Sommige films blijven je hele leven bij..
Toen ik voor het eerst the champ zag (en voor het laatst) heb ik zo gehuild, dat ik de volgende dag wakker werd met een gevoel alsof er iemand dood was.
Mijn broer houdt naast muziek luisteren ook van films kijken.
Toen ik jaren geleden bij hem op bezoek kwam zat hij the Green Mile te kijken, speciaal voor mij begon hij weer bij het begin.
Afschuwelijk… Wat een verhaal en wat moest ik vreselijk huilen. Die film moest ik ook hebben, en dus kocht ik deze op DVD.
Ik keek m met mijn vriend en met vrienden en och wat was ik weer van streek zeg.
“Iam tired boss, Iam death tired”
Wat een acteur , wat een steengoede cast. Sinds die twee of drie keer dat ik m eind jaren 90 begin 2000 gekeken heb, ligt de DVD in de kast, ik heb de moed niet om deze film weer te kijken, misschien komt dat wel weer … Ooit…
Als jullie willen weten waar de film over gaat Google dan the Green Mile.
De hoofdrolspeler is inmiddels in het echt ook overleden.
Maar deze scène… Deze scene breekt nog steeds mij hart:
En dan het volledige liedje:
natasjaslifestyle.wordpress.com 