Ja ik geef toe ben niet heel actief, en vorige week heb ik mij er met een Jantje van Leiden afgemaakt, door een oud blog te plaatsen die ik eerder alleen op Facebook plaatste. Het is zaterdagavond bijna 20:00, mijn kat zit naast mij te miauwen, want er is niemand beneden, en ze wil bij iemand op schoot, helaas heeft zij pech omdat daar dus mijn iPad zit.
Vandaag (of gisteren eigenlijk) zijn we naar de Star Wars expositie geweest in Utrecht het was voor t eerst sinds lange tijd dat we met ons viertjes weer iets gingen ondernemen. Normaal vinden de kinderen het heerlijk om na een lange school week te crashen achter die heerlijke PlayStation van ze. Telefoon op beeldstand en dan beeld bellen met hun vrienden. Ook voor mijn oudste was het weer de eerste keer dat ie een dag op pad ging na de operatie van meer dan twee weken geleden.
De tentoonstelling is voor iedere Star Wars liefhebber een must om te zien. Een levensechte Yoda, Chewbacca, Darth Vader, en velen kostuums uit de films waren te zien. Wij zijn daar toch wel twee uur zoet geweest. Je kon er interactieve spellen doen, en aan t einde lieten ze dan zien welk Star Wars personage jij was. Wie ik was? Obi Wan Kenobi.
Daarna zijn we uiteten geweest en nu zit ik met een volle buik te schrijven.
Hebben jullie ook genoten van de olympische spelen? Ik wel. Gezellig ‘s ochtends met een kop koffie en een broodje naar t skiën kijken, tegen de middag kijken naar de Nederlanders hoe zij het op de schaats doen, nou ze hebben het niet slecht gedaan toch? Gelukkig is er qua schaatsen nu wel weer wat meer concurrentie dan de vorige spelen, want daar domineerden Oranje alleen maar. En natuurlijk is dat niet zo heel erg, hoewel wij hier in Nederlanders dan alweer aan het azijn zeuren zijn, dat het geen prestatie is met zo weinig concurrentie als je wint met schaatsen, waar is die trots gebleven, vroeg ik mij toen ook af. Maar gelukkig voor ze, er is meer concurrentie. Maar goed Nederland is als vijfde geëindigd op de medaille spiegel, ik zeg goed gedaan. Het was wel de spelen van het onverwachte, en dat maakte het ook zo leuk, ik heb genoten van die jonge meid Suzanne Schulting, die als eerste Nederlandse ooit, goud won met Shortrack, en dan Kjeld Nuis, ook zo geweldig. Sven standaard op de 5 km, de 10 km is hem gewoon niet gegund, en nog veel meer. Vandaag de afsluiting, en dan over 4 jaar weer.
Vandaag sluit ik af met een liedje van Boudewijn de Groot, Avonden, omdat ik moeder van twee kinderen, deze week af en toe overmand werd door verdriet, van onmacht en frustratie om mijn oudste, maar dat hij desondanks zo nuchter en standvastig in het leven staat, en omdat ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij.
Daar ben ik weer! Net terug van vakantie, met twee ontstoken oren, maar wel een lekker kleurtje en daar gaat het om. 😉
3 weken vertoefden we in Italie, heerlijk weer, overheerlijke pizza’s pasta’s en andere culinaire lekkernijen, maar vooral heet, bloed heet.
sleutel bijpassend bij de tas
Nou oke, de eerste week was het best goed te doen, en hebben we twee steden bezocht, Florence en Volterra. In Volterra heb ik natuurlijk weer een heel mooi tasje gekocht, en sleutelhanger, ik kon het weer niet laten, hier heb ik het al eens over mijn tassen verslaving gehad.
De tweede week begon de temperatuur daar behoorlijk te stijgen, en hebben we maar een uitstapje gemaakt naar Lucca, Lucca is ook echt een leuk stadje om naar toe te gaan, met leuke winkeltjes en terrasjes. Echter het was zo heet, dat het eigenlijk niet leuk meer was om te winkelen.
Pelle in Lucca
Gelukkig was het begin van de derde week, dwz maandag, een wat mindere dag, bewolking en niet zo heet, we zijn toen naar Siena gegaan, wat heerlijk winkelen was, omdat de temperatuur redelijk aangenaam was. Siena heeft zo’n mooi rond plein waar sinds 1287 (De Palio) paarden races gehouden worden. De race gaat tussen de 17 wijken die binnen de stadsmuren van Siena liggen. De race vindt tweemaal per jaar plaats op 2 juli en op 16 augustus, helaas zijn we er niet op beide data.
In Siena kocht ik een leuk lederen rood jasje.
Verder hebben we dus veel gezwommen, gezond ik heb mij keurig ingesmeerd, ik begon met factor 30 en eind van de vakantie gewoon olijfolie, tja ik verbrand dan niet meer…., en gelezen (Huis met een zwembad, Herman Koch, Sterf twee keer, Tess Gerritsen, een boek van Herman Finkers, niet uitgelezen, en twee korte verhalen van Thomas Ross Mensenjacht. Ik werd vaak ’s nachts wakker en kon dan niet slapen, en ging dan nog een paar uur liggen lezen.
lekkere Bruscetta in Volterra
Mijn vriend en kinderen, waren de hele vakantie aan het duiken, kijken hoevaak ze onderwater heen en weer konden in het zwembad. Mijn oudste kon dat geloof ik 2x mijn jongste een keer. In het begin zei ik tegen ze dat ik dat niet ging doen, slecht voor mijn oren. Ach welnee, probeer het nou gewoon. En ja daar ging ik, eerst het halve zwembad door, toen drie kwart, alles ging lekker, en op dinsdagmiddag in onze laatste week lukte het mij om het hele zwembad onderwater te zwemmen. Toen ik omhoog kwam, voelde ik het al, mijn linker oor zat dicht. Ach een beetje water dacht ik nog. Woensdag was ik nog steeds doof, en mijn oor werd pijnlijker, woensdag nacht kon ik amper op mijn oor liggen, en lag ik vanaf 5:oo uur te kermen van de pijn. Om 09;00 uur zaten we daar bij de hulppost. Allora hoorde ik m zeggen. Ik kreeg een receptje mee, en moest naar de apotheek.
Het receptje bleek gewoon paracetamol te zijn, maar het onderdrukte de pijn in ieder geval. Ik mocht niet zwemmen en lag ook op bed.
Donderdag heb ik wel voorzichtig in het zwembad vertoefd, het was zo heet. En zijn we ook nog uiteten geweest en naar de Enoteca, waar we vaker zaten deze vakantie, in mijn vorige vakantieblog, heb ik het daar al eens over gehad, ze hebben daar zulke lekkere en speciale wijnen, en bieren, en dan die lekkere hapjes die je er bij krijgt, ik vind het altijd genieten.
lekker eten en drinken
Vrijdag werden we wakker en regende het wat, het zou onze laatste dag zijn, dus we pakten alles in, en ik waste de laatste vuile was nog, zodat ik dat als ik thuis ben niet meer hoef te doen. We gingen met zijn 4en bij een cafeetje wat drinken, cappuccino en een lekker broodje, en toen de zon weer doorkwam reden we weer terug.
Nog even die laatste zonnestralen pakken, en dan naar huis.
Thuis aangekomen na een nacht doorrijden, heb ik gelijk maar de huisartsenpost hier gebeld.
De oren zijn goed ontstoken, en heb nu druppeltjes gekregen, paracetamol werkt alleen maar tegen de pijn maar niet tegen de oorzaak.
De oorpijn is gelukkig wat minder nu, al kraakt en knakt er van alles in mijn hoofd bij het slikken. Ik ben nog wel wat doof, maar ook al weer minder…. Leuk hoor dat duiken, maar volgende keer met oordoppen…..
Dit jaar begon ik met het volgen van Dallas, mijn favoriete karakter? Sue Ellen, die mond die alle kanten op ging als ze praatte. Ze fluisterde bijna, heerlijk en als ze dan een slok dronk, de ijsklontjes die rinkelde in het glas, drama ja ook toen hield ik er van.
Sue Ellen aan de wijn
Voor Dallas kwam Mies, ik zie nog het leren chesterfieldbankje voor me waar zij al haar gasten op ontving. Eigenlijk ben ik verbaasd dat ik zo lang mocht opblijven, Dallas was dan rond half 11 afgelopen en video hadden we niet laat staan programma gemist.
Maar ik was heel stil en dat heeft mij gered denk ik, ze hadden geen last van mij. Mijn vader was vaak aan het trainen op dinsdag en vrijdag, hij had in Almere een Boks en conditievereniging Punch opgericht. Hij was vroeger tweede geworden van Nederland met boksen bij de jeugd. Maar nu had hij al een tijdje zijn trainingspapieren en gaf zelf les.
hoe cool mijn oudste zoon met het t shirt van de boksclub
Mijn moeder broer en ik zaten dan vaak met z’n drietjes te kijken, licht uit kaarsjes aan, mijn moeder maakte het altijd knots gezellig, toastjes erbij en wat kaas en worst en drinken, hoe ik toch zo dun bleef?
Ik had nog steeds lang haar tot over mijn billen, en droeg zo’n jogging pak wat toen helemaal in was.
Ik begon met lezen van Jan Jans en de kinderen en boekjes van Simone. Ik verslond boeken.
In dat jaar kreeg ik twee neefjes en verloor mijn opa zijn strijd tegen kanker. Zijn uitvaart was op een mooie dag, waar gehuild maar ook gelachen werd.
op deze foto wilde ik de mond net als Sue Ellen trekken
In de zomer leerde ik mijn nieuwe vriendinnetje kennen, een blond mollig meisje, met een wit shirtje en een rood overgooierjurkje. Ze was alleen en aan het elastieken, en oh wat wilde ik graag meedoen, maar ik durfde het haar niet te vragen. Ze zag me staan en vroeg of ik mee wilde doen. Dat is het begin van onze vriendschap. En weet je wat zo schattig is? Laatst was ik bij haar en moest ik wat uit haar slaapkamer halen, en toen zag ik dat ze een foto van mij als 10/11 jarige op haar nachtkastje had staan, tussen haar kindjes en andere dierbaren.
In 1981 luisterden we naar:
Ultravox, Anita Meyer, Spargo, the Police. En won Bucks Fizz het songfestival met making your mind up. De act vond ik geweldig, die rokjes die uitvlogen, later deed ik het dunnetjes over met Irene Cara, alleen met wat minder succes.
Ik werd 10 jaar dat jaar, net zo oud als mijn jongste nu is. Ik kreeg een dagboek, kappop, lampje, kubus een boekje, vijf gulden en een speen met snoepjes er in. Hoe ik dat nog weet? Net gelezen in mijn dagboek😜
Het nummer van vandaag is van Diana Ross, ik weet nog dat ik het op een cassette bandje had opgenomen, ik luisterde het nummer vaak, als ik het nu hoor dan kan ik me dat gevoel nog terughalen.
Echt heel sterk is mijn rug niet geworden na de eerste operatie, ik moest echt wel uit kijken, schaatsen of zo ging niet, het was alsof mijn benen los in mijn bekken zaten. Dansen ging ook niet meer zo lekker lenig, maar ach het was beter dan het was.
Begin 2013 ga ik nog lichtjes door mijn rug, maar gelukkig was dat na een weekendje alweer een stuk minder.
Verder ging het redelijk met mij, ik moest aanpassingen doen, en dat deed ik ook, moeilijk vond ik dat met twee kinderen, en een man die veel werkt, maar ach je leert met je beperkingen om te gaan zullen we maar zeggen.
En dan is 2014 net aangebroken, ik was aan het strijken en tegelijkertijd aan het leren voor mijn examen BKL (Basis Kennis Loonadministratie), wat ik aangeboden kreeg via mijn werk. Ik had op mijn iphone hoofdstukken en opgaves ingesproken en dat leerde ik dan terwijl ik de was deed, of aan het stofzuigen was, maar nu was ik dus aan het strijken, ik weet nog dat ik een truitje opvouwde en in de wasmand wil leggen, en terwijl ik die draai maak hoor en voel ik krak….in mijn rug. Dezelfde kant als waaraan ik geopereerd was. Ik dacht dat ik door de grond ging van de pijn. Ik was niet helemaal stijf zoals de allereerste keer, maar mijn onderrug was wel behoorlijk stijf, maar eigenwijs als ik ben, streek ik toch alles weg, liep naar boven en ging op bed liggen. Ik wilde me niet laten kennen, en ben de volgende dag toch naar mijn werk gegaan, wat natuurlijk niet ging, ik kon amper zitten. Na een uur haalde Joost mij op, en ging ik op bed liggen.
Gelukkig was de pijn en stijfheid na een maandje weg en ging het weer even beter. Dat wil zeggen een weekje. Want tijdens het appen, maakte ik weer een draai, en schoot het er weer in, deze keer nog pijnlijker dan de vorige keer. Ik was in en in verdrietig, ik had ondertussen al wel een fysiotherapeut, maar die trok nadat ik de tweede keer door mijn rug ging zijn handen van mij af, want hij dacht niet dat hij de juiste behandeling gaf.
De dokter, (dezelfde als toen) nam me weer niet echt serieus, ik heb gehuild en geeist dat ik een doorverwijzing kreeg, en uiteindelijk gaf hij mij die. (je snapt dat ik daarna over ben gegaan naar een ander).
De neuroloog was er niet zeker van of het een hernia was, maar ik voelde dezelfde symptomen, alleen leek het nog erger. De pijn was onhoudbaar.
Ik kreeg een MRI scan met contrastvloeistof, en ik voelde mij raar in mijn hoofd worden, toen ik mij weer mocht omkleden, zag ik allemaal bulten, allergische reactie, en ik mocht een nacht in het ziekenhuis doorbrengen.
De uitslag was uiteindelijk weer een hernia. Weer naar de chirurg, die wilde mij niet opereren omdat ik al geopereerd was, en hij dan weer door het bot moest, waardoor ik nog instabieler zou worden.
Ze raadde mij pijnbestrijding aan. Een aantal keren ging ik naar de kliniek waar ze mijn zenuw probeerde te verdoven, met een naald gingen ze dan in mijn rug prikken. Het hielp allemaal maar even, en de pijn leek daarna nog erger dan er voor. Mijn been het leek soms wel of er lichtflitsen door mijn been ging, zo’n pijn, en ik maar googlen, “misselijk van de pijn” Ik wist me geen raad.
En net toen ik dacht, dit is mijn leven, ik ben 42 jaar, moeder van twee kinderen, lig meer op bed dan dat ik wat anders kan, zei een collega, dat haar man geopereerd was in Klein Rosendael, endoscopisch, en dat hij ook zoveel last had gehad.
Daar ging alles razendsnel. Ik belde, ik kon bijna direct komen, ik kreeg een gesprek met de neurochirurg, die gelijk zei: Ik ga je van je pijn afhelpen. Hij hoefde niet door het bot heen. In een ochtendje was alles al geregeld voor de operatie over 3 weken.
Ik was niet bang toen ik geopereerd werd, ik was juist heel rustig, heel anders dan de vorige keer. Het voelde goed.
Ik mocht de dag na de operatie naar huis, ik voelde me prima… Maar na twee dagen heb ik zoveel pijn gehad, en ben ik zo beroerd geweest. Ik heb mij echt een week beroerd gevoeld (kwam door de diclofenac). Ik had pijn in mijn bilspier, kon amper zitten, en had het gevoel dat mijn ene been langer was dan het andere been, ik dacht dit is helemaal mislukt, maar na twee weken, ging ik als een trein… Ik ben 20 november geopereerd, en 3 januari begon ik weer met werken. En 1 maart werkte ik weer mijn volledige uren. Ik begon weer vertrouwen in mijzelf te krijgen, en in mijn lichaam, ik durfde langzaam aan weer te gaan hardlopen, en oh de euforie toen ik weer kon hardlopen in het bos waar ik nog geen 4 maanden daarvoor voorzichtig mijn stapjes zette, ik huilde gewoon van geluk.
En elke keer als ik hardloop en ik denk ik kan niet meer, dan denk ik terug aan die tijd, en dan ga ik weer door!!!
Dit is het einde van mijn verhaal… Ik wilde jullie meegeven, om niet zomaar op te geven, dat je lichaam echt wel aangeeft dat er wat aan de hand is. Laat je niet door de doktoren met een kluitje het riet in sturen.
The End
Dit nummer stond op mijn telefoon toen ik na de operatie wandelde, en nu als ik hardloop, en dan voel ik mij zo gelukkig en vrij!!!
Wij zijn nu bijna 7 jaar verder na het ongeluk van mijn vader. Het heeft diepe wonden geslagen, bij ons gezin. Mijn vader wordt dit jaar 79 jaar, en is nog heel krachtig. Voor een man die op zijn 72e jaar zo’n ongeluk moest meemaken, gaat hij er geweldig mee om. Natuurlijk ben ik er niet bij als hij het even niet zit zitten, maar hij gaat door!! Ik mag mij gelukkig prijzen dat ik zo’n sterke vader heb. Ook mijn moeder wil ik alle lof geven voor haar liefde en steun aan mijn vader. Ik heb echt twee topouders, waar ik enorm trots op ben!!
De nummers van vandaag zijn uit een van mijn favoriete series ever, namelijk Ally Mc Beal. Deze serie komt uit 1998, het jaar waar ik na een relatie van 7 jaar weer bij mijn ouders woonde voor 7 maanden. Mijn broer woonde toen ook weer bij mijn ouders, wij waren toen sinds 10 jaar weer compleet. Mijn broer en ik keken samen Ally Mc Beal, en dat was altijd heel gezellig. Toen ik later dat jaar mijn eigen flatje kreeg volgde ik het trouw verder, wat een teleurstelling was het toen Ally naar Net 5 ging en wij dat toen niet in Almere konden ontvangen.
Ik kocht de cd van de serie gezongen door Vonda Sheppard en ik heb de cd grijs gedraaid.
In 2006, ik was zwanger van mijn jongste, kocht ik de serie op DVD, en kon ik eindelijk alle afleveringen kijken. Ik ging door met kijken toen ik net bevallen was, en als ik dan ’s nachts Michiel moest voeden, zette ik de DVD op en kon ik zo een hele aflevering kijken, Michiel dronk niet zo snel 😉.
Twee weken geleden trok ik de box weer uit de kast, na 10 jaar, en ik was gelijk weer verkocht. Ally, tikje neurotisch, onhandig, melancholisch, prettig gestoord, ik herken mijzelf zo in haar. En ik moet ook bijna bij elke aflevering wel huilen, het is een dramady…
De muziek geeft zoveel sfeer aan deze geweldige serie, en brengt mij terug naar 1998, mijn vrijgezellen jaar.. Just ask the Lonely!!
Het is een speciale dag vandaag. Het is Valentijnsdag. Dat brengt mij terug naar Valentijnsdag 17 jaar geleden. Ik was met mijn collega en goede vriend naar Limburg, we hadden plannen om in dat weekend, we waren vrijdag 12 februari na ons werk vertrokken, te gaan langlaufen in de Ardennen. Ik had nog even snel fel roze ski handschoenen gekocht, voordat we naar Limburg, waar we bij vrienden van mijn goede vriend zouden gaan logeren.
We konden elkaar toen 5 maanden, we werkten samen en hadden op het werk veel lol. Als de eigenaren er niet waren zette hij graag wat Duitse liefdesliedjes op, het is een romanticus!
Ik was moe, ik was doodmoe, het vrijgezelle bestaan, eiste zijn tol. Laat naar bed, en er weer vroeg uit. Toen we dus in Limburg aankwamen, ging ik al vroeg naar bed, omdat we de volgende ochtend vroeg zouden vertrekken naar de Ardennen.
De volgende dag werd ik om 10:00 uur wakker, veel te laat om nog naar de Ardennen te vertrekken, en eerlijk gezegd, was ik nog steeds moe, en had ik zin om gewoon maar wat te hangen, wat we ook deden. Pas tegen de middag gingen we de stad in, en crashten we bij een cafeetje. Vrienden van mijn Collega, gingen boodschappen doen, en ’s avonds aten we heerlijk in het kleine appartementje. Die avond werd het ook weer laat, en de volgende ochtend, was ik ook weer laat wakker. Ik ging even naar de wc, en toen ik terug kwam zag ik een kaartje op mijn kussen liggen: For my best friend, stond er. Afz:….
ons (te) gekke gezinnetjeWat een lief gebaar dacht ik, dat had mijn ex in al die jaren nog nooit gedaan. Ik viel weer in slaap, en toen ik weer wakker was en in de woonkamer aan kwam, kreeg ik een mooie bos bloemen, met hartjes er in. “Die hartjes is een grapje van die jongens, zei mijn vriend een beetje verlegen. Ik vond het allemaal wel grappig. Wat een verwennerij, ik wist niet zo goed hoe ik daar op moest reageren. Ik ben normaal altijd van het geven, krijgen gaat mij (tenminste in die tijd) heel wat moeilijker af, ik was het ook niet zo gewend. Mijn vriend zag de verlegen reactie, en wist daar even geen raad mee.
Ook die zondag werd het niets met het langlaufen, en we doken ’s middags de kroeg in. We dronken wat en hadden het heel gezellig. En daar in de kroeg bloeide onze liefde op. Tegen de tijd dat we naar huis moesten, was onze band van collega/goede vriend, veranderd, voor altijd.
En dit jaar vieren we ons 17 jaar samen zijn, in die 17 jaar zijn we ouders geworden van 2 prachtige jongens. Heeft hij mij enorm gesteund tijdens mijn verdrietige periode met mijn vader. Nam hij alle zorgtaken over, toen ik geveld was door mijn rug. Stond hij volledig achter mijn keuze om te stoppen met mijn werk. Hij is mijn verstand, als ik weer eens iets geks zeg of doe, weet hij mij weer met beide voeten op aarde te zetten. Maar hij vertrouwt ook mijn gezonde verstand. We zijn de ideale wisselwerking, hoewel het soms weleens even stormt. Hij houdt niet van lang ruzien, daar heb ik mazzel aan, ik kan soms wel lang in mijn boosheid blijven hangen, terwijl hij het alweer over iets heel anders heeft.
Dit is de top 40 lijst van week 6 1999 Wij zelf vonden pretty fly for a white guy leuk, en ik gaf hem voordat we wat kregen, als grap het singeltje van Chef, Chocolate Salty balls.
Ik zou zeggen, luister de lijst, en vertel me welk nummer je leuk vind, dan sluit ik deze Lazy Sunday af met twee Duitse liefdesliedjes speciaal voor mijn liefste!!
Op Facebook deed ik een muziektest en daar kwam THE Beatles uit met Hey Jude. Morgaine reageerde meteen dat dit wel een nummer was voor mijn volgende Lazy Sunday, waarop ik reageerde met Nah… Maar vandaag dacht ik waarom niet, dit liedje is goed te combineren met de Pannenkoekchallenge, namelijk in 1998 ging ik samen met mijn moeder naar Isla Margarita. Ik was een paar maanden vrijgezel en ik wilde op vakantie. Ik vroeg mijn vader te boeken. Hij was thuis en ik aan t werk en hij kon mooi de last minute in de gaten houden. Geld speelde geen rol. Ik zou samen met mijn moeder gaan. Hij boekte voor mij en mijn moeder een All Inclusive in Isla Margarita. Ik vond het cool, was er zelf nooit opgekomen. Mijn moeder moest wel een tiental keren slikken. 8-10 uur vliegen was niet iets waar ze naar uitkeek.
muziek, samba, dansen wat een feest
Wat hebben wij een geweldige vakantie gehad met zijn tweeën en al snel hadden we een leuke groep mensen om ons heen. We hebben zo gelachen. Ik deed elke avond aan karaoke (de artiest in mij😜) samen met mijn vakantievriendinnetje Alexandra. Op de laatste avond karaokten we voor ons andere vakantievriendinnetje Judith dit nummer. We hebben het toen op video opgenomen, en ik ging helemaal los met jude judedejudejudejude… Ik zie Alexandra nog verschrikt naar me kijken om daarna gezellig mee te doen.
Wij zaten in een resort en konden eten en drinken wat we wilden, dit in schril contrast met de verkopers van sieraden, sjaaltjes je kent ze wel. De mannen maakten voor ons enkelbandjes en kettinkjes in ruil voor een hamburger, wat wij dan haalden.
Het verschil tussen rijk en arm was al duidelijk toen we met de bus naar het resort werden gebracht. Schamele huisjes tussen immense Vilas, arm en rijk naast elkaar. Wij zijn het resort niet afgeweest, ik had behoefte aan rust, maar echt veilig was het ook niet buiten het resort…
Hier zong ik dont cry for me argentina van Madonna, Vals!!! nog nooit iemand zo vals horen zingen
Maar we hebben gelachen, gezond, gezwommen en heerlijk gegeten, en hoe leuk om dit samen met mijn moeder te doen…
Deze combi Lazy Sunday is dus nu voor Hey Jude… En bedenk een blonde twintiger die uit haar dak ging!! Geniet!!
Gisteren is het een jaar geleden dat ik begon met Natasja’s Lifestyle op Facebook, mijn 100e bericht was deze week Failliet! En vandaag mijn 25e Lazy Sunday alweer….
En wat voor Lazy Sunday!! Vandaag een discotopper uit de jaren ’80, zoals ik al eerder schreef, ik ben een jaren ’80 meisje, ik hield van de kleding, het haar, die grote fluoriserende oorbellen in mijn oren, de haarbandjes in mijn haar, lekker getoupeerd, en dan een nep Ray Ban Wayfarer op mijn neus. Nu heb ik al 10 jaar een echte Ray Ban Wayfarer. Het zit heerlijk, blijft goed, en tijdloos, oke, dat vind ik, een ander denkt misschien, komt zij uit de jaren ’80 van de vorige eeuw gekropen of zo. Nou ja ze denken maar.
Terug naar de muziek. In de jaren ’80 ging je naar de disco, en Alexander O’ Neal was de discostamper van die tijd, toch? Mijn Broer draaide deze altijd op zijn kamer. Ik zijn bijna 4 jaar jongere zus, vond de plaat (maxi singel) geweldig. En als mijn broer er niet was, dan pakte ik stiekem uit zijn kamer deze plaat. de 12″inch he? O wat kon ik van deze plaat genieten. En oh wat had ik daar graag in die disco op deze plaat staan dansen. Maar mijn moeder is nog al een zorgelijk type, en vond mij heel lang te jong om uit te gaan. Oké, ik ben een paar keer met Suzan (Morgaine) en nog wat vriendinnen, naar een disco in Naarden geweest, maar dan werden we gebracht om 21:00 uur en werden we om 00:00 uur weer teruggebracht. Net als alles weer begon. Vaak ben ik er niet geweest. En meestal hadden de meiden leuke dingen meegemaakt, als ik er niet bij was. Toen ik 18 jaar was, ging ik ook weleens uit, maar ook niet vaak… Uiteindelijk heb ik het op mijn 26e jaar goed gemaakt, net vrijgezel en flink uit mijn dak gegaan..een leuke, spannende en gezellige tijd.
Geniet van Saturday Love van Charelle en Alexander O’ Neal!
Er was een tijd ergens eind jaren 80, dat het bekende pop programma Toppop in Almere werd opgenomen. Er waren regelmatig bekenden van mij die ik dan in het popprogramma zag. Dat wilde ik ook! In die tijd had ik nog de ambitie om beroemder te worden dan Madonna, en met mijn kop op nationale televisie zou dat toch moeten lukken. En zo liep ik op de opname dag richting het cinevideo gebouw, alwaar ik binnen gelaten werd. Er werden opnames gemaakt en ik was met mijn hoofd op de televisie geweest. Dit alles was ik een beetje vergeten, totdat ik, kids naar school, man aan t werk, en ik thuiszittend, er op eens aan dacht en de ingeving kreeg dat misschien die opname weleens op You Tube kon staan. Ik wist niet meer wie ik toen gezien had en met het intikken van Natasja op you tube kom je er niet. De enige die ik mij kon herinneren was Jon Anderson met Hold On. Ik weet nog dat ik toen dacht: heb ik weer zo’n onbekende knakker… Totdat ik gister bij Rick van Veldhuijzen hoorde dat hij de zanger was van Owner of a lonely heart, maar dat nummer ken ik wel! Zo zat ik daar even op het podium met een beroemdheid! Hoe je de 17 jarige Natasja herkend? Dat meisje met die fel oranje sweater die zit te beppen met een ander meisje en met haar hand door haar haren ging!
Een van mijn goede voornemens voor dit jaar was om de maand met een vriendin uit eten te gaan. Het werd een keer in de maand.
Hierbij zet ik mijn top 13 van de lekkerste restaurants op een rijtje:
Pizzeria Pulcinella, al 35 jaar in almere, en het eten is heerlijk. Heel veel verse groentes, de pizza’s zijn overheerlijk en het vlees uitmuntend. Echt een aanrader om daar naar toe te gaan. Ik was er al jaren niet geweest, en ging daar in mei heen met mijn vriendin sinds 1980.
Yamas, daar kun je heerlijk lunchen, maar ook heerlijk ’s avonds eten. Alles wordt vers bereid, en daarom duurt het ook wel lang voor je je eten krijgt, maar het is echt de moeite waard om te eten.
Kimono All you can eat, ik hou ervan. Heerlijke sushi en dan die ossenhaas met knoflook, jammie, en je kunt er heerlijk buiten zitten in de zomer dat hebben we ook gedaan.
Sake All you can eat, zie bovenstaande, alleen is daar het terras niet super. Je moet wel van drukte houden, maar daar staan de restaurants ook om bekend.
Alexandros Almere, een nieuw Grieks restaurant. Via Groupon heb ik gereserveerd voor onbeperkt Griekse tapas, en het was echt super. 13,50 betaalden we pp, ivm met groupon en een 10,00 drinken dus voor 23,50 hebben we ons heerlijk rond gegeten. Je merkt dat ze beginnend zijn en een goede indruk willen maken. Het restaurant zelf is niet heel sfeervol verlicht, maar het eten maakt alles goed.
De Herberg, hier hebben ze ook all you can eat en drink, voor minder dan 25,00 euro. Je kunt dan onbeperkt gourmetten, kaasfonduen en bestellen van de kaart, geloof me je zit goed vol. Het is dus niet of of maar en en. Ik kan deze helaas niet linken vlgs mij zijn ze met de website bezig.
Pallas Athena, Hier komen wij al vele jaren. Het zit niet op de gezelligste locatie, maar het eten is goed en erg veel. De aubergine kroketten zijn echt een aanrader daar.
Olympia Grieks restaurant in Almere Haven. Rob Geus gaf ze de beste keus. Het eten was goed en zeer smakelijk bereid, het zit ook op een mooie locatie in Almere Haven, en toch achter alle andere Griekse restaurants, maar dat komt omdat ik op Alexandros na, bij de anderen kind aan huis ben.
Van der Valk Almere, ook hier zijn de gerechten heerlijk bereid, lekker vlees met groentes, de smaak is prima, misschien is de prijs in vergelijking met bovenstaande wel wat veel.
Woodstone, Pizza en wine, ook hier wordt alles vers bereid. Ik had een pasta deze was lekker maar ook erg simpel. Ik zou zelf niet zo snel meer kiezen voor Woodstone als je Pulcinella ontdekt hebt.
Hudson, je krijgt echt heerlijk goed verzorgde hamburgers, de frietjes worden in een mandje geserveerd, en de salade is ook prima te doen. Echter ik vind de prijs echt veel te veel voor wat je krijgt. Wat echt de moeite waard is, is hun Cheescake, deze is echt goddelijk.
Proeflokaal Bregje, hier krijg je voor 12,50 op maandag tot en met woensdag een 3 gangen keuzemenu en op donderdag tot en met zondag is het 14,50. Het eten is goed te doen, de bediening kan wat beter, maar misschien komt het omdat we met een hele grote groep waren en ze daar niet op bedacht zijn. Let wel het is niet voor grote eters, het zijn heel kleine porties, en daarna zou je nog wel naar de snackbar willen om bij te voeden.
Tang Dynastie, Aziatisch restaurant, Het eten is prima te doen, alleen ben ik niet zo’n chinees fan, het is vaak flauw en ik zit veel te snel vol. Een aanrader daar is Chinees Fondue.
Zo dit was mijn top 13 van restaurants waar ik ook dit jaar heb gegeten. Deze restaurants zitten allemaal in Almere, en ik zou zeggen, probeer ze ook eens uit. Ik heb de links toegevoegd bij de namen. Jullie kunnen gerust rondkijken… En mijn gewicht? Nog steeds 67,5 kg. Zo zie je maar dat je best uiteten kan gaan zonder veel aan te komen. Mijn vriendinnen, moeder, man en kinderen wil ik bedanken dat ze met mij meegingen om het uit te proberen allemaal. Volgend jaar beginnen we weer opnieuw! Gan bei! Kampai! Saluté! Gia Mas!Proost!
natasjaslifestyle.wordpress.com 