zodat de gezonde mensen de economie draaiende houden?

Supermarkten blijven gewoon open van 8:00 uur tot 22:00 uur. Hoe verklaar je dat dan? Supermarkt medewerkers die dag in dag uit te maken krijgen met diverse klanten, en veel klanten, ze zouden dus dagelijks bloot gesteld kunnen worden aan het gevaarlijke virus.

Ziekenhuizen zitten overvol, maar we zijn misschien vergeten dat er de laatste jaren enorm veel ziekenhuizen hun deuren moesten sluiten. Nu stellen Van der Valk en Fletcher hun hotels beschikbaar voor patiënten, hoe gaat het met de hygiëne daar, wordt daar op gecontroleerd?

En wat gebeurd er straks als alles weer vrijgegeven wordt, de kranen weer open gaan en er kans is op een enorme legionella explosie, is daar al over nagedacht. Daar is duidelijk een protocol voor nodig.

En wat te denken van het ongedierte die misschien nu al in sommige restaurants, snackbars en café’s feest aan het vieren zijn, is daar al rekening mee gehouden.

Hoe gaan de ondernemers zich staande houden.

Gelukkig zijn we een innovatief volkje en zijn er al mensen die het anders doen, bezorgen nu i.p.v. afhalen.

Maar de angst is gezaaid, en het collectieve gedrag van mensen bevestigd toch des te meer dat we een kudde volk zijn. Dit alles bevestigd mij,  dat je in tijden van angst zelfs jezelf verraadt.

Als we straks op 4 mei om 20:00 uur twee minuten stil zijn, denk dan dat er niet veel nodig is om een collectief te vormen!

Er is een film The wave:

Dit vond ik er over op internet…. Denk na! Denk zelf!

https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Wave

 

Parttime Prinsesje

Ooit heb ik ergens gelezen dat vrouwen die parttime werken verwende prinsesjes zijn.

Zo wordt het nooit wat met het vrouwen quotum wat opgelegd wordt.

Ik ben een parttime prinsesje sinds 2003, na de geboorte van mijn eerste zoon, besloot ik na jaren fulltime te hebben gewerkt, ja 40 uur en niet de 32 uur die nu vaak als fulltime gezien wordt, 16 uur te gaan werken. Twee dagen op kantoor, en de baby in verzorgende handen achterlatend van grootouders en papa.

5 dagen was ik er voor mijn kind, zijn huiltjes herkende ik op kilometers afstand, ik wist wanneer hij rust, eten en een schone luier nodig had. En tussen de bedrijven door maakten mijn vaatwasser en wasmachine overuren. Ook mijn schoonmaak en opruim skills, waarvan ik dacht dat ik ze niet bezat, begon hysterische vormen aan te nemen. 

Elke “vrije” dag zat bomvol taken, van het schoonmaken van het huis, tot het verzorgen van mijn kind, en alles er tussen door, verrek is het al zo laat ik moet nog douchen.

De twee dagen dagen dat ik op kantoor zat, kwam ik zeg maar een beetje bij. Even tijd voor mezelf, mijn gedachten op het werk, even Natasja.

Als ik dan van een dag werken weer thuis kwam, zag ik de achterstand in het huishouden die zich in een razend snel tempo meester maakte. En ging ik na het koken, door met het naar bed brengen van mijn zoon, het schoonmaken van de badkamer, dan hoefde ik dat de volgende dag niet te doen, om uiteindelijk tegen 21:00 uur uitgeput op de bank in slaap te vallen.

Met als gevolg dat ik om 22:30 uur weer wakker werd en vervolgens tot 2:00 uur soms tot 5:00 uur wakker lag. De wekker was echter onverbiddelijk en mijn baby ook.

Maar ondanks de tropenjaren, ben ik ontzettend blij en dankbaar dat ik er voor koos om een parttime prinsesje te zijn, en als ze me daarom verwend noemen, kan ik dat alleen maar beamen. Het is een zegen om dicht bij je kinderen te kunnen zijn, ze te leren lopen in deze grote wereld, ze zien opgroeien als sociale standvastige personen met een eigen mening. 

Maar vooral het gevoel dat ik zelf de hand had in mijn gezinsleven.

https://www.telegraaf.nl/vrouw/973421311/vrouwen-die-parttime-werken-zijn-verwende-prinsesjes

4 jaar geleden

Ik blog amper nog, maar voor jou lieve mooie ster wil ik een uitzondering maken.

Terwijl ik wordpress open zie ik dat er een melding is. Gefeliciteerd, u bent vandaag 4 jaar geleden bij ons aangemeld, dus 4 jaar geleden begon ook ons contact. Via Morgaine aka Suzan, mijn oud klasgenoot, vriendin buurvrouw, kwam ik onder anderen bij jou terecht.

Gerda YD, met je prachtige foto’s, over architectuur, musea, geschiedenis en wat al niet meer, je wist er zoveel van en je bracht het vaak met spot en humor, maar ook vol bezieling.

Ook hebben we privé mailwisselingem gehad, waarin we veel meer over elkaar te weten kwamen, ze blijven altijd tussen ons.

Via FB reageerde ik nog regelmatig , maar weinig via je site, de laatste twee artikelen liet ik links liggen en nu baal ik, had ik maar iets leuks, grappigs of iets liefs geschreven, dan had je het nog meegekregen.

Nu las ik op fb dat je ons verlaten hebt, zomaar plotseling…

Ik kan het niet bevatten, en al heb ik nooit je stem gehoord, je nooit in levende lijve gezien, ik zal je niet vergeten, ook je aanmoedigingen niet om weer te bloggen,”want je keek er zo naar uit” mijn vierde jaar vandaag en afscheid van jou… Je hebt het voor elkaar, ik heb weer een blog… alleen zal jij niet meer reageren.

Rip Lieve lieve Gerda…..

 

Oliebollen

Vanmorgen sprak ik een man bij de oliebollenkraam, het was er nog rustig, ze zouden om 6:00 uur open zijn, maar ze waren al druk met bakken toen ik er aankwam om 5:35 uur. Voor mij stond een man, hij bestelde een zakje oliebollen. Voor mezelf zei hij tegen mij. Ik vroeg of hij vandaag of morgen nog visite kreeg. Nee, antwoordde hij. Ik heb 4 kinderen, en ze zijn allemaal druk. Ik slikte een brok weg. De oude man zag het. Ach ja zei hij, zo gaat dat he? Ik heb altijd hard gewerkt om mijn kinderen te laten studeren, dat we samen op vakantie konden gaan. Mijn vrouw is  een paar maanden geleden overleden, en het lijkt wel of er meer aandacht voor haar is nu zij dood is. Het is natuurlijk makkelijker om iemand te missen, dan om iemand te troosten. Ik zag een traan over zijn wang lopen. We waren bijna 60 jaar samen. Vanavond is de eerste oudejaarsavond in bijna 60 jaar die ik zonder haar doorbreng. Hij pakte zijn zakje oliebollen,  en wenste mij een fijne jaarwisseling, en nog voor ik iets terug kon zeggen was hij verdwenen.

Toen ik in de auto stapte raakte ik overmand door emoties, zo gaat dat dus, we zijn zo druk met het loeren naar het leven van een ander, we leven zo massaal mee op social media, dat we vergeten waar het echt om gaat, Liefde, samenzijn, genegenheid, maar dan in het echt!

#oudennieuw #oliebollen #eenzaam #liefde #samenzijn #genegenheid

Lazy Sunday #9 of zo?

De nummering ben ik inmiddels alweer kwijt, dan nummer ik weer dubbel en dan sla ik er weer een over, is het belangrijk? Ach nee, dit is ook wie ik ben. Gewoon een chaoot.
Het is inmiddels alweer een maand geleden geloof ik dat ik mijn laatste blog ook een lazy Sunday poste, en als zelfs je ex je blog mist dan weet je gewoon dat je daar wat aan moet doen.;-)

Inmiddels ben ik alweer bijna een maand aan het werk, donderdag de eerste maart was ik voor 9:00 uur aanwezig, ze hadden niet op mij gerekend, omdat ze dachten dat ik vrijdag zou komen, een miscommunicatie, maar desalniettemin kwam ik binnen in een warm bad. Het is nog wel wennen, omdat alles anders is dan wat ik de laatste jaren meemaakte bij mijn oude bedrijf. Op mijn allereerste werkdag bombardeerde ik mijzelf als model. Het bedrijf waar ik nu werk doet namelijk in Permanente Make-up, en op mijn eerste werkdag, hadden ze een model te weinig, en dus wierp ik mij op zonder te weten wat het allemaal inhield, als model.

De leerlingen en de modellen werden naar het praktijklokaal gebracht, waar de salonstoelen al klaar stonden. Na een heldere en korte uitleg van Irma Hulscher, mijn baas, ging Irma met de leerlingen elke salonstoel af waar een model zat, om uit te leggen om welk type het ging, en welke pigmenten er bij dit type model zou passen. Ik merkte gelijk de professionaliteit van Irma en de passie voor het vaak. De leerlingen kunnen haar alles vragen en zij geeft op een rustige en duidelijke manier antwoord. En toen ging het gebeuren, het pigmenteren van mijn wenkbrauwen. Eerst werden mijn wenkbrauwen keurig in model gevormd, en daarna begon het echte werk, met als resultaat mooie gevormde wenkbrauwen. Permanente make-up is anders dan een tatoeage, omdat een tatoeage dieper in de huid gebracht wordt, dan permanente make-up, permanente make-up blijft 1-3 jaar mooi, dit ligt aan de huid en leeftijd en leefstijl, na dat termijn vervaagd het en kun je een nabehandeling overwegen. En zo werd ik gelijk ingeleid op mijn nieuwe werk.

Iedere werkdag leer ik weer nieuwe dingen, na bijna een maand gewerkt te hebben, concludeer ik dat het nog steeds een prettige sfeer is en dat eigen inbreng zeker gewaardeerd wordt.

Wil je weten waar ik nu werk? Neem een kijkje op: Hulscher Cosmetics

Het lijkt nu een promotiepraatje, maar ik ben gewoon echt enthousiast.

Natuurlijk eindig ik mijn Lazy Sunday met een muziekje, dit keer doen we The Tempations met: Beauty is only Skin Deep: https://youtu.be/zfmUUqlvek8

 

Lazy Sunday 2018 -8

Lazy Sunday – 2018 -7

Ja ik geef toe ben niet heel actief, en vorige week heb ik mij er met een Jantje van Leiden afgemaakt, door een oud blog te plaatsen die ik eerder alleen op Facebook plaatste. Het is zaterdagavond bijna 20:00, mijn kat zit naast mij te miauwen, want er is niemand beneden, en ze wil bij iemand op schoot, helaas heeft zij pech omdat daar dus mijn iPad zit.

Vandaag (of gisteren eigenlijk) zijn we naar de Star Wars expositie geweest in Utrecht het was voor t eerst sinds lange tijd dat we met ons viertjes weer iets gingen ondernemen. Normaal vinden de kinderen het heerlijk om na een lange school week te crashen achter die heerlijke PlayStation van ze. Telefoon op beeldstand en dan beeld bellen met hun vrienden. Ook voor mijn oudste was het weer de eerste keer dat ie een dag op pad ging na de operatie van meer dan twee weken geleden.

De tentoonstelling is voor iedere Star Wars liefhebber een must om te zien. Een levensechte Yoda, Chewbacca, Darth Vader, en velen kostuums uit de films waren te zien. Wij zijn daar toch wel twee uur zoet geweest. Je kon er interactieve spellen doen, en aan t einde lieten ze dan zien welk Star Wars personage jij was. Wie ik was? Obi Wan Kenobi.

Daarna zijn we uiteten geweest en nu zit ik met een volle buik te schrijven.

Hebben jullie ook genoten van de olympische spelen? Ik wel. Gezellig ‘s ochtends met een kop koffie en een broodje naar t skiën kijken, tegen de middag kijken naar de Nederlanders hoe zij het op de schaats doen, nou ze hebben het niet slecht gedaan toch? Gelukkig is er qua schaatsen nu wel weer wat meer concurrentie dan de vorige spelen, want daar domineerden Oranje alleen maar. En natuurlijk is dat niet zo heel erg, hoewel wij hier in Nederlanders dan alweer aan het azijn zeuren zijn, dat het geen prestatie is met zo weinig concurrentie als je wint met schaatsen, waar is die trots gebleven, vroeg ik mij toen ook af. Maar gelukkig voor ze, er is meer concurrentie. Maar goed Nederland is als vijfde geëindigd op de medaille spiegel, ik zeg goed gedaan. Het was wel de spelen van het onverwachte, en dat maakte het ook zo leuk, ik heb genoten van die jonge meid Suzanne Schulting, die als eerste Nederlandse ooit, goud won met Shortrack, en dan Kjeld Nuis, ook zo geweldig. Sven standaard op de 5 km, de 10 km is hem gewoon niet gegund, en nog veel meer. Vandaag de afsluiting, en dan over 4 jaar weer.

Vandaag sluit ik af met een liedje van Boudewijn de Groot, Avonden, omdat ik moeder van twee kinderen, deze week af en toe overmand werd door verdriet, van onmacht en frustratie om mijn oudste, maar dat hij desondanks zo nuchter en standvastig in het leven staat, en omdat ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij.

Lazy Sunday 5 2018

 

dit is een blog die ik op Facebook deelde in 2015… wegens gebrek aan inspiratie? Nee, ik vond het een mooi blog om hier te delen:

Je bent zo mooi als je je voelt,

Ik kijk overal in, in pannen, schalen, ramen, spiegels. En elke keer krijg ik een ander beeld van mijzelf. Ligt het aan de belichting, de zon, het glas of ligt het aan mijn stemming. Soms loop ik een winkel binnen met een gevoel alsof ik Doutzen ben, maar dan kijk ik in de spiegel en tja dan zie ik toch heel iemand anders. Hebben jullie dat ook? Dat je denkt dat je heel mooi bent maar als je dan in de spiegel kijkt het toch tegenvalt? Maar ik heb het ook weleens andersom, dan denk ik dat ik nog lelijker ben dan Catweezel en dan kijk ik in de spiegel en dan denk ik: wauw dit had ik niet verwacht. Waar zou het aan liggen? Aan je gemoedstoestand? Of toch aan de belichting. Tja en bij belichting kom ik toch al snel bij Yolanthe. Lang geleden lag ik op een matje naast mijn vriendin in de sportschool, we waren aan het wachten op de klassikale les van Buikspieroefeningen. Mijn vriendin had het al eens gehad over Yolanthe, dat ze haar zo mooi vond. Ik wist eerlijk gezegd eerst niet eens wie zij was. Nieuwsgierig als ik ben, heb ik haar natuurlijk gegoogled, en dat zei ik dus ook tegen mijn vriendin. En wat vond je van haar? vroeg ze. Ach, zei ik, ik doe niet voor haar onder. Pffft proestte ze, echt wel, zij is echt wel veel knapper dan jij bent.
Later vertelde ik een collega eens dat ik terwijl ik naar het werk fietste, in gedachte een foto van Doutzen en een foto van mijzelf naast elkaar had gezet. En eerlijk gezegd, zei ik serieus, ik doe er niet voor onder. Ze moest hard lachen. Tuurlijk Natas, je hebt een foto van Doutzen,en een foto van Natasja, ja dan ben jij natuurlijk echt veel mooier, lachte ze. En ik lachte hartelijk mee. Natas, vind nooit iemand mooi,zei een andere collega eens, behalve haarzelf. Maar daar heeft ze het mis. Ik vind heel veel mensen mooi, mensen waar ik mee kan lachen, waar ik mee kan huilen, waar ik mee kan praten, waar ik mezelf kan zijn, en dat maakt mensen zoveel mooier dan de juiste belichting, make-up en kleding in een glamourblad.

nou ik zal dit blog natuurlijk ook eindigen met muziek dit keer: Carly Simon en Your so vain