Bieten Rooien

Van de week kregen wij een folder door de brievenbus waarop stond dat er bieten gerooid konden worden, op de akkers achter ons huis. Nou moet ik jullie vertellen dat ik dol ben op bieten. Ik koop ze altijd ongekookt op de markt, laatst zag ik ze ook bij de buurtsuper, dat was dan wel voor het eerst. Ik hou niet van die voorgekookte bieten. Maar goed, ik wilde wel even met het fietsje naar achteren rijden om bieten te gaan rooien.

Gister was het zover, ik zag uit het raam al dat er mensen bezig waren met het rooien. Ik stond nog in mijn pyjama, toen ik dacht: Ik ga er ook heen. Ik haalde een waslap over mijn gezicht, poetste mijn tanden, deed mijn regenpak over mijn huispak aan, en met bril en staart en groene kaplaarzen van mijn zoon (ja we hebben nu dezelfde maat) fietste ik met een big shopper naar achter. 

Big Shopper met Bieten

Daar aangekomen, vertelde een mevrouw mij dat ik helemaal naar achter moest lopen, en daar zou iemand uitleggen hoe ik de bieten moest rooien. Vol goede moed liep ik door de modder, het had geregend en het was een vieze modderige bende, hoera voor de stylish Laarzen, Regenpak, bril en ongekamde staart, Natasja’s Lifestyle ;-), naar achteren. Daar vertelde een aardige meid me precies hoe ik het moest doen. De bollen naar je toetrekken en dan trok je ze er zo uit. Daarna moest je het loof met je handen omdraaien, zodat je ze langer kon bewaren. Ook moesten de bieten onder het zand/de modder blijven, tot je ze ging koken, dan pas waste je ze, want anders bleven ze niet lang goed.

En daar ging deze goed voorbereide boerin, richting een akker, ik liep ver naar achter en zag daar een vrouw bezig. Ze had al een aardig mandje vol. Ze liet me zien hoe zijn het deed, en daar ging ik met blote handen aan de gang. Het eerste bosje was echt een zielig bosje met piepkleine bietjes er aan, daar had ik niets aan, grote rode ronde knollen, daar ging ik voor. Ik was zo bezig er kreeg er steeds meer handigheid in, ik haalde er mooie grote bieten uit, maar aan het einde werden ze steeds kleiner.

Ik pakte mijn big shoppper waar al aardig wat bietjes in lagen en liep verder naar achteren daar waar niemand stond. Mensen hebben namelijk altijd de vreemde gewoonte om op een kluitje met zijn allen te staan. Tip: niet doen!!! Ik begon vooraan en ik trok er mooie grote kroten uit de grond. Ik voelde me krachtig, de zon scheen, en ik dacht wat is het eigenlijk heerlijk om in de buitenlucht te werken. Na een tijdje begon ik mijn rug te voelen, stroomde bloed uit mijn vingers, maar ik ging door, ik moest door, ik had immers mijn ouders en schoonouders ook heerlijke bieten beloofd. Mijn vingers waren bevroren en bloederig, mijn rug voelde stijf, toen ik in mijn big shopper keek en vond dat het genoeg was. Natuurlijk was de tas veel te zwaar, en natuurlijk moest ik met die tas nog een heel eind terug, en natuurlijk dacht ik, Natas, eigenwijze tuthola, maar ik zette door, hup tas aan linker hand, rechter hand, allebei de handen, optillen aan de onderkant, en zo bereikte ik mijn fiets.

Ik legde de tas op mijn voorbagage en fietste naar huis terug. Thuis aangekomen bekeek ik mezelf eens goed, ik leek werkelijk wel een zwerver, overal modder, in mijn haar, op mijn gezicht, (wel goed zo’n modderbadje toch?) op mijn regenpak en regenlaarzen. Maar ik had mijn doel bereikt.

Waar was je nou opeens, zegt vriendlief als ie me ziet, we dachten al dat er was ingebroken, je fiets was weg, jij zegt ook niets. Floris wilde je nog helpen, het is niet handig dat je dit doet met die rug van je. Nee dat was het zeker niet. 😉 

zonder ballonnen geen feest al ben je 13 jaar😍

 De bieten zijn in drie tassen verdeeld, ik ben mij heerlijk gaan douchen, mijn regenpak heeft een bad gehad en hangt nog op ons dakterras, en daarna ben ik nog met vriendlief en jongste zoon naar de stad gegaan, toen we thuis kwamen was het al bijna tijd voor bezoek voor de verjaardag van mijn oudste zoon. En ja ik voelde het natuurlijk in mijn rug, ik heb zo min mogelijk gezeten, (altijd makkelijk als je een verjaardag hebt) en was veel in beweging met het maken van hapjes en het inschenken van drankjes. Elke keer als ik moest opstaan voelde ik het wel in mijn rug, maar niet zeuren Natas, dan moet je maar niet zo eigenwijs zijn… Ik heb de bietjes nog niet gekookt, maar als ik ze heb gegeten horen jullie ongetwijfeld hoe ze waren.

Houden jullie ook van bietjes? Hier vinden ze ze heerlijk… maar ik ben er nog niet achter of het de bietjes zijn of de speklapjes die ik er altijd bij maak....